Recenzja Pentaxa Optio M30

Minęło trochę czasu, odkąd testowałem którykolwiek z kieszonkowych kompaktów Pentax Optio, więc dzisiaj przyjrzę się jednemu z najnowszych, supercienkiemu Optio M30.

Zapowiedziany w styczniu wraz z bardziej wyrafinowanym T30 i E30 z napędem przeciwlotniczym, M30 jest modelem klasy średniej Ultrakompaktowy, 7,1-megapikselowy obiektyw z 3-krotnym zoomem, 2,5-calowy ekran monitora o rozdzielczości 115 tys. pikseli i maksymalna czułość 3200 ISO. Przystępne cenowo kieszonkowe kompakty zawsze były czymś w rodzaju specjalności Pentaxa, więc chociaż jego cena katalogowa wynosi 149 funtów, M30 jest dostępny w kilku sprzedawców internetowych za mniej niż 125 funtów, co bardzo dobrze wypada w porównaniu z innymi najnowszymi ultrakompaktami 7 MP, takimi jak Olympus FE-230 (129 funtów) Casio Exilim EX-Z70 (149 £), Samsung Digimax NV3 (164 £), Nikon Coolpix S200 (179 £), Canon IXUS 70 (209 £), Panasonic Lumix DMC-FX30 (234 £) i Sony Cyber-shot DSC-T50 (£269).

Mierzący drobny 57 x 97 x 18 mm i ważący zaledwie 135 g wraz z baterią i kartą, M30 jest jednym z najsmuklejszych i najlżejszych aparatów na rynku. Jednak pomimo delikatnego wyglądu i niewielkiej wagi, jest to solidnie wykonany aparat o doskonałej jakości wykonania jak zwykle w Pentaxie. Obudowa jest całkowicie metalowa, atrakcyjna obudowa z anodyzowanego aluminium, odporna na odciski palców, z chromowanym wykończeniem, na którym widoczne są odciski palców, ale można go łatwo wyczyścić. Tylko klapka baterii/karty jest wykonana z tworzywa sztucznego, ale nawet ta ma metalowe zawiasy. Kształt korpusu lekko rozszerza się w prawą stronę, dzięki czemu pomimo smukłego profilu łatwo jest go pewnie chwycić. Z tyłu znajduje się mały teksturowany obszar, który zapewnia chwyt na kciuk.

Monitor LCD jest duży i jasny, ale z zaledwie 115 000 pikseli nie jest najostrzejszy. Brakuje mu również przydatnej funkcji powłoki nieodblaskowej, więc odblaski mogą być problemem w jasnym świetle słonecznym.

Jak można się spodziewać po niskiej cenie, M30 ma wyraźnie ograniczony zakres funkcji. Ma tylko automatyczną ekspozycję i dość małą listę programów tematycznych, która obejmuje tylko podstawowe elementy portretu, krajobrazu, sportu, sceny nocnej, kwiaty, surfing i śnieg, dzieci, zwierzęta domowe, jedzenie i oczywiście ten stary ulubiony Pentax, zabawny tryb „Frame Composite”, który nakłada tandetne obramowania wokół twojego kino. Posiada również tryb optymistycznie nazywany „Digital SR”, czyli redukcji drgań. To po prostu zwiększa ustawienie ISO do około 1000, aby wydłużyć czas otwarcia migawki, redukując efekty poruszenia aparatu i rozmycia ruchu kosztem zwiększonego szumu obrazu.

Istnieje jednak jedna lub dwie dodatkowe funkcje, w tym opcjonalne ręczne ustawianie ostrości i regulowany kontrast, ostrość i nasycenie. W trybie odtwarzania dostępnych jest jeszcze kilka funkcji, w szczególności inny ulubiony przez Pentax, cyfrowe filtry kolorów, w tym kolorowe filtry wykluczające, które zredukują obraz do monochromatycznego z wyjątkiem pojedynczego koloru, czasami określane jako „Lista Schindlera” efekt.

Ogólna wydajność była wcześniej czymś niepokojącym dla niektórych kompaktów Pentaxa, ale M30 pokazuje znaczną poprawę w tym kierunku. Uruchamia się w nieco ponad dwie i pół sekundy, czyli mniej więcej przeciętnie jak na aparat tej klasy, ale o wiele szybciej niż niektóre poprzednie modele Optio. Czas wyłączania jest nieco krótszy i wynosi niecałe dwie sekundy.

W trybie zdjęć seryjnych wydajność jest bardziej zachęcająca. Może nagrywać z szybkością jednej klatki co 0,7 sekundy przez pierwsze dziesięć klatek, ale potem zwalnia do około jednej klatki na sekundę, którą może utrzymywać do momentu zapełnienia karty. Tryb filmowy jest również do zera, strzelając w rozdzielczości 640 x 480 i 30 kl./s.

System AF jest bardzo dobry w normalnym oświetleniu, ustawiając ostrość znacznie poniżej sekundy przy średnich zakresach światła dziennego, ale gdy poziom światła spada, czas ustawiania ostrości staje się znacznie wolniejszy. W przeciętnym oświetleniu wewnętrznym skupienie zajmuje około dwóch sekund, a w oświetleniu pubowym/klubowym często nie skupia się w ogóle, ponieważ nie ma lampy wspomagającej AF, chociaż domyślne ustawienie ostrości jest zwykle odpowiednie dla zdjęć grupowych. Lampa błyskowa jest jednak dobra, z szybkim czasem ładowania, doskonałym pokryciem kadru i dużym zasięgiem 5,5 m przy standardowych ustawieniach ISO. Pomiar błysku jest dobry i nie powoduje nadmiernej ekspozycji z bliskiej odległości.

Żywotność baterii jest również dobra. Aparat zasilany jest małym akumulatorem litowo-jonowym 740 mAh, dla którego Pentax robi 230 zdjęć na pełnym naładowaniu. Zrobiłem około 150 strzałów, zanim miernik naładowania spadł z trzech do dwóch, więc to twierdzenie brzmi rozsądnie.

W trybie maksymalnej jakości M30 tworzy pliki o rozmiarze około 2,5 MB, co jest bardzo małe jak na Aparat 7MP, który pozwala na zmieszczenie około 280 zdjęć na karcie o pojemności 1 GB lub nieco ponad 15 minut wideo strzelanie.

Niestety tak duża kompresja plików nie poprawia jakości obrazu, a szkoda, ponieważ M30 potrzebuje wszelkiej pomocy, jaką może uzyskać w tym dziale. Co nietypowe dla aparatu Pentax, główną przyczyną problemów z jakością obrazu jest obiektyw, który powoduje duże zniekształcenia beczkowate przy szeroki kąt i dystorsja poduszkowa w połączeniu z przerażająco złym rozmyciem narożników przy średnich ustawieniach zoomu i bliskim zasięgu. Na dystansach dłuższych niż kilka metrów sprawność optyczna jest lepsza, ale wciąż daleka od dobrych. Mam nadzieję, że nie jest to ogólny problem w przypadku zaktualizowanego systemu przesuwnych obiektywów Pentaxa, ponieważ jest on używany w wielu innych aparatach z obecnej oferty firmy. Mam Optio E30 do przetestowania w przyszłym tygodniu, więc będę się nim rozglądał.

Poważne problemy w wielu ujęciach sprawiała też nasza stara znajoma fioletowa obwódka, choć pojawiała się ona niekonsekwentnie, czasami obecna na jednym ujęciu, ale nie na innym podobnym. Na kilku zdjęciach pojawiły się też dziwne czerwone obwódki, które nie wyglądały na aberrację chromatyczną. Prawdopodobnie może to być jakiś system filtrujący, który zredukuje fioletowe frędzle.

Kontrola szumów była jednak bardzo dobra, dając całkiem akceptowalne wyniki do ISO 400 i użyteczne zdjęcia przy 800 i 1600 ISO. Przy maksymalnym 3200 ISO poziomy szumów były zbyt wysokie, aby można je było zastosować, ale to samo dotyczy większości aparatów oferujących tak wysoką czułość.

Oprócz problemów z jakością obiektywu, ogólna ekspozycja była w większości przypadków całkiem dobra. Podczas fotografowania w sytuacjach o bardzo wysokim kontraście, gdy ograniczony zakres dynamiczny wynosi czujnik spowodował wiele wypalonych świateł, ale ogólnie aparat radził sobie całkiem nieźle z większością okoliczności. Odwzorowanie kolorów było również dość dobre, a szczegóły były widoczne nawet w obszarach o jasnym kolorze.

"'Werdykt"'
Pentax Optio M30 to najnowszy z długiej linii tanich, łatwych w użyciu i niezwykle stylowych kieszonkowych kompaktów. Jest dobrze wykonany, dobrze zaprojektowany i ma dość dobrą wydajność, ale jest zawiedziony słabym oświetleniem możliwości i kilka niepokojących problemów z jakością obrazu, w szczególności bardzo złe zniekształcenia obiektywu w niektórych przypadkach okoliczności. Jeśli chcesz ultrasmukły aparat 7 MP, zaoszczędź trochę więcej i zamiast tego kup Casio EX-S770.

„Na następnych kilku stronach przedstawiono szereg zdjęć testowych. W tym przypadku obraz w pełnym rozmiarze przy minimalnym ustawieniu ISO został zmniejszony ze względu na przepustowość, aby umożliwić zobaczenie pełnego obrazu i serii wykonanych przycięć z oryginalnych zdjęć w pełnej rozdzielczości przy różnych ustawieniach ISO zostały umieszczone poniżej, aby umożliwić Ci docenienie całości jakość."

—-

To jest zdjęcie testowe o zmienionej wielkości dla 64 ISO. Zwykle nie dołączam podpisu do tego ujęcia, ale czułem, że w tym przypadku jest to konieczne. Zdjęcie zostało zrobione z odległości około 50 cm przy średnim ustawieniu zoomu. Jak widać, zauważalna jest dystorsja poduszkowa i wyjątkowo złe rozmycie z dala od centrum kadru.

—-

Niezależnie od problemów z dystorsją obiektywu, w centrum kadru poziom szczegółowości przy 640 ISO jest dobry, bez widocznych szumów.

—-

Przy 100 ISO nie ma też widocznych szumów, a obraz jest wyraźny i ostry.

—-

Przy 200 ISO nadal nie ma problemów z szumem obrazu, a poziom szczegółowości jest wysoki.

—-

Przy 400 ISO widać trochę szumów, a poziom drobnych szczegółów jest zauważalnie zmniejszony, ale jakość obrazu jest nadal bardzo dobra.

—-

Przy 800 ISO system redukcji szumów wciąż prawie sobie radzi i chociaż występują pewne zniekształcenia kolorów i utrata drobnych szczegółów, obraz nadal doskonale nadaje się do małych wydruków.

—-

Przy 1600 ISO następuje nagły spadek jakości obrazu, z dużą ilością szumów i utratą szczegółów, ale obraz nadal nie jest taki zły i dawałby akceptowalny wydruk 6 x 4.

—-

Podobnie jak w przypadku wielu aparatów, najwyższe ustawienie ISO wynoszące 3200 naprawdę nie jest zalecane. Jest dużo szumu i mało drobnych szczegółów, a nawet na małym wydruku obraz będzie wyglądał ziarnisto.

—-

„Na kolejnych dwóch stronach przedstawiono szereg zdjęć testowych. W tym przypadku obraz w pełnym rozmiarze został zmniejszony ze względu na przepustowość, a kadr z oryginału obraz w pełnej rozdzielczości został umieszczony pod nim, abyś mógł docenić całość jakość.

Pełnowymiarowe wersje niektórych z poniższych obrazów można pobrać, klikając przykładowe ujęcia, jak wskazano. Należy jednak pamiętać, że średni rozmiar pliku wynosi około 2,4 MB, więc osoby korzystające z bardzo wolnych połączeń doświadczą pewnych opóźnień”.

—-

Nie moje zwykłe dzisiejsze ujęcie katedry, ale z tego ujęcia widać poziom szczegółowości zarejestrowany przez M30. To mniej więcej średnia jak na aparat 7MP.

—-

To jest pełnowymiarowe kadrowanie z okolic środka powyższego obrazu.

—-

Na tym zdjęciu, zrobionym przy najszerszym kącie zoomu i zasięgu około dwóch metrów, widać, że obiektyw M30 wytwarza w tych warunkach całkiem sporo dystorsji beczkowatej.

—-

Jest to pełnowymiarowy kadr z lewego dolnego rogu powyższego obrazu, pokazujący słabą ostrość narożników.

—-

Najszerszy kąt obiektywu zmiennoogniskowego to odpowiednik 38 mm w aparacie na film 135, niezbyt szeroki, ale mniej więcej przeciętny jak na aparat tego typu.

—-

To zdjęcie zostało zrobione z tej samej pozycji, co powyższe zdjęcie szerokokątne, ale tym razem z drugiego końca zakresu zoomu, odpowiadającego 114 mm.

—-

”Ta strona składa się z obrazów o zmienionym rozmiarze, dzięki czemu można ocenić ogólną ekspozycję.

Pełnowymiarowe wersje niektórych z poniższych obrazów można pobrać w nowym oknie, klikając przykładowe ujęcia, jak wskazano. Należy jednak pamiętać, że średni rozmiar pliku wynosi około 3 MB, więc osoby korzystające z bardzo wolnych połączeń będą odczuwać pewne opóźnienia”.

—-

Odwzorowanie kolorów jest dobre, pomimo strzelania w światło.

—-

Ponownie fotografując w słabym świetle słonecznym, system ekspozycji M30 poradził sobie dobrze, tworząc dobry obraz z dużą ilością bogatych kolorów.

—-

Chociaż ekspozycja jest dobra, a kolory dobrze nasycone, to ujęcie pokazuje złe fioletowe obwódki wokół świateł. Zobacz przycięcie poniżej, aby uzyskać więcej szczegółów.

—-

To jest kadr z lewego górnego rogu powyższego obrazu, pokazujący wyraźniej duże fioletowe frędzle.

—-

Zaufany wynik