Recenzja Nikon Coolpix S7c

Na rynku aparatów cyfrowych okres poprzedzający Boże Narodzenie jest zawsze pracowity, a firma Nikon była bardziej zajęta niż większość, wprowadzając na rynek pięć nowych aparatów kompaktowych w ciągu ostatnich kilku miesięcy. Firma Nikon oferuje trzy różne linie aparatów kompaktowych: serię „L” dla życia, serię „P” dla wydajności i serię „S” dla stylu. Przejrzałem korpus obrotowy S10 w zeszłym tygodniu i chociaż był rzeczywiście bardzo stylowy, byłem nieco rozczarowany jego obsługą i wydajnością.

W tym tygodniu mam kolejny z serii S, S7c, ultracienki 7,1-megapikselowy model z ogromnym 3-calowym wyświetlaczem LCD monitor, maksymalna czułość ISO 1600, technologia wykrywania twarzy, elektroniczna redukcja drgań i Wi-Fi łączność. Został uruchomiony we wrześniu z zalecaną ceną 299,99 GBP, co jest dość drogie jak na kompakt 7-megapikselowy z 3-krotnym zoomem, jednak jest dostępny online za 237 GBP. Co nadal jest dość drogie jak na kompaktowy zoom 7MP 3x.

Porównaj to z Casio EX-Z70 (180 GBP), Kodak V705 (220 GBP), Olympus mju 700 (163 GBP), Pentax Optio T20 (199 GBP), Samsung NV3 (173 GBP) lub Sony DSC -T10 (216 £). Aby być uczciwym, istnieje jeden lub dwa droższe 7-megapikselowe aparaty z 3-krotnym zoomem, takie jak Canon IXUS i7 ​​lub przezabawnie zawyżony Sony DSC-T50, ale to bardzo krótka lista.

Co więc sprawia, że ​​jest wart swojej ceny? Cóż, z pewnością ma styl i jest go dużo. Podobnie jak większość aparatów Nikon, jakość wykonania jest nienaganna. S7c ma całkowicie metalową obudowę wykończoną w atrakcyjnej, matowej czerni z chromowanymi wykończeniami i ma ładnie stonowany design. Korpus ma falisty kształt, z gładką krzywizną biegnącą przez całą długość przedniego panelu i powtórzoną na lewym wykończeniu. Aparat jest cieńszy w kierunku prawego końca, chociaż ponownie rozszerza się na samej krawędzi, co oczywiście ma służyć jako uchwyt.

W najszerszym miejscu aparat ma zaledwie 21 mm grubości, co czyni go jednym z najcieńszych na rynku. Jego inne wymiary również są znikome, chociaż dzięki dużemu ekranowi nie należy do najmniejszych z dostępnych. Mimo to dyskretnie wsuwa się do kieszeni koszuli lub torebki, a ważąc 140 g na sucho nie rozdziera podszewki.

Duży ekran w małej kamerze oznacza, że ​​na tylnym panelu nie ma zbyt wiele miejsca na cokolwiek innego i tutaj dochodzimy do jednego z głównych problemów S7c. W prawym górnym rogu tylnego panelu znajduje się najwyraźniej podpórka pod kciuk i ma nawet mały wzór z czterema wypukłymi kropkami, aby zapewnić mu pewny chwyt, ale ma tylko 7 mm szerokości. O ile nie masz prawego kciuka o szerokości ołówka, jest on praktycznie bezużyteczny. Musisz chwycić aparat za samą krawędź i wydaje się, że jest on niezręczny i niepewny. To dość matowe wykończenie jest dość śliskie i kilka razy, gdy testowałem, tylko pasek na nadgarstek uchronił mnie od konieczności pisania przeprosin do Nikona za upuszczenie aparatu.

Sterowanie też jest trochę koszmarem. Główny przycisk trybu jest dość prosty; wyświetla obrotowe menu na monitorze, z którego można wybrać tryby Fotografowanie, Hi-ISO, Scena, Nagrywanie dźwięku, Film, Konfiguracja lub Bezprzewodowa sieć LAN. Wybór tych trybów odbywa się za pomocą pada kierunkowego, który ma obrotowy pierścień, a także cztery funkcje kierunkowe i centralny przycisk OK. Zauważyłem, że część obrotowego pierścienia tego elementu sterującego jest skrzypiąca, nadmiernie czuła i generalnie irytująca w użyciu, podczas gdy elementy kierunkowe były sztywne i nie reagowały. Prosty konwencjonalny pad kierunkowy sprawdziłby się równie dobrze i byłby o wiele łatwiejszy w użyciu.

Jeśli wybrany jest tryb Scena, poszczególne programy są następnie wybierane za pomocą przycisku Menu. Główne tryby (Portret, Krajobraz, Sport i Portret nocny) mają własne podmenu dla różnych warunków fotografowania. W aparacie brakuje tak zwanego „priorytetu fotografowania”, co oznacza, że ​​aby wyłączyć menu, należy ponownie nacisnąć przycisk menu, a nie tylko nacisnąć przycisk migawki.

W rezultacie przejście ze standardowego trybu fotografowania do trybu portretowego może zająć nawet pięć naciśnięć przycisku i trzy obroty pierścienia obrotowego. Porównaj to z systemem Smart Touch w NV10 firmy Samsung. Naprawdę powinienem był przyznać temu wyższą ocenę.

Elementy sterujące na górnym panelu są również bardzo małe. Przycisk zasilania jest mały i zagłębiony, ale choć trochę skrzypiący, działa wystarczająco dobrze. Jednak sterowanie zoomem jest absolutnie okropne. Jest to mały, mały przełącznik suwakowy, który może być zarówno niezręcznie umieszczony, jak i nadwrażliwy. Istnieje tylko sześć stopni zoomu między szerokim kątem (35 mm) a teleobiektywem (105 mm), ale za pierwszym razem prawie niemożliwe jest trafienie we właściwy.

Pod względem wydajności przynajmniej S7c pokazuje swoją klasę. Uruchamia się w mniej niż 2 sekundy, aw trybie zdjęć seryjnych może obsłużyć około jednej klatki na sekundę, najwyraźniej do zapełnienia karty. Przy jakości obrazu ustawionej na maksimum, zapisane pliki JPEG wynoszą średnio około 2 MB każdy, co jest dość małe jak na aparat o rozdzielczości 7 megapikseli. Oznacza to, że karta SD o pojemności 1 GB może pomieścić około 282 obrazów, ale stwarza możliwość artefaktów kompresji.

Aparat jest zasilany przez akumulator litowo-jonowy 730 mAh, który jest raczej mały jak na aparat z 3-calowym ekranem i funkcją Wi-Fi, ale ja wykonał dobrze ponad 200 zdjęć przy pełnym naładowaniu bez żadnych oznak utraty pary, więc prawdopodobnie nie będzie to problem. Jest wyposażony w zgrabną podstawkę USB / ładowarkę, więc ładuje się za każdym razem, gdy ją podłączysz, aby pobrać zdjęcia.

W dobrym świetle system AF jest wystarczająco szybki, ale używanie aparatu w pomieszczeniach pokazało, że w ogóle nie lubi fotografowania w słabym świetle. System AF zwalnia do około sekundy nawet w pomieszczeniu oświetlonym światłem dziennym, aw takich warunkach jak pub czy klub działa bardzo wolno, osiągnięcie ostrości zajmuje prawie dwie sekundy. Oświetlacz AF ma co najwyżej zasięg około 1,5 m, więc nie jest zbyt użyteczny w ciemności.

To prawdziwy wstyd, ponieważ jedyną prawdziwą zaletą S7c jest jego wysoka czułość ISO. Ma maksymalną czułość 1600 ISO i może tworzyć użyteczne obrazy przy tym ustawieniu, a nawet lepsze przy 800. Gdyby tylko miał lepszy system ustawiania ostrości, byłby idealny do fotografii społecznej.

Ogólna jakość obrazu nie jest zła jak na aparat fotograficzny, ponieważ zapewnia mnóstwo drobnych szczegółów, a system naświetlania dobrze radzi sobie ze zróżnicowanym oświetleniem. Ma jednak również szereg słabych punktów. Malutki obiektyw wytwarza dużo zniekształceń sferycznych w najszerszym zakresie ogniskowych, ale największym problemem jest automatyczny system balansu bieli, który można łatwo pomylić i zapewnia niespójne odwzorowanie kolorów nawet w jasnych kolorach światło dzienne.

Zaniepokoiło mnie również zauważalne przyciemnienie w rogach niektórych ramek, szczególnie przy szerokim kącie zdjęcia przy maksymalnym otworze przysłony f2,8. Podsumowując, kolejny rozczarowujący występ drogiego Nikona aparat fotograficzny.

"'Werdykt"'

Coolpix S7c to kolejny drogi aparat Nikon z serii S z poważnymi problemami z obsługą, a także poważnymi problemami z jakością obrazu. Jest z pewnością stylowy, dobrze wykonany i ma wiele sprytnych, zaawansowanych technologicznie funkcji, ale te cechy są przyćmione przez wiele jego słabości. Biorąc pod uwagę wysoką cenę i silną konkurencję, S7c ma niewiele do polecania.

”Na następnych kilku stronach przedstawiono szereg zdjęć próbnych. Tutaj obraz w pełnym rozmiarze został zmniejszony ze względu na przepustowość, a kadr został pobrany z oryginalnego pełnego obraz w rozdzielczości został umieszczony poniżej, abyś mógł docenić ogólną jakość. ”
—-

—-

½ sek., F4,1, 50 ISO
Przy najniższym ustawieniu ISO S7c daje wyniki bardzo wysokiej jakości, z doskonałą ekspozycją, dużą ilością szczegółów i brakiem szumów obrazu.
—-

1/4 s, f4,1, 100 ISO
Przy 100 ISO praktycznie nie ma różnicy między tym a poprzednim zdjęciem.
—-

1/8 s, f4,1, 200 ISO
Przy 200 ISO niektóre aparaty cierpią z powodu znacznych zakłóceń obrazu, ale Nikon daje inny płynny obraz, z ledwo widocznymi śladami szorstkości w obszarach cienia.
—-

1/15 s, f4,1, 400 ISO
Przy 400 ISO szum obrazu dopiero zaczyna pojawiać się w obszarach o średnim tonie, w postaci kolorowych plamek. Jednak jest to o wiele lepsze niż większość rywali.
—-

1/30 s, f4,1, 800 ISO
Przy 800 ISO na obrazie jest coraz więcej szumów, rozprzestrzeniających się na jaśniejsze obszary, chociaż cienie pozostają ładne i ciemne. Ten obraz jest całkiem użyteczny.
—-

1/75 s, f4,1, 1600 ISO}
Przy maksymalnym ustawieniu 1600 ISO jest teraz widoczny szum na całym obrazie, ale jest on dość dobrze kontrolowany, a obraz można prawie wydrukować.
—-

Okazało się, że automatyczny system balansu bieli dawał niespójne odwzorowanie kolorów nawet przy dobrym oświetleniu. Spójrz na brązowe jesienne liście na tym słonecznym zdjęciu.
—-

To są te same liście zastrzelone w izolacji. Kolor pomylił system balansu bieli, dodając do obrazu nieprzyjemną niebieską poświatę, pozbawiając liście ich czerwonego koloru.
—-

Próbuję zrobić to samo ujęcie wieloma różnymi aparatami, aby uzyskać dokładny obraz rejestrowanego poziomu szczegółowości. Zobacz poniżej kadr w pełnej rozdzielczości.
—-

To jest kadr powyższego obrazu w pełnej rozdzielczości i pokazuje doskonały poziom szczegółów zarejestrowanych przez czujnik 7,1 MP S7c. Wyraźnie widoczna siatka przeciw ptakom na murze katedry.
—-

S7c ma nieco słabą lampę błyskową, o zasięgu zaledwie 2,6 m przy szerokim kącie i 50 ISO. Zasięg jest jednak dobry, a czas ładowania jest przyjemny i szybki.
—-

System naświetlania dobrze radzi sobie w nietypowych warunkach oświetleniowych, umożliwiając wykonanie efektownych zdjęć.
—-

Malutki obiektyw wytwarza znaczną dystorsję sferyczną przy najszerszym ustawieniu, co pokazują zakrzywione linie na tych drzwiach. Powinny być proste.
—-

Zrobiono to przy najszerszym ustawieniu, odpowiedniku 35 mm w aparacie 35 mm.
—-

Wykonane z tego samego miejsca, co na powyższym zdjęciu, pokazuje zakres teleobiektywu ogniskowego, odpowiadający 105 mm. Zwróć także uwagę na niespójną równowagę kolorów między dwoma ujęciami.
—-

S7c ma minimalny zakres ogniskowania 4 cm, ale przy tej odległości ogniskowanie jest bardzo powolne.
—-