Virtua Tennis: Recenzja World Tour

„Platformy:” PSP

Są dwa bardzo dobre powody, dla których byłem podekscytowany perspektywą zagrania w Virtua Tennis: World Tour na moim PSP. Po pierwsze, obok Crazy Taxi i Soul Caliber, Virtua Tennis była jedną z moich ulubionych gier Dreamcast. I jak powie ci każdy, kto posiadał Dreamcast, była to konsola pełna tytułów klasy A, więc znalezienie się w pierwszej trójce jest nie lada wyczynem.

Drugim powodem, dla którego nie mogłem się doczekać gry w Virtua Tennis, jest to, że gra w nim moja żona! Nie, naprawdę jest. Jeśli myślisz, że ta recenzja sprowadzi się do jakiejś kiepskiej fantazji o małżeństwie z gwiazdą tenisa, mogę cię zapewnić, że tak nie jest. Ale mogę również zapewnić, że właśnie tam, na ekranie wyboru gracza, mam możliwość wyboru (lub nie) mojej żony. Teraz pozwolę ci zgadnąć, która z (kobiet, jeśli się zastanawiasz) graczy musi ze mną znosić każdego dnia, ale dam ci wskazówkę, to nie jest Maria Szarapowa – po prostu nie mogłam znieść tych pomruków i krzyków przez cały dzień długo.

Więc teraz, gdy mam nowość widząc kobietę, którą poślubiłem w grze wideo poza moim systemem, przejdźmy do samej gry i ważnego pytania – czy to pasuje do Virtua Tennis dziedzictwo? Prosta odpowiedź brzmi tak, podczas gdy bardziej kwalifikowana odpowiedź brzmi PIEKŁO TAK! Ale zanim powiem ci, dlaczego ta gra jest tak dobra i dlaczego byłbyś z pewnością szalony, aby nie mieć jej w swojej kolekcji, muszę wyjaśnić mój jeden główny problem.

Jeśli w ciągu ostatnich kilku miesięcy śledziłeś na bieżąco wiadomości na PSP, wiesz, że na scenie „domowego piwa” zaszły ciekawe zmiany. Opracowania, takie jak umożliwienie PSP emulacji innych systemów gier i uruchamianie wspomnianych emulowanych gier z MemroyStick. Oczywiście firma Sony nie była zbyt zadowolona z tego, że jej oprogramowanie układowe zostało naruszone i w ciągu roku wprowadziło kilka aktualizacji. Ale jestem w dużej mierze z obozu „jeśli to nie jest zepsute, nie naprawiaj tego” i szczęśliwie korzystam z wersji 1.0 oprogramowania PSP, które zostało dostarczone z moją japońską jednostką pierwszej generacji.

Niestety wydaje się, że Sony doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że niektórzy użytkownicy po prostu nie zawracali sobie głowy pobieraniem aktualizacji oprogramowania i postanowili, że tak powiem, zmusić nasze ręce. Zdałem sobie z tego sprawę, gdy załadowałem Virtua Tennis UMD do mojego PSP i natychmiast usłyszałem, że nie mogę grać w tę grę, dopóki nie zaktualizuję oprogramowania do wersji 1.52! Teraz postawiło mnie to w trudnej sytuacji – nienawidzę, gdy ktoś mi mówi, co mam robić, a część mnie po prostu chciała odmówić załadowania aktualizacji oprogramowania, ale oczywiście równie duża część mnie nie mogła się doczekać, aby zagrać w gra.

Z faktu, że czytasz tę recenzję, wynika, że ​​uległem i załadowałem aktualizację, ale nie bez protestu! Ale jakby wymuszona aktualizacja oprogramowania nie była wystarczająco zła, tak naprawdę nie można przeprowadzić aktualizacji bez podłączonego PSP sieć – więc gdybym zabrał ze sobą PSP do sklepów i kupił tę grę, nie byłbym w stanie w nią zagrać, dopóki nie dostanę Dom. To nie pierwszy raz, kiedy firma Sony próbowała wsunąć do PSP trojana z oprogramowaniem układowym, ale po raz pierwszy wymagana jest aktualizacja gry, w którą warto zagrać.

Nie mam zamiaru obwiniać Segi za obowiązkową aktualizację, ponieważ jestem prawie pewien, że zamówienia pochodziły ze statku-matki Sony. Aby być uczciwym, każda konsola PSP w Europie lub USA będzie już miała zaktualizowane oprogramowanie układowe. Wydaje mi się, że nie zostało tak wiele osób takich jak ja, które nadal korzystały z oryginalnego oprogramowania, więc problem nie jest ogromny – ale po prostu nie lubię być zmuszany do rzeczy.

Najważniejszą rzeczą do zapamiętania jest jednak to, że nawet mała skarga na swobody obywatelskie nie może się zmienić fakt, że jest to jedna z najlepszych, najbardziej uzależniających i wręcz grywalnych gier przenośnych, jakie kiedykolwiek pojawiły się na rynku ulica.

Mam swoje PSP od około dziewięciu miesięcy i w tym czasie byłem traktowany z niesamowitymi grami podręcznymi. takich jak Ridge Racers, WipeOut czysty i FIFA zwaliły mnie z nóg i ciągle przypominały sobie, że gram na przenośnej konsoli. Ale Virtua Tennis: World Tour podnosi poziom PSP i sprawia, że ​​zastanawiasz się, czy kiedykolwiek ponownie włączysz PS2 i Xbox.

Podobnie jak w przypadku poprzednich gier Virtua Tennis, to, co sprawia, że ​​World Tour jest tak genialny, to jego prostota. Jest to gra, którą możesz po prostu wybrać i grać bez wcześniejszej wiedzy i cieszyć się każdą sekundą. Oczywiście każda gra może trwać tylko kilka sekund, bo chociaż rozgrywka jest prosta, sama gra nie jest łatwa.

Prostota, o której mówię, jest bardzo widoczna w sposobie sterowania. Ruchem można sterować za pomocą pada kierunkowego lub drążka analogowego, podczas gdy przycisk X wykona uderzenie z rotacją górną, przycisk O uderzenie z rotacją wsteczną, a przycisk Square lob. To prawie tyle, tyle że tak nie jest. Masz nie tylko trzy różne przyciski strzału, ale poruszanie drążkiem analogowym lub D-Padem podczas uderzania piłki określa, gdzie zostanie umieszczony twój strzał. Dodaj do tego fakt, że możesz zastosować różne stopnie mocy w zależności od twojego czasu podczas uderzania piłka, a w ułamku sekundy masz o czym myśleć – trochę jak w tenisa mógłby powiedzieć!

Wkrótce przekonasz się, że „prosta” rozgrywka staje się znacznie bardziej skomplikowana, gdy grasz w swoim pierwszym turnieju. Możesz przejechać obok kilku pierwszych przeciwników, ale kiedy dojdziesz do półfinału, sprawy zaczynają być trudne. Ale dopiero po dotarciu do finału zdajesz sobie sprawę, jak wiele jeszcze musisz się nauczyć – nie tylko twój przeciwnik będzie prawie grał perfekcyjne uderzenia, jego praca nóg będzie lekka i szybka, a także będzie miał niemal psychiczną zdolność oceny, gdzie będziesz grać piłka. Po kilkunastokrotnym powtórzeniu finału zdasz sobie sprawę, że potrzebny jest trening.

Na szczęście dla Ciebie Sega dorzuciła do tego przydatny mały tryb kariery, w którym musisz wzmocnić swojego zawodnika, aby mógł zdominować tytułowy World Tour. Możesz zwiększyć umiejętności swojego gracza, wprowadzając mnóstwo mini-gier, które mają na celu ulepszenie każdego aspektu Twojej gry – możesz poprawić swój serwis poprzez strącaj kręgle, poprawiaj pracę nóg, chwytając flagi podczas wystrzeliwania w ciebie piłek, a nawet ćwicz woleje, uderzając piłki w tarczę. grunt.

Gry treningowe w trybie kariery nie tylko poprawiają atrybuty twojej postaci w World Tour, ale także poprawia ogólne umiejętności gry – coś, co jest nieocenione, jeśli chcesz odejść z turnieju zwycięsko finał.

Ale nie musisz brać udziału w World Tour, aby zrobić sobie przerwę od akcji meczowej. Istnieje również sekcja „Gry w piłkę”, w której możesz rzucać rakietą w wyzwania, takie jak rozbijanie bloków lub wybijanie balonów – może to nie brzmieć zbyt zabawnie, ale tak naprawdę jest. To jak wszystkie te małe podgry, które Nintendo zawsze wrzuca do swoich tytułów Mario i Zelda – tak naprawdę nie pchają gry ani fabuły, ale zawsze są strasznie uzależniające. Jednak po raz kolejny granie w te gry pomoże ci również doskonalić swoje umiejętności na korcie.

Pamiętam, że czytałem recenzje Virtua Tennis na Dreamcast i ogólnie uważano, że Sega dość skąpiła z budżetem licencyjnym – brakowało najlepszych graczy w ofercie. Tej samej krytyki nie można zrównać z World Tour, gdzie masz prawie wszystkie wielkie nazwiska na wystawie – Federer, Roddick, Hewitt, Sharapova, Venus Williams i Davenport, żeby wymienić tylko kilka. Oczywiście Tiger Tim został wrzucony, aby zadowolić nas Brytyjczyków, ale jeśli jego ostatnie występy w Wimbledonie i US Open są czymś, do czego można przejść, najlepiej byłoby go unikać.

Jeśli znudzi Ci się granie w pojedynki, możesz spróbować swoich sił w deblu. Gra podwójna dodaje zupełnie nowy wymiar do gry, a także może prowadzić do absurdalnie szybkich rajdów. Oczywiście jesteś w pewnym stopniu zależny od tego, jak dobry jest twój partner sterowany komputerowo, ale ogólnie obejmuje on swój obszar i zostawi ciebie, abyś zajął się twoim.

Ale każdy, kto grał w grę Dreamcast, wie, że to aspekt gry wieloosobowej naprawdę uczynił ją wyjątkową, a Sega upewniła się, że świeci to również podczas World Tour. Nie tylko możesz połączyć się z przyjacielem i rozegrać mecz jeden na jednego, ale możesz spotkać się z trzema innymi graczami, aby zagrać w deblu. Niestety nie udało mi się znaleźć trzech innych właścicieli PSP, wszystkich z Virtua Tennis, którzy mogliby to wypróbować, ale mogę sobie tylko wyobrazić, że byłby to histeryczny sposób na spędzenie kilku godzin.

Nie wspomniałem jeszcze o grafice, co jest zaskakujące, biorąc pod uwagę, jak dobre są. Ruch gracza jest świetny, piłka jest dobrze widoczna bez względu na to, jak szybko się porusza, a wywołania linii są łatwe do zauważenia, gdy piłka uderza w ziemię. Stadiony są również pięknie renderowane i chociaż nie ma oficjalnych licencji stadionowych, jest całkiem jasne, jaki ma być każdy z nich. Powtórki akcji nadal istnieją z poprzednich wersji (chociaż komputer wydaje się mieć znacznie więcej powtórek niż ty) i jest świetny podział widok na ekranie zawodników powracających do celu po rajdzie, który się czasem pojawia – drobne szczegóły, ale takie, które nadają grze prawdziwą jakość czuć.

Dźwięk jest również pierwszorzędny, a efekty są doskonałe, nie przeszkadzając w rozgrywce. Dźwięki podczas uderzenia piłki odzwierciedlają rodzaj oddanego uderzenia i moc, która się za nim kryje. Tłum reaguje przekonująco na grę, a lepsze strzały są życzliwiej przyjmowane niż niewymuszone błędy. Jeśli jest jakiś problem z dźwiękiem, to jest to raczej kiepska ścieżka dźwiękowa w stylu „techno”, która towarzyszy mecze – zrób sobie przysługę i od razu wyłącz, mecze są o wiele lepsze bez muzyka.

Pomimo podejrzanej muzyki podczas meczu, ogólna prezentacja jest pierwszorzędna, z łatwym w nawigacji i pięknie zaprojektowanym menu oraz możliwością dostosowania takich rzeczy, jak język sędziego. Właściwie jedyną muchą na froncie prezentacji jest krótka pauza przed ogłoszeniem przez sędziego partytury, ale szczerze mówiąc, jest to coś, na co cierpi większość gier na PSP w różnym stopniu – póki co FIFA wydaje się być najgorsza winowajca.

Europejscy gracze musieli bardzo długo czekać na przybycie PSP, ale zaletą tej sytuacji jest to, że od pierwszego dnia w ofercie jest mnóstwo świetnych gier. Ale nawet w otoczeniu kilku naprawdę znakomitych tytułów startowych, Virtua Tennis: World Tour błyszczy najjaśniej – jeśli kupujesz PSP, nawet nie myśl o wyjściu ze sklepu bez tej gry.

"'Werdykt"'

Virtua Tennis: World Tour to najlepsza jak dotąd gra na PSP – to naprawdę takie proste. Europejscy gracze musieli czekać wieki na PlayStation Portable, ale przynajmniej dostają naprawdę genialny tytuł startowy wrzucony do okazji.

Zaufany wynik