Recenzja Divinity: Original Sin 2 Definitive Edition

Jestem w płomieniach. Jeszcze raz. To będzie bardzo znajoma sytuacja podczas mojego czasu spędzonego z Divinity 2: Original Sin.

Prawie rok po premierze detalicznej na PC, sequel Divinity: Original Sin, okrzyknięty jednym z 2017 najlepsze gry RPGtrafił na konsole. Wchodzi na mały rynek. Tradycyjnie gry CRPG z widokiem z góry na dół i złożonymi systemami zarządzania były grami na komputery osobiste, jak sugeruje skrót C od „komputera”. Podobnie jak wiele innych tytułów strategicznych, teraz tworzą dla siebie konsolową publiczność.

Nawet z grami takimi jak Filary wieczności i Diablo 3 Dostępne na konsolach, Divinity: Original Sin 2 dodaje ważną grę do niewielkiej liczby innych, tak jak ona.

Kontynuacja, której akcja rozgrywa się kilka tysięcy lat po pierwszym Divinity, rzuca cię prosto w akcję. Twoja postać została wzięta do niewoli, ponieważ jest doświadczonym posiadaczem Źródła. Słowo używane w świecie Rivellon w odniesieniu do takich ludzi to „Sourcerer”, które powinno ci powiedzieć, jakim rodzajem energii jest Źródło. (Czy ktoś jeszcze zauważył straconą okazję na fajniejsze imię dla ludzi, którzy używają tutaj Mocy Gwiezdnych Wojen?)

Korzystanie ze Źródła najwyraźniej tworzy szczeliny w Pustce, która oddziela świat demonów od Rivellonu, pozwalając demonom nazywać się Voidwoken szaleją, więc wszyscy Sourcerery są wyposażeni w obroże tłumiące magię i wysyłani do Fort Joy, kolonii więziennej.

Związane z: Nadchodzące gry na PS4

Po ucieczce prawdziwa historia dopiero się zaczyna, ponieważ twoja postać ma do odegrania istotną rolę w przywracaniu bariery między światami. D: OS 2 to w gruncie rzeczy kolejne podejście do historii Wybrańca i choć opowiedziana z pewnością siebie, nic rewolucyjnego. Czasami zbliża się do budowania świata Era Smoka ale przenosi swoją fabułę na znacznie bardziej rozległe i złożone ścieżki.

Nawiasem mówiąc, obszerny i złożony to dwa słowa, które najlepiej opisują D: OS 2. Wynika to głównie z tego, jak bardzo gra toczy się zgodnie z instrukcją dotyczącą gier fabularnych na papierze i długopisie. Jeśli kiedykolwiek grałeś w Dungeons and Dragons lub Pathfinder, powinieneś poczuć się jak w domu, biorąc pod uwagę, jak atrybuty twojej postaci wpływają na twoje postępy i jak prowadzone są bitwy.

Możesz zbudować swoją postać od podstaw lub użyć oryginalnego bohatera. Postacie pochodzenia reprezentują każdą z różnych ras i klas Rivellonu i mają własną historię, którą możesz wykonać, wykonując kilka dodatkowych zadań. Postacie pochodzenia, których nie wybierzesz, pojawiają się jako potencjalni członkowie drużyny, chociaż nie możesz zaprosić wszystkich do swojej grupy - maksymalnie trzech z nich może ci pomóc w przygodzie. Jeśli chcesz, możesz też grać z maksymalnie trzema znajomymi w trybie online dla wielu graczy, nawet jeśli będziesz chciał przestrzegać starej zasady RPG, aby nigdy nie rozdzielać drużyny, chyba że jest to absolutnie konieczne.

Divinity: Original Sin 2 nie wydaje się z początku przygodą, pogrążoną na wyspie, gdzie nie ma dokąd pójść. To, co robi Divinity 2, to jednak pokazanie, jak każdy cel można podzielić na niezliczone małe zadania i jak wiele różnych sposobów można je osiągnąć. Inwestowanie czasu jest bardzo satysfakcjonujące. Każdy NPC jest inny i chociaż niektóre zadania są klasykami RPG, sama siła prezentacji przyciągnęła mnie do tego stopnia, że ​​chciałem zbadać każdy zakamarek. Jest tak dużo Rivellonu do zobaczenia, ale możesz też wiele przegapić, chyba że chcesz się cofnąć i przyjrzeć bliżej.

Związane z: Nadchodzące gry na konsolę Xbox One

Coś tak prostego, jak poznanie populacji Fort Joy i znalezienie wyjścia, może zająć nawet 20 godzin w pojedynkę. Niektóre z zadań, które tutaj rozwiązujesz, będą miały konsekwencje kilka godzin później w grze, co sprawia, że ​​jest ona zawsze świeża i zaskakująca. Kompromisem za takie niespodzianki jest frustrująca odmowa Divinity 2, by powiedzieć ci wiele.

Każde zadanie jest pomalowane bardzo szerokimi pociągnięciami - to sposób, w jaki potykasz się, szukając odpowiedniej osoby do rozmowy lub właściwej drogi że kończysz z wieloma zadaniami pobocznymi, które w równym stopniu Cię wciągną, ponieważ są ciekawie napisane i warto je śledzić do momentu, w którym wynurzysz się po kilku godzinach, tylko po to, aby pamiętać, że nie zrobiłeś nic, aby kontynuować główne zadanie i nadal nie jesteś pewien w jaki sposób.

Taka wolność może wydawać się przytłaczająca zwłaszcza na początku. Czy powinienem karmić mojego elfiego towarzysza kończyną, aby odblokować wspomnienia zmarłej osoby? Czy powinienem składać zeznania od zwierzęcia hodowlanego? Przekupić kogoś, żeby dał mi informacje? Żebrać, pożyczać i kraść? Wszystkie opcje są poprawne, nie wszystkie są poprawne, więc przyzwyczajenie się do wielu możliwości oznacza również akceptację porażki.

Oczywiście możesz również wczytać zapis i spróbować ponownie, ale jeśli nie chcesz tego robić wiele razy, powinieneś zaakceptować fakt, że Divinity: OS2 nie został zaprojektowany po to, by pozwolić ci wygrać, ale zmusić cię do podejmowania decyzji.

Związane z: Sekiro - Shadows Die Twice

Dotyczy to również walki opartej na rundach. Nawet na najłatwiejszym poziomie trudności spotkania mogą być wyzwaniem, zwłaszcza jeśli twoja drużyna jest w stanie, w którym całkowite uniknięcie tego byłoby zdrowszą opcją. W bitwie każdy ruch kosztuje AP, którym trzeba mądrze zarządzać. Jeśli zakończysz swoją turę wcześniej, AP może przenieść się do następnej rundy, ale będziesz potrzebować ich wszystkich często między wejściem w zasięg wroga a rzeczywistym atakiem.

Tutaj pojawiają się wspomniane wcześniej płomienie. I kwas. I prąd. Ta gra w fantastyczny sposób wykorzystuje żywioły w sposób, w jaki magia żywiołów w typowym RPG nigdy nie działa, ponieważ wiele obrażeń zadaje się z daleka. Oblanie grupy przeciwników olejem i podpalenie ich jest realną strategią do zwycięstwa obu stron, podobnie jak gaszenie pożarów za pomocą deszczu, elektryzujących kałuż i tak dalej.

Sztuczna inteligencja wroga jest inteligentna i często reaguje, odzwierciedlając twoje działania, więc wygrana często sprowadza się do bycia szybszym. Chociaż bycie silniejszym jest ważne, zwłaszcza, że ​​wróg znajdujący się jeden lub dwa poziomy wyżej może cię łatwo zmiażdżyć, nie można też lekceważyć wpływu magicznej i fizycznej amunicji. Usunięcie zbroi i utrzymanie własnego dodaje kolejną warstwę do bitew. To kolejny aspekt, w którym Divinity: OS 2 wydaje się początkowo trudny do uchwycenia, mimo że bitwy w rzeczywistości nigdy nie trwają tak długo.

To gra, w którą trzeba poświęcić trochę czasu, aby się naprawdę nauczyć. Niestety, często to utrudnia interfejs konsoli. W wersji na komputery PC tekst opisu (z którego będziesz dużo czytać) pojawia się po najechaniu kursorem, gorący pasek to długi odcinek na ekranie. W wersji na konsole każdy opis pojawia się tylko po naciśnięciu przycisku i zajmuje dużą część ekranu. Musisz często zmieniać postacie, ale zarówno podczas wykonywania zadań, jak i zarządzania ekwipunkiem, a na konsolach wymaga to przejścia do co najmniej dwóch różnych menu, jeśli nie więcej.

Związane z: Devil May Cry 5

Pasek skrótów jest podzielony na trzy części, po których trzeba się poruszać za pomocą przycisków naramiennych. Dodaj do tego stary problem z graniem w CRPG, gdy jesteś 30 stóp od ekranu - możesz powiększyć, ale Divinity nie zostało zaprojektowane do oglądania z bliska. Przy każdej nadarzającej się okazji oddala się również z powrotem.

Werdykt

Pomiń te małe drobiazgi, a Divinity: Original Sin 2 to najlepsza gra RPG, która trafiła na konsole od czasów Wiedźmina 3. Jest rozległa, wciągająca i zaskakująca. Chęć dostosowania się do wielu różnych rodzajów zabawy może mieć swoje wady, ale kiedy już zrozumiesz te systemy i zastanawiając się, jakim bohaterem chcesz być, możesz zanurzyć się w swoim życiu na Rivellon dosłownie przez setki godzin.