Sony Cyber-shot DSC-H1 Recenzja

Sony wynalazło aparat cyfrowy. OK, przyznam, że to dość kontrowersyjne stwierdzenie, ale Sony Mavica, wprowadzony na rynek w mrocznych czasach 1981 roku, był pierwszym na świecie konsumenckim aparatem elektronicznym bez filmu. Opierał się na technologii kamer wideo i używał dyskietek do przechowywania, ale był bezpośrednim przodkiem wszystkich dostępnych obecnie aparatów cyfrowych.
—-

Oryginalny Sony Mavica z 1981 r
—-

Sony oparło się na tym dziedzictwie i dziś jest światowym liderem rynku, sprzedając więcej aparatów cyfrowych niż jakikolwiek inny producent. W związku z tym, dlaczego Sony zajęło tyle czasu wprowadzenie na rynek półprofesjonalnego aparatu w stylu lustrzanki? Większość innych producentów robi je od lat.

DSC-H1 został ogłoszony w lutym ubiegłego roku, ale pojawił się w Wielkiej Brytanii dopiero pod koniec lata i nadal nie wywarł dużego wpływu na rynek. To zaskakujące, ponieważ przy cenie katalogowej 399,99 funtów oferuje potężną specyfikację i doskonałą jakość obrazu za bardzo rozsądną cenę. Przy odrobinie zakupów online możesz kupić jeden za około 260 funtów, niewiele więcej niż cena przyzwoitego aparatu kompaktowego, co czyni go ważną okazją.

To może być pierwszy aparat Sony w stylu lustrzanki, ale jest to bardzo udany debiut. Jest dość duży w porównaniu do swoich bezpośrednich konkurentów, ale ma wygodną, ​​ergonomiczną konstrukcję przypominającą Fuji S20 Pro czy Nikona 8800. Korpus jest wykonany z mocnego poliwęglanu na metalowej obudowie, ale tubus obiektywu jest w całości metalowy. Posiada dużą wygodną gumowaną rękojeść z wyprofilowanym oparciem na kciuk z tyłu. Elementy sterujące są rozsądnie rozmieszczone i łatwe w obsłudze, a duży 2,5-calowy monitor LCD 115KP jest jasny i wyraźny, choć raczej podatny na zarysowania i odciski palców.
Jednak najbardziej przyciągającą wzrok cechą i głównym punktem sprzedaży aparatu jest ogromny 12-krotny obiektyw z zoomem optycznym, odpowiednik ogromnego 36-432 mm w aparacie 35 mm. Podobnie jak wiele najnowszych aparatów z superzoomem, posiada również optyczną stabilizację obrazu, niezbędną przy korzystaniu z obiektywu tej wielkości.

Sony współpracuje z renomowaną niemiecką firmą projektującą obiektywy Carl Zeiss, a wiele aparatów Sony nosi tę znakomitą markę. Charakteryzuje się brakiem obiektywu w H1, ale nie zdziwiłbym się, gdybym dowiedział się, że Carl Zeiss miał rękę w jego projektowaniu, bo to kawał roboty. Może ogniskować do 2 cm, ma maksymalny otwór przysłony F2,8-3,7, który jest niezwykle jasny jak na tak duży zoom, a jak zobaczymy później, ma niesamowicie dobre parametry optyczne, znacznie lepsze niż większość jego konkurenci.

Pomimo tego monstrualnego obiektywu, H1 nie kręci się, jeśli chodzi o wydajność. Uruchamia się w bardzo godne pochwały dwie sekundy, aw dobrym świetle ma bardzo szybki czas autofokusa, który zajmuje około 0,3 sekundy, aby go zablokować. Słabe oświetlenie nieco to spowalnia, ale dzięki bardzo dobremu oświetlaczowi AF H1 może ustawić ostrość w całkowitej ciemności z odległości kilku metrów. Niektórzy recenzenci zgłaszali, że system autofokusa ma problemy z blokowaniem się na maksymalnym zakresie zoomu, ale nie znalazłem takiego problemu.

W trybie zdjęć seryjnych H1 może zrobić 13 klatek w niecałe 11 sekund, zanim będzie musiał zrobić przerwę na 11 sekund, aby opróżnić bufor obrazu na kartę pamięci. Jeśli chodzi o karty pamięci, H1 naturalnie bierze Sony Memory Stick. Testowałem aparat ze standardową fioletową kartą Memory Stick o pojemności 128 MB, ponieważ to wszystko, co mam w tej chwili, ale tak jest zaprojektowany do korzystania z szybszej i pojemniejszej karty Memory Stick Pro, więc czas zapisu może być krótszy w przypadku tych nowszych karty.

H1 nie brakuje kreatywnych funkcji. Oferuje pełen zakres ręcznych trybów ekspozycji, z ręcznymi czasami otwarcia migawki od 30 sekund do 1/1000 sekundy i dostępnymi przysłonami od F2,8 do F8,0. Te ustawienia nie konkurują z lustrzanką, ale są dość szanowane dla półprofesjonalnego aparatu. Dla bardziej leniwych fotografów dostępnych jest siedem programów tematycznych, a także w pełni automatyczny „tryb idioty”. Właściwie jest to szczególnie dobry aparat dla osób, którym brakuje uwagi. Jeśli włączysz aparat z założoną pokrywką obiektywu, zamiast próbować wysunąć obiektyw i tak, na ekranie pojawi się komunikat „Założona pokrywka obiektywu”; „… ty idioto”. jest niewypowiedziana, ale dorozumiana.

Inne opcje obejmują ręcznie regulowany kontrast, ostrość i nasycenie, autobraketing, pomiar punktowy, ruchomy punkt ostrości i regulowany poziom błysku. Jedną z opcji, której brakuje, jest tryb RAW lub TIFF, co jest zaskakujące, biorąc pod uwagę resztę specyfikacji.

Nie udało mi się znaleźć zbyt wielu informacji o opatentowanym przez Sony systemie przeciwwstrząsowym Super SteadyShot technologii, oprócz tego, że jest to układ optyczny, który działa poprzez przesuwanie elementu w obiektywie system. Jednak działa, wydaje się być całkiem skuteczny. Jest on domyślnie ustawiony na „włączony” i umożliwia fotografowanie z ręki bez wstrząsów do około 1/100 sekundy przy pełnym powiększeniu i 1/15 sekundy przy szerokim kącie. Jest to całkiem przyzwoite i dobrze wypada w porównaniu z innymi zaawansowanymi technicznie systemami, takimi jak system czujników ruchu Konica Minolta. Nie oznacza to, że możesz zostawić statyw w domu, ale pozwala na nieco większą wszechstronność.

Tak więc obsługa, wydajność i specyfikacja są do zera; co z jakością obrazu? Dzień spędzony w Dartmoor zapewnił kilka doskonałych ujęć, a H1 dobrze radził sobie z ostrym oświetleniem pod niskim kątem o tej porze roku. Odwzorowanie kolorów i ekspozycja były dokładne, a doskonały obiektyw zapewnia ostrość od krawędzi do krawędzi. Były pewne dowody nadmiernego wyostrzania w ustawieniach domyślnych, ale zmniejszenie go o stopień poprawiło to. Szum obrazu był widoczny na niektórych zdjęciach, ale nie stanowił problemu poniżej 200 ISO. Moją jedyną prawdziwą skargą była dość duża fioletowa obwódka na kilku ujęciach, ale tylko na krawędziach o bardzo wysokim kontraście, strzelających w światło. W sumie i doskonała wydajność.

"'Werdykt"'

Pierwszy aparat Sony z super zoomem w stylu lustrzanek jednoobiektywowych to prawdziwy zwycięzca i okazja w cenie. Doskonała obsługa, dobra lista funkcji i najwyższa jakość obrazu w połączeniu z 12-krotnym obiektywem ze stabilizacją obrazu sprawiają, że jest to dobry, wszechstronny i doskonały aparat dla entuzjastów.

(tabela: cechy)

Na następnych kilku stronach przedstawiono szereg ujęć testowych. W tym przypadku obraz w pełnym rozmiarze został zmniejszony ze względu na przepustowość, a kadr z oryginału obraz w pełnej rozdzielczości został umieszczony pod nim, abyś mógł docenić całość jakość. Kolejne strony zawierają obrazy o zmienionym rozmiarze, dzięki czemu można ocenić ogólną ekspozycję. Osoby korzystające z połączenia dial-up prosimy o cierpliwość podczas pobierania stron.
—-
Uwaga: te zdjęcia ewaluacyjne ISO zostały wykonane w pomieszczeniach przy rozproszonym naturalnym świetle dziennym. Czas otwarcia migawki waha się od 0,25 s do 1,0 s przy F3.2.
—-

Przy minimalnym ustawieniu 64 ISO obraz jest ładny i ostry, choć na ciemnym tle widać pewne cętkowanie.
—-

Przy 100 ISO widoczne są plamki zniekształceń kolorów w ciemniejszych obszarach, a redukcja szumów spowodowała kilka artefaktów.
—-

Przy 200 ISO widoczne są pewne szumy obrazu, a cętkowanie kolorów w ciemniejszych obszarach jest bardziej wyraźne.
—-

Przy 400 ISO na całym obrazie jest dużo szumu. Najlepiej byłoby unikać tego ustawienia.
—-

Ta strona zawiera obrazy o zmienionym rozmiarze, dzięki czemu można ocenić ogólną ekspozycję.

Fotografowanie w świetle słonecznym pod niskim kątem przeciążyło CCD po lewej stronie obrazu, powodując silne fioletowe obwódki wokół gałęzi drzew.
—-

To zdjęcie zostało zrobione w mojej piwnicy w całkowitej ciemności, z odległości około 2 metrów. Wspomaganie AF działa dobrze, ale jest trochę słabszego błysku w kierunku krawędzi kadru.
—-

Ta strona zawiera obrazy o zmienionym rozmiarze, dzięki czemu można ocenić ogólną ekspozycję.

Tutaj kolory są bogate, szczegóły są ostre, a przetwarzanie jest bardzo małe.
—-

H1 dobrze poradził sobie z tym trudnym ujęciem w słabym świetle słonecznym. Chociaż prześwietlenia są wypalone, pierwszy plan jest dobrze wyeksponowany.
—-

Ta strona zawiera obrazy o zmienionym rozmiarze, dzięki czemu można ocenić ogólną ekspozycję.

W idealnych warunkach oświetleniowych H1 dał niemal doskonały wynik. To jest Scorhill Circle, niedaleko Gidleigh na Dartmoor.
—-

H1 ma zasięg makro wynoszący 2 cm, czyli mniej więcej w tym ujęciu.
—-

Ta strona zawiera obrazy o zmienionym rozmiarze, dzięki czemu można ocenić ogólną ekspozycję.

Potężny obiektyw z 12-krotnym zoomem jest w stanie dostrzec szczegóły z doskonałą wyrazistością z ogromnej odległości. To jest Scorhill Tor około pół mili.
—-

Zrobione z tej samej pozycji co poprzednie ujęcie, ale pod szerokim kątem, ledwo widać tor wypełniający kadr przy pełnym powiększeniu.
—-

Zaufany wynik