Recenzja dysku SSD Intel X25-M 80 GB

Odkąd po raz pierwszy usłyszeliśmy tę wiadomość, byliśmy oszołomieni niecierpliwością na tę perspektywę Intel wkracza na rynek dysków SSD. Z jego doświadczeniem w projektowaniu układów scalonych i ogromnymi możliwościami produkcyjnymi, gdyby ktokolwiek mógł się zmienić te bardzo wychwalane urządzenia pamięci masowej z drogiego produktu niszowego stały się towarem prawdziwie głównego nurtu.

Teraz wreszcie te dyski są tutaj. Cóż, właściwie nie są jeszcze dostępne w sklepach - na to będziemy musieli jeszcze poczekać kilka miesięcy - ale przynajmniej mamy jeden w naszym biurze do testów.

Jak poinformował Hugo w dniu ich oficjalnej premiery, ostateczny skład będzie się składał z dwóch podstawowych serii nazwanych E i M. Ten pierwszy będzie flagowym produktem w zakresie wydajności i będzie dostępny w wersjach 32 GB i 64 GB oraz zapewniający stałe prędkości odczytu i zapisu odpowiednio 240 MB / si 170 MB / s. W międzyczasie seria (M) ainstream będzie dostępna w bardziej atrakcyjnych pojemnościach 80 GB i 160 GB, z napęd o wielkości 1,8 cala (X18) i 2,5 cala (X25), ale „tylko” będzie miał prędkość odczytu 250 MB / si prędkość zapisu równą 70 MB / s. Dzisiaj patrzymy na X25-M 80 GB.

Aby zrozumieć różnice między tymi dwoma zakresami, musimy trochę zapoznać się z kwestiami technicznymi. Widzisz, wszystkie urządzenia pamięci flash są oparte na tym samym podstawowym bloku konstrukcyjnym, tranzystorze z bramką zmiennoprzecinkową.

Zasadniczo pływająca bramka przechowuje elektrony i to liczba tych elektronów określa napięcie progowe komórki. To napięcie jest następnie mierzone w celu określenia stanu ogniwa. Powiedzmy, że gdy napięcie progowe przekracza 5,0 V, komórka jest odczytywana jako wymazana (tak, jest odwrotnie niż można się spodziewać). Poniżej 5 V komórka jest postrzegana jako programowana.

Ten typ pamięci nazywa się komórką jednopoziomową, ponieważ tranzystor ma tylko jedno napięcie progowe, więc może przechowywać tylko jeden bit - ogniwo jest naładowane lub nie.

Istnieje jednak alternatywny typ pamięci flash, zwany komórką wielopoziomową (MLC), który wykorzystuje tę samą podstawową tranzystor, ale liczba elektronów na bramce pływającej, a tym samym napięcie progowe, może być bardziej kontrolowana dokładnie. Poprzez cięcie zakresu napięcia na więcej segmentów, w każdej komórce można przechowywać więcej bitów. W niektórych przypadkach może to być nawet 3 bity (8 poziomów napięcia), ale najczęściej jest to komórka 2-bitowa (czteropoziomowa).

W ten sposób technologia MLC jest w stanie przechowywać więcej informacji na komórkę niż SLC, co skutkuje niższym kosztem megabajta i ogólnie szczęśliwymi twarzami.

Niestety pamięć MLC ma wiele wad.

Po pierwsze, zdolność pływającej bramki do przechowywania elektronów pogarsza się za każdym razem, gdy tranzystor jest ładowany i rozładowywany. Ostatecznie doprowadzi to do tego, że napięcie progowe nie osiągnie już punktu wyzwalania, więc komórka nigdy nie zarejestruje się jako ładowana, a komórka nie będzie prawidłowo przechowywać danych.

W przypadku SLC potrzeba około 100 000 cykli ładowania / rozładowania, zanim mogą wystąpić błędy, ale z powodu luki w napięcia progowe między poszczególnymi stanami w MLC są znacznie mniejsze, mają znacznie mniejszą tolerancję pogorszenie. W rezultacie MLC mogą trwać tylko około 10 000 cykli ładowania / rozładowania, zanim dane ulegną uszkodzeniu.

Ponadto, ze względu na delikatniejszy sposób, w jaki należy kontrolować ładowanie, programowanie MLC zajmuje więcej czasu, co skutkuje niskimi prędkościami zapisu w urządzeniach pamięci MLC. Warto zatem zauważyć, że dyski E firmy Intel będą używać pamięci SLC, a ich dyski M - pamięć MLC, co wyjaśnia dane dotyczące wydajności podane na poprzedniej stronie.

Widząc, że każda komórka może potencjalnie trwać tylko 10 000 cykli, jestem pewien, że dzwonią dzwonki alarmowe dla kilku z was. Jednak nie należy się tym martwić, ponieważ firma Intel zapewnia, że ​​stosując zaawansowane algorytmy dystrybucji danych i sprawdzania błędów Jego dyski mogą zapisywać 100 GB danych każdego dnia przez pięć lat, zanim wystąpią błędy, chociaż gwarantują one tylko trzy dyski lat.

To jest podstawowa teoria SSD i jest w dużej mierze taka sama dla każdego z dysków SSD, ale naprawdę interesujące jest to, jakie dodatkowe doświadczenie Intel wniósł na imprezę. Podczas gdy większość producentów dysków SSD po prostu robi pamięć i kupuje w układzie kontrolera (lub w przypadku firm takich jak OCZ, kupuje w całość, dopracuj i przemianuj), Intel ma doświadczenie w projektowaniu i wykonywaniu każdego aspektu swoich dysków SSD od podstaw w górę.

Rezultatem jest prawie wyeliminowanie jednego z najczęstszych problemów z istniejącymi rozwiązaniami SSD - kontroler po prostu nie nadąża za poleceniami odczytu i zapisu, z którymi ma do czynienia. Ten scenariusz objawia się jako przypadkowe przerwy podczas wykonywania pozornie nieszkodliwych zadań, co może sprawić, że korzystanie z dysku SSD będzie trochę lepsze niż konwencjonalnego dysku twardego.

Używając własnego superszybkiego kontrolera, Intel zapewnia, że ​​jego dyski SSD zawsze będą wykazywać tę zwinność, która jest największym dobrodziejstwem dysków SSD.

Patrząc na sam dysk, widzimy, że nie ma w nim zbyt wiele. Na jednej krawędzi znajdują się złącza zasilania i danych SATA, a na górze cała masa informacji technicznych o tym, co jest w środku. Poza tym niewiele jest do powiedzenia, więc przejdźmy od razu do testów wydajności.

Dla porównania użyliśmy Western Digital VelociRaptor, który jest najszybszym obecnie dostępnym dyskiem twardym dla konsumentów, oraz Dysk SSD OCZ SATA II 46 GB, który jest najszybszym dyskiem SSD, jaki do tej pory testowaliśmy.

Rozpoczęliśmy testy, dodając niesformatowane dyski do naszego stanowiska testowego, a następnie uruchamiając część testową odczytu HDTune. Program ten kompleksowo testuje wydajność całego dysku i zwraca w sposób jasny i czytelny wykres, który w przybliżeniu podsumowuje wszystko, co możesz potrzebować wiedzieć o surowej szybkości a napęd. HDTune zawiera również test zapisu, chociaż mieliśmy okazję przetestować go tylko na dysku Intela, więc nie możemy porównać wyników.

Następnie załadowaliśmy identyczną instalację systemu Windows na każdy dysk. Następnie testujemy szybkość rozruchu, ponownego uruchamiania i zamykania systemu z każdym zainstalowanym dyskiem. Następnie uruchamiamy część HDD zestawu testów PCMark Vantage. Spowoduje to uruchomienie całego szeregu symulowanych testów dysku twardego, w tym uruchamiania systemu Windows Vista, edycji wideo za pomocą programu Windows Movie Maker i importowania muzyki do programu Windows Media Player. Na koniec zwraca ogólny wynik, ale także dzieli wyniki na indywidualne wyniki - opisaliśmy oba.

W końcu ustaliliśmy, ile czasu zajęło ukończenie naszego timedemo z gry Crysis. Przeglądamy wersję demonstracyjną tylko raz i zmniejszamy wszystkie szczegóły grafiki przy rozdzielczości ustawionej na 800 × 600, aby upewnić się, że karta graficzna nie stanowi wąskiego gardła. W ten sposób możemy zapewnić, że test zostanie wykorzystany w jak największym stopniu na ładowanie gry do pamięci i obciążanie dysku twardego.

Patrząc najpierw na wyniki HDTune, jest jedna postać, która naprawdę się wyróżnia; czas dostępu Intel X-25-M. Rejestrując się konsekwentnie poniżej 0,1 sekundy, HDTune po prostu zaokrągla liczbę w dół do 0 sekund, ponieważ to wszystko, co może wyświetlić. Teraz różnica między Intelem
Jak wspomniano, nie mamy wyników dotyczących szybkości zapisu dla innych dysków, więc nie możemy wyciągnąć żadnych absolutnych wniosków, ale nawet w oderwaniu dane są imponujące. Ten dysk nadal nie będzie konkurował z szybkim, konwencjonalnym dyskiem twardym, jeśli chodzi o sekwencyjną prędkość zapisu, ale z pewnością nie jest zły i jest zgodny z danymi sugerowanymi przez firmę Intel. Ponadto szybki czas dostępu (zwróć uwagę, o ile jest wolniejszy niż czas dostępu do odczytu) przeciwdziała temu, wykonując mniejsze losowe zapisy znacznie szybciej niż jakikolwiek konwencjonalny dysk twardy. Zasadniczo, jeśli regularnie kopiujesz duże pliki, możesz chcieć uniknąć tego dysku, ale w większości innych zastosowań X25-M powinien być doskonały.

Znajduje to odzwierciedlenie w naszych danych PCMark Vantage, które pokazują, że dysk Intela po prostu unicestwia konkurencję. Teraz PCMark ma tendencję do faworyzowania dysków SSD, mimo że w świecie rzeczywistym konwencjonalne dyski twarde są często szybsze (tak jak w przypadku OCZ SSD w porównaniu z VelociRaptor). Niemniej jednak dysk Intela nadal prawie podwaja wydajność dysku OCZ.

Wreszcie, nasze testy w prawdziwym świecie sprowadzają rzeczy z powrotem na ziemię z uderzeniem. Chociaż X25-M sam sobie nie robi krzywdy, jest całkiem jasne, że jeśli czas ładowania gry i czas uruchamiania systemu Windows są Twoim priorytetem, to zakup dysku SSD nie daje tak wiele, jeśli w ogóle, korzyści. Jednak żaden z tych testów tak naprawdę nie mówi, jak szybka może być codzienna praca. Otwieranie programów, takich jak Firefox i Photoshop, przechodzenie między oknami lub po prostu przewijanie folderu obrazy z miniaturami, są po prostu bardziej natychmiastowe i sprawiają, że codzienne korzystanie z komputera jest trochę większe przyjemny.

"'Werdykt"'

Spodziewaliśmy się wielkich rzeczy, gdy Intel ogłosił, że wejdzie na rynek SSD, a wraz z X25-M z pewnością to dostarczył. Oczywiście kosztuje dużo, a pojemność jest niczym w porównaniu do znacznie tańszych dysków twardych, ale zawsze tak było w przypadku dysków SSD - należy je kupować tylko ze względu na ich szybkość. To naprawdę ironiczne, ponieważ nie jest to nawet najszybszy dysk SSD Intel, który ma zostać wydany w nadchodzących miesiącach. To powiedziawszy, ten dysk prawdopodobnie zapewnia najlepszą równowagę między ceną, wydajnością i pojemnością, aby zaspokoić potrzeby większości entuzjastów.

„” Wyniki testu odczytu HDTune ””

—-
”’ HDTune write test results ””