Medal of Honor: Przegląd powietrznodesantowy

Szczerze mówiąc, w okresie czterech miesięcy, kiedy zobaczymy także Bioshock, Halo 3, Haze, Call of Duty 4 i Crysis, nie mogłem się doczekać, aby zobaczyć tę grę w taki sam sposób, w jaki możesz wyglądać do przodu na kolację z dalekimi krewnymi, kiedy można było być w pubie ze znajomymi: jest mała szansa, że ​​ci się spodoba, ale szanse na nudę raczej szły wysoka. W końcu czy nie jest to seria, która wprowadziła realistyczną strzelankę z czasów II wojny światowej, a następnie doiła ją do punktu wyginięcia? Czy nawet Call of Duty nie widziało powodu, by zostawić tych przeklętych nazistów w spokoju? Moim osobistym odczuciem jest to, że ostatnie kilka konsolowych MoHs nie było aż tak zgniłych, jak niektórzy mogliby sądzić, ale nawet ja musiałbym przyznać, że seria pogubiła się. Czy nie nadszedł czas, aby raz na zawsze uśpić tego starego psa?

Więc zaufaj mi, jeśli powiem, że Airborne jest miłą niespodzianką, to w rzeczywistości jest to niedopowiedzenie. Faktem jest, że choć wciąż ma swoje wady, jest absolutnie fantastyczny. Jest tam z potężnym Call of Duty 2 jako moją ulubioną grą z czasów II wojny światowej. A powód, dla którego – zamknij oczy nienawidzący EA – jest taki, że jest odważny, innowacyjny i naprawdę inny. To faktycznie sprawia, że ​​II wojna światowa po raz kolejny wydaje się ekscytująca.

Kiedy po raz pierwszy usłyszałem o wielkiej funkcji Airborne – fakcie, że zamiast odradzać się na jednym końcu mapy, wyrzuć się z samolotu i zeskocz na spadochronie do walki – myślałem, że ma napisane sztuczkę to. Jednak z radością przyznaję, że się myliłem. Spadochron jest w pewnym sensie zasadą organizującą grę. W końcu, jeśli gracz może pojawić się w dowolnym miejscu na mapie, to a) mapa musi być wystarczająco duża, aby było to opłacalne b) mapa musi być zorganizowana tak, aby gracz miał więcej niż jeden cel i dotarcie do niego będzie wyzwaniem oraz c) zarówno siły wroga, jak i sojuszników muszą być w stanie poruszać się po mapie i inteligentnie reagować na zajęcia.

Rezultatem jest eksperyment w nowej rozgrywce i jest to jeden z najbardziej udanych, jakie ktokolwiek dotychczas skonstruował. OK, więc to nie do końca jak S.T.A.L.K.E.R. w tym, że nigdy nie jesteś całkowicie przekonany, że wkraczasz w żyjący, oddychający świat, ale to działa. Każdy poziom zasadniczo działa jak koło, a gracze lądują w pobliżu centralnej piasty i kierują się do celów w pobliżu krawędzi. Początkowe cele można zrealizować w mniej więcej dowolnej kolejności, a gdy będziesz posuwać się naprzód, przybędą inni sojuszniczy żołnierze – czasami zrzucając spadochrony – aby udzielić ci pomocy. Naziści mają oczywiste pozycje startowe, ale oni również reagują w rozsądny, skoordynowany, a czasem nawet nieprzewidywalny sposób, próbując skosić ciebie i twoich towarzyszy. Czasami wydaje się to trochę jak The Truman Show, gdzie wszyscy ustawiają się w kolejce po przybycie gwiazdy, ale daje to wrażenie, że jesteś częścią jednostki, walczącej w zaciekłej bitwie. Twoi sojusznicy faktycznie będą krzyczeć, gdy zostaniesz trafiony, lub poproszą cię o osłonę ognia. Wrogowie zauważą twoje manewry oskrzydlające i będą poruszać się agresywnie, aby zatrzymać cię na torze.

Po zakończeniu początkowych celów pojawią się dodatkowe misje. Może kontratak nazistów, a może twój oddział zostanie otoczony przez snajperów, ale albo Oznacza to, że gra utrzymuje równowagę między otwartą rozgrywką a ustrukturyzowaną, opartą na narracji akcja. Rzadko masz wrażenie, że wpadam w lejek, które masz w bardziej zaaranżowanych grach, takich jak Call of Duty 2, ale nadal masz swoje wielkie, kinowe momenty.

W rzeczywistości „kino” to tutaj bardzo ważne słowo. Bogata grafika silnika Unreal 3, wspaniałe efekty atmosferyczne i nastrojowe oświetlenie sprawią, że Airborne będzie tylko tuż za Gears of War i Bioshock w dowolnym konkursie piękności Xbox 360 FPS, a zwiększona przejrzystość i rozdzielczość dostępne na PC sprawiają, że jest on rywalem na tej platformie również. Ścieżka dźwiękowa to oszałamiająca praca, łącząca klasyczne motywy MoH z wielką, orkiestrową bombastą dla najważniejszych akcji, a efekty dźwiękowe 5.1 są po prostu wspaniałe. Odkąd po raz pierwszy zagrałem w Call of Duty 3, nie byłem tak zdenerwowany krzykiem kul i nieustannym grzmotem wystrzałów i eksplozji. Nawet krzyki i wrzaski sojuszników i nazistów, choć trochę powtarzalne, są dobrze zrobione.

Pełne oceny dla EA za koncepcję i prezentację. Nagrody również za znalezienie nowych, fotogenicznych scenerii, które wnoszą świeży akcent do zmęczonego doświadczenia II wojny światowej. Dostajemy Sycylię, dostajemy rzymskie ruiny w Paestum, a nawet gdy dostajemy Operations Overlord i Market Garden, to dostajemy je z nieco nowej perspektywy.

Choć wszystko to jest dobre, jest jedna funkcja, która może po drodze stracić kilku przyjaciół w Airborne: system punktów kontrolnych. Zasadniczo gra sprawdza tylko twoje postępy za każdym razem, gdy zrealizujesz cel. To dobrze, gdy cel jest dość krótki i słodki, ale może to oznaczać, że przedzierasz się przez bunkier za bunkrem pełnym Naziści do samego końca sekcji, tylko po to, by zginąć, a potem muszą zeskoczyć na spadochronie i zmierzyć się z tymi samymi gęsią skórką złych chłopców na całym świecie ponownie. W niektórych grach nie stanowiłoby to problemu, ponieważ wcześniej widziałeś ich pozycje i ruchy, ale jako AI w MoH pozwala na pewien stopień nieprzewidywalności, nie możesz zagwarantować, że Fritz, Franz i Hermann zrobią to, co zrobili ostatnim razem na około.

Efektem końcowym tego wszystkiego jest to, że niektóre sekcje gry mogą przypominać brnięcie przez melasę, gdy walczysz o wykonanie określonego celu, tylko po to, by zostać zastrzelonym raz za razem pod koniec. Nie jest to zerwanie umowy i możesz zmniejszyć część pracy, znajdując lepsze miejsce do lądowania lub alternatywną trasę – każdy cel zwykle ma kilka możliwości. Jednak w miarę postępu gry poszczególne porcje mogą być prawdziwym sprawdzianem cierpliwości. Co ciekawe, ponowne przejście pierwszej trzeciej części gry na PC wydawało się znacznie łatwiejsze, nie tylko dlatego, że sterowanie myszką i klawiaturą jest zawsze bardziej natychmiastowy i responsywny – chociaż sterowanie 360 ​​jest doskonale dobre – ale ponieważ już opracowałem strategie pracy dla każdego celu podczas mojej pierwszej gry poprzez.

Możesz znaleźć to sam, z prostego powodu, że Airborne jest jedną z rzadkich gier FPS, które faktycznie nagradzają powtórki. Wyczyny strzeleckie otwierają możliwości ulepszeń broni, co z kolei pozwala ci wrócić do poprzednich poziomów i pokazać nazistom, którzy kiedyś sprawiali ci kłopoty, jak to jest być na końcu. Każda mapa ma kilka różnych medali do zdobycia, a każda ma kilka „spadków umiejętności”. Są to trudne do zarządzania pozycjami lądowania w kolumnie lub wybiegu lub wieży, a kolejna szansa na uderzenie w nie daje ci trochę pocieszenia, gdy umrzesz i będziesz musiał skakać na spadochronie po kolejny czas.

Podsumowując, Airborne nie robi wystarczająco dużo, aby zdobyć reputację arcydzieła. Nadal trwa II wojna światowa i wciąż jest trochę za dużo „zniszcz te działa przeciwlotnicze”, „odeprzeć kontratak” do zrobienia. Opcje online, choć zabawne, są również nieco niedostatecznie zbadane. Dostajemy Team Deathmatch i opcję punktów kontrolnych w stylu Battlefield, ale nawet wprowadzenie mechaniki spadochronowej nie sprawia, że ​​żadna opcja nie różni się od tej, którą widzieliście wcześniej.

Airborne to jednak ponowne uruchomienie franczyzy „Die Another Day” do proporcji „Casino Royale” i jedna z najbardziej intensywnych, całkowicie przyjemnych gier FPS, jakie pojawiły się w tym pokoleniu. Powiedziałbym nawet, że może to być najlepszy FPS z czasów II wojny światowej. Nie oznacza to, że desperacko potrzebujemy Airbornes 2, 3 i 4, ale jeśli EA może znaleźć nowe sposoby na ewolucję tej serii, nie będę wzywał do jej wyginięcia w najbliższym czasie.

"'Werdykt"'

EA udaje się odwrócić losy swojej czcigodnej serii z czasów II wojny światowej dzięki zaskakującej, innowacyjnej grze, która może być po prostu najlepsza w swoim rodzaju.

Zaufany wynik