Recenzja Nikon Coolpix L100

Kamery z super zoomem są często nazywane kamerami mostkowymi, ponieważ tradycyjnie zajmowały pozycję między zwykłym konsumentem terytorium kompaktowych aparatów fotograficznych i bardziej egzotycznej krainy lustrzanek cyfrowych. Większość z nich ma opcjonalną ręczną ekspozycję, wielokrotny pomiar i autofokus opcje i inne zaawansowane funkcje, które mogą sprawić, że będą nieco zniechęcające dla każdego, kto nie zna różnicy między aperturą a czas otwarcia migawki. Większość kupujących aparaty chce tylko aparatu, który mogą wskazywać i klikać i mieć pewność, że dostanie dobry zdjęcie w większości sytuacji, bez konieczności majstrowania przy wyborze odpowiedniego trybu fotografowania lub martwienia się o czułość ISO oprawa.

Niestety oznaczało to, że większość konsumentów była ograniczona do kompaktów z 3-krotnym zoomem, ale teraz firma Nikon wyprodukowała aparat z super-zoomem z prostymi elementami sterującymi kompaktowego aparatu „wskaż i kliknij”. Nazywa się Coolpix L100 i przyjrzę mu się dzisiaj.

L100 nie ma wielu bezpośrednich rywali, ale są inne małe super-zoomy, które są o wiele tańsze niż jego cena detaliczna 230 funtów, w tym Fuji FinePix S2000HD (150 funtów), a jeszcze tańszy Kodak Z8612 IS (£110). Oba te modele obejmują szereg opcji ręcznych i zaawansowanych elementów sterujących.

Na pierwszy rzut oka L100 nie wygląda szczególnie imponująco. Jest mały jak na super-zoom o wymiarach 110 x 72 x 78 mm i wygląda na jeszcze mniejszy ze względu na brak zwykłej wieżyczki wizjera, którą ma większość aparatów mostkowych. Jednak ładowany czterema bateriami AA jest zaskakująco ciężki jak na swój rozmiar, waży około 455g gotowego do strzału. Po podniesieniu od razu wydaje się, że jest to aparat wysokiej jakości, a bliższe przyjrzenie się ujawnia aparat Nikon zwykle doskonała jakość wykonania i wykończenie, z ciasno dopasowanymi liniami między panelami i solidnie zamontowanymi sterownica. Klapka baterii / karty posiada zatrzask blokujący, a tuleja statywu wykonana jest z metalu.

Kształt korpusu jest podobny do większości innych aparatów z super zoomem, z wyraźnym uchwytem i dużym tubusem obiektywu. Uchwyt jest dość szeroki, aby pomieścić baterie, ale ze względu na rozmiar aparatu jest raczej krótki i między uchwytem a tubusem obiektywu nie ma zbyt dużej ilości miejsca. Mimo to aparat jest wygodny w trzymaniu, a gumowa powłoka na uchwycie i teksturowany uchwyt na kciuk z tyłu sprawiają, że jest on bezpieczny i łatwy do trzymania stabilnie jedną ręką.

L100 nie ma wizjera, ale ma bardzo dobry 3-calowy monitor LCD o rozdzielczości 230 tys. Punktów i dobrą powłoką antyrefleksyjną. Jest ostry, jasny i dobrze działa na zewnątrz w jasnym świetle słonecznym, a nawet ma dobry kąt widzenia ze wszystkich stron, z wyjątkiem od dołu. Jeśli trzymasz aparat nad głową, jakbyś strzelał nad tłumem, obraz w wizjerze praktycznie znika.

Jak wszystkie aparaty z super zoomem, najbardziej oczywistą cechą jest obiektyw. L100 jest zgodny z najnowszym trendem obejmującym możliwości szerokokątne i ma odpowiednik 15-krotnego zoomu do 28-420 mm, z maksymalnym otworem przysłony f / 3,5-5,4. Wiele najnowszych aparatów z super zoomem, w tym Nikon posiadać Coolpix P90 (recenzja wkrótce) mają zoom optyczny znacznie powyżej 20x, ale są one naprawdę przydatne tylko w połączeniu ze statywem. W przypadku aparatu zaprojektowanego głównie do użytku ręcznego 15x to mniej więcej praktyczna granica. L100 posiada funkcję redukcji drgań przesunięcia czujnika, aby zmniejszyć rozmycie ruchu przy dłuższych ustawieniach zoomu.

L100 to bardzo prosty aparat. Ma te same tryby fotografowania i system menu, co Coolpix L20 kompaktowy i równie łatwy w użyciu. Praktycznie wszystkie funkcje aparatu są automatyczne, a zakres ręcznego sterowania ogranicza się do rozmiaru obrazu, balansu bieli (chociaż domyślnie jest to Auto), tryb jazdy i bardzo krótka lista opcji kolorystycznych (żywy, czarno-biały, sepia lub cyjanotypia). Nawet te opcje są wyłączone w trybie Łatwa automatyka, w którym można regulować tylko rozmiar obrazu.

Nie ma ręcznych opcji ekspozycji poza zwykłą kompensacją ekspozycji +/- 2EV i nie ma opcji trybu ustawiania ostrości poza włączaniem i wyłączaniem trybu makro. Zaskakująco mocna składana lampa błyskowa ma pięć trybów, w tym redukcję efektu czerwonych oczu, wymuszony błysk i tryb nocnego portretu, co czyni ją najbardziej skomplikowaną funkcją aparatu.

Oprócz trybów Auto i Easy Auto, L100 posiada tryb Scena z 14 programami tematycznymi, w tym łączenie panoramy i podświetlenie kompensację, tryb filmowy umożliwiający nagrywanie 25-minutowych klipów w rozdzielczości VGA przy 30 klatkach na sekundę z dźwiękiem mono oraz specjalny tryb z trzema dodatkowe funkcje. Ma tryb Sport Continuous, który ogranicza rozmiar obrazu do trzech megapikseli, ale może robić 30 klatek z prędkością do 13 klatek na sekundę, tryb Smile Shutter, który wykorzystuje wykrywanie twarzy, które uruchamia aparat, gdy osoba się uśmiecha, oraz tryb High ISO, który również ogranicza rozmiar obrazu do trzech megapikseli, ale ustawia do 3200 ISO.

Można by pomyśleć, że posiadanie tak ograniczonego zakresu funkcji i opcji okaże się ograniczeniem i do pewnego stopnia ale jest pewien spartański urok w prostocie L100 i nie można zaprzeczyć, że jest to absurdalnie łatwe posługiwać się. Nie musisz martwić się o szczegóły, takie jak ustawienie ISO, pomiar, punkt ostrości, czas otwarcia migawki czy głębia ostrości - ponieważ i tak nie możesz ich dostosować - oznacza, że ​​musisz po prostu zaufaj automatyzacji i skoncentruj się na komponowaniu obrazu, a doskonały zakres zoomu i czułe sterowanie zapewniają mu ogromną wszechstronność w tym szacunek. Jest to fajny aparat w użyciu i wkrótce rośnie na tobie.

Pod względem wydajności L100 nie jest dokładnie lśniący, ale też nie jest taki zły. Uruchamia się w mniej niż trzy sekundy i wyłącza za około dwie i pół sekundy. W trybie pojedynczego zdjęcia i maksymalnej jakości obrazu może strzelać raz na 1,5 sekundy przez trzy klatki, ale potem zwalnia do około jednego strzału co trzy sekundy. W trybie zdjęć seryjnych robi około 1,5 sekundy na klatkę, ale trudno jest dokładnie ocenić, ponieważ nie ma sygnału dźwiękowego, który poinformowałby Cię, kiedy faktycznie robi zdjęcie.

Nie tak dawno temu Nikon je miał problemy z autofokusem w aparatach z zoomem, ale na szczęście te czasy już dawno minęły, a system AF w L100 jest znacznie lepszy. Nie jest najszybszy na świecie, ale jest wystarczająco szybki i nie zwalnia zbytnio przy dłuższych ustawieniach powiększenia. Oczywiście najlepiej sprawdza się w dobrym świetle, ale jego wydajność przy słabym oświetleniu też nie jest zła. Jedynym słabym punktem jest lampa wspomagająca AF, która jest nieco zarośnięta i ma użyteczny zasięg tylko około 1,5 m.

Najlepsza wiadomość to jakość obrazu, która jest bardzo dobra w prawie każdych okolicznościach. Nic dziwnego, że wyniki są prawie identyczne jak w przypadku Coolpix L20, co oznacza, że ​​ekspozycja i ostrość są przez cały czas idealne. Jednak oznacza to również, że odwzorowanie kolorów w trybie standardowym jest wyraźnie przesycone, a tryb Vivid jest niesamowicie ponury. Jasne czerwienie i żółcie wydają się wyglądać jak pozbawione cech charakterystycznych plamek koloru bez żadnych szczegółów.

Jakość obiektywu jest bardzo dobra, z doskonałą ostrością od krawędzi do krawędzi przy wszystkich ogniskowych, a niewielkie zniekształcenie beczkowate, które powoduje, jest automatycznie korygowane w aparacie. Cierpi na niewielką aberrację chromatyczną w kierunku krawędzi kadru, ale z pewnością widziałem dużo gorzej. Ogólny poziom szczegółowości jest bardzo dobry, a przy rozmiarach plików około 4,3 MB nie są one nadmiernie skompresowane, ale mimo to obrazy mają wyraźnie nadmiernie przetworzony wygląd.

Jedną z trudności jest ocena szumu obrazu. L100 nie ma ręcznej kontroli ISO i wydaje się, że jego automatyczne ustawienie może wynosić od 80 do 1600, Jednak kiedy udało mi się go przekonać do robienia zdjęć przy 400 ISO, dało to ładne, czyste zdjęcia z bardzo małą ilością obrazu hałas. Ustawienie wysokiej czułości ISO na trzy megapiksele jest nieco niepewne, ale wtedy to ustawienie i tak byłoby używane tylko w ekstremalnych okolicznościach. Podsumowując, L100 zapewnia dobrą jakość obrazu przy minimalnym zamieszaniu.

"'Werdykt"'
Nikon Coolpix L100 to praktycznie wyjątkowy aparat łączący prostotę w pełni automatycznego punktu i kompaktowe zdjęcia dzięki dużemu szerokokątnemu obiektywowi z 15-krotnym zoomem i stabilizacji obrazu dzięki zaawansowanemu super-zoomowi aparat fotograficzny. Jest dobrze wykonany, rozsądnie zaprojektowany, wystarczająco mały, aby można go było łatwo przenosić i robi bardzo dobre zdjęcia w prawie wszystkich sytuacjach. Jest trochę drogi w porównaniu z niektórymi możliwymi rywalami, ale to bardzo sympatyczny mały aparat.

„Na następnych kilku stronach pokazujemy szereg zdjęć próbnych. Na tej stronie obraz w pełnym rozmiarze przy minimalnych i maksymalnych ustawieniach ISO został zmniejszony, aby można było zobaczyć pełny obraz, i serię przycięć w pełnej rozdzielczości wykonano z oryginalnych zdjęć przy różnych ustawieniach ISO, aby pokazać cały obraz jakość. Te obrazy testowe ISO są wykonywane w pomieszczeniach przy użyciu odbitego naturalnego światła w celu uzyskania maksymalnej spójności. ”

—-

To jest pełna klatka przy 400 ISO. Wszystkie zdjęcia testowe na pozostałych stronach zostały wykonane przy 80 ISO.

—-

Przy 400 ISO obraz jest czysty i ostry z minimalnymi szumami.

—-

To jest pełna klatka przy 938 ISO. Ustawienie High-ISO może wzrosnąć do 3200 ISO, ale jest ograniczone do 3 MP.

—-

Przy tym ustawieniu jakość obrazu wygląda trochę jak z aparatu w telefonie.

—-

Na następnych dwóch stronach przedstawiono szereg ogólnych zdjęć testowych. W niektórych przypadkach obraz w pełnym rozmiarze został zmniejszony ze względu na przepustowość, a kadr pobrany z oryginalnego obrazu w pełnej rozdzielczości został umieszczony pod nim, aby pokazać ogólną jakość obrazu. Niektóre inne obrazy można kliknąć, aby wyświetlić oryginalny obraz w pełnym rozmiarze. ”

—-

Oto zwykłe, szczegółowe ujęcie próbne Zachodniego okna katedry w Exeter, które możesz porównać z innymi aparatami. Zobacz poniżej, aby uzyskać pełną rozdzielczość, lub kliknij, aby zobaczyć całe zdjęcie.

—-

Chociaż poziom szczegółowości jest dobry, obraz wygląda na nadmiernie przetworzony, z niewielkimi artefaktami.

—-

Przy wyłączonej kontroli dystorsji przy szerokim kącie występuje zniekształcenie beczkowate.

—-

To samo ujęcie z włączoną kontrolą zniekształceń.

—-

Ostrość w środku jest dobra…

—-

… A ostrość rogów nie jest taka zła, chociaż jest pewna aberracja chromatyczna.

—-

„Oto kilka ogólnych zdjęć próbnych, które pomogą ocenić ogólną jakość obrazu z aparatu, w tym zakres dynamiczny, odwzorowanie kolorów i zakres zoomu obiektywu. Niektóre zdjęcia można kliknąć, aby pobrać oryginalny obraz w pełnym rozmiarze. ”

—-

Odpowiednik 28 mm szerokokątny koniec jest dobry do panoramicznych krajobrazów.

—-

Wykonane z tego samego miejsca, co powyżej, przy pełnym powiększeniu, odpowiadającym 420 mm. Ciemne plamy wydają się być brudem na czujniku mojej nowej próbki testowej, co jest trochę niepokojące.

—-

Odwzorowanie kolorów jest nieco zbyt żywe, nawet w trybie standardowym.

—-

Zakres dynamiczny mógłby być dużo lepszy.

—-

Funkcja D-Lighting zastosowana w trybie odtwarzania trochę pomaga, ale niewiele.

—-

L100 ma swoje ograniczenia, ale może przynieść dobre wyniki.

—-