Recenzja Kodak EasyShare P712

Odkąd Kodak przejął firmę produkującą aparaty fotograficzne Chinon w 2004 r., Cyfrowe aparaty konsumenckie przeszły transformację więcej niż tanie plastikowe zabawki, do produkcji jednych z najlepszych kompaktowych aparatów cyfrowych na rynku, takich jak znakomity EasyShare V610. Jednak do niedawna Kodak omijał rynek high-endowych super-zoomów, obszar w dużej mierze zdominowany przez jego arcy-rywala Fujifilm.

Jednak mniej więcej o tej porze w zeszłym roku firma Kodak wypuściła na rynek serię aparatów „P”, dzięki czemu okazała się pomyślna zacznij od imponującego i docenionego przez krytyków 8-megapikselowego aparatu P880, a także 5-megapikselowego, 12-krotnego zoomu P850. Oba aparaty spisały się dobrze, nic więc dziwnego, że firma Kodak dołączyła do serii. 7-megapikselowy P712 został wprowadzony na rynek w czerwcu tego roku w cenie katalogowej 349,99 GBP, chociaż jest już dostępny online za 307,98 GBP wraz z dostawą. W przypadku aparatu konsumenckiego jest to nadal nieco strome, ale jak zobaczymy, P712 jest w stanie zrobić coś więcej niż tylko robienie migawek typu „wyceluj i zrób zdjęcie”.

Pod względem przeznaczenia i stylu trudno uniknąć porównań z popularnym Fujifilm FinePix S5600. Te dwa aparaty z pewnością wyglądają bardzo podobnie i są mniej więcej tego samego rozmiaru. Podobnie jak S5600, model P712 przypomina miniaturową lustrzankę z dużym uchwytem, ​​wysuwaną lampą błyskową i dużym, gumowanym wizjerem. Jednak chociaż istnieją kosmetyczne podobieństwa, patrząc na szczegóły, oba aparaty są bardzo różne.

Po pierwsze, Kodak ma 7,4-megapikselowy CCD, który zbliża się do terytorium lustrzanek. Oczywiście czujnik jest tylko malutki typu 1 / 2,5 cala, więc nie będzie miał nic podobnego do jakości obrazu czujnika lustrzanki, ale jest rozdzielczość.

Posiada również ogromny obiektyw z 12-krotnym zoomem (odpowiednik 36 - 432 mm) z opatentowanym optycznym systemem stabilizacji obrazu. Obiektyw został zaprojektowany przez Schneider Kreuznach, niemiecką firmę optyczną najbardziej znaną z wynalezienia Variogon, pierwszego efektywnego obiektywu zmiennoogniskowego do aparatów, w 1959 roku. Chociaż nie cieszy się taką reputacją jak Carl Zeiss, jest to godna nazwa i można ją znaleźć zarówno w optykach Kodaka, jak i Samsunga.

Jak na aparat z wyższej półki, P712 jest fizycznie dość mały, mierzy 108 x 84,2 x 72 mm i przechyla wagę na 440 g, nieco mniejszy i lżejszy niż S5600. Jednak P712 jest dość złożony, a jego zewnętrzna część jest ozdobiona przyciskami i innymi elementami sterującymi. Na jego powierzchni rozrzuconych jest 13 małych i praktycznie identycznych przycisków, a także pokrętło trybu pracy, joystick menu, sterowanie zoomem, pokrętło danych, pokrętło regulacji okularu i włącznik / wyłącznik. To dużo kontroli. Dla porównania moja cyfrowa lustrzanka ma tylko siedem przycisków, dwa pokrętła i dwa przełączniki. Zależy mi na tym, aby aparaty były intuicyjne w obsłudze i ograniczały zakres menu, które trzeba wykonać, ale moim zdaniem P712 posuwa się za daleko w innym kierunku. Jest tak wiele elementów sterujących, że spędzasz zbyt dużo czasu na szukaniu właściwego.

Wydaje się, że nie ma też logiki w rozmieszczaniu kontroli; tryb lampy błyskowej znajduje się po jednej stronie aparatu, a tryb pomiaru po drugiej. Przycisk trybu jazdy jest wciśnięty obok pokrętła trybu, a przycisk blokady AE / AF jest bardzo niewygodnie umieszczony na podpórce pod kciuk. Przycisk usuwania znajduje się tuż obok przycisku menu i jest dość łatwy do przypadkowego naciśnięcia.

Irytujące jest to, że aparat faktycznie ma podstawy idealnej alternatywy dla tego bałaganu. W trybach programowym lub ręcznym ma małe i łatwe w użyciu menu ekranowe do ustawiania wartości ekspozycji, kompensacji lampy błyskowej i ekspozycji oraz ustawienia ISO. Dlaczego nie dodać do tego menu kilku innych często używanych opcji, takich jak napęd, pomiar lub tryb ogniskowania? Casio używa takiego systemu w swoim nowym kompaktowym Z1000 i jest bardzo szybki i prosty w użyciu.

Oprócz niepotrzebnej złożoności obsługa jest ogólnie dobra, chociaż osobiście uważam, że sterowanie zoomem jest powolne i niewygodne w obsłudze, a to, że wizjer gaśnie na kilka sekund po oddaniu strzału, też irytuje, choć nie to niezwykły.

Pod względem ogólnej wydajności również radzi sobie całkiem nieźle. Uruchamia się w około 3,5 sekundy, co nie jest złe, biorąc pod uwagę rozmiar obiektywu, który musi rozwinąć. Czasy między strzałami też nie są złe, chociaż nie ma konwencjonalnego trybu ciągłego. Zamiast tego ma tryby „last burst” i „first burst”, które zapisują serię zdjęć, gdy po naciśnięciu spustu migawki lub po jej zwolnieniu - rzeczywista liczba zdjęć zależy od typu pliku wybrany. W trybie pierwszej serii robi 10 klatek w około osiem sekund.

Niezwykły hybrydowy system AF firmy Kodak jest również dobry, choć trochę dziwaczny. Zabrałem kamerę na pokaz lotniczy i stwierdziłem, że ma niewielki problem z namierzaniem odległych, szybko poruszających się samolotów w locie. Podobnie, słabe oświetlenie skupiające się na wieczornym wyjściu w pubie nie stanowiło problemu. Jednak kiedy próbowałem wykonać zdjęcia testowe ISO, stwierdziłem, że przy niewielkim powiększeniu nie skupiał się na obiektach na stole zaledwie kilka stóp dalej. Przy szerokim kącie minimalna odległość ogniskowania wynosi 50 cm, ale rośnie do 1,9 m, gdy tylko trochę przybliżysz. Nawet w trybie makro przybliżanie daje minimalną odległość 90 cm. Jak to w ogóle można nazwać trybem makro?

Na szczęście wszystkie drobne problemy można wybaczyć z jednego bardzo dobrego powodu: jakości obrazu. Biorąc pod uwagę niewielki rozmiar fizyczny czujnika o dużej mocy, P712 niezmiennie zapewnia doskonałe wyniki rezultaty, nawet w dość wymagających warunkach, a dzięki trybowi plików RAW można naprawdę w pełni wykorzystać im. Obiektyw Schneider Kreuznach zasługuje na swoją reputację, oferując doskonałą ostrość od krawędzi do krawędzi, nie rozmywanie rogów i brak aberracji chromatycznej oraz minimalne zniekształcenia sferyczne przy szerokim kącie kąt.

Silnik Kodak Color Science wykorzystuje te wyniki i zapewnia, że ​​ekspozycja i reprodukcja kolorów są bliskie ideału. P712 tworzy jeden z najlepszych obrazów, jakie widziałem z aparatu o tej mocy i specyfikacji, z łatwością pokonując większość swoich głównych rywali. Na szczególną uwagę zasługiwał niski poziom szumów obrazu przy maksymalnych 400 ISO.

Żałuję tylko, że P712 nie ma większego przetwornika CCD 1 / 1,8 cala. Porównanie wyników z 7-megapikselowym Olympusem C-7070, który ma większy czujnik, ujawnia niewielki brak drobnych szczegółów, ostrości i zakresu dynamicznego. Jednak ten aparat jest większy, cięższy i droższy i nie ma tego samego zakresu zoomu. W tej cenie P712 stanowi dobry kompromis między przystępną ceną a kreatywnymi możliwościami.

"'Werdykt"'

Z 7-megapikselową rozdzielczością, pełną gamą ręcznych trybów fotografowania, wysokiej jakości stabilizowanym obrazem obiektywem z 12-krotnym zoomem optycznym, dobra ogólna obsługa i niezwykle ważny tryb RAW, model P712 ma specyfikację bliższą profesjonalnej lustrzance cyfrowej kompaktowy. Jednak mały rozmiar czujnika ogranicza jego doskonałą jakość obrazu, a niepotrzebna złożoność sprawia, że ​​jest trudny w użyciu.

Na następnych trzech stronach przedstawiono szereg zdjęć próbnych. Tutaj obraz w pełnym rozmiarze został zmniejszony ze względu na przepustowość, a kadr został pobrany z oryginału Obraz w pełnej rozdzielczości został umieszczony poniżej, abyś mógł docenić całość jakość. Poniższe strony zawierają obrazy o zmienionym rozmiarze, aby można było ocenić ogólną ekspozycję. Osoby z połączeniem telefonicznym powinni zachować cierpliwość podczas pobierania stron.
—-
Uwaga: Kodak P712 ma ustawienia ISO w odstępach co 1/3 od ISO 64 do 400. Ze względu na oszczędność miejsca pokazane są tutaj tylko wartości całkowitego zatrzymania. Te zdjęcia zostały zrobione w pomieszczeniu przy użyciu rozproszonego naturalnego światła dziennego.
—-

1/10 s, f6,3, ISO 64
Przy minimalnym ustawieniu ISO obraz jest wyraźny i wolny od szumów, chociaż był to najbliższy aparat, na który ustawiłby ostrość.
—-

1/15 s, f6,3, ISO 100
Przy 100 ISO obraz jest nadal czysty i wolny od szumów, z doskonałym odwzorowaniem kolorów.
—-

1/25 s, f6,3, ISO 200
Przy 200 ISO pojawia się szum obrazu i plamki koloru w ciemniejszych obszarach, ale ogólnie obraz pozostaje dobry i całkiem użyteczny.
—-

1/60 s, f6,3, ISO 400
Przy najwyższym ustawieniu ISO na całym obrazie występuje pewien szum, a plamki koloru rozprzestrzeniły się również na obszary o średnim tonie, ale ogólnie jest całkiem nieźle.
—-

Ta strona zawiera obrazy o zmienionym rozmiarze, aby można było ocenić ogólną ekspozycję.

P712 ma straszny zasięg makro, 10 cm przy szerokim kącie, ale całe 90 cm nawet przy niewielkim zbliżeniu.
—-

W przypadku strzałów z dużej odległości wydajność jest znakomita. To ujęcie P-51 Mustanga na pokazie lotniczym jest ostre i szczegółowe, o doskonałych kolorach, mimo że zostało zrobione z ręki przy pełnym powiększeniu.
—-

Ta strona zawiera obrazy o zmienionym rozmiarze, aby można było ocenić ogólną ekspozycję.

Szerokokątny koniec zakresu ogniskowych odpowiada 36 mm, co jest lepsze niż przeciętne, ale wciąż niewystarczające do prawdziwych zdjęć panoramicznych.
—-

Jednak koniec teleobiektywu jest oszałamiający, zdolny do wychwycenia najmniejszych szczegółów sceny. Zostało to zrobione z tej samej pozycji, co na powyższym zdjęciu.
—-

Ta strona zawiera obrazy o zmienionym rozmiarze, aby można było ocenić ogólną ekspozycję.

Tryb błysku dopełniającego jest trochę za jasny, ale przydaje się w nietypowo pochmurny dzień.
—-

Podany maksymalny zasięg błysku to 5,3 m przy szerokim kącie, co wydaje mi się nieco optymistyczne. Ta gromada szaleńców została rozstrzelana na zewnątrz, a ogrodzenie w tle jest oddalone o około 4 metry.
—-

Dzięki pełnej gamie opcji ręcznych możesz wykazać się kreatywnością w drodze powrotnej z pubu. Zrobiono to, opierając aparat na ścianie i używając 2-sekundowego samowyzwalacza.
—-