Goodmans LD2667D 26in Przegląd telewizora LCD

Telewizory ostatnio się komplikują. Wygląda na to, że każda recenzja, którą robię, wymaga ode mnie zastanowienia się nad przełomową nową technologią, która może, ale nie musi, okazać się Bożym darem dla telewizji. Jeszcze dzisiaj miałem zamiar przedstawić recenzję Sony 40ZX1 – pierwszego telewizora z podświetleniem LED krawędziowym (dzięki któremu ma tylko 9,9 mm grubości) i łącznością bezprzewodową HD. Ale, hm, nie mogłem uruchomić bezprzewodowego systemu HD.

Więc w oczekiwaniu na telefon od kogoś, kto wie o tych rzeczach w Japonii, postanowiłem zwrócić moją uwagę na biegunowe przeciwieństwo świata telewizji: 26-calowy telewizor od budżetowej marki Goodmans.

Właściwie, mimo że Goodmans LD2667D jest na dzień dzisiejszy tylko moim „drugim wyborem”, cieszę się, że go recenzuję. Ponieważ jest to prawdopodobnie ten rodzaj taniego i, miejmy nadzieję, wesołego telewizora, który większość ludzi będzie myślała o zakupie w tych najtrudniejszych czasach.

Poza tym jestem naprawdę zaintrygowany, aby zobaczyć, czy Goodmans – a w nadchodzących tygodniach inne świadomie budżetowe marki – nadal mogą naprawdę uzasadnić ich istnienie teraz, gdy tak wiele marek głównego nurtu dostarcza telewizory w cenach, które niebezpiecznie zbliżają się do stąpania po markach budżetowych palce u stóp.

Jako doskonały przykład, szanowana firma Toshiba 26AV505DB Telewizor 26in był dostępny online za jedyne 287,90 GBP, kiedy sprawdziliśmy go pod koniec zeszłego roku – i to tylko 18 GBP więcej niż Goodmans 26in, na który patrzymy dzisiaj. Hmm.

Pod względem estetycznym miło jest widzieć, że Goodmans przynajmniej „próbuje”. Ponieważ matowy szary plastik wielu zestawów Goodmans z przeszłości został zastąpiony prawdziwie błyszczącą czarną ramką, zrównoważoną przez schludne srebrne wykończenie i grillowaną sekcję głośników wzdłuż dolnej krawędzi. Wykończenie jest nadal bardzo plastyczne i ma niesamowity talent do pokazywania śladów palców, ale przynajmniej nie jest w rzeczywistości brzydkie.

Sprawy przybierają jednak gorszy obrót, jeśli chodzi o połączenia telewizora. Bez względu na to, jak bardzo szukałem, mogłem znaleźć tylko jedno gniazdo HDMI, podczas gdy spodziewałem się, że nawet najtańszy telewizor w dzisiejszych czasach oferuje dwa. Z pewnością 26AV505DB Toshiby zarządza dwoma.

Ten problem potęguje fakt, że dostęp do gniazda HDMI jest kłopotliwy, schowany za grzbietem pod spodem telewizora. Dlatego przełączanie źródeł HDMI w razie potrzeby nie jest łatwe.

Wiadomości o połączeniu nie są jednak złe. W przypadku LD2667D zarządza dedykowanym portem D-Sub PC, podczas gdy model Toshiba nie, a także posiada oba cyfrowe wyjście audio (dla wbudowanego tunera Freeview) i komponentowe wejście wideo, aby uzupełnić zestaw HD Ready wymóg.

Znaczek HD Ready jest zapieczętowany i dostarczany w natywnej rozdzielczości 1366 x 768, ale niestety do tego dołącza deklarowany współczynnik kontrastu wynoszący zaledwie 700:1. Porównaj to z twierdzeniem Toshiby 30 000:1, a zobaczysz rozmiar problemu. Oczywiście nie można ufać deklarowanym przez firmy współczynnikom kontrastu. Wszyscy to wiedzą. Ale trudno uwierzyć, że tak wielka przepaść w liczbach, jak te, które właśnie podaliśmy, nie wskazuje na dość duże różnice w wydajności.

Niski charakter postaci Goodmansa pokazuje również, że w przeciwieństwie do rywala Toshiby, LD2667D nie stosuje żadnej dynamiki system kontrastu, w którym moc podświetlenia jest redukowana w przypadku wykrycia ciemnych scen, aby czarne kolory wyglądały mniej szary. Jest to zdecydowanie problem, ponieważ pod warunkiem, że dynamiczny system kontrastu nie powoduje, że obraz wygląda zbyt niestabilne, telewizory, które ich używają, dostarczają znacznie bardziej dynamiczny, wiarygodny obraz niż te, które nie.

Wejście do menu ekranowych LD2667D to dość przygnębiające doświadczenie. Chociaż menu ekranowe nie są złe – wyglądają czysto i rozsądnie zorganizowane – pilot jest okropny. Częściowo dlatego, że wydaje się tak przygnębiająco plastyczny, a częściowo dlatego, że jest okropnie rozplanowany, z daleka zbyt duże stłoczenie guzików i zbyt mała waga pod względem rozmiaru lub położenia najważniejszym Klucze.

Nic dziwnego, biorąc pod uwagę jego zdecydowanie budżetowe ambicje, LD2667D ma dość mało funkcji. W rzeczywistości nie ma nic godnego uwagi, aby zawracać sobie głowę tutaj, poza wspomnieniem, że zestaw jest Standardowe ustawienie fabryczne jest dość rozsądnie skalibrowane w porównaniu z nonsensem OTT, który dostarcza wiele telewizorów dużych marek z.

O wiele ważniejsze są jednak rzeczy, których telewizor nie ma, takie jak regulacja podświetlenia, 100 Hz, a nawet jakiekolwiek przetwarzanie wideo w wszystko poza podstawowym silnikiem skalującym niezbędnym do konwersji źródeł zarówno w standardowej, jak i wysokiej rozdzielczości do natywnego 1366 x 768 Rezolucja.

Szczerze mówiąc, spędzanie czasu ze zdjęciami LD2667D jest dość pouczającym doświadczeniem – i to nie w szczególnie dobry sposób. Najważniejsze jest to, że oglądając je, czułem się, jakbym cofnął się w czasie o co najmniej rok lub dwa.

Na przykład reakcja na poziom czerni na ekranie to klasyczny powrót do wcześniejszego czasu. Bo wszędzie tam, gdzie ma być coś zbliżonego do czerni, zamiast tego dostajesz tylko szarość, ze wszystkimi związanymi z tym efektami ubocznymi zmniejszającymi głębię, ukrywającymi szczegóły i wyciszającymi kolory.

Na przykład podczas oglądania napisów końcowych „In The Night Garden” na BBC HD z moją córeczką (!), rzekomo noc niebo wyglądało bardziej jak zmierzch, tak duża była ilość niechcianego lub przynajmniej niekontrolowanego światła, które wciąż wpadało przez LCD panele.

Co więcej, chociaż brak dynamicznego systemu podświetlenia oznacza, że ​​ciemne sceny wyglądają przynajmniej stabilnie, bez migotania i skoków jasności, pojawia się inny rodzaj niespójności. Podświetlenie po prostu nie wygląda nawet na cały ekran, pozostawiając niektóre części ciemnych obrazów jaśniej lub ciemniej niż inne. W szczególności istnieje oczywisty (choć bardzo wąski) pasek przeciekającego światła wzdłuż wszystkich czterech boków obrazu. Jezu.

Niepokojące jest również to, jak miękkie wyglądają obrazy LD2667D. Dotyczy to oczywiście źródeł o standardowej rozdzielczości, ponieważ oczywisty brak wyrafinowania w systemach skalowania telewizora staje się rażąco widoczny. Rzeczy kręcone w kontrolowanym oświetleniu, takie jak transmisja w studiu wiadomości, mogą wyglądać dobrze. Ale wszystko, co zostało sfotografowane bardziej naturalnie, wydaje się boleśnie pozbawione ostrości i szczegółów. Nie pomaga w tym względzie (prawdopodobnie nieunikniona) obecność rozmycia ruchu, gdzie ekran jest wyraźnie mało inspirujący czas reakcji — bez obsługi 100 Hz — oznacza, że ​​obrazy mają trudności z nadążaniem za szybkimi ruchami przedmioty.

Szczerze mówiąc, Goodmans nie jest pod tym względem złym przestępcą. Rzeczywiście, nie jest gorszy, a może nawet nieco lepszy niż Toshiba 26AV505DB. Ale przynajmniej Toshiba stara się dodać odrobinę więcej szczegółów podczas przeskalowania standardowej rozdzielczości.

Niestety, miękki charakter obrazów LD2667D rozciąga się również na jego wydajność HD. Ponieważ w czasie mojej pracy z telewizorem było wiele okazji, kiedy czułem, że źródło HD, które oglądałem, wyglądało bardziej jak standardowa płyta DVD. Pod tym względem model Toshiby, o którym wspominam, jest wyraźnie lepszy.

Kolejną rzeczą, która „datuje” wydajność LD2667D, są jego kolory. Ponieważ po prostu nie wyglądają szczególnie intensywnie ani naturalnie, w szczególności dzięki pomarańczowemu odcieniowi wielu odcieni skóry i kilku ładnym pastowatym zieleniom.

Jest kilka rzeczy, które LD2667D robi całkiem przyzwoicie. Jednym z nich jest jasność, ponieważ obraz jest wypychany z ekranu ze znacznie większą agresją niż typowa dla sektora telewizji budżetowej. Drugi to szum wideo, ponieważ telewizor cierpi mniej jawnie niż wiele, znacznie droższych telewizorów z takimi paskudnymi jak ziarno czy blokowanie MPEG podczas oglądania Freeview. Chociaż sądzę, że przynajmniej część z tego można wytłumaczyć miękkością obrazu, o której wspomniałem wcześniej…

Brzmienie LD2667D kontynuuje rozczarowujący temat. Dźwięki średniego pasma zostały połknięte, co oznacza, że ​​wokale regularnie pojawiają się na granicy zniekształceń, a bardzo restrykcyjny zakres częstotliwości sprawia, że ​​efekty wysokich tonów i dudniącego basu są w równie małej ilości. Najlepszą rzeczą, jaką możesz powiedzieć, jest to, że telewizor może grać głośniej, nie stając się naprawdę ostry niż niektóre inne zestawy budżetowe, na które moje uszy miały nieszczęście natknąć się.

"'Werdykt"'

Naprawdę nienawidzę tego mówić, ale Goodmans LD2667D raczej potwierdza moje podejrzenia, że ​​tradycyjne marki budżetowe naprawdę walczą o to, by były już potrzebne. Bo gdzie w przeszłości tego rodzaju głęboko przeciętne osiągi zapewniane przez LD2667D mogły być tolerowane ze względu na koszty ładuje mniej niż telewizory znanych marek, oszczędność zaledwie 10 funtów w porównaniu do znacznie lepszego telewizora dużej marki, takiego jak Toshiba 26AV505, po prostu nie wystarczy. Nie długą kredą.

Zaufany wynik