Recenzja słuchawek Sennheiser MX 560

Kiedy wychodzę na wieś na spacer lub przejażdżkę rowerową, głupota owiec zawsze zadziwia. Są udomowione od tysięcy lat, ale kiedy idziemy lub jedziemy w ich kierunku wiejską drogą, zawsze przestają się wypasać, panikują i biegną tak szybko, jak tylko mogą w przeciwnym kierunku. Można by pomyśleć, że do tej pory nauczyliby się, że po prostu stojąc w miejscu, będą całkowicie bezpieczni; zamiast tego ryzykują życiem i zdrowiem, pędząc na oślep po stromej, kamienistej ścieżce, aby uciec przed zagrożeniami ze strony niektórych wolno poruszających się brytyjskich spacerowiczów.

To analogia, którą lubię stosować do osób dojeżdżających do pracy z iPodem. Można by pomyśleć, że po latach Apple łączy te same stare okropne białe słuchawki z odtwarzaczami muzycznymi, w których wszyscy są tak zakochani, doszliby do wniosku, że brzmią okropnie. Ale nie - jak owce, nadal słuchają zupełnie nieświadomi faktu, że marnują doskonały odtwarzacz MP3 na kiepską parę słuchawek. Słyszałem nawet o ludziach, którzy łamią lub zużywają swoje wkładki douszne do iPoda, w rzeczywistości płacą dobre pieniądze, aby wymienić je na więcej takich samych. Nie żartuję.

Naprawdę nie ma usprawiedliwienia dla tego rodzaju zachowania, gdy po prostu wydajesz 40 funtów więcej na parę Sennheiser CX 400's zapewni parę słuchawek około milion razy lepsze. Ale dla tych, którzy po prostu nie potrafią się zmusić do tego, by się wylać, wciąż istnieje wiele przyzwoitych alternatyw. Na przykład Sennheiser produkuje nie tylko drogie słuchawki; tworzy również budżetowe pary zastępcze. Na przykład te wkładki douszne MX 560 kosztują tylko 19 funtów - to dokładnie tyle, ile zapłacisz, aby odnowić swoje „oficjalne” białe wysiłki - a także są znacznie lepsze.

Oczywiście za te pieniądze nie otrzymujesz wszystkich luksusowych funkcji droższych słuchawek. Nauszniki nie są wykonane z aluminium; wszystkie są z plastiku. Kabel nie jest modułowy; to tylko jeden kawałek. I za takie pieniądze nie można uzyskać izolacji od szumów przewodu słuchowego. Ale dostajesz zaskakująco kompletny pakiet. Zamiast po prostu wrzucić słuchawki do pudełka z niektórymi piankowymi nausznikami, jak robi to Apple, Sennheiser zawiera miękki pokrowiec i zgrabną gumową nawijkę na kabel. Ten ostatni ma kilka gniazd, do których można podłączyć słuchawki, aby je chronić, oraz calowy ogon do owinięcia kabla, aby nie zaplątał się w kieszeni.

Pomimo plastikowej konstrukcji te słuchawki sprawiają wrażenie dobrze skonstruowanych i dobrze wykonanych. Nie ma tu nic, co każe mi myśleć, że jest to kandydat do złamania. Gniazdo stereo 3,5 mm jest, przemyślane, ustawione pod kątem prostym, więc gdy odtwarzacz MP3 leży w kieszeni, prawdopodobnie będzie mniej obciążenie gniazda wejściowego audio i, w przeciwieństwie do wielu tanich słuchawek, kable między słuchawkami a wtyczką są przyjemne krzepki.

Modele MX 560 są również bardzo wygodne w uchu. Zwykle nie radzę sobie z wkładkami dousznymi - stwierdzam, że nieprzyjemnie ciągną mi się za uszy i po chwili powodują ból - ale czułem się dobrze przez cały czas, gdy ich słuchałem. Nie mają lekko miękkiego gumowego wykończenia na krawędzi, jak w przypadku słuchawek do iPoda, ale to nie ma znaczenia. Jeśli chcesz, będziesz mógł je nosić godzinami, bez konieczności ich wyciągania, krzywiąc się z bólu po około pół godzinie. Podoba mi się również sposób, w jaki ogony są długie i lekko zakrzywione, co pomaga utrzymać je mocno i dobrze na miejscu.

Jednak ważniejsze od tego wszystkiego jest to, że w przeciwieństwie do słuchawek, które będą zastępować (lub tych wszystkich właścicieli iPodów przypominających owce), MX 560 są dalekie od wełnistości. Mają pełny, bogaty dźwięk, który przeczy niskiej cenie. Sennheiser świetnie radzi sobie z systemem „Basswind” MX 560s, twierdząc, że basy są dudniące, ale czyste. I z pewnością pod tym względem są o wiele lepsze niż para słuchawek do iPoda - na potrzeby tej recenzji przeprowadziłem analizę wstecz z trzecią generacją ipod nano i dołączone do niego białe wkładki douszne i po prostu nie ma porównania.

Potęga Hiromi z jej dziwacznego albumu „Hiromi’s Sonicbloom” dała o sobie znać. Jego dolna część gitary basowej jest dobrym sposobem oceny nie tylko jakości basu, ale także wagi basu. Jest bardziej wyrazisty i bardziej soczysty w przypadku MX 560 niż w przypadku słuchawek do iPoda. Chociaż MX 560 nie produkują czegoś, co nazwałbym dudniącym basem - jeśli chcesz, kup parę Koss SportaPros lub PortaPros - za te pieniądze wciąż brzmią imponująco.

Przechodząc do czegoś delikatniejszego, jak odrobina jazzu dzięki wspaniałej Dianie Krall, MX 560 zaczyna ujawniać swoje prawdziwe kolory. Pełen dźwięk, jaki z nich uzyskasz w porównaniu ze słuchawkami do iPoda, jest bardziej wyrazisty, bardziej bezpośredni i głębszy. Są znacznie bogatsze i możesz wybrać zaskakującą ilość szczegółów z toru, jeśli twoje otoczenie nie jest zbyt hałaśliwe. Jednak słuchawki do iPoda brzmią tak, jakbyś słuchał muzyki ze swetrem Aran owiniętym wokół głowy.

Tam, gdzie MX 560 nie radzą sobie tak dobrze, jest mocno brzmiący metal lub gitarowy rock. Mają niezwykle czysty dźwięk, ale mogą brzmieć trochę sucho, gdy są karmione bardziej złożonym materiałem. Na przykład klasycznemu „Nothing Else Matters” Metalliki brakuje trochę energii, ciepła i bogactwa w porównaniu z podobnymi cenowo nausznymi SportaPros. Ale nadal są o wiele lepsze niż telefony Apple.

"'Werdykt"'

Modele MX 560 nie są zatem idealnymi słuchawkami, ale jeśli szukasz pary, która zastąpi Twoje zniszczone białe wkładki douszne, to całkiem niezła okazja. Otrzymujesz z nimi przyzwoitą gamę akcesoriów, jakość dźwięku jest doskonała dla większości typów i są bardzo wygodne w noszeniu. Moimi ulubionymi niedrogimi słuchawkami są nadal czcigodne Koss SportaPros zapewniające czystą jakość dźwięku, ale jeśli kupisz parę takich słuchawek, nie będziesz rozczarowany.