LG Infinia 42LE7900 42-calowy telewizor LED LCD Recenzja

Muszę powiedzieć, że jak na wytworne nazwy marketingowe, Infinia jest cholernie dobra. Nie do końca oryginalne, przyznaję – marki Viera i Bravia już to udowodniły nie możesz się zbytnio pomylić, wstawiając „a” na końcu „pseudosłów” z dużą ilością samogłosek im. Mimo to Infinia budzi wizje i nadzieje na coś wyjątkowego – co w kategoriach telewizyjnych zwykle oznacza „coś nieco droższego”.

I tak udowadnia Infinia 42LE7900. Chociaż 42LE7900 nie można uznać za drogie w kontekście całego świata telewizyjnego, za 1150 funtów za telewizor 42-calowy, z pewnością znajduje się on na górnym końcu zwykle bardzo agresywnej skali cen LG. Miejmy więc nadzieję, że dorówna wzniosłemu wizerunkowi, jaki stworzyła nazwa Infinia.

Jeśli chodzi o design, zdecydowanie trafia w sedno. Na początek jest uderzająco smukły: ma tylko 34,4 mm głębokości w bawełnianych skarpetkach. Co więcej, jego smukłość jest wyolbrzymiona przez całkowicie płaską powięź, w której ramka i ekran wydają się istnieć na tym samym poziomie dzięki szklanej górnej warstwie, która znajduje się nad parcelą. Pyszny.

Szkoda tylko, że LG nie ustaje w próbach zbytniego wprowadzenia projektu na rynek, sugerując, że jest to Borderless, podczas gdy wyraźnie tak nie jest. Widziałem nawet trochę marketingowego szumu sugerującego, że jednym z powodów nazwy Borderless jest sposób, w jaki ciemność najgłębszej czerni, jaką może osiągnąć telewizor, pasuje do czerni, hm, obramowania! Jak zobaczymy za chwilę, ta wymówka niestety wcale nie jest poparta rzeczywistością. Jednak bez względu na to, jak zirytowany jestem przez marketingowców LG, warto powtórzyć, że 42LE7900 to naprawdę bardzo dobrze wyglądający telewizor.

Stara się też pocieszyć mnie swoimi połączeniami. Poza czterema wejściami HDMI, których się spodziewałem, tył i bok zestawu są wypełnione różnego rodzaju przyjemnymi narzędziami multimedialnymi.

Na przykład dwa porty USB mogą obsługiwać pliki MP3, JPEG i DivX HD, a także umożliwiają dodanie opcjonalnego klucza Wi-Fi. To nie jedyny system bezprzewodowy, który obsługuje telewizor, ponieważ dodatkowo posiada wbudowany Bluetooth, ponieważ przesyłanie strumieniowe zdjęć i muzyki z przenośnych telefonów Bluetooth lub przesyłanie dźwięku do słuchawek Bluetooth. Dostępny jest również port Ethernet do przewodowego dostępu do sieci, a także RS232 do integracji systemu sterowania kinem domowym oraz port PC.

Powody, dla których port Ethernet i opcjonalny system Wi-Fi są imponująco liczne. Na początek umożliwiają telewizorowi dostęp do plików na komputerze DLNA. Ale także umożliwiają dostęp do wszelkich przyszłych interaktywnych usług Freeview HD – tak, to kolejna rzecz, która szybko staje się potopem telewizorów z wbudowanymi tunerami Freeview HD. Wreszcie, ale nie mniej ważne, Wi-Fi / Ethernet umożliwia dostęp do nowej usługi online NetCast firmy LG.

Kiedy mówię nowe, nie jest to zupełnie nowe; usługa była dostępna w podstawowej formie na jednym lub dwóch odtwarzaczach Blu-ray firmy LG. Ale po raz pierwszy NetCast znalazł się na jednym z telewizorów LG w Wielkiej Brytanii.

Szczerze mówiąc, usługa ta jest obecnie trochę słaba w porównaniu z tym, co robią teraz takie firmy jak Panasonic, Philips, a zwłaszcza Sony. Wszystko, co otrzymujesz, to prognoza pogody, witryna internetowa z albumami zdjęć Picasa i nieunikniony YouTube. Jednak platforma LG Widgets powinna być w stanie rozwijać swoją zawartość w nadchodzących miesiącach; na przykład wiemy, że rozmowy wideo przez Skype będą wkrótce obsługiwane – oczywiście pod warunkiem, że dostaniesz zewnętrzną kamerę i mikrofon.

Gdy zaczynam zagłębiać się w menu ekranowe 42LE7900, mój wzrok szybko przykuwa dość intrygująca opcja: włączanie/wyłączanie przyciemniania LED. Teraz, jak można się domyślić po jego smukłości, 42LE7900 wykorzystuje oświetlenie krawędziowe LED zamiast „bezpośredniego” lub tylnego oświetlenia LED. Istnieje jednak opcja umożliwiająca lokalne przyciemnianie, funkcja rutynowo wymieniana przez kluby bezpośrednich kibiców LED jako jedna z głównych zalet tego podejścia w porównaniu z rywalem Edge-LED.

Zagłębiając się głębiej w tę małą tajemnicę, rozwiązanie okazuje się w rzeczywistości dość proste. Firma LG zdołała skonfigurować oświetlenie krawędziowe LED w 12 indywidualnie sterowanych „bloków”, z których każdy blok może mieć ustawiony inny strumień świetlny niż pozostałe.

LG jest pierwszą marką, która wprowadziła tę intrygującą technologię na brytyjski rynek telewizorów – chociaż Sony stwierdziło, że zrobi coś podobnego również z nadchodzącą gamą LED Edge.

Zwróć uwagę, że 55in LE7900 ma 16 bloków zamiast 12, prawdopodobnie dlatego, że 12 nie daje wystarczająco lokalnych wyników na tak dużym ekranie. Fakt, który właściwie daje nam wczesną wskazówkę o dość istotnym problemie, jaki mam z technologią. Więcej o tym za chwilę.

42LE7900 jest na bezpieczniejszym gruncie z większością innych ustawień obrazu. Firma LG udostępniła znacznie więcej możliwości regulacji obrazu niż większość innych popularnych marek telewizyjnych – w tym kompleksowy system zarządzania kolorami, regulowane przetwarzanie 100 Hz, oddzielne obwody redukcji szumów MPEG i standardowych oraz rozsądny korekta gamma.

Naprawdę możesz majstrować przy opcjach 42LE7900 przez wiele godzin. Nic więc dziwnego, że telewizor został oficjalnie zatwierdzony przez Imaging Science Foundation jako wystarczająco elastyczny, aby mógł zostać profesjonalnie skalibrowany przez jednego z jej ekspertów. W menu ustawień obrazu znajdują się dwa ustawienia ISF – jedno dla dnia, a drugie dla nocy. I faktycznie, po wejściu do menu ISF możesz uzyskać dostęp tylko do niektórych drobniejszych punktów ustawień obrazu 42LE7900.

Jeśli całe to gadanie o profesjonalnej kalibracji i mnóstwie złożoności precyzyjnego dostrajania obrazu odstrasza Cię od światła dziennego, pomoc jest pod ręką w postaci Kreatora obrazu firmy LG. Wykorzystuje to serię dość dobrze wyjaśnionych sygnałów testowych, aby pomóc ci samodzielnie wykonać rozsądny poziom kalibracji, bez konieczności naprawdę wiedzieć, co robisz!

Kiedy po raz pierwszy usadowiłem się przed 42LE7900, aby sprawdzić, czy generuje zdjęcia tak atrakcyjne, jak jego projekt, od razu poczułem się pod wrażeniem jego ekstremalna jasność i głębia kolorów – nawet po wybraniu bardziej sensownej opcji niż głupie ustawienie Vivid, które było włączone, gdy wyciągnąłem 42LE7900 z jego pudełko. W rzeczywistości żaden inny telewizor LED Edge, jaki przychodzi mi na myśl, nie jest w stanie zapewnić tak porywającej, przyciągającej uwagę, dynamicznej pracy z jasnymi scenami, jak ten LG. Dotyczy to również modeli pewnej innej koreańskiej marki.

Nie chodzi o agresję; dzieje się też wiele subtelnych rzeczy, co skutkuje na przykład gładkimi, wiarygodnymi mieszankami kolorów i odcieniami kolorów, które pozostają wiarygodne pomimo silnego nasycenia.

Jest też więcej subtelności w imponującym talencie telewizora do odtwarzania wszystkich szczegółów sygnału HD z Freeview HD lub Blu-ray, aż do takich drobiazgów, jak zarost na brodzie aktorów i filmowe ziarno, które lubią niektóre płyty Blu-ray zawierać. Wspaniale jest również odkryć, że klarowność wcale się nie zmniejsza, gdy obrazy zawierają dużo ruchu, dzięki połączeniu dobrego wrodzonego czasu reakcji panelu i prawdopodobnie przetwarzania 100 Hz telewizora silnik. Co więcej, przetwarzanie ruchu działa w miarę czysto, pod warunkiem, że utrzymujesz go na niskim poziomie.

42LE7900 nawet wygodnie trzyma głowę nad wodą podczas wyświetlania w standardowej rozdzielczości, osiągając poziomy ostrości i wierności kolorów, które są prawdopodobnie najlepszymi, jakie LG udało się osiągnąć w telewizorach LCD Data.

Więc dlaczego znak obrazu dla tego telewizora to tylko 8, a nie 9 czy nawet 10? Ponieważ, niestety, 42LE7900 pada ofiarą klasycznego problemu LCD z obojętną odpowiedzią poziomu czerni.

Na najbardziej podstawowym poziomie problem ten polega na znajdowaniu fragmentów ciemnych zdjęć, które zamiast nosić powinny wyglądać na czarne delikatny, niebieskawy odcień, którego nie można całkowicie pozbyć się bez majstrowania przy ryzach ustawień 42LE7900 z.

Bardziej irytujący jest jednak stopień, w jakim zmniejsza się poziom czerni, jeśli oglądasz ekran pod kątem większym niż 30 do 40 stopni; ilość odbić, które otrzymujesz na dość szklistym ekranie, jeśli pokój jest jasny; i drobne niespójności podświetlenia, z którymi musisz się pogodzić.

Ten ostatni problem ze spójnością jest niestety najgorszy po włączeniu funkcji lokalnego przyciemniania. Na razie ta funkcja jest bardzo pomocna podczas jasnych scen, zapewniając szczytową biel i jasne kolory trochę dodatkowego blasku, podczas ciemnych scen może to spowodować, że dziwne fragmenty ekranu będą wyglądać jaśniej niż odpoczynek.

Jeśli chcesz to zobaczyć w najbardziej oczywisty sposób, przyciemnij trochę pokój i odtwórz na telewizorze coś, co zawiera biały tekst na środku czarnego ekranu, na przykład zastrzeżenia prawne na początku niektórych Blu-ray. To, co zobaczysz, to wyraźny „kwadrat” wokół tekstu, który wygląda jaśniej niż obraz po obu stronach, dzięki krawędziowym diodom LED w obszarze, w którym tekst pracuje ciężej niż te, które obsługują ciemne bity.

Przykład, który właśnie opisałem, jest oczywiście ekstremalny. Ale regularnie zauważyłem pewien poziom zjawiska podczas oglądania wybranych filmów na 42LE7900, zwłaszcza jeśli… miał czarne pasy nad i pod nimi – i jest to jedna z tych rzeczy, których kiedy zobaczysz, zaczynasz szukać ponownie.

Będzie to oczywiście manna z nieba dla bezpośredniej brygady LED, która może to wykorzystać jako dowód, że lokalne ściemnianie w przypadku krawędziowych diod LED prawdopodobnie nigdy nie będzie konkurować z lokalnym ściemnianiem na bezpośredniej diodzie LED TELEWIZJA. Ciekawie będzie zobaczyć, czy telewizory LED z przyciemnianiem krawędzi Sony radzą sobie lepiej.

Na szczęście oczywiście możesz wyłączyć system ściemniania LED, jeśli walczysz z nim tak bardzo, jak ja. Szkoda jednak, że tak obiecująca funkcja nie działa tak, jak się spodziewaliśmy.

Ostatnią wadą, której nie mogliśmy „wyłączyć”, jest bardzo niewielki, smukły pasek dodatkowej jasności widoczny podczas ciemnych scen, który biegnie wokół skrajnych krawędzi ekranu. Ale z tym jest całkiem łatwo żyć.

42LE7900 niestety jeszcze bardziej zmniejsza swoje szanse na zdobycie od nas odznaki Polecane, będąc wyraźnie przeciętnym wykonawcą dźwięku. Jego głośniki prawie radzą sobie z codziennymi programami telewizyjnymi, ale gdy tylko film akcji wskoczy na niemal najwyższy poziom zaczynają brzmieć cienko, wysoko, bez basu – do tego stopnia, że ​​nawet przy dość niskich głośnościach potrafią być naprawdę męczące.

"'Werdykt"'

42LE7900 ma wiele „wow” zarówno pod względem projektu, jak i wydajności obrazu, a także ma dość przerażające funkcje. Jest to oczywiście praca marki myślącej na nogach i zawziętej na robienie fal na średnim poziomie świata telewizyjnego, aby osiągnąć znaczące sukcesy, które już osiąga pod koniec budżetu.

Ostatecznie dla mnie silnik Edge LED nie jest wystarczająco dobry w ciemnych scenach filmowych, aby całkowicie podbić moje serce, a dźwięk zestawu jest w najlepszym razie przeciętny. Ale nadal polecam przynajmniej odsłuchanie 42LE7900, jeśli możesz, ponieważ naprawdę jest wiele do polubienia.

Zaufany wynik