Recenzja Sony VAIO VGN-TX1XP

W czerwcu spojrzałem na Sony VAIO T2XP i zakochał się w połączeniu stylowego designu, smukłych proporcji, lekkości i pełnych funkcji. W rzeczywistości T2XP spodobał mi się tak bardzo, że umówiłem się z Sony, aby podarować go jednemu szczęśliwemu czytelnikowi, który wypełnił ankietę TrustedReviews dla czytelników. Firma Sony, która nigdy nie usiądzie na laurach, zdecydowała się zaktualizować T2XP o równie piękny VAIO TX1XP.

Przy wymiarach 272,4 x 195,1 x 28,5 mm (szer. x wys. x gł.) i wadze 1,25 kg TX1XP jest tak smukły i lekki, jak byś tego chciał. OK, jest trochę większy i cięższy niż Fujitsu-Siemens Lifebook P1510, ale TX1XP ma zintegrowany napęd optyczny i gniazdo kart PC – dwie rzeczy, których Fujitsu-Siemens musiała pominąć w swoim dziecku.

Na pierwszy rzut oka TX1XP wygląda bardzo podobnie do swojego starszego rodzeństwa, ale Sony wprowadziło kilka ważnych zmian. Najbardziej oczywistą zmianą jest ekran – podczas gdy T2XP wykorzystywał panoramiczny ekran 10,6 cala, TX1XP ma panel 11,1 cala. Podniesiono też nieco rozdzielczość ekranu do 1366 x 768 – rozdzielczość, którą zwykle kojarzy mi się z dużymi telewizorami LCD o wysokiej rozdzielczości.

Ekran pokryty jest powłoką Sony X-Black o wysokim kontraście, dzięki czemu idealnie nadaje się do oglądania filmów. Jak zawsze opinia jest podzielona na tego typu ekranach – niektórzy użytkownicy uważają, że są one zbyt refleksyjne i rozpraszające w obszarze jasnego światła otoczenia, ale uważam, że jest to niewielka cena za korzyści. To, co otrzymujesz z ekranu w TX1XP, to jasne, żywe i bogate kolory, które po prostu rzucają się w oczy, szczególnie podczas oglądania wideo, co jest bardzo ważne na takiej maszynie. TX1XP został zaprojektowany, aby być najlepszym towarzyszem podróży, który jest zawsze przy Tobie, więc dobre wrażenia z oglądania DVD są niezbędne.

Firma Sony starała się również, aby ta funkcja była jak najbardziej dostępna, instalując partycję rozruchową systemu Linux, która: może Cię uruchomić w kilku sekcjach i oglądać ulubione DVD bez konieczności uruchamiania Okna. Tuż pod ekranem znajduje się pełen zestaw elementów sterujących multimediami do sterowania filmem za pomocą tej funkcji, a także przyciski zasilania dla trybu AV i standardowego systemu Windows.

Ale ekran w TX1XP to coś więcej, niż się na pierwszy rzut oka wydaje — Sony wyposażyło go w podświetlenie LED zamiast bardziej popularnych źródeł światła fluorescencyjnego. Podświetlenie LED ma kilka kluczowych zalet, z których niektóre są ważniejsze niż inne na takim urządzeniu. Po pierwsze, podświetlenie LED zapewnia szerszą gamę kolorów, dzięki czemu idealnie nadaje się do edycji obrazu – teraz jest to duży bonus dla dużego ekranu biurkowego, takiego jak NEC Podświetlenie LED SpectraView LCD2180 (mam teraz jeden z nich w laboratorium, więc spodziewaj się wkrótce recenzji), ale jak ważne będzie to na wyświetlaczu 11,1 cala, jest sporny.

Na szczęście inne zalety ekranu z podświetleniem LED są bardzo widoczne w TX1XP. Ponieważ diody LED są małe, pokrywa TX1XP jest niewiarygodnie cienka, co zwiększa smukłe wymiary i niewielką wagę. Ponadto diody LED zużywają znacznie mniej baterii – co potwierdzają imponujące wyniki MobileMark.

Jednak na froncie podświetlenia LED nie wszystko jest różowe. Bardzo widocznym problemem jest ilość światła spływającego z podstawy ekranu. Zwróciłem na to uwagę Sony, kiedy spotkałem się z nimi w zeszłym tygodniu i powiedziano mi, że trwają prace nad rozwiązaniem tego problemu – wyobrażam sobie, że oznacza to, że dioda LED nowej generacji ekrany z podświetleniem nie będą cierpieć tak bardzo z powodu utraty światła, ale w obecnej sytuacji będziesz musiał podjąć decyzję, czy jest to wystarczająco irytujące, aby cię zniechęcić TX1XP.

Stworzenie dobrej klawiatury w bardzo smukłym i lekkim notebooku to zawsze wyzwanie, ale Sony oparło się na wieloletnim doświadczeniu w tym dziale. Klawiatura wygląda trochę dziwnie ze srebrnymi klawiszami, które są uniesione pośrodku – w rzeczywistości wygląda trochę jak dziecięcy notatnik-zabawka, a nie prawdziwa. Jednak gdy zaczniesz pisać na klawiaturze, zdajesz sobie sprawę, że to nic innego jak zabawka. Podróż jest zwodniczo długa, a każdy klawisz wydaje się całkowicie oddzielony od następnego. Podczas szybkiego wbijania młotkiem w klawisze jest najmniejsza oznaka elastyczności, ale nic, co można by zauważyć, i nie cierpi z powodu charakterystycznego grzechotania, który wpływa na niektóre klawiatury w cienkich i lekkich maszyny. Prawdopodobnie znudzi Ci się, gdy mówię, że klawiatura nie spełnia standardów IBM (a w dzisiejszych czasach powinien to być Lenovo) ThinkPad, ale bardzo podoba mi się ThinkPad X40, jest większy i cięższy niż TX1XP i nie ma wbudowanego napędu optycznego.

Mimo że firma Sony miała ograniczoną przestrzeń do pracy, udało jej się powiększyć wszystkie ważne klawisze, ponieważ powinny być – klawisze Tab, Caps Lock, Shift, Return i Backspace są duże, co ułatwia pisanie prędkość. Kolejnym miłym akcentem jest fakt, że klawisz Ctrl znajduje się w lewym dolnym rogu, gdzie powinien być. Wiele notebooków umieszcza tam klawisz Fn, co może być frustrujące dla każdego, kto używa wielu skrótów klawiaturowych. Klawisze kursora są nieco oddzielone od głównej klawiatury, co ułatwia manipulowanie nimi, podczas gdy Lars ucieszy się na widok klawisza Windows.

Tuż pod spacją znajduje się szary touchpad, który znakomicie działał podczas mojego ograniczonego czasu z TX1XP. Manipulacja wskaźnikiem jest płynna i dokładna, w przeciwieństwie do niektórych szarpanych i przypadkowych touchpadów, które widziałem w innych notebookach. Pomimo tego, że zdecydowanie wolę trackpointy, oferowany tutaj touchpad jest dobry, wraz z obszarem przewijania po prawej stronie do nawigacji po długich dokumentach lub stronach internetowych. Pod touchpadem znajdują się dwa duże srebrne przyciski zamontowane tuż przy krawędzi podpórki pod nadgarstki – te działają dobrze, chociaż czasami tęsknię za nimi i klikam cienkie powietrze kciukiem zamiast.

Czarną pokrywę zdobi jedynie małe logo Sony i duże logo VAIO pośrodku, dzięki czemu zamknięte urządzenie wygląda minimalistycznie i stylowo. Ponadto zaokrąglony obszar zawiasów pod ekranem, w którym znajdują się przyciski multimedialne, jest srebrny, co nadaje TX1XP stylowy dwukolorowy efekt, gdy jest zamknięty.

Pod skórą TX1XP też robi wrażenie. Ultra-niskonapięciowy procesor Pentium M działa z częstotliwością ponad 1,2 GHz, a hojna pomoc 1 GB pamięci RAM powinna zadowolić nawet ciężką wielozadaniowość. Oczywiście zintegrowana grafika Intel pochłania konfigurowalną ilość pamięci systemowej, ale możesz ustawić ją na minimum – nie będziesz grać w gry na tym komputerze. Dysk twardy 60 GB to przyzwoita pojemność w notebooku tej wielkości, chociaż pamiętaj, że partycja AV Mode Linux zajmuje niewielką część tego – więc nie sumuj swojej wolnej pojemności w systemie Windows i nie narzekaj Sony, że jest oszukany.

Pomimo niewielkich rozmiarów, Sony mocno ścisnęło się wokół obudowy TX1XP. Po prawej stronie znajduje się port D-SUB do podłączenia notebooka do zewnętrznego monitora wraz ze zintegrowaną nagrywarką DVD. Napęd DVD nagra na DVD+R/RW, DVD-R/RW, DVD+R DL i CD-R/RW. O dziwo, przycisk wysuwania na dysku jest absolutnie malutki, więc spodziewaj się bitwy, jeśli nie masz paznokci. Oczywiście możesz go wysunąć z systemu Windows, ale nie zawsze jest to również najwygodniejsza metoda.

Przód jest dość dobrze ułożony – tutaj znajdziesz gniazda słuchawkowe i mikrofonowe, a także sprzętową regulację głośności i przycisk wyciszania. Dostępny jest również przełącznik sprzętowy dla zintegrowanej karty Intel 802.11b/g WiFi i karty Bluetooth. Domyślnie ten przełącznik aktywuje i dezaktywuje obie usługi bezprzewodowe – w poprzednich notebookach Sony, które oglądałem, wystąpił narzędzie do skonfigurowania przełącznika sieci bezprzewodowej tak, aby działał zarówno z WiFi, jak i Bluetooth lub z jednym lub drugim, ale to narzędzie nie było obecne na TX1XP. To powiedziawszy, wyobrażam sobie, że dzieje się tak, ponieważ mam próbkę przedprodukcyjną, a użytkownicy końcowi będą mogli korzystać ze wszystkich zwykłych funkcji VAIO.

Również z przodu znajdują się dwa czytniki kart pamięci – jeden akceptuje nośniki MemoryStick i MemoryStick Pro, co nie jest zaskoczeniem. Zaskakujące jest jednak to, że istnieje inny slot, który z przyjemnością odczyta karty SD. To ogromny przełom dla Sony i pokazuje, że firma wreszcie akceptuje, że konsumenci kupują produkty od firm innych niż Sony. Biorąc pod uwagę, że SD jest obecnie dominującym formatem kart pamięci, jest to sprytne posunięcie i zaznaczy kolejne pole dla każdego potencjalnego nabywcy, który używa SD w swoim aparacie cyfrowym.

Po lewej stronie znajduje się klapka skrywająca pojedynczy port USB 2.0 i gniazdo modemu. Dziwne jest to, że po lewej stronie jest drugi port USB 2.0, ale Sony nie odczuło potrzeby ukrywania tego za klapką. Również po lewej stronie znajduje się pojedyncze gniazdo PC Card typu II — niezbędna funkcja dla każdego, kto korzysta z karty danych 3G do dostępu do Internetu „w ruchu”. Niektóre cienkie i lekkie notebooki poświęciły gniazdo PC Card, ale po prostu nie mogę obejść się bez mojej karty danych 3G i dlatego nie mogłem rozważać zakupu maszyny bez niej.

Większość tylnej części zajmuje bateria, ale wciąż jest miejsce na czteropinowy port FireWire, gniazdo zasilania i port sieciowy dla adaptera Ethernet 10/100.

W przypadku tak smukłego i lekkiego notebooka chłodzenie jest zawsze problemem, ale należy to również zrównoważyć hałasem emitowanym przez wentylatory. Zwykle, kiedy testuję taki notebook, staram się go używać w bardzo cichym pomieszczeniu, późno w nocy przy zasilaniu z sieci, wtedy mogę ocenić, ile hałasu naprawdę robi układ chłodzenia. Siedzę obecnie w bardzo cichym pokoju hotelowym i muszę powiedzieć, że dźwięk wentylatora jest bardzo zauważalny. To powiedziawszy, większość notebooków włącza wszystko do pełnej wydajności, gdy jesteś podłączony do sieci i przez większość czasu nie jest to konieczne. Zwykle dostosowuję ustawienia oszczędzania energii, aby ułatwić cichą pracę bez wpływu na ogólną wydajność. To jest coś, co zrobiłem podczas recenzowania Sony S4M, który miał głośny wentylator, który ciągle się obracał, kiedy zacząłem go używać, ale stał się cichy jak mysz po odrobinie majsterkowania.

Po odrobinie majsterkowania w zarządzaniu energią ustawiłem procesor, aby zmniejszył prędkość i ustawiłem wentylatory w trybie cichym. Wentylator natychmiast się zwolnił, ale kilka sekund później włączył się ponownie, potem zatrzymał się, potem uruchomił, zatrzymał się, a potem uruchomił reklamę nieskończoność… Powszechnie przyjmuje się, że zmiany tonalne mogą być bardziej irytujące niż ciągły szum i muszę powiedzieć, że w tym przypadku jest to zdecydowanie prawda. Szczerze mówiąc, jest to bardzo wczesna próbka TX1XP i zarówno T2XP, jak i S4M całkiem szczęśliwie po cichu z niewielkimi poprawkami – Sony od tego czasu zapewniło mnie, że zostało to rozwiązane w produkcji jednostki.

Jeśli chodzi o wydajność, o wiele bardziej interesuje mnie żywotność baterii w cienkim i lekkim notebooku niż surowa moc. To powiedziawszy, ogólnie 167 w SYSmark 2002 jest całkiem przyzwoity jak na maszynę ze skromnym procesorem o bardzo niskim napięciu. Ale to wyniki MobileMark 2005 naprawdę zrobiły na mnie wrażenie. Uruchomienie testu odtwarzania DVD dało czas nieco ponad cztery i pół godziny – to dość oszałamiające i oznacza, że na zasilaniu bateryjnym można było oglądać prawie wszystko, w tym reżyserię filmu Władca Pierścieni, a nawet Bena Hura!

Ale naprawdę nie byłem przygotowany na wynik testu baterii opartego na aplikacji. Zwykle oczekuję co najmniej trzech godzin od porządnego notebooka marki Centrino, ale TX1XP ma więcej wytrzymałości niż zabawkowy króliczek z bateriami Duracell, obracając się w czasie pięciu godzin i 43 minut! To, co jest tak niesamowite w wydajności baterii TX1XP, to to, że wyniki te zostały uzyskane przy użyciu standardowej baterii. Sony co prawda dołączyło do zestawu przedłużoną baterię, ale ze względu na bardzo krótki czas, w którym miałem dostęp do tej maszyny, nie byłem w stanie przetestować drugiej, większej baterii. Jeśli ponownie dostanę TX1XP w swoje ręce, spróbuję porównać go z większą baterią, ale byłbym zaskoczony, gdyby nie daje pełnych ośmiu godzin dziennie – chociaż przy cenie detalicznej 249 GBP naprawdę potrzebujesz tej dodatkowej baterii życie!

TX1XP należy do nowej serii Sony VAIO Professional, więc jest przeznaczony dla użytkowników biznesowych. Mając to na uwadze, możesz uaktualnić standardową roczną gwarancję do usługi Sony VAIO Professional Premium Service — jest to kompleksowa trzyletnia gwarancja z serwisem u klienta następnego dnia. Jeśli Twoja firma naprawdę zależy od pracy Twojego notebooka, ta aktualizacja prawdopodobnie będzie wyglądać atrakcyjnie – chociaż 239 funtów wydaje się dużo gotówki, gdy wliczysz je w całkowity koszt posiadania w modelu biznesowym, to nie jest zbyt zły.

Urządzenia, które wyglądają świetnie, są małe, dobrze działają i mają znaczek Sony, nigdy nie są tanie, a TX1XP nie jest wyjątkiem od tej reguły. Ponieważ jest to tak nowa maszyna, trudno mi było wyśledzić cenę uliczną, a jedynym sprzedawcą, który oferował, był Sony Style. Za 1699 funtów z VAT będziesz musiał kopać dość głęboko, jeśli chcesz mieć tę małą piękność prosto daleko, ale jeśli chcesz poczekać kilka tygodni, prawdopodobnie znajdziesz lepszą cenę gdzie indziej na sieć.

"'Werdykt"'

VAIO TX1XP to naprawdę świetny mały notebook. Sony wykorzystało i tak już doskonały T2XP i zbudowało na nim lepiej funkcjonalną i jeszcze bardziej pożądaną maszynę, która nadal będzie siedzieć w twojej torbie przez cały dzień, nawet nie zauważysz, że tam jest. Jedyny prawdziwy problem to spad światła z podstawy ekranu, ale zalety technologii podświetlenia LED przewyższają moim zdaniem tę irytację – plus Sony należy pochwalić za pionierskie zastosowanie tej nowej technologii w pierwszym miejsce. Żywotność baterii jest naprawdę oszałamiająca, a dla każdego, kto musi regularnie pracować w ruchu, będzie to ogromnym dobrodziejstwem. Seria Sony T rośnie w siłę i nie mogę powstrzymać się od zadania pytania – dlaczego nie wszystkie notebooki są takie?

(tabela: cechy)

Zaufany wynik