Recenzja Nikon Coolpix S9100

Chcesz uzyskać ogromne powiększenie w najsmuklejszym możliwym pakiecie? Cóż, właśnie to zapewnia Nikon Coolpix S9100. Umieszczając pokaźne 18-krotne powiększenie w swojej drobnej obudowie, choć może to być tandetne opisanie nieożywionego kawałka technologia tak seksowna, to właśnie przymiotnik, który przychodzi na myśl, gdy wyceniamy Nikon Coolpix S9100 z jego pudełko. Mieliśmy do przeglądu opcję eleganckiego czarnego korpusu (z alternatywnymi srebrnymi i czerwonymi dostępnymi w Wielkiej Brytanii) za sugerowany koszt producenta 299 funtów. Oferty można znaleźć za około 249 funtów w momencie pisania.

Zakres ogniskowych jest tutaj największym punktem sprzedaży S9100 i rzeczywiście robi wrażenie, jeśli chodzi o aparat, który można (prawie) wcisnąć do kieszeni dżinsów. Oferuje szeroki kąt od 25 mm do 450 mm w przypadku kliszy 35 mm, co zapewnia szerokie możliwości fotografowania naturalnych krajobrazów i szczerych portretów. Jest to wspierane przez funkcję przeciwdziałania drganiom z przesunięciem czujnika, aby uniknąć rozmycia spowodowanego drżeniem dłoni przy dłuższych ogniskowych, co z przyjemnością informujemy, że w dużej mierze działa. Ale oczywiście S9100 nie jest pozbawiony konkurentów typu „travel zoom”, których jest coraz więcej.

Wśród rywali znaleźli się wreszcie Canon Power-shot SX220 HS, Panasonic Lumix DMC-TZ20, Fujifilm FinePix F550EXR, Sony Cyber-shot HX9, Olympus SZ-20 i SZ-30, Samsung WB650 i Casio EX-H30… żeby wymienić tylko czubek aparatu góra lodowa. Co jeszcze pomaga Nikonowi wyróżnić się z wyjącego tłumu?

Podobnie jak Coolpix P500, który testowaliśmy obok niego, który oferuje wiodący w swojej klasie 36-krotny zoom, ale nieuchronnie jest znacznie większy ze względu na Model S9100 o stylistyce przypominającej lustrzankę cyfrową oferuje podświetlany od tyłu przetwornik obrazu CMOS o efektywnej rozdzielczości 12,1 miliona pikseli. Maksymalny otwór przysłony obiektywu to taki f / 3.5, więc nie jest specjalnie jasny, ale gdzieś trzeba było iść na kompromisy, żeby spakować się w tym olbrzymim zakresie ogniskowych.

Podobnie jak jego rodzeństwo, otrzymujemy również klipy filmowe Full HD 1080p przy 30 klatkach na sekundę z dźwiękiem stereo, z przyciskiem natychmiastowego nagrywania wciśniętym w prawy górny róg tylnej płyty. Jego implementacja jest podobna do tej, którą można znaleźć w tanich chipach Coolpix S3100 niższych w zakresie, ponieważ ma podniesioną obwódkę, aby uniknąć przypadkowej aktywacji. Kolejną cechą wspólną z tym modelem i P500 jest możliwość tworzenia klipów wideo w zwolnionym tempie; dzięki dużej szybkości przechwytywania 240 klatek na sekundę, chociaż wymaga to poważnego spadku rozdzielczości.

Coolpix S9100 może być stylizowany na high-endowy kompakt - czarne wykończenie dodaje dodatkowej warstwy pozornej wyrafinowanie naszej próbki recenzji - ale nic nie ukrywa, że ​​jest to w rzeczywistości dość przystępna kwestia i strzelaj. Pokrętło trybu nie obejmuje żadnego programu, priorytetu przysłony, priorytetu migawki ani trybów ręcznych - to całkowicie zaprogramowane tryby automatyczne.

Oprócz dedykowanych przycisków trybu sceny i tematu otrzymujemy szereg efektów cyfrowych. Przyjrzyj się opcjom scenerii, przekręcając pokrętło do tego ustawienia i dalej naciskając dedykowany przycisk menu, a znajdziesz nowy „Łatwy Funkcja panoramy, która podobnie jak podobne tryby w innych modelach automatycznie łączy ze sobą pojedynczy wydłużony obraz panoramiczny, gdy użytkownik przesuwa się po nim scena. Sztuczka polega na tym, że można tworzyć zarówno panoramy poziome, jak i pionowe, z dodatkową opcją wykonania „normalnej” panoramy 180 ° lub pełnego 360 °, co jest miłe. Działa również całkowicie bezgłośnie, więc równie dobrze nadaje się do robienia zdjęć w Watykanie, jak i na festiwalach rockowych.

Wyglądając przynajmniej gładko w swoim czarnym wcieleniu, S9100 ma atrakcyjną w dotyku gumowaną, antypoślizgową powierzchnię na płycie czołowej i górnych krawędziach. Chwyt użytkownika jest dodatkowo wspomagany przez wąski pasek biegnący w dół z przodu aparatu, który zapobiega przesuwaniu się palców oraz podkładkę pod kciuk z 12 wypukłymi guzkami z tyłu. Mimo to nadal wydawało się, że aparat może łatwo wyślizgnąć się z naszego uścisku, gdybyśmy nie używali obu rąk do stabilizacji. Mimo wszystko warto to zrobić, aby uzyskać dodatkowe wsparcie przy dłuższych ogniskowych.

W przeciwnym razie aparat wydaje się solidny i dość ciężki trzymany w dłoni i tak będzie wytrzymują dziwne uderzenia lub upadki - o ile wrażliwa soczewka nie jest w tym czasie w pełni wysunięta to jest.

Tryby fotografowania znajdują się wokół jednego z najmniejszych pokręteł trybu fotografowania, jakie kiedykolwiek widzieliśmy, a część jest zagłębiona w prawym rogu górną płytkę i wypukłością, dzięki czemu można ją obracać kciukiem, podczas gdy palec wyczekująco unosi się nad spustem migawki. Wśród ośmiu opcji na tarczy, a także tych wymienionych w naszym wstępie, znajdują się tryby portretu nocnego i pejzażu nocnego, tryb automatyczny programu, automatyczny „selektor scenerii” tryb, który rozpoznaje obiekt i porównuje go z wbudowanymi zaprogramowanymi ustawieniami, zwykły tryb sceny z ręcznie wybieranymi ustawieniami wstępnymi (takimi jak tryb portretowy, krajobraz i „Łatwy Panorama), tryb podświetlenia (który skłania użytkownika do podniesienia efektownej, zatopionej lampy błyskowej w celu kompensacji), tryb zdjęć seryjnych i wreszcie spośród ośmiu opcji, cyfrowy Tryb „efekty”.

Takie cyfrowo zastosowane filtry stopniowo wkradały się do aparatów kompaktowych, a jednym z nich był Olympus pierwszych, którzy wprowadzili na rynek magiczne filtry, ale tutaj, w modelu S9100, są one trochę więcej konserwatywny. Otrzymujemy efekt „miękkości”, nostalgiczną sepię (nie tylko rdzawą, ale i zmiękczoną), monochromatyczny o wysokim kontraście (jedna z najbardziej charakterystycznych opcji), opcje high key, low key i selektywnej kolorystyki. Nie ma tu jednak żadnych drobiazgów, takich jak aparat zabawkowy lub tryby „punk” w ciągu dnia.

Chociaż te efekty są stosowane w momencie przechwytywania, istnieje również ograniczona liczba retuszowania wbudowanego w ten Coolpix, za pośrednictwem Auto Opcja „szybkiego retuszu” w stylu Levels, która automatycznie dostosowuje jasność i nasycenie kolorów, aby zmniejszyć potrzebę dalszej obróbki później. Korekta efektu czerwonych oczu w aparacie, ostrzeżenie o mrugnięciu, licznik uśmiechu i zmiękczanie skóry również konkurują o to, aby Twoje portrety stały się perfekcyjne. Miękkie, selektywne kolory oraz filtry efektu rybiego oka i efektu miniatury można również zastosować po przechwyceniu za pośrednictwem menu odtwarzania.

Zgodnie z oczekiwaniami w przypadku każdego aparatu kosztującego około 300 funtów, łączność HDMI jest zapewniona pod boczną klapką, a zamiast znajdować się obok, oddzielna klapka wyjścia AV i złącza USB 2.0 została przeniesiona na podstawę, gdzie znajduje się obok komory na akumulator litowo-jonowy bateria. Firma Nikon nie dostarczyła standardowej ładowarki sieciowej, w której znajdują się gniazda baterii; zamiast tego jest ładowany w samym aparacie i podłączany do wtyczki wyposażonej w USB za pomocą dostarczonego standardowego kabla USB. Chociaż oszczędza to dodatkowe przewody zasilające i opakowanie, efekt domina jest taki, że nawet jeśli kupisz zapasowy akumulator do wyruszania w podróż, jeśli chodzi o ładowanie, aparat nadal byłby w pełni zamocowany w górę. Na wschodzie żywotność baterii wynosi około 270 zdjęć po pełnym naładowaniu, co jest mniej więcej średnią.

Naciśnięcie przycisku zasilania na górnej płycie i w nieco ponad sekundę aparat przygotowuje się do działania. Tylny wyświetlacz LCD ożywa, a obiektyw rozciąga się od płaskiego do ciała do maksymalnego ustawienia szerokokątnego z niskim mechanicznym warkotem ułamek później.

Zgodnie z oczekiwaniami, bez wizjera optycznego, który mógłby się opuścić, zdjęcia i filmy są komponowane za pomocą 3-calowy ekran, który na tym poziomie najlepiej radzi sobie z ogromną rozdzielczością 920 tys. (W porównaniu ze średnią 230 tys.). Nikon twierdzi również, że jego ekran ogranicza odbicia w jasnym świetle słonecznym - typowy nemezis monitorów LCD. Używaliśmy aparatu w jasny wiosenny dzień i nie mieliśmy żadnych problemów z kompozycją, więc chociaż nie zauważyliśmy specjalnie jest lepszy lub gorszy od rywali pod względem widoczności, można powiedzieć, że twierdzenie jego producenta jest przynajmniej zgodne z badanie.

Pod względem obsługi aparat reaguje tak szybko, jak oczekiwaliśmy, od kieszonkowego kompaktowego kompaktowego aparatu po każde naciśnięcie przycisku. Naciśnij spust migawki do połowy i mniej więcej w czasie, jaki zajęło nam mrugnięcie, ustawienie ostrości i ekspozycja została określona, ​​sygnalizowana świeceniem się zielonego punktu autofokusa i głośnym potwierdzeniem bip. Zrób zdjęcie i zachowaj pełną rozdzielczość i najmniejszą kompresję JPEG na karcie SD, SDHC lub SDXC lub skromnej pamięci wewnętrznej w niecałe dwie sekundy - znowu dość szybki.

Jest to typowy punkt i fotografowanie, choć z wiodącym w swojej klasie obiektywem i odrobiną stylu, nacisk kładziony jest na przyjazną dla użytkownika obsługę. Przyciski na płycie tylnej S9100 są nieliczne, więc nie zszokują nikogo, kto kupi coś z tańszego punktu i strzelca. Usuwanie, odtwarzanie i menu mają własne przyciski, oprócz przycisku nagrywania wideo, przy czym największym elementem sterującym jest znajomy czterokierunkowy panel sterowania otoczony kółkiem przewijania. Ponieważ możesz naciskać krawędzie pada, aby przechodzić przez opcje menu, nie musisz w ogóle używać kółka, jeśli nie chcesz, chociaż jest to szybsze. Fakt, że firma Nikon nadała mu chropowatą powierzchnię, co najmniej zapewnia, że ​​jest mniej kłopotliwy pod kciukiem niż podobne elementy sterujące w serii Canon PowerShot. Zasadniczo masz wszystko, co najlepsze z obu światów.

Jeśli chodzi o jakość obrazu, czuliśmy, że wyniki były lepsze niż z 12-megapikselowego P500, z którym graliśmy. Obrazy były domyślnie bardziej kolorowe prosto z aparatu, a tony były prawdziwsze. Byliśmy również zadowoleni z uzyskanej ostrości, która jest mniej miękka niż te z P500 na dłuższych ogniskowych. Możliwe jest fotografowanie przy ekstremalnym ustawieniu teleobiektywu na S9100 i uzyskanie użytecznych wyników, o czym, mamy nadzieję, potwierdzają nasze zdjęcia testowe.

Chociaż następuje zmiękczenie szczegółów, aby ograniczyć pojawianie się szumów obrazu przy ISO 800 i wyższych, możemy z tym żyć. Ponownie, biorąc pod uwagę fakt, że jest to model typu „point and shoot” skierowany raczej do zwykłego użytkownika, a nie entuzjastów fotografowania.

"'Werdykt"'

Na pierwszy rzut oka model S9100 ma zgrabną stylistykę, przypominającą kompaktowe urządzenie dla entuzjastów high-end, z pokrętłem wyboru trybu na górnej płycie, zapadniętą lampą błyskową i mikrofonami stereo. Ale chociaż jest tu mnóstwo opcji kreatywnych, jest to model typu „wyceluj i strzelaj automatycznie”.

Jeśli naprawdę chcesz mieć wszystko w jednym pakiecie, to czego brakuje, aby stać się najlepszym psem w podróżniczych stawkach zoomu wbudowany GPS - i prawdopodobnie wzmocnione podwozie amortyzujące wstrząsy - ale z drugiej strony zwiększyłoby to od 50 do 100 funtów metka.

Dla użytkowników, którzy nie potrzebują całego szeregu funkcji, ale mimo to widzą wartość w szerszym niż przeciętnym zakresie zakres, Nikon Coolpix S9100 może trzymać głowę, a raczej obiektyw, wśród wiodących w branży modeli Panasonic TZ tego świat. Cena jest uczciwa, a wydajność jest również uczciwa.

Nikon Coolpix S9100 oferuje zakres czułości od ISO160 do wyboru przez użytkownika, aż do ISO3200. Dostajemy również zarówno automatyczne ISO, jak i wybierane przez użytkownika stałe ustawienie zakresu ISO, dzięki czemu użytkownicy mogą ograniczyć, jak wysoko aparat automatycznie „odchyla się”, aby zachować jakość obrazu. Zobaczmy, jak S9100 radzi sobie z naszą standardową konfiguracją testową, wykonując zdjęcia ze statywu, dostępne światło w najwyższej rozdzielczości JPEG i wykorzystując automatyczny balans bieli.

ISO 160


Najniższe ustawienie w S9100 to ISO160, przypadkowo również opcja, którą sam aparat wybrał, gdy wypróbowaliśmy zarówno ustawienia Auto ISO, jak i Fixed Range ISO. Jak można się spodziewać, w żadnym miejscu obrazu nie widać szumu

ISO 200

Wyższy poziom przy ISO200 i wszystko jest w porządku z wydajnością S9100; znowu brak szumu obrazu do zgłoszenia

ISO 400

Jesteśmy przy ISO400, czyli ustawieniu, przy którym hałas zaczyna wkradać się w zacienione obszary na mniejszych kompaktach. Ale znowu mamy czysty stan zdrowia S9100. Jeśli przyjrzymy się bardzo uważnie obrazowi, jest on nieznacznie bardziej miękki niż przy ISO200

ISO 800

Przy ISO800 występuje subtelne złagodzenie ogólnych szczegółów, które ponownie powstrzymują wszelkie zakłócenia obrazu - ale to naprawdę jest głupi, ponieważ oglądając pełną klatkę, trudno byłoby zauważyć jakąkolwiek różnicę między tym a niższym ustawienia

ISO 1600

Przy ISO1600 szczegóły w cieniach zaczynają nabierać plamistego wyglądu - ale tylko wtedy, gdy naprawdę się przyglądasz

ISO 3200


Najwyższe ustawienie ISO3200 i bardziej oczywisty efekt wygładzenia, a także niewielkie przesunięcie kolorów w porównaniu z poprzednimi obrazami. Ogólnie rzecz biorąc, S9100 zapewnił bardzo przyzwoitą wydajność ISO dla aparatu poniżej 300 funtów.

Na tej stronie przedstawiono bardziej ogólny wybór zdjęć próbnych, które służą jako ocena aparatu Nikon S9100 w różnych warunkach fotografowania.

Ta wyjątkowo szeroka kompozycja, wykonana jako odpowiednik 25 mm, pokazuje zasięg możliwy w przypadku S9100. Podczas gdy szczegółowość od przodu do tyłu jest ogólnie dobra i jesteśmy pod wrażeniem tonacji kolorów prosto z aparatu, aby wybrać dziury, szczegóły zmiękczają się w rogach. Jest to najbardziej widoczne w górnej lewej i prawej części ramy, gdzie po dokładnym przyjrzeniu się widać fioletowe obwódki

Drugie zdjęcie zrobione z ręki z tego samego punktu obserwacyjnego, ale teraz na końcu teleobiektywu zoomu (odpowiednik 450 mm), aby wyświetlić szerokość zakresu ogniskowych. Chociaż nieco więcej kontrastu mogłoby przynieść korzyści, ujęcie jest zaskakująco ostre

Nasze standardowe, zardzewiałe ujęcie bramki zrobione w kierunku teleobiektywowego końca zoomu. Jest tu wystarczająco dużo szczegółów, aby pokazać łuszczącą się farbę i rdzewiejący metal, i po raz kolejny kolory i ekspozycja są punktowe

Chociaż nie jest to najbardziej stymulujący wizualnie temat, oto kolejny przykład poziomu wyrazistości osiągalnego dzięki połączeniu obiektywu i czujnika S9100, tym razem przy maksymalnym kącie.

Oto kilka ogólnych zdjęć testowych wykonanych aparatem Nikon S9100, aby dać wyobrażenie o możliwościach działania, jeśli chodzi o jakość obrazu, zakres dynamiczny, odwzorowanie kolorów i zapewniany zakres ogniskowych.

Naturalistyczne odwzorowanie kolorów przez Nikona może lepiej pasować do niektórych obiektów niż do innych - tak jak tutaj, kiedy i tak jest w nim naturalnie dużo ciepła

To ładnie naświetlony obraz prosto z aparatu, który widział S9100, w przeciwieństwie do większości naszych testowych aparatów, zachowuje większość najjaśniejszych szczegółów w piórach łabędzi

Maksymalne ustawienie teleobiektywu S9100 i kieszonkowe wymiary są dobrodziejstwem dla amatorskich paparazzi, jak pokazano na tym zdjęciu, któremu nieco poprawiliśmy, w przeciwieństwie do definicji pomocy

Jak zauważono w treści, tak zwane „efekty specjalne” Nikona są nieco przytłumione w porównaniu z filtrami cyfrowymi, które można spotkać u rywali. Ale oto przykład tego, co otrzymujesz na S9100, z pierwszym przykładem wziętym w zwykłym trybie automatycznym, a drugim w nostalgicznym trybie sepii, który nie tylko zapewnia znajomy zardzewiały połysk ale zmiękcza obraz, aby wyglądał jak wyblakłe zdjęcie, a trzecia w ustawieniu monochromatycznym o wysokim kontraście - dla nas opcja podobna do Antona Corbijna, która okazuje się najbardziej skuteczna z całej partii