Recenzja Canon Digital IXUS 75

W grudniu ubiegłego roku przejrzałem Canon Digital IXUS 65, potencjalnie świetny mały kieszonkowy kompakt 6 MP, który ostatecznie zawiódł się z powodu kilku niefortunnych problemów z jakością obrazu. Tylko wzorowa jakość wykonania i wydajność uchroniły go przed poważnym kopnięciem i uciekł z łagodnym wynikiem 5/10.

Jak powiedziałem w mojej recenzji IXUS 900 Ti w zeszłym tygodniu, mam tendencję do utrzymywania aparatów Canon na nieco wyższym poziomie niż większość innych producentów. Canon ma dominujący udział w światowym rynku aparatów cyfrowych, z około 20 procentami aparatów kompaktowych i aż 47 procentami lustrzanek cyfrowych sprzedawanych na całym świecie pod nazwą Canon. Jeśli ta pozycja ma być zasłużona, to musi opierać się na produktach wysokiej jakości, a nie tylko na reputacji marki.

Mając to na uwadze, w tym tygodniu przyjrzę się IXUS 75, 7-megapikselowemu zamiennikowi IXUS 65, który został wprowadzony na rynek w lutym tego roku. Podobnie jak 65, który jest bardzo podobny, jest to ultra-kompaktowy, wyposażony w 3-krotny zoom f / 2,8 - 4,9 obiektyw o zakresie ogniskowych odpowiadającym 35-105 mm, dużemu 3-calowemu monitorowi LCD i wykrywaniu twarzy skupienie. Jest ultrakompaktowy, mierzy 91,6 x 56,8 x 19,6 mm i waży 130 g bez baterii lub karty. Nie jest to najmniejszy ani najlżejszy aparat na rynku, ale i tak bez problemu zmieści się w kieszeni koszuli.

Podobnie jak IXUS 65, 7-megapikselowy IXUS 75 konkuruje w najbardziej ruchliwym sektorze rynku. Większość wiodących marek oferuje wiele ultra-kompaktów 7 MP, więc IXUS 75 będzie musiał się trochę wyróżnić. Na początek konkuruje z cudownym małym produktem firmy Canon IXUS 70, który jest mniejszy, ładniejszy i kosztuje około 142 funtów trochę taniej. Seria IXUS to marka premium, więc spodziewasz się, że zapłacisz trochę więcej, ale za około 190 funtów IXUS 75 jest zdecydowanie drogi. Kiedy konkuruje z aparatami takimi jak Casio EX-Z75 (£108), Pentax Optio M30 (105 funtów), Olympus FE-230 (112 funtów), Nikon S500 (155 funtów) i Sony DSC-W80 (175 funtów) wygląda na nieco zawyżone. Tylko Panasonic Lumix DMC-FX30 jest droższy i kosztuje 234 funtów, ale ten aparat oferuje co najmniej 3,6-krotny zoom i obiektyw szerokokątny 28 mm.

Jak więc usprawiedliwić wydanie prawie 200 funtów na kieszonkowy kompakt, skoro dobry można kupić za 90 funtów mniej? A co z jakością wykonania, która jest zwykle główną mocną stroną firmy Canon? Cóż, IXUS 75 jest pięknie zaprojektowany, z atrakcyjnym dwuczęściowym metalowo-plastikowym korpusem, ale tak nie ma solidnej sztywności niektórych modeli IXUS lub innych najnowszych aparatów, takich jak Nikon S500. Po ściśnięciu słychać kilka skrzypienia niektórych włazów i paneli, a plastikowa pokrywa karty / baterii wydaje się szczególnie słaba. Aparat radzi sobie dość dobrze, ale wykończenie jest dość śliskie, a lekko nachylony panel przedni nie daje nic do chwytania. Symboliczny gest niewielkiego, teksturowanego miejsca na kciuk z tyłu niewiele pomaga. Dźwignia zoomu, która jak zwykle jest obrotowym kołnierzem dookoła spustu migawki, jest dość skomplikowana, zwłaszcza podczas obsługi aparatu jedną ręką.

Pozostałe elementy sterujące są również bardzo małe, głównie dzięki przestrzeni zajmowanej przez ten duży ekran monitora na kompaktowej obudowie aparatu. Cztery małe, wpuszczane w blat przyciski sterujące i skrzypcowy mały okrągły D-pad są ściśnięte względem prawej krawędzi ciała i są dość trudne w obsłudze, wymagające dociśnięcia krawędzią paznokcia. Sam trzycalowy monitor LCD jest ładny i ostry, ma 230 000 pikseli, jest bardzo jasny, ma doskonały kontrast i kolor. Ma dobre wykończenie antyodblaskowe, dzięki czemu można go bez problemu używać w jasnym świetle słonecznym, ale jak zauważyłem w przypadku IXUS 900 Ti, łatwo znakuje i pokazuje ślady palców bardziej niż większość. W przeciwieństwie do wielu innych modeli z serii IXUS, model 75 nie ma wizjera optycznego.

Jeśli chodzi o funkcje, IXUS 75 ma prawie to, czego można oczekiwać od aparatu typu „wskaż i zrób zdjęcie”. Na górnym panelu znajduje się trójpozycyjny przełącznik suwakowy do wyboru między trybem wideo, trybem sceny i automatycznym programem. Tryb wideo jest dość standardowy, oferując maksymalnie rozdzielczość 640 x 480 przy 30 klatkach na sekundę, z dźwiękiem mono. Jak zwykle, obiektywu zmiennoogniskowego nie można używać podczas filmowania. Wideo jest zapisywane w formacie Motion JPEG, a karta o pojemności 1 GB zapewnia nieco ponad osiem minut nagrywania z maksymalną jakością. Tryb sceny oferuje dziesięć programów tematycznych, z typowym wyborem portretu, portretu nocnego, dzieci i zwierząt, śniegu, plaży, fajerwerków itp. Jedyne nietypowe ustawienia to akwarium i podwodne, do użytku z opcjonalną obudową podwodną. W programie tematycznym opcje takie jak balans bieli, tryb pomiaru i regulacja kolorów są wyłączone. Dostęp do nich można uzyskać tylko w trybie automatycznym programu, za pośrednictwem menu funkcji. Zakres dostępnych regulacji jest taki sam, jak w innych modelach serii IXUS. Kontrast, nasycenie, ostrość, balans kolorów i odcień skóry można regulować ręcznie, ale tylko w bardzo wąskich parametrach. Dostępnych jest również wiele ustawień wstępnych dla różnych efektów kolorystycznych.

Jak zwykle, to ogólna wydajność jest zaletą IXUS 75. Uruchamia się bardzo szybko w ciągu około jednej sekundy i wyłącza się prawie równie szybko. System AF jest wyjątkowo szybki, jeden z najszybszych w każdym kompaktowym aparacie (chociaż sprawdź recenzję Casio EX-Z75), a jego działanie w słabym świetle jest równie imponujące, ustawiając ostrość prawie tak samo szybko w ciemności dzięki dobremu wspomaganiu AF lekki. Warto jednak zaznaczyć, że wielopunktowy system ogniskowania AiAF nie jest najbardziej niezawodny na świecie i często skupia się na niewłaściwym obiekcie, zwłaszcza z bliskiej odległości. Aby uzyskać bardziej niezawodne ogniskowanie, najlepiej je wyłączyć i zamiast tego używać ogniskowania centralnego. Ostrość przy wykrywaniu twarzy jest tak samo przydatna, jak zwykle takie systemy; wykryje ludzkie twarze w kadrze, o ile patrzą one prosto w aparat, a cała twarz jest dobrze widoczna i dobrze oświetlona.

Wydajność strzelania jest również niezwykle imponująca. W trybie pojedynczego zdjęcia czas między strzałami wynosi około 1,5 sekundy, aw trybie zdjęć seryjnych może utrzymywać szybkie 1,7 klatki na sekundę, aż do zapełnienia karty. Z kartą 1 GB wykonanych zostanie 322 zdjęcia przy maksymalnej jakości i rozdzielczości. Akumulator jest zaskakująco mały i ma zaledwie 760 mAh, a nawet Canon odnotowuje tylko 210 zdjęć na pełnym naładowaniu, co jest znacznie poniżej średniej dla tej klasy aparatu.

Niestety, podobnie jak w przypadku IXUS 65, główną wadą aparatu jest jakość obrazu. Ma kilka zalet, w szczególności doskonałe odwzorowanie kolorów, niezawodnie dokładne pomiary, dobry zakres dynamiczny i jakość bez zniekształceń obiektywu, zwłaszcza przy szerokim kącie, ale z jakiegoś powodu ostateczne obrazy po prostu nie mają drobnych szczegółów w porównaniu z podobnymi ujęciami z innych 7MP kompakty. Mimo średniego rozmiaru pliku wynoszącego 3 MB widoczne są również artefakty kompresji obrazu i są też problemy z szumem obrazu przy ustawieniach ISO powyżej 200, chociaż szczerze mówiąc nie jest gorszy niż większość innych podobnych kompaktów. Jednak gdybym płacił 90 funtów powyżej obowiązującej stawki za aparat, spodziewałbym się, że przyniesie lepsze wyniki niż przeciętne.

"'Werdykt"'
Werdykt jest praktycznie taki sam, jak w przypadku IXUS 65. Canon IXUS 75 miał potencjał, aby być najlepszym kieszonkowym kompaktem na rynku, z ultraszybką wydajnością, atrakcyjną stylistyką i doskonałą jakością optyczną, ale obraz problemy z jakością, w tym brak szczegółów, artefakty kompresji i szum obrazu są dużymi utrudnieniami, szczególnie biorąc pod uwagę jego wysoką cenę w porównaniu z innymi podobnymi kamery.

”Na następnych kilku stronach pokazujemy szereg zdjęć próbnych. Na tej stronie obraz w pełnym rozmiarze przy minimalnym ustawieniu ISO został zmniejszony, abyś mógł zobaczyć pełny obraz, a poniżej a serie kadrów w pełnej rozdzielczości pobrano z oryginalnych zdjęć przy różnych ustawieniach ISO, aby pokazać cały obraz jakość."

—-

—-

Jak to prawie zawsze, jakość obrazu przy 80 ISO jest na pierwszym miejscu, chociaż widać kilka artefaktów kompresji.

—-

100 ISO i już jest kilka losowych czerwonych i zielonych plam w ciemniejszych obszarach.

—-

Niewiele gorzej przy 200 ISO, ale utracono pewne dodatkowe szczegóły w cieniach.

—-

Zauważalnie gorzej przy 400 ISO, z luminancją i szumem chromatycznym na całym obrazie.

—-

Jakość obrazu jest jeszcze gorsza przy 800 ISO. Mały baner jest ledwo czytelny.

—-

Przy 1600 ISO jakość obrazu jest bardzo słaba i należy unikać tego ustawienia. Szczerze mówiąc, ta wydajność nie jest gorsza niż wielu innych kompaktów 7MP, ale ten jest bardzo drogi.

—-

Na następnych dwóch stronach przedstawiono szereg ogólnych zdjęć testowych. W niektórych przypadkach obraz w pełnym rozmiarze został zmniejszony ze względu na przepustowość, a kadr pobrany z oryginalnego obrazu w pełnej rozdzielczości został umieszczony pod nim, aby pokazać ogólną jakość obrazu. Niektóre inne obrazy można kliknąć, aby wyświetlić oryginalny obraz w pełnym rozmiarze ”.

—-

Oto moje zwykłe zdjęcie próbne, zachodnie okno katedry w Exeter. Zobacz poniżej, aby uzyskać pełną rozdzielczość, lub kliknij, aby zobaczyć całe zdjęcie.

—-

Porównaj ten szczegółowy strzał z wynikami z pliku Casio EX-Z75 lub Nikon S500. Poziom szczegółowości jest znacznie niższy, niż bym się spodziewał, zwłaszcza biorąc pod uwagę jakość obiektywu. Jest bardzo mało drobnych szczegółów, na przykład siatka przeciw ptakom jest ledwo widoczna.

—-

Obiektyw IXUS 75 jest doskonały, generując praktycznie zerowe zniekształcenia na końcu szerokokątnym i dobrą ostrość w środku.

—-

To jest kadr narożny powyższego obrazu przy 100-procentowym powiększeniu. Ostrość zanika tylko w najdalszym zakątku, chociaż widać niewielką aberrację chromatyczną.

—-

Na następnych dwóch stronach przedstawiono szereg zdjęć próbnych. Tutaj obraz w pełnym rozmiarze został zmniejszony ze względu na przepustowość, aw niektórych przypadkach kadr pobrany z oryginalny obraz w pełnej rozdzielczości został umieszczony pod nim, abyś mógł docenić całość jakość."

—-

Szerokokątny koniec zakresu ogniskowych odpowiada ogniskowej 35 mm, która jest lepsza od przeciętnej, ale wciąż nie jest wystarczająco szeroka, aby uzyskać panoramiczne krajobrazy.

—-

Koniec teleobiektywu odpowiada 105 mm. To zdjęcie zostało zrobione z tego samego miejsca, co powyższe. Żadnych komentarzy na temat łowienia wielorybów nie będę robił.

—-

Zasięg makro wynosi 3 cm, ale dla dokładnego ogniskowania z bliskiej odległości najlepiej jest obrócić AiAF. Niesamowite odwzorowanie kolorów.

—-

System naświetlania bez problemu radzi sobie z jasnymi światłami i szczegółami w cieniach.

—-