Rayman Raving Rabbids TV Party Recenzja

„Platforma: Nintendo Wii”

Święta Bożego Narodzenia/Nowego Roku to pora roku, kiedy cieszysz się, że masz Wii. Z przyjaciółmi i krewnymi w pobliżu nagle pojawia się dobry powód, aby ponownie podłączyć małe pudełko Nintendo, wymienić baterie w pilotach i trochę się zabawić. Ale co zrobić, jeśli jesteś zmęczony Wii Sports, znudzony Wii Play i nie lubisz dźwięku Wii Music? Czy istnieje inna gra, która zapewni rozrywkę Tobie i Twoim gościom?

Cóż, jeśli jest coś, czego Wii nie brakuje, to gry towarzyskie. Niestety, zdecydowana większość po prostu nie jest dobra, są to kolekcje minigier bez osobowości, które grają jak gry wideo ekwiwalent puszki tanich świątecznych czekoladek: na każdy smaczny baton jest inny, który zadzioruje zęby lub sprawia, że ​​się krzywisz łagodny niesmak. Rayman Raving Rabbids TV Party ma jednak o wiele więcej do polecenia niż większość pozycji z tego gatunku. Po pierwsze, jest kontynuacją jednej z oryginalnych gier towarzyskich Wii, a więc ma pewien rodowód. Po drugie, można w nią grać jako grę jednoosobową, co oznacza, że ​​niekoniecznie odłożysz ją, gdy tylko nadejdzie 1 stycznia. Po trzecie, ma swój charakterystyczny styl i dziwaczny charakter. Po czwarte – i to będzie jeden z największych punktów sprzedaży dla wielu posiadaczy Wii – to jedna z niewielu dostępnych gier tam, które korzysta z Wii Fit Balance Board (wiesz, to coś, co było pod twoim łóżkiem od połowy Móc).

Zapomnij o pozorach fabuły; wszystko, co musisz wiedzieć, to to, że Kórliki przejęły kontrolę nad telewizją i że w trybie dla jednego gracza chodzi o pracę po swojemu przez tydzień telewizyjnego szaleństwa związanego z Kórlikiem, wybierając inny kanał – a więc inną mini-grę – dla każdego przedziału czasowego w dzień. Wypełnij wystarczająco dużo przedziałów czasowych, a odblokujesz nowy dzień, a więc nowy zestaw programów i mini-gier. Naprawdę, to wszystko.

Ale czego więcej potrzebujesz? Tak długo, jak mini-gry są gęste i szybkie i zapewniają wystarczającą rozrywkę, to naprawdę wszystko, czego oczekujesz od gry z tego gatunku. Cóż, jak w przypadku każdej gry towarzyskiej, minigry są nieco mieszane, ale generalnie wskaźnik trafień jest znacznie wyższy niż średnia kompilacja. Dostajemy kilka fajerwerków, przy czym seria mini-gier polegających na szybkim rysowaniu linii i symboli na ekranie jest szczególnie irytująca, ale także kilka crackerów. Strzelanki zawsze były najważniejszymi punktami serii, a te zawarte tutaj są prawdopodobnie najlepszymi, jakie wyrzuciły Raving Rabbids. Dobrze sprawdzają się również nowe gry akcji taneczne i rytmiczne, przy czym ta ostatnia polega na gorączkowym machaniu pilotem i nunchuk, aby symulować ruchy wyświetlane na ekranie i być prawdopodobnie tak samo zabawnym oglądaniem, jak upokarzającym bawić się.

Jest trochę rozsądnej i znajomej muzyki, a jeśli wersje nie są oryginalne, to przynajmniej są wykonywane z pewną energią Raving Rabbid. Kilka gier wyścigowych jest przeciętnych, ale slalom zjazdowy na odwróconym jaku – beastie boarding, jak nazywają to Kórliki – jest zabawnym skeczem na kaskaderze w stylu SSX. Gra ma nawet sens, aby nieco zmienić tempo, z mniej zorientowanymi na akcję grami, takimi jak Pimp My Kórlik, w którym wybierasz kostium, aby spełnić zestaw dziwnych wymagań, oferując odmianę od szalonego norma.

Ubisoft rozwiązał również jedną z moich największych skarg dotyczących pierwszej gry Raving Rabbids autorstwa dostarczanie jasnych instrukcji krok po kroku dotyczących tego, co masz robić z pilotem Wii i nunczako. Kilka mini-gier nadal cierpi na zbyt skomplikowane lub zbyt/niedokładne sterowanie, ale w większości przypadków są one łatwe do podniesienia i grania, a poziom trudności jest odpowiedni dla przeciętnego, niezbyt wysportowanego Wii właściciel. Starzejący się krewni być może będą musieli zdjąć sweter po zawodach tanecznych, ale prawdopodobnie nie będą mieli w połowie drogi wieńcowej. Nie można powiedzieć tego samego o niektórych wydarzeniach sportowych w oryginalnym RRR, w których twój stosunkowo sprawny korespondent padł na kanapę.

A styl serialu i poczucie humoru pozostają głównym punktem sprzedaży. Jasne, te szalone kórliki nie są tak zabawne ani anarchiczne, jak wydaje się sądzić Ubisoft, ale gra ma fajną kreskę w satyrze telewizyjnej i nieco brutalnym humorze slapstickowym. Uwielbiam sposób, w jaki strzelanki są teraz kultowymi filmami, które są atakowane przez śpiących kórlików w niestosowny sposób kostiumy, dające licencję do gry, by składać mrugające hołdy filmom o zombie, sci-fi z lat pięćdziesiątych i gangsterom eposy. Tymczasem, kto może się oprzeć grze, która łączy Wii Fit i Chucka Norrisa w jeden, wyjątkowo głupi gag z minigry. Grając na swoim maluchu, jest mało prawdopodobne, że wybryki Kórlików rozszczepiają się na boki, ale są z pewnością o wiele bardziej zabawne niż zwykłe nonsensy, które znajdziesz w najsłodszej mini-grze kolekcje.

Niestety, to, co myślałem, że będzie największym remisem w grze, okazuje się trochę przeszkodą. Balance Board ma sporo zastosowań w grze, pojawia się w grach tanecznych i kilku grach w stylu wyścigowym, z najlepszymi bity są czymś w rodzaju sekwencji deskorolkowej w kosmosie i szansą na sterowanie deską beastie poprzez siadanie i przesuwanie ciężaru na swojej tyłek. Jednak implementacja nie zawsze jest idealna, ponieważ elementy sterujące deski balansu działają nieregularnie lub urządzenie okazuje się zbyt czułe lub niewystarczająco czułe, aby wykonać zadanie. Gdy czynnik nowości korzystania z deski balansowej zniknie, kuszące jest, aby wrócić do używania zwykłej kombinacji pilota / nunchuk. Będziesz miał łatwiejszy czas i wyższe wyniki.

Na szczęście, jeśli Balance Board jest wilgotnym gadaniem, gra nie jest grą towarzyską. Maksymalnie ośmiu graczy może rywalizować przy użyciu maksymalnie czterech kontrolerów, a niektóre gry trzeba grać solo, turn-by-turn, uczciwa liczba, w tym taniec i strzelanie, są idealne do jednoczesnego bawić się. Rundy minigier są przerywane małymi dodatkowymi grami, aby wybrać, kto może wybrać następny „kanał” i z wieloma Gracze tańczący lub grający w udawanej torbie, jest mnóstwo okazji, by wskazać i śmiać się z najbliższych. Ponadto gra dokłada wszelkich starań, aby zachęcić do bezwzględnych pasji. W określonych momentach w niektórych solowych wydarzeniach szybkie pstryknięcie imiennego, nieaktywnego zdalnego kopniaka w jakimś nikczemnym akcie sabotażu, na przykład wyrzucanie grud śniegu w beastie-boarding. Nie musi to być sezon dobrej woli przez wszystkie wakacje, prawda?

W końcu jest to jedna z tych gier, w których Twój przebieg będzie się różnić. Z dobrym tłumem w różnym wieku, który lubi szalone wybryki tych Kórlików, RRRTVP to świetna zabawa. W pojedynkę lub z bardziej cynicznym gronem może spaść płasko, a jeśli masz już dość kompilacji minigier, ta nie jest aż tak fantastyczna, że ​​zmieni zdanie. Jeśli jednak kupiłeś Wii w ostatnie Święta Bożego Narodzenia i szukasz czegoś nowego do zrobienia w te święta, wtedy RRRTVP jest o wiele bezpieczniejszym zakładem niż większość konkurencji, która zalała półki w dwóch ostatnich miesiące.

"'Werdykt"'

Nie jest to idealna ani najbardziej inspirowana gra imprezowa, ale taka, która ma wiele wartości rozrywkowych, szczególnie dla osób w różnym wieku, w rodzinnym tłumie.

Zaufany wynik