Recenzja Sony Alpha A450

Minęło nieco ponad cztery lata, odkąd firma Sony weszła na rynek cyfrowych lustrzanek jednoobiektywowych wraz z wprowadzeniem na rynek Alpha A100. Miał przewagę, przejmując całą istniejącą technologię Konica-Minolta, ale Obecny sukces serii lustrzanek cyfrowych Sony Alpha zawdzięczamy innowacyjności, wzornictwu i sprytnemu marketingowi firmy Sony strategia. Sony zajmuje teraz trzecie miejsce na rynku lustrzanek cyfrowych, za Canon i Nikon, wyprzedzając branżowych weteranów, takich jak Pentax, Olympus i Fujifilm.

Asortyment Sony alpha składa się obecnie z ośmiu modeli, od podstawowego A290 do pełnoklatkowego profesjonalnego A900. Wprowadzony na rynek w styczniu tego roku Alpha A450 znajduje się pośrodku oferty i jest przeznaczony dla fotografów na średnim poziomie lub tych, którzy przechodzą na starsze modele podstawowe, takie jak A230.

Podobnie jak większość serii APS-C firmy Sony, A450 ma matrycę o rozdzielczości 14,2 megapiksela, w tym przypadku własny chip Sony Exmor CMOS o wymiarach 23,4 x 15,6 mm. Jest to ten sam czujnik, co obecny najlepszy model APS-C firmy Sony - A550. Inne kluczowe funkcje obejmują monitor Clear Photo LCD 6,7 cm (2,7 cala) o rozdzielczości 230 400 punktów, a duży, jasny wizjer z czujnikiem zbliżeniowym i stabilizacją obrazu z przesunięciem czujnika SteadyShot firmy Sony system.

Jednak to, czego brakuje A450, z większym prawdopodobieństwem niepokoi potencjalnych nabywców. Stoi w obliczu bardzo silnej konkurencji ze strony aparatów takich jak 15-megapikselowy Canon EOS 500D (510 funtów) i 12,3-megapikselowy Nikon D5000 (£490). Chociaż jest to tańsza alternatywa, obaj rywale obsługują nagrywanie wideo HD, w rzeczywistości 500D może nagrywać w formacie Full HD 1920 x 1080. A450 nie ma żadnego trybu nagrywania wideo, co stawia go bardziej na równi z kamerami klasy podstawowej, takimi jak EOS 1000D lub D3000, z których oba są o ponad 100 funtów tańsze.

Inną cechą godną uwagi ze względu na jego brak jest niezwykle skuteczny system autofokusa Sony z podglądem na żywo, jeden z najważniejszych elementów innych modeli z serii Alpha. A450 ma podgląd na żywo, ale aby użyć autofokusa w tym trybie, lustro musi odchylić się w dół, a następnie ponownie w górę, co wygasza wyświetlacz i zajmuje kilka sekund. Oczywiście ogranicza to użyteczność trybu podglądu na żywo jako całości i znowu jest obszarem, w którym przewyższają go jego główni rywale

Brak wyrafinowania A450 jest tym bardziej zaskakujący, biorąc pod uwagę rozmiar i wagę. Dzielą konstrukcję nadwozia z bardziej zaawansowanym A500 i flagowym A550 APS-C, ale oba te aparaty są wyposażone w przegubowy monitor 3,0-calowy z Rozdzielczość 921k w przypadku A550, A450 ma mniejszy, tańszy stały ekran o przekątnej 2,7 cala o rozdzielczości zaledwie 230 tys. Punktów, z szerokim otoczeniem rama. Jest to fizycznie duży aparat, 10 mm szerszy, 7 mm wyższy i 19 mm grubszy niż EOS 500D i 50 g cięższy. Jest też większy i cięższy niż Nikon D5000.

Grubość korpusu i rozmiar chwytu sprawiają, że aparat jest przydatny nawet dla osób (takich jak ja) z dużymi dłońmi. Ciężar utrudnia wygodną obsługę, zwłaszcza podczas próby obsługi elementów sterujących. Pomimo rozmiarów aparatu nie wydaje się on tak solidnie wykonany, jak niektóre inne lustrzanki cyfrowe, a niektóre aspekty jakości wykonania mogłyby być lepsze. Wnęki baterii i karty wydają się nieco słabe, a przyciski sterujące są raczej gąbczaste i nie mają dotykowego sprzężenia zwrotnego.

Podobnie jak większość lustrzanek cyfrowych średniej klasy, A450 ma dużą liczbę przycisków sterujących rozmieszczonych na korpusie, chociaż ma mniej niż niektóre konkurencyjne modele. Na górnym panelu znajdują się dedykowane przyciski do ustawiania ISO, samowyzwalacza i trybu jazdy, funkcji optymalizatora D-Range i trybu podglądu na żywo, podczas gdy pochylony górny panel tylny zawiera przyciski do kompensacji ekspozycji i blokady ekspozycji po prawej stronie, z przyciskami menu i trybu wyświetlania na dobrze. Tył aparatu jest jeszcze mniej zaludniony, a jedynie przycisk odtwarzania i usuwania, przycisk menu funkcji i prosty D-pad bez dodatkowych funkcji.

Przycisk funkcyjny wyświetla szybkie menu, które pozwala na regulację większości typowych opcji fotografowania, w tym trybu pomiaru, opcji autofokusa, lampy błyskowej tryby pracy i funkcję regulacji tonów Creative Styles, ale również powiela funkcję kilku przycisków, takich jak ustawienie ISO i napęd tryb. Menu główne zawiera podobnie ograniczoną liczbę opcji, z podstawowymi informacjami, takimi jak rozmiar i jakość obrazu (w tym Raw i Raw + JPEG), stabilizator obrazu (włączony lub wyłączony), wybór przestrzeni kolorów Adobe RGB lub sRGB i kilka innych podstawowych opcji, w tym proporcje obrazu stosunek. Główna sekcja menu zajmuje tylko nieco więcej niż jedną stronę i wykazuje znacznie mniej dostosowań niż większość innych lustrzanek cyfrowych średniej klasy.

Dobrym punktem jest wizjer, który ma ładny szeroki ekran z dziewięcioma punktami AF wyraźnie oznaczonymi czerwonymi diodami i przyzwoity wyświetlacz danych na dole. Ma 95-procentowe pole widzenia i 0,83-krotne powiększenie, z korekcją dioptrii dla osób noszących okulary. Tuż nad wizjerem znajdują się dwa czujniki zbliżeniowe dla funkcji Eye-start AF, która ustawia ostrość aparatu, gdy tylko zostanie przyłożony do oka.

Przytłaczające wrażenie z A450 jest takie, że Sony wzięło znacznie lepszy A550, który sprzedaje się za około 600 funtów i usunięto szereg funkcji, aby sprzedać aparat poniżej określonej ceny punkt. W rezultacie aparatowi zawsze wydaje się, że czegoś mu brakuje i że mogłoby być znacznie lepiej, gdyby wydano tylko trochę więcej pieniędzy. To rzeczywiście prawda, ponieważ wtedy byłby to A550.

Na szczęście jedną z cech, która przetrwała topór, jest doskonały procesor obrazu Bionz, a A450 ma w zasadzie taką samą wydajność jak A550. Potrafi uruchomić się i zrobić zdjęcie w niecałą sekundę, aw trybie pojedynczego zdjęcia radzi sobie nieco więcej niż jedna klatka na sekundę i najwyraźniej tak trzymaj, aż karta pamięci się zapełni, co jest szybkie, ale nie do końca trzęsienie ziemi. Prawdziwa wydajność jest dostępna w trybie zdjęć seryjnych. A450 faktycznie ma trzy tryby zdjęć seryjnych; tryb standardowy wysokiej i niskiej prędkości, z autofokusem między ujęciami i maksymalną prędkością 5 kl./s dla około 30 zdjęć, oraz tryb Speed ​​Priority, który koncentruje się tylko przy pierwszym ujęciu, ale może strzelać z bardzo szybkimi 7 klatkami na sekundę przez około 20 strzały. Co ciekawe, może nawet strzelać z taką prędkością w trybie Raw + JPEG, choć tylko dla siedmiu klatek. Jest to znacznie szybsze niż Nikon D5000 i mniej więcej dwa razy szybsze niż Canon EOS 500D.

A450 ma ten sam dziewięciopunktowy system autofokusa z centralnym czujnikiem w kształcie krzyża, jak większość innych aparatów APS-C w ofercie Sony. Już wcześniej sprawdziła się i zapewnia szybkie i niezawodne działanie w różnych warunkach oświetleniowych oraz jest dość skuteczna nawet przy słabym oświetleniu. A450 nie ma oddzielnej lampy wspomagającej AF, ale jeśli lampa błyskowa jest podniesiona, może działać jako bardzo szybki stroboskop, pomagając w ustawieniu ostrości w bardzo słabym świetle.

Przynajmniej ograniczenie funkcji aparatu oznacza mniejsze zużycie baterii, a ponieważ ta bateria to duże ogniwo InfoLithium 1600 mAh, czas ładowania jest doskonały. Po około dwóch tygodniach regularnego użytkowania stan naładowania baterii był nadal pełny w 66 procentach.

Oczywiście dowodem działania aparatu jest jakość obrazu, a tutaj A450 daje mieszane rezultaty. Ogólnie jakość była bardzo dobra, z dokładną ekspozycją i ostrością, dobrym kolorem i zakresem dynamicznym oraz dużą ilością drobnych szczegółów, szczególnie w ujęciach w trybie Raw. Po drugiej stronie równania, standardowy obiektyw kitowy 18-55 mm powoduje niewielką aberrację chromatyczną w kierunku rogów kadru. Występuje również zniekształcenie beczkowe szerokokątne, ale nie jest to zaskakujące. Co bardziej irytujące, obiektyw jest bardzo podatny na flary podczas fotografowania pod światło, co zepsuło kilka dobrych zdjęć.

Równie irytujące jest ograniczenie hałasu w A450. Po znakomitych wynikach z Sony NEX-5 Na początku tego tygodnia mam zrozumiałe duże nadzieje na kolejny aparat Sony z matrycą 14MP CMOS. Niestety wyniki nie były tak imponujące. Aparat ma zakres ISO 200-12 800, ale nawet tak niskie, jak 400 ISO są widoczne efekty szumów, a system redukcji szumów zaczyna binningować szczegóły od 800 ISO. Jedynym sposobem na maksymalne wykorzystanie możliwości A450 jest ciągłe używanie go w trybie Raw i trzymanie się 200 ISO.

"'Werdykt"'
Sony Alpha A450 to aparat pośredni, ani tak tani jak A390, ani tak dobrze wyszczególniony jak A550. Wydaje się, że została sprowadzona do ceny, a nie do aspiracji, a rogi to cięte są dokładnie tam, gdzie straci na droższych, ale lepiej wyposażonych konkurentów. Ma znakomitą wydajność, ale samo to nie wystarczy, aby go sprzedać. Jeśli chcesz mieć lustrzankę cyfrową Sony, zaoszczędź trochę więcej i zamiast tego zdobądź A500 lub A550.

”Na następnych kilku stronach pokazujemy szereg zdjęć próbnych. Na tej stronie obraz w pełnym rozmiarze przy minimalnych i maksymalnych ustawieniach ISO zostały zmniejszone, aby można było zobaczyć pełny obraz, i z oryginalnych zdjęć wykonano serię kadrów w pełnej rozdzielczości przy różnych ustawieniach ISO, aby pokazać cały obraz jakość. Te zdjęcia zostały zrobione w pomieszczeniach przy użyciu zacienionego naturalnego światła ”.

—-

To jest pełna klatka przy minimalnym ISO.

—-

Jakość obrazu przy 200 ISO jest bardzo dobra, bez widocznych śladów szumów.

—-

Przy 400 ISO występują pewne zniekształcenia w gradiencie koloru kanału czerwonego i lekkie pylenie szumu.

—-

Przy czułości 800 ISO włącza się redukcja szumów i zaciera drobne szczegóły.

—-

Szum jest ponownie widoczny przy 1600 ISO.

—-

Jeszcze głośniejszy przy 3200 ISO.

—-

Więcej szumów przy 6400 ISO i zniekształcenia kolorów w kanale zielonym.

—-

Jakość obrazu przy maksymalnym 12800 ISO jest bardzo słaba, z dużą ilością szumów i niewielką ilością szczegółów.

—-

To jest pełna klatka przy maksymalnym ISO.

—-

Na następnych dwóch stronach przedstawiono szereg ogólnych zdjęć testowych. W niektórych przypadkach obraz w pełnym rozmiarze został zmniejszony ze względu na przepustowość, a kadr pobrany z oryginalnego obrazu w pełnej rozdzielczości został umieszczony pod nim, aby pokazać ogólną jakość obrazu. Niektóre inne obrazy można kliknąć, aby wyświetlić oryginalny obraz w pełnym rozmiarze. ”

—-

Oto moje zwykłe zdjęcie testowe lustrzanki cyfrowej z nabrzeża Sidmouth do porównania z innymi aparatami. Kliknij obraz, aby pobrać pełną wersję, ale pamiętaj, że plik ma 5,6 MB.

—-

Jest to zrobione z powyższego obrazu, który został przekonwertowany ze zdjęcia w formacie RAW. Porównaj jakość obrazu z Canon EOS 500D i Nikon D5000, tak dobrze jak Sony NEX-5.

—-

Obiektyw kitowy powoduje pewne zniekształcenie beczkowate przy szerokim kącie.

—-

Ostrość centralna jest bardzo dobra.

—-

W najdalszych rogach kadru występuje niewielkie rozmycie rogów i aberracja chromatyczna.

—-

„Oto kilka ogólnych zdjęć próbnych, które pomogą ocenić ogólną jakość obrazu z aparatu, w tym zakres dynamiczny, odwzorowanie kolorów i zakres zoomu obiektywu. Niektóre zdjęcia można kliknąć, aby pobrać oryginalny obraz w pełnym rozmiarze ”.

—-

Funkcja DRO zapewnia dobre wyniki w sytuacjach o wysokim kontraście.

—-

Odwzorowanie kolorów w standardowym trybie Styl jest bardzo naturalne.

—-

Kolejny strzał z podświetleniem z dobrym zakresem dynamicznym.