Kodak EasyShare Z1085 IS Recenzja

Werdykt

Kluczowe specyfikacje

Cena recenzji: £150,00

Od ponad 100 lat misją firmy Kodak jest udostępnianie fotografii masom. Jednym z najwcześniejszych sloganów reklamowych było „Ty naciśniesz guzik, my zajmiemy się resztą”. Ta filozofia uczynienia fotografii tak prostą i przystępną w miarę możliwości jest kontynuowana dzisiaj w szerokiej gamie cyfrowych aparatów kompaktowych firmy, która obecnie obejmuje 28 modeli w czterech seriach. Większość z nich oferuje uproszczone sterowanie, łatwe w użyciu funkcje automatyczne i przyjazne dla użytkownika funkcje, takie jak bezpośrednie drukowanie i stacje dokujące do pobierania. Nawet bardziej wyrafinowane modele Kodaka z serii Z z dużym zoomem są stosunkowo proste; Dzisiejszy aparat EasyShare Z1085 IS jest doskonałym przykładem.

Z1085 to kompaktowy aparat o rozdzielczości 10,0 megapikseli wyposażony w obiektyw z 5-krotnym zoomem i stabilizacją optyczną, 2,5-calowy monitor LCD o rozdzielczości 230 tys. opcje i jest obecnie dostępny bezpośrednio ze strony internetowej Kodaka za 149,99 GBP, chociaż jest tak nowy, że oferuje go jeszcze kilka innych sklepów. Zaskakująco mało jest aparatów, które pasują do tej specyfikacji. Biorąc pod uwagę plastikowy korpus, baterie AA i dłuższy zoom, kuszące porównanie byłoby czymś z serii PowerShot firmy Canon, takim jak 8-megapikselowy, 6-krotny zoom

instagram viewer

A720 JEST (155 funtów), jednak lepszym dopasowaniem byłby Panasonic DMC-LZ10 (170 GBP) lub Samsung S1050 (150 GBP).

Z1085 to dość mały aparat, ale z pewnością nie jest ultrakompaktowy. Aby pomieścić parę baterii AA i obiektyw z 5-krotnym zoomem, plastikowy korpus ma wymiary 89,5 × 64,3 × 39 mm i waży pokaźne 164 g w stanie pustym lub ponad 210 g wraz z bateriami i kartą. Ogólny kształt jest wysoki i gruby, z dużym uchwytem po prawej stronie, który jest większy niż jest to konieczne do przechowywania baterii. Obiektyw Schneider-Kreuznach również wystaje z korpusu aparatu, a rezultatem jest rozmiar i kształt, który jest trochę zbyt nieporęczny, aby wygodnie mieścił się w kieszeni.

Pomimo plastikowej konstrukcji jakość wykonania jest dobra. Jest kilka miejsc na ciele, które wydają się nieco elastyczne, ale ogólnie wydaje się dość solidne. Klapka baterii może otworzyć się z odrobiną zachęty, upuszczając baterie na podłogę, ale oddzielna klapka na kartę ma mocny metalowy zawias. Przyciski sterujące są dobrze zamontowane, ale wydają się dość miękkie i nie reagują, brakuje im pozytywnego kliknięcia, które wolę.

Inne cechy zewnętrzne mają dobre i złe strony. Monitor LCD jest znakomity, z ostrą rozdzielczością 230k, szybką częstotliwością odświeżania, bardzo szerokim kątem widzenia i skutecznym wykończeniem redukującym odblaski. Wbudowana lampa błyskowa jest jednak zamontowana bezpośrednio nad i dość blisko obiektywu, co zachęca do efektu czerwonych oczu na portretach z lampą błyskową.

Wewnętrznie najważniejszą cechą jest optyczna stabilizacja obrazu, coś, co staje się coraz bardziej powszechne nawet w stosunkowo tanich aparatach, takich jak ten. Wykorzystuje czułe czujniki ruchu i ruchomy element w obiektywie, aby przeciwdziałać drganiom aparatu przy długich czasach otwarcia migawki, co jest szczególnie przydatne w przypadku dłuższych obiektywów zmiennoogniskowych. System Kodaka jest dość skuteczny, tworząc ostre obrazy przez większość czasu przy pełnym powiększeniu i czasie otwarcia migawki wynoszącym 1/25 sekundy, chociaż wolniejsze czasy go pokonały.

Jak wspomniałem, sterowanie Z1085 jest bardzo proste. Aparat posiada pięć głównych trybów fotografowania. Najprostsza to opcja w pełni automatyczna, w której wszystkie opcje menu z wyjątkiem rozmiaru obrazu i podstawowej konfiguracji są wyłączone. Nieco bardziej przydatny jest tryb programu z większą liczbą opcji, w tym kompensacją ekspozycji, regulowanym ISO, trybami pomiaru i ostrości, automatycznym nawiasem i ograniczonym zakresem opcji kolorów. Poza tym aparat ma ręczny tryb ekspozycji, chociaż jest on również nieco ograniczony, z tylko trzema ustawieniami przysłony i czasami otwarcia migawki od 8 sekund do 1/1000 sekundy. Inne tryby fotografowania to ustawienie wysokiej czułości ISO z teoretyczną wartością maksymalną 8000 ISO, chociaż jakość obrazu w tym trybie jest bardzo słaba. Dostępny jest również tryb scen z 16 programami scen. Podstawowe sterowanie aparatem odbywa się za pomocą szeregu ikon ekranowych, które można regulować za pomocą małego kwadratowego pada kierunkowego.

Zauważyłem jedną bardzo niezwykłą rzecz w Z1085, a jest to hałas. Nie mam na myśli szumu obrazu, ale rzeczywisty dźwięk. Gdy aparat jest włączony, cały czas wydaje cichy, ale wyraźny szum i naprawdę nie wiem, dlaczego miałby to robić. To nie jest silnik AF, bo to też słychać, gdy naciśniesz migawkę do połowy, i nie jest to silnik zoomu, bo on też ma swój wyraźny dźwięk. Kamera po prostu siedzi cicho i mamrocze do siebie. Niestety, cokolwiek robi, wiąże się z niewielkim, ale niepotrzebnym zużyciem baterii.

Jedną z funkcji, która jest na tyle niezwykła, że zasługuje na uwagę, jest tryb wideo, który może nagrywać w pełnej rozdzielczości HD (1280 × 720) przy 30 klatkach na sekundę, z dźwiękiem mono. Długość klipu jest ograniczona do 29 minut, o ile na karcie pamięci jest wystarczająca ilość miejsca.

Ogólna wydajność Z1085 jest niestety raczej rozczarowująca. Uruchamia się wystarczająco szybko w mniej niż dwie i pół sekundy i wyłącza się ponownie po około trzech sekundach, ale głównym problemem jest czas cyklu od strzału do strzału. W trybie pojedynczego strzału może wykonać trzy strzały w około pięć sekund, co jest trochę powolne, ale nie takie złe, ale potem bufor się zapełnia i natychmiast zwalnia. W przypadku kolejnych ujęć występuje około siedem sekundowe opóźnienie podczas zapisywania przez aparat na karcie pamięci. W trybie zdjęć seryjnych może wykonać serię trzech zdjęć w czasie nieco krótszym niż dwie sekundy, ale po wykonaniu kolejnych zdjęć następuje 9-sekundowe opóźnienie. Pamiętaj, że była to szybka karta SD SanDisk Ultra II. Przy wolniejszej karcie opóźnienie jest jeszcze dłuższe. Ten rodzaj działania jest wyjątkowo wolny jak na nowoczesny aparat.

Jakość obrazu też nie jest imponująca, chociaż ma swoje zalety. Jak zwykle w aparatach Kodak odwzorowanie kolorów jest bardzo dobre, a większa matryca 1/1,63 cala wydaje się zapewniają nieco wyższy zakres dynamiki niż większość innych kompaktów 10 MP, z dobrą równowagą cieni i świateł Szczegół. Jednak okazało się, że pomiar ekspozycji jest nieco niespójny, wypalając światła na niektórych zdjęciach, ale nie na innych. Przy bliższym przyjrzeniu się obrazom w Z1085 nawet przy niskich ustawieniach ISO są nieco ziarniste, prawdopodobnie w wyniku nadmiernego wyostrzenia i wyższej niż przeciętna (i nieregulowanej) kompresji obrazu. Podczas gdy obrazy przy czułości ISO do 200 są ogólnie dobre, szum obrazu jest problemem przy wyższych ustawieniach, a szczególnie zły przy 800 ISO i wyższych. Najlepiej unikać normalnego maksimum 3200 ISO. Co zaskakujące, zwykle doskonały obiektyw Schneidera-Kreuznacha również działał gorzej niż oczekiwano. Chociaż ostrość rogów jest dobra, generuje znaczne zniekształcenie beczkowate na końcu szerokokątnym i pewne zniekształcenie poduszkowe na końcu teleobiektywu.

"'Werdykt"'
Przy stosunkowo niskiej cenie i rozdzielczości 10 megapikseli EasyShare Z1085 może wyglądać jak okazja, ale jak zwykle dostajesz to, za co płacisz. Jakość wykonania i projekt są dość dobre, system stabilizacji obrazu działa dobrze, a aparat jest z pewnością łatwy w użyciu, ale ma ograniczony zakres funkcji, a jego ogólna wydajność pozostawia wiele do zrobienia pożądany. Jakość obrazu też mogłaby być o wiele lepsza.

„Na następnych kilku stronach przedstawiono szereg zdjęć testowych. W tym przypadku obrazy w pełnym rozmiarze przy minimalnych i maksymalnych ustawieniach ISO zostały zmniejszone ze względu na przepustowość, aby umożliwić zobaczenie pełnego obrazu i serii dołączono kadry pobrane z oryginalnych zdjęć w pełnej rozdzielczości przy różnych ustawieniach ISO, aby można było docenić ogólną jakość."

—-

To jest pełna klatka przy 80 ISO.

—-

Przy minimalnym ustawieniu ISO 80, rzeczywisty szum jest bardzo niewielki.

—-

Podobne wyniki przy 100 ISO.

—-

Nawet przy 200 ISO redukcja szumów powoduje pewne rozmyte krawędzie.

—-

Znaczące rozmycie szczegółów dzięki redukcji szumów przy 400 ISO.

—-

Przy 800 ISO na krawędzi czerwonego obszaru pojawiają się paskudne artefakty.

—-

Przy 1600 ISO jakość obrazu wygląda bardzo chwiejnie, z utratą większości drobnych szczegółów i rozmyciem krawędzi.

—-

3200 ISO. O jej.

—-

To jest pełna klatka przy 3200 ISO.

—-

„Na następnych dwóch stronach przedstawiono szereg ogólnych zdjęć testowych. W niektórych przypadkach obraz w pełnym rozmiarze został zmniejszony ze względu na przepustowość, a kadr pobrany z oryginalnego obrazu w pełnej rozdzielczości został umieszczony poniżej, aby pokazać ogólną jakość obrazu. Niektóre inne obrazy można kliknąć, aby wyświetlić oryginalny obraz w pełnym rozmiarze”.

—-

Oto zwykłe ujęcie testowe szczegółów zachodniego okna katedry w Exeter, które można porównać z innymi kamerami. Zobacz poniżej pełne przycięcie res lub kliknij, aby zobaczyć cały obraz.

—-

Chociaż jest dużo szczegółów, jakość obrazu cierpi z powodu kompresji, nadmiernego wyostrzenia i niewielkich szumów.

—-

Niezwykle obiektyw Schneidera-Kreuznacha wytwarza bardzo zauważalną dystorsję beczkową na końcu szerokokątnym. Dwa zdjęcia poniżej to gliniarze z tej ramki.

—-

Ostrość rogów jest jednak całkiem dobra.

—-

Ostrość środkowa jest dobra, ale znowu nadmiernie skompresowana i nadmiernie wyostrzona.

—-

Na końcu teleobiektywu występuje zniekształcenie poduszkowe.

—-

„Oto kilka ogólnych zdjęć testowych, które pomogą ocenić ogólną jakość obrazu aparatu, w tym zakres zoomu obiektywu. Niektóre zdjęcia można kliknąć, aby pobrać oryginalny obraz w pełnym rozmiarze”.

—-