Wiolonczela C1973F IPOD 19in LCD/DVD/iPod TV Recenzja

Biorąc pod uwagę naprawdę tragiczny – choć najwyraźniej powoli poprawiający się – stan finansowy świata AV w tej chwili, wprowadzenie nowej marki elektroniki domowej w Wielkiej Brytanii wymaga dość poważnych pieniędzy. Więc zrezygnujmy z Cello: nowa nazwa w mieście, która nie tylko zanurza się w wodach Wielkiej Brytanii, nurkuje na głowę z szeregiem całkiem innowacyjnych telewizorów.

Jednym z takich innowatorów jest IPOD C1973F. Jak można się domyślić po tej nazwie, jest to 19-calowy ekran z wbudowaną stacją dokującą do iPoda na górnej krawędzi. Ale co zaskakujące, to nie koniec jego historii, ponieważ telewizor ma również wbudowany odtwarzacz DVD. Innymi słowy, jest to potencjalnie idealne rozwiązanie w jednym pudełku do drugiego pokoju, w którym posiadanie stosów oddzielnych zestawów leżących wokół nie jest po prostu praktyczne.

Zwłaszcza nastoletnie dzieci będą prawdopodobnie poważnie zachwycone, jeśli w grudniu znajdą taki praktyczny, przyjazny dla gadżetów telewizor schowany pod choinką.

Bardziej spostrzegawczy z was mógł zauważyć, że chociaż powiedziałem, że C1973F to Cello TV, na zdjęciach widoczna jest nazwa marki Soundwave wytłoczona pod ekranem. Ale nie martw się; marki Cello i Soundwave są w rzeczywistości jednym i tym samym. Po prostu różne sklepy używają nazwy Soundwave, a nie Cello.

Muszę powiedzieć, że używanie dwóch takich marek może nie jest najlepszym sposobem na wprowadzenie Cello do świadomości brytyjskich graczy, ale proszę bardzo. Jestem pewien, że ludzie odpowiedzialni mają swoje powody.

Wracając do telewizora, chociaż wydaje się, że nie ma wątpliwości co do praktycznych referencji C1973F, nie możemy nie czuć zaniepokojony standardami wydajności zestawu, biorąc pod uwagę a) domniemany brak doświadczenia AV Cello i b) niski koszt telewizora 287 funtów Cena £.

Pod względem estetycznym IPOD C1973F jest dość atrakcyjny jak na tak przystępną cenowo maszynę. Czarna ramka jest błyszcząca, a srebrna lamówka wzdłuż dolnej krawędzi dodaje uroku postępowaniu. Ekolodzy docenią również obecność przycisku „pełnego wyłączania” w dolnym tylnym rogu telewizora.

Początkowo wydaje się, że wiolonczela nie pogorszyła zbytnio połączeń, aby osiągnąć poziom cenowy C1973F. Dostępne są opcje HDMI, S-Video, kompozytowe wideo, SCART i D-Sub VGA, a nawet koncentryczny cyfrowe wyjście audio umożliwiające przesyłanie cyfrowego dźwięku z wbudowanego odtwarzacza DVD do zewnętrznego wielokanałowego AV odbiorca.

Jedynym rozczarowaniem związanymi z połączeniami zestawu jest to, że nie zawierają one portu USB ani komponentowego wejścia wideo. Myślę, że Cello może argumentować z pewnym uzasadnieniem, że posiadanie stacji dokującej do iPoda stanowi całkowicie akceptowalną alternatywę dla USB do przesyłania plików multimedialnych do telewizora.

Brak obsługi komponentowego wideo kwestionuje jednak twierdzenie telewizora o specyfikacji HD Ready, ponieważ część tej specyfikacji wymaga zapewnienia wejścia komponentowego wideo.

Prawdę mówiąc, jest mało prawdopodobne, aby wiele osób – w większości po prostu starych posiadaczy konsoli Xbox 360 – i tak chciało korzystać z kanału komponentowego w tych czasach z HDMI. Możliwe, że uda Ci się wprowadzić komponenty do ekranu za pomocą odpowiedniej przejściówki i portu VGA. Ale jeśli tak jest, byłoby docenione, gdyby Cello mógł dołączyć do opakowania odpowiedni adapter.

Sprawdzając inne kluczowe specyfikacje C1973F, znajdujemy deklarowany współczynnik kontrastu 850: 1, deklarowany jasność 300 cd/m2 i rozdzielczość natywna, która przy 1440 x 900 jest w rzeczywistości znacznie wyższa niż oczekiwany.

Zanim jednak fani HD zaczną uderzać w powietrze i stają się niepotrzebne, jeśli zastosujesz trochę matematyki do przyjaznego dla komputera PC 1440 x Rozdzielczość 990, działa z natywnym współczynnikiem ekranu około 16:10, a nie 16:9, którego zwykle oczekujemy od ekranu panoramicznego TELEWIZJA.

Ten „kwadratowy” natywny kształt szerokoekranowy nie jest wyjątkowy; w przeszłości byliśmy tego świadkami na kilku innych telewizorach poniżej 26 cali. Ale jak można się spodziewać, czasami ma to niepokojący wpływ na wygląd obrazu wideo, pozostawiając obrazy panoramiczne albo wyglądające na zgniecione, albo jakby brakowało ich górnej i dolnej części. Hmmm.

Wchodzenie do menu ekranowych C1973F natychmiast powoduje, że moje zęby są na krawędzi. Wpadają bowiem w klasyczną, całkowicie głupią pułapkę bycia tak małymi, że ledwo można je odczytać, chyba że przyłożysz nos do ekranu.

Pilot zdalnego sterowania jest również bardzo hitem. Z drugiej strony jest duży i przestronny, z łatwo dostępnymi przyciskami odtwarzania DVD na dole. Ale z drugiej strony jest niezwykle lekki i plastyczny, a niektóre kluczowe przyciski są zarówno słabo oznakowane, jak i źle ustawione, nie wpadając łatwo w rękę lub oko.

Wytężając oczy, aby zbadać menu ekranowe C1973F, odkrywamy kilka cennych niespodzianek, ponieważ można się spodziewać, biorąc pod uwagę, ile zaoferował już zestaw za cenę poniżej 300 funtów punkt. Jedyne, co zasługuje na choćby przelotną wzmiankę, to system redukcji szumów i zadowalający wybór tematycznych ustawień obrazu (w tym opcje gier, sportu i filmów).

Sprawdzając najpierw podstawową wydajność obrazu C1973F, od HD (do maksymalnie obsługiwanego formatu 1080i) i źródeł Freeview, dość szybko staje się jasne, że nie ma o czym pisać.

Szczególnie niepokojąca podczas każdej ciemnej sceny jest ilość przesiąkania podświetlenia, z którym musisz się zmierzyć. Szara linia światła o grubości około centymetra – lub więcej – rozlewa się po obrazie wzdłuż górnej i dolnej krawędzi, czasami naprawdę odwracając uwagę od tego, co oglądasz.

Kolory ekranu również nie są niczym specjalnym, ogólnie wyglądają na lekko wyciszone i cierpią na kilka zauważalnie nienaturalnych tonów, zwłaszcza gdy próbujesz pokazać bogate czerwienie i błękity. Również odcienie skóry wydają się być nieco pastowate lub nieco przesycone.

Przynajmniej niektóre z tych problemów kolorystycznych można położyć na drzwiach innego problemu – niedociągnięcia odpowiedź na poziomie czerni, która sprawia, że ​​ciemne sceny wyglądają na mętne, a nie zawierają jakieś ładne, atramentowe czarni.

Szczerze mówiąc, reakcja poziomu czerni C1973F nie jest katastrofalnie zła – z pewnością widziałem gorsze. Ale jest znacznie mniej imponujący niż w przypadku niektórych innych małych telewizorów, które widzieliśmy ostatnio, takich jak LG 22LU5000. Zwłaszcza, gdy weźmiemy pod uwagę również wspomniany wcześniej problem przenikania podświetlenia.

Innym obszarem, w którym C1973F jest przeciętny, jest klarowność ruchu. Oglądaj na ekranie dowolny dynamiczny sport, a sportowcy zauważalnie tracą rozdzielczość, gdy przechodzą przez ekran.

To oczywiście bardzo częsty problem w przypadku telewizorów LCD, zwłaszcza tanich, małych. Ale to nie zmienia faktu, że przynajmniej w idealnym świecie byłoby miło, gdyby telewizor robił trochę więcej, aby zwalczyć problem. Zwłaszcza, że ​​rozmycie może sprawić, że nawet źródła HD będą wyglądać znacznie mniej ostro i szczegółowo, niż byśmy chcieli.

Właściwie, nawet jeśli obrazy HD są dość statyczne, moim zdaniem nie wyglądają one znacząco ostrzej niż obrazy z dobrej jakości DVD o standardowej rozdzielczości. Mimo to nie jest szczególnie realistyczne oczekiwanie, że każdy 19-calowy telewizor – nie mówiąc już o tanim – będzie wizytówką formatu wysokiej rozdzielczości, więc nie sądzę, aby zbytnio rozwodzić się nad tym punktem.

Raczej ważniejsza dla większości rynku docelowego C1973F będzie prawdopodobnie obsługa standardowej rozdzielczości. I pod tym względem radzi sobie całkiem nieźle, przynajmniej do tego stopnia, że ​​przeskalowuje standardową definicję do swojej rodzimej rozdzielczość bez podkreślania/dodawania szumów wideo lub – na szczęście – sprawiania, że ​​proporcje obrazu wyglądają na niewygodne lub wymuszony.

Odtwarzacz DVD C1973F również jest szanowany. Po pierwsze, taca montowana z boku ma etykietę informującą, w którą stronę powinny być umieszczone dyski, gdy wkładasz je do szczeliny – prosta, ale naprawdę pomocna sztuczka. Ponadto, w przeciwieństwie do Ferguson F2620LVD z DVD, który testowaliśmy w marcu, gniazdo DVD w C1973F faktycznie zassać płytę, która jest mu prezentowana, niezależnie od tego, czy telewizor jest już przełączony na DVD tryb.

Pokład może obsługiwać dyski SVCD, VCD, CD, CD-R, CD-RW, Picture CD, HD-CD i WMA, a także DVD – chociaż DivX nie znajduje się w menu.

Byłem raczej zaniepokojony, gdy zauważyłem, że ustawienie „Typ TV” w menu odtwarzacza DVD było ustawione na 4:3 LetterBox, kiedy wyjąłem C1973F z pudełka, a nie 16:9. Ale poza tym odtwarzanie DVD jest proste i dostarczane bez generowania szumu MPEG lub ziarna, które zawsze są zmartwieniem w przypadku tanich odtwarzaczy DVD.

Następna na naszej liście testowej musi być oczywiście stacja dokująca do iPoda. Umieszczenie tam mojego iPoda nano – najwyraźniej wszystkie iPody i iPhony są obsługiwane – natychmiast powoduje, że telewizor przełącza się na kanał iPoda i łączy się z moim odtwarzaczem. Następnie mogę używać stacji dokującej do ładowania nano i odtwarzania utworów lub filmów na telewizorze – wraz ze szczegółami utworu pojawiającymi się na ekranie C1973F. Co więcej, mogę sterować wszystkimi kluczowymi funkcjami mojego nano za pomocą pilota do telewizora.

Teraz złe wieści. Po pierwsze, ekran używa tego samego niewielkiego rozmiaru tekstu menu ekranowego/informacji, który można znaleźć podczas przeglądania menu ustawień, co sprawia, że ​​odczytywanie wszystkich opcji/szczegółów utworu jest śmiesznie trudne z odległości większej niż metr lub więcej od ekran. To wystarczy, abyś się zastanowił, czy Specsavers w jakiś sposób zasponsorowało telewizor, aby przeciągnąć przez drzwi więcej zmęczonych oczu graczy.

Po drugie i co gorsza, dźwięk telewizora jest naprawdę bardzo przeciętny. Jego deklarowana moc 2x6 W zapewnia cienką, skompresowaną i syczącą scenę dźwiękową z iPodami, która brzmi prawie tak jak telewizor dodaje kolejny poziom kompresji do tego zastosowanego podczas pierwotnego zgrywania muzyka.

Dźwięki telewizora są nieco wygodniejsze w przypadku płyt CD i telewizji / filmów, chociaż pod najmniejszym naciskiem nadal brzmią błotniście, a jeśli ustawisz zbyt wysoki poziom głośności, będziesz się regularnie krzywić.

"'Werdykt"'

Wiolonczela/Soundwave C1973F z pewnością robi dużo, jak na swoją stosunkowo budżetową cenę. Szkoda tylko, że nie robi niczego szczególnie dobrze.

Mimo to, chociaż osobiście mógłbym kwestionować wartość takiego produktu o wysokiej wydajności, nie mam wątpliwości, że istnieje wiele casual użytkownicy, którzy prawdopodobnie uznają podstawowy poziom wydajności za całkowicie akceptowalną cenę za wyjątkową wygodę C1973F czynnik.

Powiedziałbym również, że C1973F jest co najmniej na tyle interesujący, że chciałem dostać w swoje ręce nowe telewizory Cello, które pozwalają nagrywać telewizję na kartach SD… Obejrzyj to miejsce.

Zaufany wynik