Nowa recenzja Super Mario Bros Wii

Czasami gra pojawia się właśnie wtedy, gdy jest najbardziej potrzebna. Dla tych z nas, którzy uważają się za wieloletnich fanów Nintendo, brak wielkiego, przebojowego, tradycyjna seria gier na Wii od czasu premiery Super Mario Galaxy dwa lata temu była bolesny jeden. Może spodobałoby nam się miejsce na Wii Fit, Sports Resort lub kędzierzawę z Raving Rabbids, ale jeśli już do tego dojdzie, potrzebujemy nowego Mario, Metroida lub Zeldy, aby utrzymać nas na torze oznaczonym Nintendo. Co więcej, Wii potrzebuje nowego Mario. W tej chwili sprzedaż stoi w miejscu i wydaje się, że jeśli konsola nie zacznie udowadniać, że może więcej niż niedzielne popołudniowe imprezy towarzyskie, straci przewagę nad agresywnym Microsoftem i odradzającym się Sony. Kupujący wiedzą, że Wii jest dobre na szybką zabawę, ale musi również wiedzieć, że może zaoferować coś więcej.

Dobrą wiadomością jest to, że New Super Mario Bros Wii robi jedno i drugie. Nie jest – jak niektórzy sądzą – idealna, ale jest to najlepszy wysiłek, jaki Nintendo zrobił, aby zjednoczyć zarówno swoich starych „hardcoreowych”, jak i nowych „zwykłych” odbiorców gier. Jest to gra przesiąknięta prawie dwudziestopięcioletnią historią gier, ale jednocześnie stara się dotrzeć do mas, które wybrały Wii do wirtualnego tenisa i kręgli. Po drodze wykonuje kilka dziwnych ruchów, które mogą zrazić niektórych członków obu grup, ale ogólnie jest to jedna z najlepszych rzeczy, które Nintendo wypuściło na konsolę.

Podobnie jak New Super Mario Bros na DS, jest to w rzeczywistości nowoczesny spin oryginalnego Super Mario Bros. Po raz kolejny Bowser (lub w tym przypadku Bowser Junior) porwał księżniczkę Peach i przetrzymuje ją jako zakładniczkę w zamku. Po raz kolejny Mario przechodzi przez zestaw klasycznych poziomów platformy 2D lub „kursów”, zatrzymując się, aby zdobądź poziom fortecy i mini-boss w połowie, zanim zmierzysz się z zamkiem i jego wielkim bossem w koniec. Rozpraw się z bossem, a Bowser Junior i jego więzień uciekają do nowego świata, w którym powtarzasz te same kroki jeszcze raz.

Podobnie jak w przypadku Super Mario World na SNES, mapa świata daje ci pewien wybór poziomów do pokonania w jakiej kolejności, dając ci możliwość pominięcia niektórych kursów. Jednak ich ukończenie otworzy drogę do Ropuchowych Domów, w których otrzymasz wzmocnienie lub zagrasz w proste gry logiczne, aby zdobyć wiele bonusów lub dodatkowych żyć. Jest to wypróbowana, przetestowana i tradycyjna struktura Mario, a Nintendo nie widziało tutaj żadnego powodu, aby z nią mieszać.

To podwaja się w przypadku rzeczywistej rozgrywki, która – podobnie jak New Super Mario Bros na DS – jest świadomym krokiem wstecz do czasów Super Mario Bros. 3 i Super Mario World. Trzymając pilota Wii poziomo jak oldschoolowy joypad NES, biegasz, skaczesz, wspinasz się. Możesz naciskać do przodu, aby złapać się konstrukcji z siatki drucianej lub drabiny, a czasem szybko zanurzysz się w wodzie. Aby dodać pikanterii, otrzymujemy również klasyczne power-upy Grzyb i Kwiat Ognia, dzięki czemu Mario jest większy i dając mu możliwość wystrzeliwania małych ognistych kul, a także Gwiazdę, która czyni go chwilowo niepokonanym.

NSMB Wii wprowadza trzy nowe ulepszenia. Najpierw pojawia się Lodowy Kwiat, który zastępuje kule ognia ognistego kwiatu śnieżkami, które zamieniają wrogów w kostki lodu. Następnie dostajemy kostium pingwina, który ma tę samą moc, ale daje Mario możliwości ślizgania się i lepszą kontrolę na oblodzonych powierzchniach, których można oczekiwać od najsłodszego mieszkańca Antarktydy. Wreszcie jest nowy kombinezon śmigła. Gdy Mario go założy, wystarczy szybkie potrząśnięcie pilotem Wii, aby wystrzelić go w powietrze, skąd delikatnie opadnie na ziemię. Tymczasem fani Super Mario World będą zachwyceni słysząc, że nasz ulubiony rumak dinozaurów, Yoshi, również powraca.

Przed nami bardziej znajome terytorium. Do tej pory spodziewaliśmy się niezłomnych postaci, takich jak pustynny świat, lodowy świat, raj na tropikalnej wyspie i dom duchów, a NSMB Wii nas nie zawiedzie. Niektóre poziomy dają nam całkiem proste wariacje na temat głównych tematów geograficznych, podczas gdy inne biorą więcej abstrakcyjne pływające, wirujące klocki, które pamiętasz z Super Mario World i (w formie 3D) Super Mario Światło słoneczne. Krótko mówiąc, pomijając kilka dodatkowych ulepszeń i kilka nowatorskich mechanizmów, nie ma tu zbyt wiele rzeczy, które możesz, z ręki do serca, powiedzieć, czego nigdy wcześniej nie widziałeś.

Tymczasem graficznie i dźwiękowo NSMB Wii jest najlepiej postrzegane jako dopracowanie stylu ustanowionego przez NSMB DS i Super Mario World. Jest jasny, żywiołowy i sympatyczny, w porządku, z przyjemnym wykorzystaniem mocy 3D Wii do manipulowania i skalowania obiekty, wrogowie i fragmenty krajobrazu, ale nie ma w sobie efektu zachwytu w pomysłowym 3D Super Mario Galaxy światy.

Zaskakujące jest to, że Nintendo może być tak oldschoolowe, tak tradycyjne, a jednocześnie uderzające nowymi zwrotami akcji i odmianami. Niektóre z nich sprowadzają się do superładowania obracającej się, deformującej scenerii, którą kupiła wraz z Wyspą Yoshiego. Inni sprowadzają się do eleganckich zastosowań pilota Wii, takich jak platformy, którymi można manipulować, przechylając się, lub bloki helikoptera, do których można się przyczepić, zanim potrząsasz w niebo. Nowe funkcje, takie jak kostium pingwina czy bloki lodu, stają się – tak jak kombinezony mega-Mario i mini-Mario w NSMB DS – sedno niektórych zabawnych, szybkich sekcji o wysokim ryzyku lub rozwiązanie do uchwycenia nieuchwytnego klastra monet lub giganta moneta. To nie jest najbardziej innowacyjny ani inspirowany Mario pod względem projektowania poziomów – Super Mario Bros. 3 wpadło na bardziej oryginalne pomysły, a Yoshi’s Island poszedł dalej z pomysłowymi mechanizmami – ale podejrzewam, że większość graczy, starych i nowych, znajdzie tu wystarczająco dużo dobrych rzeczy, aby zapewnić im rozrywkę, ekscytację i od czasu do czasu zachwycony.

Ostrzegam jednak, że NSMB Wii może być trudne. W czasach Super Mario Bros. 3 rzeczy, takie jak ograniczone życie, natychmiastowa śmierć, platformówka z zerową błędem precyzji i strasznie trudne sekcje, które trzeba było ukończyć, zanim dotarłeś do bitwy z bossem, były na równi z kursem. W dzisiejszych czasach stanowią szok dla systemu, a NSMB Wii jest zdecydowanie bardziej przerażającym wyzwaniem niż jego odpowiednik w DS. Jak na ironię, gra z oceną U spowodowała więcej 18-stopniowego języka w gospodarstwie domowym Andrews niż cokolwiek innego w tym roku. Nazwałam Mario imionami, które zmusiłyby Gordona Ramsaya do pauzy, używając anatomicznych zwrotów, których rzadko używałem w zdaniu, które nie zawierało słów „Piers Morgan”. To naprawdę nie było miłe.

Ci, którzy przychodzą do gry, oczekując łatwego, wyrozumiałego spinu w oldskulowej platformówce, są w oczekiwaniu paskudny szok, a ten poziom trudności może łatwo zastraszyć niektórych przypadkowych konsolowych publiczność. Rekompensata przychodzi w postaci nowych Superprzewodników. Opuść poziom osiem razy z rzędu i pojawi się zielony klocek. Uderz w to, a otrzymasz możliwość oglądania, jak Luigi oczyszcza dla ciebie poziom, ujawniając po drodze wybór swoich sekretów. To skutecznie usuwa poziom dla Ciebie, chociaż możesz zdecydować się na kolejną próbę i zrobić to dla siebie, jeśli chcesz.

To będzie kontrowersyjne. Uważam, że wszystko, co powstrzymuje nowych graczy przed rezygnacją z gry z powodu jednej trudnej sekcji, jest dobrą rzeczą. Mimo to inni uznają to za oszustwo lub znienawidzą sposób, w jaki ujawnia sekrety, które można znaleźć tylko poprzez ciągłe powtarzanie. W podobny sposób będzie można kupić dodatkowe filmy z podpowiedziami za zebrane duże monety. Jeśli ci się to nie podoba, nie musisz tego używać, ale widzę, jak niektórzy zagorzali fani narzekają, że coś takiego w ogóle istnieje.

To, co bardziej wpływa na mnie i bardziej przypadkowych graczy, to raczej skąpa decyzja, aby pozwolić na zapisanie postępu tylko dwa razy w świecie – na samym początku i po półmetku, w fazie mini-bossów. Spociwszy się, aby przejść przez trudny etap lub dwa, nie ma nic gorszego niż dotarcie do szefa lub mini-bossa walcz o swoje ostatnie życie, a następnie znikaj, tylko po to, by odkryć, że teraz musisz ponownie podbić te etapy, aby kontynuować. Wątpię, czy będę jedyną osobą, która w sposób przemyślany wykorzysta funkcję Super Guide tylko po to, by dostać się do punktu zapisu. Czy to nie idzie w parze z ziarnem Mario?

Na szczęście te problemy zaczynają się topić, gdy wypróbujesz atut gry: pełnowymiarowe wsparcie dla czterech graczy. W ten sposób stworzono NSMB Wii do grania. Maksymalnie czterech z was może grać jednocześnie jako Mario, Luigi i ich grzybogłowi sojusznicy, a podczas gry radośnie zabija maruderów, widok powiększa się i pomniejsza w szerokim zakresie, aby pomieścić wszystkich czterech graczy. Czteroosobowy Mario okazuje się mistrzowskim uderzeniem. Po pierwsze, dopóki jeden gracz żyje, śmierć nie kłuje. Poczekaj chwilę, a Twój zmiażdżony, zmiażdżony lub upadły kumpel powróci na ekran w pływającej bańce, gotowy do uwolnienia. Kiedy idziesz, masz tylko nadzieję, że zrobią to samo dla ciebie. To sprawia, że ​​niektóre trudniejsze sekcje gry stają się nieco przyjemniejsze.

Po drugie, multiplayer jest kompletny i totalny chaos – i mam na myśli to w dobry sposób. Bez względu na to, jak bardzo (lub jak mało) będziesz się starał, nieuchronnie skończysz „przypadkowo” odbijając się od drugiego graczy, zrzucając ich z platform, rzucając skorupami żółwi na ich drodze i kradnąc wzmocnienie, które właśnie wydany. W najlepszym wydaniu NSMB Wii trzyma się ścisłej linii między pragmatyczną współpracą a slapstickiem, z może dziwną minutą lub dwiema szczerej złośliwości. Zagraj w to z kolegami i jako kumple, a nie jako prezentacja własnego „l33t sk1llz”, a masz gwarancję wybuchu. Potraktuj to zbyt poważnie, a prawdopodobnie będziesz miał dość, gdy ktoś zepchnie Cię z kursu lub „przez pomyłkę” złapie i zrzuci z platformy. Kilka bitów spowoduje ból serca (utrzymanie jednego z was na obracającej się kwadratowej platformie to wyzwanie, trzy lub cztery to koszmar), ale ogólnie poziomy są wystarczająco hojne, aby perfekcyjnie wykonać akcję dla czterech graczy wykonalny. A jeśli jeden gracz naprawdę nie nadąża, zawsze może zrezygnować z poziomu lub dwóch.

Nawet w trybie dla wielu graczy nie jest to klasyczny klasyk. NSMB Wii nie jest wystarczająco nowa, wystarczająco odważna lub pomysłowa, aby plasować się w czołówce najlepszych hydraulików i nie mogę oprzeć się wrażeniu, że biorąc pod uwagę akcja dla jednego i wielu graczy, gra traci niektóre z pomysłowych zagadek kooperacyjnych, które widzieliśmy, na przykład w Lego Star Wars / Indiana Gry Jonesa/Batmana. Można nawet argumentować, że ostatnie tytuły, takie jak Trine, Braid lub LostWinds, zrobiły więcej, aby przenieść platformówkę 2D do przodu w XXI wiek. Co więcej, niektórzy z naprawdę staroświeckich graczy Mario uznają go za zbyt znajomy lub zbyt skromny test ich przestarzałych umiejętności (choć nie mogę sobie wyobrazić, dlaczego). Niektórzy nowicjusze uznają to za zbyt trudne do pokonania bez ciężkiej pomocy Superprzewodników.

Wszystko to prawda, ale NSMB Wii to wciąż genialna gra na Wii, która z powodzeniem trzyma się tego, co najlepsze w Mario, jednocześnie dając nam nowe wrażenia stworzone tylko dla Wii. Jego zasady są proste, ale wariacje mogą być zaskakująco złożone. Jest łatwy do zrozumienia, ale szalenie wymagający i uzależniający, gdy już grasz. Wygląda retro i tradycyjnie, ale włączenie trzech dodatkowych graczy sprawia, że ​​jest to wszystko inne. A jeśli nie jest to tak niesamowita podróż, jak Super Mario Galaxy, z pewnością tak będzie, dopóki nie pojawi się sequel. Modern Warfare 2 i Left for Dead 2 mogą być najlepszymi grami dla wielu graczy w tej chwili, ale jeśli chcesz pośmiać się z najbliższymi i najdroższymi w te święta, to NSMB Wii jest z łatwością do zrobienia.

"'Werdykt"'

Nawet drugi najlepszy Mario może być szaleńcem, a wprowadzenie czteroosobowej akcji sprawdza się fenomenalnie. Niezbędna gra na Wii w tym sezonie.

Zaufany wynik