Recenzja Nikon CoolPix P5100

W maju zeszłego roku sprawdziłem 10-megapikselowy Nikon CoolPix P5000, który w tamtym czasie był okrętem flagowym nowej serii wysokospecjalistycznych kompaktów firmy Nikon, skierowanej do bardziej zaawansowanych fotografów. Od tego czasu seria P rozszerzyła się i obejmuje teraz sześć modeli, pięć kompaktów i P80 aparat mostkowy z super-zoomem. Firma Nikon właśnie wprowadziła na rynek 13,5-megapikselowy P6000, który mam nadzieję wkrótce sprawdzić, ale zanim to nastąpi, chcę aby przyjrzeć się P5100, 12,1-megapikselowej aktualizacji oryginalnego P5000, która została wprowadzona na rynek późno rok.

Odkąd cena podstawowych cyfrowych lustrzanek jednoobiektywowych spadła do poziomu, na który może sobie pozwolić prawie każdy zapalony fotograf, nie ma już tak wielu high-endowych kompaktów jak kiedyś. Większość dzisiejszych aparatów kompaktowych to proste modele typu „wskaż i fotografuj”, zaprojektowane zarówno pod kątem stylu i mody, jak i łatwości użytkowania i wydajności, ale P5100 nie jest całkowicie pozbawiony konkurencji. Oczywiście kuszące jest porównanie aparatu P5100 z flagowym kompaktem Canon PowerShot G9, ale nie jest to tak naprawdę uczciwe porównanie. G9 kosztuje obecnie 328 funtów, czyli o ponad 100 funtów drożej niż P5100 i faktycznie droższe niż niektóre lustrzanki cyfrowe. Bardziej trafnym porównaniem byłoby ostatnie

PowerShot A1000 IS (150 funtów), chociaż ten model ma mniejszy czujnik i większy obiektyw.

P5100 z pewnością wygląda dobrze. Ma tę samą solidnie funkcjonalną obudowę, co P5000, z wytrzymałą plastikową powłoką nad metalową obudową, ale P5000 ma trochę srebrne detale, takie jak tubus obiektywu i elementy sterujące, model P5100 ma teksturowaną matową czerń, dzięki czemu wygląda jeszcze bardziej macho niż przed. Konstrukcja jest nieco industrialna, ale jest to wygodny aparat do trzymania i użytkowania. Ma duży gumowany uchwyt z przyjemnym miejscem na kciuk z tyłu, który ma również gumową podkładkę, dzięki czemu jest bardzo pewny w trzymaniu.

Elementy sterujące są tylko trochę bardziej złożone niż przeciętny kompakt i są w większości rozsądnie rozplanowane, chociaż pionowy rząd przycisków po lewej stronie monitora jest tak rozmieszczony, aby aparat wyglądał bardziej jak za cyfrowa lustrzanka raczej niż dla łatwości użytkowania. Bardziej sensowne byłoby przesunięcie monitora nieco w lewo i umieszczenie wszystkich przycisków po prawej stronie w celu ułatwienia obsługi jedną ręką.

Mówiąc brutalnie szczerze, oprócz mocniejszego czujnika, P5100 nie oferuje wielu ulepszeń w porównaniu z P5000. Ma nowy procesor obrazu EXPEED, podobno ten sam, który jest używany w ostatnich lustrzankach cyfrowych firmy Nikon, ale poza tym nowy aparat ma praktycznie wszystkie cechy swojego poprzednika. To nie jest złe, ponieważ P5100 jest dobrze zaprojektowanym i ładnie opisanym aparatem, ale byłoby miło zobaczyć kilka jego niedociągnięć. P5100 nadal nie ma trybu Raw, ręcznego ustawiania ostrości i regulowanego balansu bieli. Ma pewną ograniczoną ręczną kontrolę obrazu, ale nie ma nad kolorami lub tonami. Jeśli masz już P5000, naprawdę nie warto go aktualizować.

Podobnie jak w przypadku P5000, P5100 ma opcjonalną ręczną ekspozycję, z priorytetem przysłony, priorytetem migawki i pełną ręczną ekspozycją dostępną za pomocą głównego pokrętła trybu. Stopień dostępnej kontroli pozostaje niezmieniony w porównaniu z wcześniejszym modelem, z czasami otwarcia migawki 8-1 / 2000 sekundy i wartościami przysłony od f / 2,7 do f / 7,6 dostępnymi w krokach co 1/3 EV. Chciałbym zobaczyć dłuższy maksymalny czas otwarcia migawki, a najlepiej funkcję B, która jest zawsze użyteczną funkcją w kreatywnej fotografii. Jednak jakakolwiek ręczna kontrola jest obecnie pożądanym widokiem.

Jest jedna nowa funkcja, której jestem pewien, że nie była obecna w P5000, chociaż każdy, kto ją posiada, może chcieć mnie poprawić. P5100 posiada funkcję kontroli zniekształceń, która przeciwdziała dość wyraźnej dystorsji beczkowatej, którą obiektyw wytwarza przy szerokim kącie poprzez rozciąganie i zginanie obrazu podczas przetwarzania. Robi to dużą różnicę podczas robienia ujęć szerokokątnych, zwłaszcza budynków. Zobacz przykładowe zdjęcia.

Jednym z obszarów, w którym P5100 poprawia się w stosunku do P5000, jest ogólna wydajność, głównie dzięki szybszemu procesorowi, ale trzeba powiedzieć, że poprawa jest tylko niewielka. Uruchamia się w ułamku ponad dwie sekundy, co jest największą poprawą, ale równie długo trwa wybudzenie z energooszczędnego trybu uśpienia. W trybie pojedynczego zdjęcia, przy maksymalnej jakości obrazu, czas cyklu pomiędzy strzałami wynosi około 2,3 sekundy, co jest wartością marginalną poprawa, podczas gdy w trybie zdjęć seryjnych jest dziwnie nieco wolniejszy i wynosi 2,4 sekundy na strzał, chociaż skupia się na każdy strzał. Jest to jednak trochę szybsze niż P5000.

Niestety jedyną rzeczą, która nie została ulepszona, jest żałośnie powolny system autofokusa. Nawet przy dobrym oświetleniu uzyskanie ostrości zajmuje ponad sekundę, a przy słabym oświetleniu to dramatycznie spowalnia. P5100 ma dobrą lampę wspomagającą AF, ale nawet przy tym słabym świetle ustawianie ostrości jest wyjątkowo powolne i zawodne, działające przez prawie pięć sekund, niezależnie od tego, czy można to osiągnąć, czy nie skupiać. W przypadku aparatu skierowanego do bardziej wymagających fotografów jest to poważna wada, zwłaszcza w porównaniu z szybkim i niezawodnym systemem AF używanym przez głównego rywala Canona.

Tak jak poprzednio, główną zaletą P5100 jest ogólna jakość obrazu, chociaż dodatkowe dwa megapiksele tego nie robią ogromna różnica, z mniej więcej tym samym ogólnym poziomem szczegółowości pomimo nieco większego obrazu rozmiar. Funkcja kontroli zniekształceń działa dobrze, eliminując zniekształcenia beczkowe przy szerokim kącie, a także zmniejszenie niewielkiej aberracji chromatycznej, która jest widoczna w rogach kadru, gdy jest nieużywany. Wydaje się, że nie ma to negatywnego wpływu na jakość obrazu, chociaż spowalnia nawet prędkość fotografowania więcej, do około czterech sekund na strzał, więc możesz nie chcieć zostawiać go włączonego wszystkich czas.

Wydaje się, że kontrola hałasu również praktycznie się nie zmieniła. Jakość obrazu o niskiej czułości jest doskonała, z przyjemnymi, płynnymi przejściami kolorów i dużą ilością drobnych szczegółów. Jakość pozostaje dobra do 400 ISO, z pewnym szumem, ale dobrą reprodukcją kolorów i niezbyt dużą utratą szczegółów, jakkolwiek ujęcia zrobione przy 1600 ISO i wyższych są bardzo hałaśliwe, a maksymalne 3200 ISO, dostępne tylko przy mniejszym rozmiarze obrazu 5MP, są naprawdę ładne ropey.

Wydaje się, że procesor obrazu EXPEED radzi sobie lepiej z zachowaniem zakresu dynamicznego niż jego poprzednik, z dobrą szczegółowością cieni i kilkoma wypalonymi światłami, nawet przy wysokim kontraście i jasno oświetlone ujęcia. Ogólnie jakość obrazu zdecydowanie przewyższa przeciętny kieszonkowy kompakt i chociaż P5100 nadal nie konkuruje z Canonem G9, jest to przynajmniej krok we właściwym kierunku.

"'Werdykt"'
Nikon CoolPix P5100 to mała, ale warta uwagi aktualizacja P5000 i choć może nie kusić posiadaczy poprzedniego model to dobra alternatywa dla kompaktów typu „wskaż i strzelaj” dla każdego, kto chce nieco bardziej kreatywnej fotografii kontrola. Jest solidnie wykonany, dobrze się trzyma i mimo stosunkowo niewielkich rozmiarów prezentuje się odpowiednio efektownie. Jego główną zaletą jest doskonała jakość obrazu, ale zawodzi go powolne działanie, zwłaszcza rozczarowujący system AF.

”Na następnych kilku stronach pokazujemy szereg zdjęć próbnych. Na tej stronie obraz w pełnym rozmiarze przy minimalnych i maksymalnych ustawieniach ISO zostały zmniejszone, aby można było zobaczyć pełny obraz, i z oryginalnych zdjęć wykonano serię kadrów w pełnej rozdzielczości przy różnych ustawieniach ISO, aby pokazać cały obraz jakość. ”

—-

To jest pełna klatka przy minimalnym ustawieniu czułości 64 ISO.

—-

Przy 64 ISO jakość obrazu jest doskonała, bez widocznych szumów, gładkich kolorów i dobrych szczegółów.

—-

Jakość obrazu przy 100 ISO jest również bardzo dobra.

—-

Przy 200 ISO jest widoczny niewielki szum, ale niewystarczający, aby spowodować problem.

—-

Przy 400 ISO utracono pewne drobne szczegóły, ale ogólna jakość jest nadal całkiem dobra.

—-

Przy 800 ISO jakość obrazu jest obniżona, z dużą ilością szumów i utratą szczegółów, ale ogólne kolory są nadal dość dokładne.

—-

Jakość obrazu gwałtownie spada w dół przy 1600 ISO, z dużym szumem i słabymi kolorami.

—-

2000 ISO to najwyższe ustawienie przy pełnej rozdzielczości, ale jakość jest okropna.

—-

3200 ISO jest dostępne przy 5 MP, ale wyniki są dość kiepskie, jak to zwykle bywa w przypadku tych efektownych ustawień wysokiej prędkości.

—-

To jest pełna klatka przy maksymalnym ustawieniu czułości 3200 ISO.

—-

Na następnych dwóch stronach przedstawiono szereg ogólnych zdjęć testowych. W niektórych przypadkach obraz w pełnym rozmiarze został zmniejszony ze względu na przepustowość, a kadr pobrany z oryginalnego obrazu w pełnej rozdzielczości został umieszczony pod nim, aby pokazać ogólną jakość obrazu. Niektóre inne obrazy można kliknąć, aby wyświetlić oryginalny obraz w pełnym rozmiarze. ”

—-

Zwykłe zdjęcie próbne okna katedry w celu porównania szczegółów i ostrości z innymi aparatami. Zobacz poniżej, aby uzyskać kadr w pełnej rozdzielczości lub kliknij, aby pobrać wersję w pełnym rozmiarze.

—-

Poziom szczegółowości jest bardzo dobry, ale nie jest to znacząca poprawa w porównaniu z P5000.

—-

Gdy funkcja kontroli dystorsji jest wyłączona, obiektyw wytwarza pewne zniekształcenie beczkowate na końcu szerokokątnym.

—-

Włączenie kontroli zniekształceń koryguje to i daje ładne, proste krawędzie.

—-

Doskonała ostrość centralna dzięki wysokiej jakości soczewce.

—-

Przy wyłączonej kontroli dystorsji widoczna jest niewielka aberracja chromatyczna w rogach kadru.

—-

Wydaje się, że kontrola zniekształceń koryguje ten problem, chociaż nie robi nic w przypadku lekkiego rozmycia narożników.

—-

„Oto kilka ogólnych zdjęć próbnych, które pomogą ocenić ogólną jakość obrazu z aparatu, w tym zakres zoomu obiektywu. Niektóre zdjęcia można kliknąć, aby pobrać oryginalny obraz w pełnym rozmiarze. ”

—-

Nie robiłem tego zdjęcia od jakiegoś czasu, ale okropny stary dworzec autobusowy w Exeter wciąż tam jest. Wkrótce jednak ma zostać zburzony. Szerokokątny koniec zoomu odpowiada 35 mm, nieco szerszy niż P5000 dzięki różnicy w rozmiarze czujnika.

—-

Koniec teleobiektywu odpowiada 123 mm, znowu nieco krótszemu niż w P5000.

—-

Odwzorowanie kolorów jest doskonałe.

—-

Mimo mocnego oświetlenia, najciekawsze momenty nie uległy wypaleniu.

—-

Doskonała obsługa aparatu P5100 zachęca do robienia zdjęć niemal wszystkiego.

—-