Recenzja Tales of Xillia

Co to jest Tales of Xillia?

Seria Tales to długoletnia dynastia gier JRPG. Przed Tales of Xillia pojawiło się Tales of Graces, ale ostatnią głośną premierą serii było Tales of Vesperia, w 2008 roku.

Tales of Xillia nie przekona żadnego nienawidzącego JRPG-a, że ​​powinni objąć ten gatunek, ale mocny system walki powinien zadowolić tych, którzy nie są mu przeciwni.

Tales of Xillia - Story and Setting

Podobnie jak wiele gier JRPG, opowieść Tales of Xillia jest zawikłana. Skupia się na podróży studenta uniwersytetu i półboga, który przybrał postać - jak można się domyślić - ładnej młodej dziewczyny.

Ta dziewczyna Milla próbuje przywrócić duchy, które były jej nieustannymi towarzyszami i które od tamtej pory zostały wessane w zapomnienie przez gigantyczną broń teleskopową. Tak, jest trochę na zewnątrz, ale ani historia, ani otoczenie nie mają pierwszorzędnego znaczenia dla sukcesu lub porażki Tales of Xillia.

Tales of Xillia z radością redukuje znaczną część swojego świata do serii symboli i szyfrów i nie stara się zbytnio ukrywać swojej w dużej mierze liniowej, powtarzalnej struktury. Jego przerywniki są często na szczudłach i pełne podejrzanego aktorstwa głosowego, a świat nie ma zbyt wielu postaci, ale mimo to gra nadal działa dobrze.

Jego sukces w dużej mierze zależy od systemu walki. Tales of Xillia nie korzysta z powolnego, uważanego za turowy systemu walki, używanego w wielu grach JRPG. Chodzi o akcję.

Chociaż walczysz w drużynie, początkowo z dwiema postaciami i pęcznieje w miarę postępów, tak naprawdę musisz martwić się tylko o własne. Heck, jeśli chcesz, możesz nawet ustawić walkę na automatyczną.

Rozwija się jak gra akcji z perspektywy trzeciej osoby, wiele bitew można jednak udźwignąć za pomocą zwykłego zacierania przycisków, ale pod spodem są bardziej zawiłe systemy, których należy się nauczyć. Oprócz zwykłych ataków istnieją „magiczne” ataki zwane artami.

Można je następnie wplatać w kombinacje, łącząc ataki z innymi członkami drużyny. W grę wchodzi wyczucie czasu i umiejętności.

Oczywiście, jak to jest typowe dla tego gatunku, nie wszystkie bitwy wymagają tych bardziej zaawansowanych technik. Strukturalnie przewidywalne, Tales of Xillia można podzielić na serię przyjaznych obszarów, węzłów oddzielonych polami pełnymi wędrujących bestii. A po każdym kawałku kilkugodzinnej gry jest szef.

Jeśli nie udało ci się walczyć z anonimowymi wrogami lub nie próbowałeś wystarczająco mocno, aby nauczyć się bardziej zniuansowanych elementów systemu bitewnego, poniesiesz porażkę. Jednak dzieje się wystarczająco dużo, aby w większości przypadków grind nie stał się sloganem.

Tales of Xillia - Mechanika

To nie tylko sama walka. Rozwój wyposażenia i umiejętności postaci ma wpływ na to, że czujesz się, jakbyś dotarł gdzieś w Tales of Xillia, zamiast biegać w miejscu.

Sprzęt nie jest tak po prostu znaleziony. Jest również odblokowywany w sklepach dzięki własnej inwestycji w sam sklep. Daj sklepom pieniądze lub przedmioty znalezione po drodze, a stopniowo uzyskasz dostęp do większej ilości sprzętu.

Ta mechanika zapewnia poczucie sprawczości w przygotowywaniu się, co łagodzi uczucie irytacji, że właśnie osiągnąłeś kolejny skok trudności, który należy pokonać.

Awansowanie również nie jest całkowicie automatyczne. Wybierasz węzły na pajęczynie ulepszeń, które zwiększają twoje statystyki i wprowadzają inne rodzaje bonusów.

Przypadkowe lub styczne części głównego mięsa Tales of Xillia są tym, co sprawia, że ​​jesteś uzależniony od gry. I w końcu uzupełniają jego osobowość.

Grafika gry nie. Są pieszymi, raczej brakuje im szczegółów w sposób, który sprawia, że ​​świat bardziej przypomina zbiór symboli i archetypów niż prawdziwe środowisko. Wizualizacje pokazują niewiele zmian, które zaszły w ciągu prawie dziesięcioletniego cyklu tego pokolenia.

Zamiast tego, osobowość gry wywodzi się z tego, co Tales of Xillia nazywa skeczami. Dość regularnie w lewym dolnym rogu ekranu pojawia się wskaźnik informujący o naciśnięciu przycisku, aby uruchomić jeden z tych skeczów. To nie są pełne przerywniki filmowe, tylko krótkie klipy audio z gadającymi głowami członków twojej drużyny.

Opowieści o skeczach Xillii wahają się między płochliwym a naprawdę zabawnym, koncentrując się na przekomarzaniu się członków twojej drużyny i ich wsteczną historię i prawdopodobnie są ważniejsze, jeśli chodzi o nadanie grze specyficznego smaku niż faktyczna historia przerywniki filmowe. Najwyraźniej sprawdza się tu stare powiedzenie, że podróż jest ważniejsza niż cel podróży.

To powiedziawszy, istnieje kilka „narysowanych” przerywników filmowych w stylu anime, które są znacznie bardziej imponujące niż te, które często są niezgrabne w grze. Pomimo podejrzanego aktorstwa głosowego i historii, która może wydawać się pozbawiona kierunku, postacie Tales of Xillia są mimo wszystko wciągające.

W grze tej długości jest to wymóg. Opowieści Xillii będą trwać ponad 30 godzin i dłużej, biorąc pod uwagę wszystkie poboczne zadania. Jednak generalnie nie są one bardzo angażujące, więc radzimy nie przejmować się, chyba że jesteś specjalistą.

Czy powinienem kupić Tales of Xillia?

Najnowsza gra Tales kontynuuje serię w solidny sposób. System bitewny jest bogatszy niż poprzednio, a jego struktura sprawi, że Tales of Xillia będzie dość łatwe do pojawiania się i wychodzenia z gry przez tygodnie lub miesiące.

Jest to jednak w dużej mierze gra ze swojego gatunku i jest mało prawdopodobne, aby przypadła do gustu, jeśli uznasz popularność serii takich jak Final Fantasy za zaskakującą.

Werdykt

Tales of Xillia to solidna gra RPG akcji z dodatkowymi elementami, które sprawiają, że jest to jeden z lepszych wschodnich doświadczeń RPG w tym roku. Jednak jest mało prawdopodobne, że uda się przekonać wielu, którzy nie są zainteresowani tego typu grą.