Recenzja Pentax Optio Z10

Od czasu wprowadzenia Optio 330 w 2001 roku, pierwszego aparatu w serii Optio, wyjście aparatu kompaktowego Pentaxa zostało ograniczone prawie wyłącznie do modeli z 3-krotnym zoomem, z zakresem obejmującym ponad czterdzieści różnych modeli w ciągu ostatnich sześciu lat. Od czasu do czasu flirtował z modelami z 5-krotnym zoomem, ale ostatnim z nich był Optio SVi wprowadzony na rynek ponad dwa lata temu. Mając to na uwadze, zapowiedź w zeszłym miesiącu nowego Optio Z10 była niespodzianką, bo tak jest wyposażony w zupełnie nowy, niewystający obiektyw z 7-krotnym zoomem, a także 8-megapikselową matrycę i 2,5-calowy szeroki kąt widzenia 230 tys. monitor. Mam jedną z pierwszych próbek produkcyjnych, więc mam nadzieję, że będzie to pierwsza pełna recenzja w Wielkiej Brytanii.

Pierwsze wrażenie po nowym aparacie jest z pewnością pozytywne. Jak większość kompaktów Pentaxa ma całkowicie metalową, aluminiową obudowę i jest dostępny w wersji czarnej lub srebrnej, którą mam tutaj. Ogólny projekt nosi powierzchowne podobieństwo do

Casio EX-V7, z przesuwaną osłoną obiektywu, która pełni również funkcję włącznika/wyłącznika. Podobnie jak w przypadku Casio, obiektyw z 7-krotnym zoomem jest zamontowany z boku wewnątrz aparatu, patrząc przez pryzmat. Oznacza to, że nie wystaje z przodu, a aparat ma stosunkowo smukły profil. Mierzy 94 x 58 x 25,5 mm, co choć nie jest najcieńszym aparatem na świecie, to nadal wygodnie mieści się w ultrakompaktowym terenie i zdecydowanie mieści się w kieszeni. Waży 145g wraz z baterią i kartą pamięci, co jest dość lekkie nawet jak na ultrakompaktowe standardy aparatów.

Jak zwykle w przypadku aparatów Pentax, jakość wykonania korpusu jest bardzo dobra, a konstrukcja prosta i jednoznaczna. Po otwarciu osłony obiektywu aparat jest łatwy do uchwycenia, a z tyłu jest dużo miejsca na kciuk. Przyznam, że nigdy nie byłem fanem aparatów z przesuwaną osłoną z kilku powodów. Pokrywy można otworzyć w kieszeni, rozładowując baterię i pozostawiając obiektyw odsłonięty, a przesuwające się styki elektryczne mogą być podatne na zabrudzenia i zużycie, co może prowadzić do długotrwałego zawodność. Osłona obiektywu w Z10 jest dość typowa dla rasy; jest obciążony sprężyną, dzięki czemu pozostaje zamknięty, ale jednocześnie łatwo się otwiera. Wykonany jest z metalu i jest dość mocny, ale po otwarciu wydaje się nieco luźny i nie chciałbym ręczyć za jego trwałość.

Układ sterowania jest bardzo podobny do większości innych kompaktowych aparatów Pentax, z tylko wielofunkcyjnym D-padem i trzema innymi przyciskami, w tym zwykły zielony przycisk, który natychmiast przełącza aparat w w pełni automatyczny „tryb idioty”, przydatny jako przycisk paniki dla niedoświadczonych użytkowników. Sterowanie zoomem to prosty przełącznik kołyskowy, który jest co najmniej dość duży i łatwy w użyciu, ale działanie zoomu jest stopniowane o 16 skoki między szerokim a teleobiektywem, a sterowanie nie jest zbyt czułe, co sprawia, że ​​dokładne kadrowanie jest trochę uciążliwe. Większość podstawowych funkcji fotografowania znajduje się na D-pad, w tym samowyzwalacz o dwóch prędkościach, szybki i normalny tryb zdjęć seryjnych tryb, wiele trybów ostrości, w tym ręczne ustawianie ostrości, nieskończoność, makro i panoramowanie oraz oczywiście zwykły wybór lampy błyskowej tryby. Dolny przycisk D-pada otwiera menu trybu z piętnastoma programami do takich rzeczy jak krajobrazy, kwiaty, naturalny odcień skóry, surfowanie i śnieg, dzieci, zwierzęta domowe, jedzenie i oczywiście osobliwy kompozyt ramy tryb.

Jest też tryb Digital SR. SR oznacza redukcję drgań, ale w rzeczywistości jest to trochę mylące, ponieważ Z10 nie ma żadnej stabilizacji obrazu. Zamiast tego tryb SR po prostu aktywuje tryb auto-ISO, z maksymalną czułością ISO 3200 i wszystkimi związanymi z tym problemami z jakością obrazu. Ma tryb redukcji drgań podczas odtwarzania, który przetwarza obrazy, aby jeszcze bardziej zredukować skutki drgań aparatu, ale wyniki nie były zbyt imponujące. Muszę przyznać, że aparat z 7-krotnym zoomem bez aktywnej stabilizacji obrazu jest na dzisiejszym rynku trochę wadą. Inne kompaktowe aparaty, takie jak wspomniany wcześniej 7-krotny zoom Casio EX-V7 (140 funtów), 10-krotny zoom Panasonic TZ2 (175 £) i 7,1x, 28-200 mm Ricoh Caplio R6 (160 funtów) wszystkie mają mechaniczną stabilizację obrazu, ale Optio Z10 nie, pomimo ceny premiery wynoszącej 170 funtów. Nawet jeśli od razu zostanie mocno przeceniony przez sprzedawców internetowych, trudno będzie mu konkurować z innymi bardziej wyrafinowanymi aparatami, takimi jak Panasonic TZ3, Casio EX-V8 i Ricoh R7.

Z10 ma jednak kilka przydatnych funkcji, w tym regulowaną ostrość, kontrast i nasycenie, trzy tryby pomiaru i dwa tryby AF. W trybie odtwarzania dostępne są również zabawne rzeczy, w tym redukcja efektu czerwonych oczu i efekty filtrów cyfrowych. Wbudowana lampa błyskowa też jest całkiem przyzwoita, z szerokim kątem 5,4 metra i doskonałym pokryciem kadru. Tryb wideo jest również kompetentny, z rozdzielczością 640 x 480 i 30 klatkami na sekundę i dźwiękiem mono, chociaż w przeciwieństwie do niektórych innych najnowszych aparatów z długim zoomem obiektyw zmiennoogniskowy nie może być używany podczas filmowania.

Ogólna wydajność jest odpowiednia, ale nie do końca spektakularna. Aparat uruchamia się wystarczająco szybko w nieco ponad dwie sekundy, a w trybie pojedynczego zdjęcia może robić zdjęcie co trzy sekundy, czyli mniej więcej przeciętnie dla aparatu tego typu. Istnieją dwa tryby zdjęć seryjnych, tryb standardowy, w którym aparat średnio co dwa zdjęcia sekund i szybszy tryb seryjny, w którym wykonuje cztery strzały w niecałe dwie sekundy, ale tylko w 3MP tryb. Pentax od lat używa tej samej baterii 740 mAh w większości swoich kompaktów, ale Z10 jest zasilany nową baterią, która wygląda zupełnie inaczej. Ma tylko 700mAh pojemności, co budzi pewne obawy co do żywotności baterii. Podane maksimum to tylko 210 strzałów przy pełnym naładowaniu i stwierdziłem, że wskaźnik baterii spadł do dwóch pasków po zaledwie 60 strzałach.

Oczywiście decydującym czynnikiem dla każdego aparatu, szczególnie takiego z radykalnie nowym obiektywem, jest jakość obrazu, a tutaj werdykt jest, obawiam się, niezbyt dobry. Obiektywowi brakuje ostrości i drobnych szczegółów, a także generuje znaczne zniekształcenia przy szerokim kącie, a maleńki czujnik 1/2,5 cala nie ma zakresu dynamicznego i głębi kolorów. Oprócz tego istnieją poważne problemy z szumami obrazu przy wszystkich ustawieniach ISO od 100 w górę. Z10 ma maksymalne ustawienie ISO na 3200, ale nie mam pojęcia dlaczego, ponieważ zdjęcia przy tym ustawieniu są tak głośne, że całkowicie bezużyteczne. Jest jednak kilka dobrych punktów; podczas gdy ogniskowanie jest trochę wolne, jest co najmniej niezawodne, a ekspozycja i reprodukcja kolorów są doskonałe. Przy dobrym oświetleniu i niskich ustawieniach ISO Z10 jest w stanie wykonać kilka bardzo dobrych zdjęć.

"'Werdykt"'
Pentax Optio Z10 to trochę odejście dla firmy, która od kilku lat specjalizuje się w kompaktach z 3x zoomem. Jakość wykonania i projekt są dobre, a ogólna wydajność jest odpowiednia, ale problemy z jakością obrazu i ich brak jakiejkolwiek stabilizacji obrazu ogranicza jej użyteczność i wygląda raczej słabo w porównaniu do kilku konkurencyjnych modele.

„Na następnych kilku stronach przedstawiamy szereg ujęć testowych. Na tej stronie obraz w pełnym rozmiarze przy minimalnym ustawieniu ISO został zmniejszony, aby można było zobaczyć pełny obraz, a poniżej a serie kadrów w pełnej rozdzielczości zostały pobrane z oryginalnych zdjęć przy różnych ustawieniach ISO, aby pokazać ogólny obraz jakość."

—-

—-

Przy minimum 64 ISO jakość obrazu jest całkiem dobra.

—-

Jednak już przy ISO 100 widać pewne oznaki szumu obrazu.

—-

Nieco więcej szumów przy ISO 200, z kolorowymi plamkami w jaśniejszych obszarach.

—-

Przy ISO 400 na obrazie widoczny jest szum.

—-

Przy ISO 800 wydaje się, że szum kolorów jest mniejszy, ale tylko dlatego, że jest przytłaczany przez szum luminancji i utratę nasycenia.

—-

Zarówno szum chromatyczny, jak i luminancyjny przy ISO 1600.

—-

Po co zawracać sobie głowę ustawieniem ISO 3200, gdy jakość obrazu jest tak słaba?

—-

To jest pełna klatka przy ISO 3200.

„Na następnych dwóch stronach przedstawiono szereg ogólnych zdjęć testowych. W niektórych przypadkach obraz w pełnym rozmiarze został zmniejszony ze względu na przepustowość, a kadr pobrany z oryginalnego obrazu w pełnej rozdzielczości został umieszczony poniżej, aby pokazać ogólną jakość obrazu. Niektóre inne obrazy można kliknąć, aby wyświetlić oryginalny obraz w pełnym rozmiarze”.

—-

Oto moje zwykłe ujęcie testowe szczegółów zachodniego okna katedry w Exeter, które można porównać z innymi kamerami. Zobacz poniżej pełne przycięcie res lub kliknij, aby zobaczyć cały obraz.

—-

Poziom szczegółowości jest bardzo niski jak na aparat 8MP.

—-

Niezwykły obiektyw wytwarza dużo dystorsji beczkowatej przy szerokim kącie, ale przynajmniej pokrycie błysku jest dobre.

—-

Niezbyt ostry w centrum kadru.

—-

Jeszcze mniej ostry na brzegu kadru i trochę aberracji chromatycznej.

—-

„Na następnych dwóch stronach przedstawiono szereg ogólnych zdjęć testowych. W niektórych przypadkach obraz w pełnym rozmiarze został zmniejszony ze względu na przepustowość, a kadr pobrany z oryginalnego obrazu w pełnej rozdzielczości został umieszczony poniżej, aby pokazać ogólną jakość obrazu. Niektóre inne obrazy można kliknąć, aby wyświetlić oryginalny obraz w pełnym rozmiarze”.

—-

Przy ISO 64 w dobrym świetle Z10 jest w stanie generować dobre zdjęcia o doskonałej kolorystyce i ekspozycji.

—-

Z10 ma ciekawy tryb „cyfrowego szerokiego”, który działa jak zszywanie panoramy, dodając dwa kolejne ujęcia w celu uzyskania sceny szerokokątnej odpowiadającej 28 mm, jednak połączenia mogą nie być precyzyjne.

—-

Szerokokątny koniec odpowiada 38 mm, nie jest wystarczająco szeroki do zdjęć panoramicznych.

—-

Końcówka teleobiektywu jest odpowiednikiem 266 mm, co doskonale nadaje się do dostrzegania szczegółów.

—-

Zaufany wynik