Olympus FE-230 Recenzja

Oprócz wysokiej jakości linii kompaktów odpornych na warunki atmosferyczne mju (µ) i doskonałych lustrzanek cyfrowych z serii E, Olympus tworzy skromniejszą linię kompaktowych aparatów do zdjęć migawkowych, serię FE. Minęło trochę czasu, odkąd ostatnio oglądałem którykolwiek z aparatów FE. W rzeczywistości ostatnią recenzowaną przeze mnie wersją był FE-150 prawie dokładnie rok temu. Powiedzieć, że nie byłem pod wielkim wrażeniem, byłoby niedopowiedzeniem; otrzymał jedną z najniższych ocen, jakie kiedykolwiek dałem, łącznie osiem z możliwych czterdziestu punktów i tylko dwie z dziesięciu ogółem. Znalazłem poważne problemy z jego wydajnością, projektem, konstrukcją, brakiem funkcji i tandetną jakością obrazu. Mimo to rok w branży aparatów cyfrowych to długi czas, a FE-150 już dawno zniknął, więc dzisiaj jestem przyjrzymy się FE-230, jednemu z najnowszych aparatów w ofercie, i miejmy nadzieję, że poprawa.

FE-230 to smukły i lekki, 7,1-megapikselowy, ultrakompaktowy z obiektywem z 3-krotnym zoomem i 2,5-calowym monitorem 115 kp, co sprawia, że środek najpopularniejszego sektora na rynku aparatów cyfrowych, więc ma dużą konkurencję praktycznie ze wszystkich innych głównych firm producent. FE-230 jest obecnie sprzedawany za około 120 funtów, a porównywalne aparaty zawierają

Casio EX-Z75 (£149), Pentax Option M30 (£99), Nikon S500 (158 £), Panasonic Lumix DMC-FX30 (234 £) i Canon IXUS 75 (181 funtów), więc cena przynajmniej FE-230 jest dość konkurencyjna.

To też jest ładna rzecz. W ogólnym stylu jest, co nie dziwi, bardzo podobny do większości innych aparatów z powyższej listy, w szczególności do Pentaxa M30. Jest bardzo smukły, mierzy zaledwie 19,1 mm w najgrubszej części ciała i zadziwiająco lekki, waży tylko 105 g bez akumulatora litowo-jonowego i niewiele więcej z nim. Pomimo tej piórkowej wagi jest zaskakująco solidnie wykonany, z dobrą, mocną obudową ze stali nierdzewnej, która jest odporna na ślady i zadrapania oraz solidnie zamontowanymi elementami sterującymi. Klapa karty/akumulatora jest plastikowa i trochę cienka, a tuleja statywu również jest plastikowa, ale ogólnie jakość wykonania jest bardzo dobra. Obsługa jest również dobra dla ultrakompaktowego. 2,5-calowy ekran pozostawia dużo miejsca na tylnym panelu, a podniesione pokrętło trybów pełni jednocześnie funkcję uchwytu na kciuk, dzięki czemu aparaty są wygodne i bezpieczne w trzymaniu. Okropne sterowanie zoomem przełącznika kołyskowego w FE-150 zostało zastąpione obrotową ramką wokół migawki przycisk, który jest o wiele bardziej responsywny, a duży kwadratowy D-pad i główne pokrętło trybu są również ładne i łatwe w obsłudze obsługiwać. Zoom jest stopniowany, ale z jedenastoma krokami między trybem szerokokątnym a teleobiektywem zapewnia duży zakres do precyzyjnego kadrowania.

FE-230 został zaprojektowany jako prosty kompakt typu „wyceluj i zrób zdjęcie” i jako taki ma tylko minimum funkcji. Podobnie jak poprzednie modele z serii FE, jest to auto-wszystko i nie ma ręcznie regulowanego ustawienia ISO, balansu bieli ani opcji kolorów, a także oczywiście nie ma ręcznej kontroli ekspozycji. Posiada cztery specjalne tryby programowe, w tym scenę nocną, portret, krajobraz i „Obraz cyfrowy Stabilizacja”, który, jak większość takich trybów, po prostu ustawia wyższą czułość ISO, aby zapewnić szybszą migawkę prędkość. Oprócz tego ma 13 dość typowych trybów scen i tryb filmowy VGA 30 fps. Jedyne inne opcje to 12-sekundowy samowyzwalacz, kompensacja ekspozycji +/- 2EV i cztery tryby lampy błyskowej.

Tym razem system menu nie jest strasznie zagmatwany, ponieważ nie ma w nim praktycznie nic poza rozmiarem obrazu i opcje jakości, tryb panoramy i zwykłe podstawowe funkcje konfiguracji aparatu, takie jak data, język i karta formatowanie. FE-230 to bardzo prosty aparat, ale zawiera również tryb „przewodnika”, wbudowaną instrukcję obsługi z przydatnymi wskazówkami dotyczącymi robienia lepszych zdjęć. W związku z tym byłoby to oczywiście odpowiednie dla początkujących, którzy nigdy wcześniej nie posiadali ani nie używali aparatu cyfrowego, chociaż bardziej doświadczeni użytkownicy prawdopodobnie znajdą wskazówki, które pojawiają się przy każdym włączeniu aparatu lub zmianie trybu, nieco irytujące po podczas.

Pod względem osiągów FE-230 jest niestety nieco powolny. Uruchamia się w nieco ponad dwie sekundy, co jest wystarczająco szybkie, ale czas od strzału do strzału w trybie Super High Quality (SHQ) jest powolny i wynosi ponad cztery sekundy. Jest nieco szybszy (2,2 s) w bardziej skompresowanym trybie HQ, ale wciąż daleko mu do iskrzenia, a to mniej więcej tak szybko, jak to możliwe, ponieważ aparat nie ma trybu zdjęć seryjnych.

System AF jest również dość powolny, a jego zablokowanie zajmuje ponad sekundę, nawet przy dobrym oświetleniu, a nawet dłużej, gdy poziom światła spada. W warunkach słabego oświetlenia radzi sobie dość dobrze do pewnego momentu i generalnie skupia się w każdym świetle, które można wygodnie czytać przez, ale nie ma oświetlacza AF, więc ustawianie ostrości w ciemności nie wchodzi w grę, co ograniczy jej przydatność jako migawkę społecznościową kamera. Wydajność lampy błyskowej jest jednak dobra, zapewniając całkowite pokrycie kadru z efektywnym zasięgiem 3,8 m przy szerokim kącie, co jest nieco powyżej średniej dla aparatu tego typu.

Pod względem jakości obrazu FE-230 ma swoje dobre i złe strony. Z drugiej strony ekspozycja i odwzorowanie kolorów są doskonałe, dobrze radzą sobie w różnych warunkach oświetleniowych w tym silne podświetlenie, a poziom drobnych szczegółów jest bardzo dobry jak na aparat 7,1 MP, przynajmniej w środku rama. Średni rozmiar plików SHQ wynoszący 3,6 MB wskazuje na bardzo niską kompresję i rzeczywiście nie ma widocznych artefaktów związanych z kompresją. Szum obrazu jest również dość dobrze kontrolowany. Automatyczna czułość ISO wydaje się faworyzować ustawienie 50 dla dobrze oświetlonych ujęć plenerowych, które dają ładne zdjęcia bez szumów. Przy niższych poziomach światła liczba ISO wzrasta i chociaż ma określone maksimum 1250, wydaje się, że nie przekracza 500 ISO dla zdjęć w pomieszczeniach bez użycia lampy błyskowej i przy tej prędkości jakość obrazu jest dość dobra, chociaż występują pewne szumy widoczny. Jednak automatyczny balans bieli nie radzi sobie dobrze ze sztucznymi źródłami światła, wytwarzając nieprzyjemne kolory rzuca na dowolne ujęcia oświetlone światłem wolframowym lub fluorescencyjnym, więc w tych sytuacje.

Prawdziwą piętą achillesową aparatu jest jego obiektyw, który generuje znaczną dystorsję beczkową i rozmycie narożników przy szerokim kącie i przy średnim ogniskowe wytwarzają bardzo zauważalną dystorsję poduszkową, czyli miejsce, w którym obraz wydaje się ściśnięty w kierunku środka kadru. To zdumiewające, ponieważ Olympus potrafi tworzyć bardzo dobre obiektywy, takie jak znakomite obiektywy Zuiko do swoich lustrzanek cyfrowych, i nie jest tak, że obiektywy z 3-krotnym zoomem kompaktowym stanowią nową granicę technologii. Tyle tylko, że ten w FE-230 nie jest zbyt dobry. Szkoda, bo z lepszym obiektywem – i około 20 funtów od ceny wywoławczej – FE-230 byłby idealnym aparatem startowym.

"'Werdykt"'
Chociaż jest to duża poprawa w stosunku do niektórych wcześniejszych modeli FE, Olympus FE-230 wciąż jest daleki od ideału. Jakość wykonania, projekt i obsługa są bardzo dobre, a całkowicie automatyczna obsługa jest niezwykle łatwa w użyciu dla nowicjuszy lub technofobów. Jakość obrazu jest również dość dobra w większości warunków, ale słaba jakość obiektywu, słaba wydajność i ograniczone możliwości słabego oświetlenia oznaczają, że istnieją inne aparaty o podobnych specyfikacjach, które są lepszym wyborem.

„Na następnych kilku stronach przedstawiamy szereg ujęć testowych. Na tej stronie obraz w pełnym rozmiarze przy minimalnym ustawieniu ISO został zmniejszony, aby można było zobaczyć pełny obraz, a poniżej a Seria przyciętych zdjęć w pełnej rozdzielczości została pobrana z oryginalnych zdjęć przy różnych ustawieniach ISO, aby pokazać ogólną jakość zdjęcia. Ponieważ FE-230 ma tylko automatyczne ISO, są tu prezentowane tylko dwa zdjęcia.”

—-

To zdjęcie zostało zrobione w pomieszczeniu przy rozproszonym świetle dziennym, przy umiarkowanym powiększeniu. Zniekształcenie poduszkowe jest bardzo zauważalne; rzędy żetonów na tej płytce drukowanej powinny być proste i równoległe.

—-

Przy automatycznie ustawianym ISO 125 obraz jest czysty i ostry.

—-

Ustawienie aparatu w tryb przeciwdziałania rozmyciu „DIS” zwiększa ustawienie ISO o kilka stopni, maksymalnie do 1250. W tym ujęciu aparat wybrał 500 ISO. Widoczny jest pewien szum, a niektóre drobne szczegóły zostały utracone.

—-

„Na następnych dwóch stronach przedstawiono szereg ogólnych zdjęć testowych. W niektórych przypadkach obraz w pełnym rozmiarze został zmniejszony ze względu na przepustowość, a kadr pobrany z oryginalnego obrazu w pełnej rozdzielczości został umieszczony poniżej, aby pokazać ogólną jakość obrazu. Niektóre inne obrazy można kliknąć, aby wyświetlić oryginalny obraz w pełnym rozmiarze”.

—-

Oto to samo nudne ujęcie zachodniego okna katedry w Exeter dla porównania szczegółów. Robię to samo zdjęcie każdym testowanym aparatem. Kliknij obraz, aby zobaczyć go w pełnym rozmiarze lub spójrz na 100-procentowy kadr poniżej.

—-

Poziom szczegółowości nie jest zły jak na aparat 7,1 MP.

—-

Na końcu szerokokątnym obiektyw generuje zauważalną dystorsję beczkowatą.

—-

To wykadrowanie narożnika z powyższego obrazu pokazuje słabą ostrość krawędzi obiektywu.

—-

Odwzorowanie kolorów jest doskonałe, a ekspozycja również bardzo dobra.

—-

To przycięcie narożnika z lewego górnego rogu powyższego obrazu pokazuje dość ostre obwódki wokół świateł, a także rozmycie narożników.

—-

„Na następnych dwóch stronach przedstawiono szereg ogólnych zdjęć testowych. W niektórych przypadkach obraz w pełnym rozmiarze został zmniejszony ze względu na przepustowość, a kadr pobrany z oryginalnego obrazu w pełnej rozdzielczości został umieszczony poniżej, aby pokazać ogólną jakość obrazu. Niektóre inne obrazy można kliknąć, aby wyświetlić oryginalny obraz w pełnym rozmiarze”.

—-

Szerokokątny koniec zakresu zoomu odpowiada 38 mm, więc będziesz musiał cofnąć się, aby zmieścić w kadrze coś dużego. Zwróć też uwagę na zniekształcenie beczkowe zakrzywiające stopnie.

—-

Końcówka teleobiektywu odpowiada 114 mm.

—-

Zaufany wynik