Recenzja Kodaka ESP 3250

(środek)

Na pierwszy rzut oka ESP 3250 wygląda tak, jakby był oddalony o 3247 numerów modeli od ESP 3, ale lepiej byłoby pomyśleć o nim jako o ESP 3.250. To niewielki lifting – i podwyżka cen – w podstawowym urządzeniu wielofunkcyjnym Kodaka.

Kontynuując ESP 3, nowa maszyna ma podobną, całkowicie czarną obudowę z niezwykłym wklęsłym panelem przednim i matową, płaską górną powierzchnią. W panelu po prawej stronie skanera płaskiego znajduje się prosty panel sterowania, wyposażony w 38-milimetrowy ekran LCD, kluczową cechę odróżniającą ESP 3250 od jego tańszego rodzeństwa.

Wyświetlacz jest ustawiony pod kątem do górnej powierzchni urządzenia, dzięki czemu można go czytać pod dość szerokim kątem, ale nie, jeśli siedzisz obok urządzenia wielofunkcyjnego. Bezpośrednio w linii z panelem sterowania, szczelina w przedniej części maszyny przyjmuje karty SD i MemoryStick, ale nie karty xD, więc będziesz potrzebować adaptera, jeśli chcesz użyć go do drukowania zdjęć z Fujifilm głoska bezdźwięczna.

Zanim będziesz mógł korzystać z drukarki, musisz załadować do niej papier, a podajniki i tace wyjściowe działają w sposób podobny do HP. Złóż środkową część panelu przedniego i stanie się tacą papieru, do której można załadować papier zwykły lub fotograficzny od 15 x 10 cm do formatu A4. Strony są następnie wprowadzane do urządzenia, obracając się o 180 stopni przed wysunięciem, aby leżeć płasko na wierzchu stosu papieru wejściowego. Wysuwana podpórka papieru zapobiega spadaniu stron na biurko.

Z tyłu maszyny znajduje się pojedyncze gniazdo USB, jedyny sposób przesyłania danych do ESP 3250, oraz gniazdo niskonapięciowe do zasilacza typu black-block, z niezwykle krótkim napięciem sieciowym Ołów.

Podobnie jak wszystkie inne drukarki wielofunkcyjne Kodaka, ta wykorzystuje prosty, ale dobrze zaprojektowany silnik druku, w którym półstała głowica wpina się w uchwyt głowicy i sama przenosi dwa wkłady atramentowe. Pierwsza z nich to pigmentowana czerń, której towarzyszy czterokolorowy wkład barwnikowy do drukowania grafiki i zdjęć.

Ten system jest bardzo łatwy w utrzymaniu, a jego prostota pomogła firmie Kodak obniżyć koszty materiałów eksploatacyjnych, co stało się obecnie głównym punktem sprzedaży całej gamy urządzeń all-in-one. Po zatrzaśnięciu wkładów atramentowych urządzenie wykonuje jednorazowy, automatyczny wydruk kalibracyjny i jest gotowe do użycia.

Kodak twierdzi, że wszystkie urządzenia wielofunkcyjne są dość głupie, szczególnie jeśli drukujesz w trybie normalnym, a nie roboczym. Mówi się, że jego maksymalna prędkość wynosi 30 str./min dla stron czarno-białych i 29 str./min dla kolorowych, ale nasz pięciostronicowy druk tekstu zajęło 1:06, prędkość 4,54 str./min, a odpowiednik, pięciostronicowy dokument tekstowy i graficzny zajął 1:42, lub 2,94 str./min. 20-stronicowy wydruk czarnego tekstu dał najszybszy wydruk z całej partii, przy 5,11 str./min. Te prędkości nie są złe jak na maszynę kosztującą mniej niż 100 funtów, więc szkoda, że ​​Kodak musi przesadzać z faktami tymi nierealistycznymi twierdzeniami.

Wydruk 15 x 10 cm z komputera trwał 1:08, a z karty SD 58 sekund. Są to dobre prędkości dla wydruków zdjęć, a powstałe obrazy są również dobrze do zera. Na zdjęciach jest mnóstwo szczegółów, a kolory są naturalne, choć trochę ciemne w obszarach cienia. Na jednym ze zdjęć widać było lekkie prążkowanie, ale ogólnie rzecz biorąc, były one lepsze niż wystarczające.

To samo dotyczy grafiki na zwykłym papierze, chociaż w niektórych obszarach jednolitego koloru widoczne były ślady niedobarwienia, więc włókna papieru prześwitywały, tworząc lekkie plamki. Kolorowa kopia z płaskiego łóżka 1200ppi była rozsądna, chociaż żółte i pomarańczowe odcienie wydawały się nieco zabłocone. Czarny tekst jest dość czysty, chociaż zauważyliśmy kilka miejsc, w których nastąpiło przesunięcie wydruku z jednego przejścia do drugiego.

Kodak twierdzi, że oszczędza średnio 75 funtów rocznie na tuszu, w porównaniu z jego głównymi rywalami. Ta średnia uwzględnia różnice w użytkowaniu i nie wymaga codziennego drukowania ryz pracy. Nasze obliczenia pokazują również poprawę kosztów. Korzystając z najniższych cen, jakie mogliśmy znaleźć dla dwóch wkładów, ESP 3250 daje koszt 2,65 pensa za czarno-białą stronę ISO i 5,46 pensa za kolor, zarówno z VAT, jak i 0,7 pensa za papier.

Porównaliśmy to z Canon PIXMA MP540, ten Epson Stylus SX415 i HP OfficeJet 6500.

Względne koszty strony wahają się od ponad dwa razy więcej niż w przypadku Kodaka ESP 3250, do około 15 procent mniej. Mimo, że HP OfficeJet Pro 6500 jest tańszy w eksploatacji, to także znacznie więcej drogie w zakupie, więc Kodak ma prawo twierdzić, że jego maszyny działają taniej niż większość jego zawody.

Werdykt

To bardziej to samo, naprawdę, z ESP 3250. W tej maszynie są dobre i złe elementy, podobnie jak w innych ESP firmy Kodak. Jakość druku jest uczciwa, ale nie spektakularna, prędkości drukowania są średnie, choć przy nierealistycznych twierdzeniach i koszty eksploatacji są naprawdę tańsze niż w podobnych cenach alternatywy. Kolorowy monitor LCD jest wart dodatkowych 10 funtów w porównaniu z kosztem ESP 3, ze względu na dodatkową wygodę podczas wybierania zdjęć do wydrukowania.

Zaufany wynik

Dlaczego ufać naszemu dziennikarstwu?

Założona w 2004 roku firma Trusted Reviews istnieje, aby udzielać naszym czytelnikom dokładnych, bezstronnych i niezależnych porad dotyczących tego, co kupić.

Dziś mamy 9 milionów użytkowników miesięcznie na całym świecie i oceniamy ponad 1000 produktów rocznie.