Hotel Dusk: Pokój 215 Recenzja

„Platforma – Nintendo DS””

Ustawienie może być w Kalifornii z lat 70., ale ustawienie to klasyczny noir z lat 40. Hyde, nieżywy były gliniarz, zamienił czeki dla komiwojażerów w pustynny motel. Jest tam, aby odebrać paczkę i odebrać kilka przedmiotów. Tam znajduje dowody, które łączą motel z jego dawnym partnerem: zepsutym gliniarzem, który go zdradził, a następnie w tajemniczy sposób zniknął. Gdy Hyde szuka dalszych wskazówek, dowiaduje się rzeczy, które wplątują go w życie personelu i innych gości – dziwnego zespołu byłych więźniów, pisarzy, pijaków, dam i nieudaczników. W Hotelu Zmierzch każdy ma tajemnicę, a wszystko jest ze sobą połączone, jeśli tylko wiesz, jak połączyć kropki…

Jeśli powyższa historia brzmi bardziej wyrafinowanie niż, powiedzmy, New Super Mario Bros. lub przeciętnej gry Nintendo DS, to samo dotyczy prawie każdego aspektu Hotel Dusk: Room 2015. To styl, by wziąć inny przykład. Pomyśl, jak artystyczna francuska powieść graficzna spotyka się z filmem A-Ha Take on Me, z ręcznie rysowanymi postaciami animowanymi na stylizowanym tle 3D, kilkoma fajnymi kinowymi zwrotami akcji i mnóstwem ciągle zmieniających się linii. Paleta kolorów jest stonowana, projekt postaci jest odpowiednio szorstki, a wszystko to zbliża się do idealnego mariażu ostrego chłodu i wizualnego sprytu.

Co więcej, Hotel Dusk nie boi się wykorzystać możliwości formatu podwójnego ekranu DS. Podobnie jak w przypadku Brain Training, trzymasz DS pionowo jak książkę. Przez większość czasu ekran po lewej stronie służy do wyświetlania bieżącego widoku, podczas gdy ekran po prawej stronie zapewnia przewijany plan piętra 2D (widoki można przełączać, a DS obracać, jeśli zostaniesz) wręczone). Za pomocą rysika możesz przeciągać swoją postać dookoła lub – wybierając spośród ikon na dole – zbadaj konkretny obszar, sprawdź swój notatnik i ekwipunek lub nawiąż rozmowę z innym postać. Otwórz widok z bliska, a prawy ekran zmieni się, dzięki czemu możesz badać lub manipulować określonymi obiektami, a nawet zabrać obiekt z podanej ręki postaci. Zacznij mówić, a ekran po lewej stronie pokaże Ci swoją stronę rozmowy, a ekran po prawej stronie pokaże reakcje drugiej postaci, a następnie umożliwi Ci wybranie następnej linii. To nie tylko ciekawe podejście: sprawia, że ​​rozgrywka jest prosta, jednocześnie pomagając zbudować poczucie zanurzenia. To jeden z najlepszych graficznych interfejsów przygodowych, jakie widziałem od dawnych dobrych czasów wskaż i kliknij.

Ale naprawdę zaskakującą rzeczą w Hotelu Dusk jest podejście do samej rozgrywki. To nie jest gra sekwencji akcji ani nawet skomplikowanych łamigłówek. To gra polegająca na wykrywaniu i – przede wszystkim – przesłuchaniu. Jeden czat prowadzi do wskazówki; trochę uważna obserwacja otwiera nowe drogi dochodzenia; pokazanie właściwej postaci właściwego przedmiotu we właściwym czasie może dać odpowiedź, która prowadzi do zupełnie nowego zestawu pytań. Może mógłbyś połączyć to i gry Phoenix Wright w zupełnie nowy gatunek: talk 'em up. Każda gra zasadniczo opiera się na Twojej zdolności do przeszukiwania wirtualnych środowisk, znajdowania wskazówek i sprzeczności w tym, co mówią do ciebie inne postacie, a następnie w najbardziej odpowiednim miejscu podaj najbardziej istotne pytanie lub stwierdzenie czas.

I to jest klucz do mocnych stron gry i jej największej słabości. Dobrą wiadomością jest to, że wiele fabuł gry jest naprawdę wciągających, a jej postacie są naprawdę interesujące. Jasne, mają tajemnice, ale mają też dobrze ugruntowane historie i solidną motywację, a także odkrywają, dlaczego, powiedzmy, słynny pisarz Martin Summer jest tak zaniepokojony zwykły notatnik lub dlaczego bogaty dzieciak Jeff Angel nienawidzi swojego taty, jest bardziej przekonujący niż bardziej oczywiste „zagadki”, takie jak otwieranie złamanego zamka w walizce lub wodowanie skradzione dobra.

Właściwie masz urazę do niektórych bardziej trywialnych łamigłówek minigier tylko dlatego, że na przykład ukończysz szesnastoczęściowa układanka jest o wiele mniej interesująca niż dowiedzenie się, co stało się z Melissą Woodward milczący. Hotel Dusk to jedna z tych rzadkich gier, w których naprawdę zależy ci na swoich bohaterach, może nie w bełkotanie „Nie mogę Aeris nie żyje”, ale na pewno w „Nie mogę się doczekać, aby dowiedzieć się, co się dzieje” sens. Podobnie jak dobra powieść kryminalna lub film, tym, co wciąga cię przez grę, jest chęć dotarcia do sedna rzeczy i odkrycia, w jaki sposób i dlaczego wszyscy łączą się z tobą i twoimi prywatnymi poszukiwaniami. W wyniku dobrego pisania i doskonałej prezentacji, to przyciąganie jest naprawdę bardzo silne.

Zła wiadomość jest taka, że ​​tak musi być. Być może zauważyłeś, że powiedziałem „trochę dobrego pisania”, a największym problemem gry jest to, że jest ukryta wśród strasznie dużej ilości nudnego, ciężkiego i nadmiernie rozbudowanego tekstu. Szczerze mówiąc, nie sądzę, żebym widział tak ciężką grę od czasów świetności Infocomu i Magnetic Scrolls, a także wielu z dziesięciu do czternastu godzin wydasz przed nim, klikniesz w przycisk „Dalej”, podczas gdy ktoś będzie wtrącał się bez końca, często by ujawnić coś, o czym kiedyś się domyśliłeś przed. Były co najmniej dwie „zeznania”, w których to ja płakałam „nie więcej”, a nie facet po drugiej stronie mojego wrogiego przesłuchania. Czasami Hotel Dusk wydaje się mniej gadać, a bardziej słuchać, a każdy, kto uczestniczył w nudnej prezentacji lub długim kazaniu w kościele, wie, że słuchanie nie zawsze jest zabawne.

Nie jest to jedyna rzecz, która sprawia, że ​​zastanawiasz się, jak prawdziwie interaktywne jest doświadczenie Hotel Dusk. Faktem jest, że większość zadań można wykonać tylko w określonej kolejności, do tego stopnia, że ​​postacie wydają się być w stanie teleportować się po hotelu, więc że mogą znaleźć się we właściwym miejscu natychmiast po znalezieniu określonego obiektu lub wykonaniu określonego zadania, ale tajemniczo ich brakuje, dopóki następnie. To gra, w której rzekomo puste pudełko faktycznie zawiera zakładkę, ale tylko wtedy, gdy powiedziano ci, że zakładka zniknęła i gdzie będziesz czasami błądzisz bez celu tylko dlatego, że nie widziałeś obiektu lub nie znalazłeś osoby, która wywoła następny łańcuch wydarzenia. Innymi słowy, jest to gra, w której podążasz za ustalonym scenariuszem, a jedyną rzeczą, na którą masz wpływ, jest to, jak szybko ten skrypt jest odtwarzany. To rozciąga się nawet na dialog. Bez względu na to, jaką postawę chcesz przyjąć, jest tylko jeden sposób, w jaki rozmowa i związek się rozegrają. W rzeczywistości powiedzenie niewłaściwej rzeczy w kluczowych momentach spowoduje wyświetlenie gry na ekranie szybciej, niż możesz uwierzyć. Oszczędzaj regularnie to moja rada.

W międzyczasie każdy, kto zdecydował się zamknąć każdy rozdział szybkim testem na zrozumienie, powinien sprawdzić swój mózg. Wyobraź sobie, że TrustedReviews zadaje Ci serię pytań wielokrotnego wyboru na końcu każdej strony, aby upewnić się, że przez cały czas zwracałeś uwagę. Czy znalazłbyś to:

A) Prawdziwa pomoc w zrozumieniu recenzji?
B) Sprytne urządzenie, które utrzyma Cię na palcach?
C) Głęboko irytujące.

Zgadza się. Odpowiedź C. To bardzo irytujące…

Wszystko to prowadzi do wniosku: że Hotel Dusk to tegoroczny Fahrenheit. Nie chodzi tylko o to, że, podobnie jak innowacyjna, niedoceniana perełka Quantic Dream, jest to ciekawe podejście do tego, jak zrobić przygodę graficzną w 2007 roku. Nie chodzi też o to, że, podobnie jak Fahrenheita, jest to thriller oparty na postaciach. To, co naprawdę kojarzy mi się z Fahrenheitem podczas grania w Hotel Dusk, to fakt, że jest to gra, która praktycznie określa plan nowego stylu przygody dla dorosłych grę można zbudować – choć tym razem z wykorzystaniem unikalnych możliwości DS – ale pozostawia ziejące wady, które uniemożliwiają całej konstrukcji pełne działanie jako gra. Oba tytuły są urzekające, fascynujące, ale ostatecznie wadliwe, a Fahrenheit cierpi z powodu jego głupiej akcji sekwencje i bezsensowne zwroty akcji, a Hotel Zmierzch z męczących maratonów tekstowych i śmiesznie ciasnych Struktura.

Jednak obie gry nadal potrafią cię zaintrygować – a czasami nawet poruszyć – w sposób, którego niewielu innych nawet próbuje. Kup Hotel Dusk, a od czasu do czasu będziesz pogrążony w niekończących się dialogach i uderzony głupotą mechaniki, ale to nie powstrzyma cię przed przepychaniem się do gorzkiego końca lub uczuciem zadowolenia, że ​​zawracałeś sobie głowę, gdy dotrzesz to. W końcu tylko to się liczy.

"'Werdykt"'

Może to być wadliwe, ale Hotel Dusk to głębsza, bogatsza gra niż cokolwiek innego na DS. Intrygujący ręczny thriller, który często będzie irytował, ale nadal będzie Cię trzymać do końca.

Zaufany wynik