Recenzja Pentax Optio M40

Czasami wprowadzenie na rynek nowej kamery jest wynikiem długiego okresu badań i rozwoju produktu, z zespołami utalentowanych projektanci i inżynierowie pracujący z najnowszymi ekscytującymi technologiami, połączyli siły, aby stworzyć nowy aparat, który zadziwi i zachwyci potencjał nowości właściciele. Innym razem jednak po prostu wrzucają nowy czujnik do zeszłorocznego modelu i nazywają go Pentax Optio M40.

OK, to było trochę surowe i przepraszam bez zastrzeżeń, w końcu Pentax wykonał wszystkie prace badawczo-rozwojowe, kiedy uruchomił Opcja M30 7-megapikselowy ultrakompaktowy w styczniu tego roku, a wprowadzenie wersji 8-megapikselowej sześć miesięcy później to naprawdę tylko sposób na odzyskanie koszt tej inwestycji, ale faktem pozostaje, że Optio M40 jest praktycznie identyczny z M30 pod każdym względem poza czujnikiem Rezolucja. Konkuruje też z praktycznie tymi samymi aparatami w tej samej cenie. M40 jest dostępny za około 130 funtów, podczas gdy cena M30 spadła do około 100 funtów. Zastanawiam się, czy uda mi się skopiować moją recenzję M30 i po prostu zaktualizować tabelę funkcji? Nie, myślałem, że nie.

Równie dobrze mógłbym jednak zrobić, ponieważ niewiele można powiedzieć o M40, czego nie powiedziałem o poprzednim modelu. Ma dokładnie taką samą aluminiową obudowę, z niewielkimi zmianami w wykończeniu przedniego panelu, aby rozróżnić oba modele. Ma dokładnie taki sam układ sterowania i ten sam składany obiektyw 6,3 mm-18,9 mm f/3,1-5,9 z 3-krotnym zoomem. Monitor LCD ma nadal 2,5 cala, ale został nieco podniesiony do 150 tys. pikseli ze 115 tys., chociaż według najnowszych standardów jest to stosunkowo niska rozdzielczość. Byłem dość pochlebny na temat projektu, jakości wykonania i obsługi M30, i ta opinia się nie zmieniła. Rozkloszowany kształt ułatwia trzymanie, a interfejs sterowania jest przyjemny i prosty. M40 ma również 18 mm grubości i waży 115 g, jest w rzeczywistości o 5 g lżejszy niż M30, co czyni go jednym z najcieńszych i najlżejszych aparatów na rynku. Możesz wsunąć go do kieszeni koszuli i prawie nie wiesz, że go nosisz.

Jeśli chodzi o funkcje, nie ma o czym rozmawiać. M40 to bardzo prosty aparat przeznaczony do robienia zdjęć typu „wyceluj i zrób zdjęcie”, więc nie spodziewałbyś się, że będzie przeładowany skomplikowanymi rzeczami. Ma standardowe menu kompaktowego aparatu Pentax, które prawie nie zmieniło się w ciągu ostatnich czterech lub pięciu lat, ale przynajmniej tak oferuje szeroki obszar, punktowy lub śledzący AF, ustawienia ISO od 50 do 3200 oraz regulowany kontrast, nasycenie i ostrość. Tryb portretowy ma technologię wykrywania twarzy, jednak menu nie oferuje żadnych typowych opcji pomiaru światła, takich jak pomiar centralnie ważony lub punktowy, polegający tylko na wielosegmentowym pomiarze TTL i kompensacji ekspozycji, aby poradzić sobie z trudnymi ekspozycje. Ma szerszy niż przeciętny zakres opcji ustawiania ostrości, w tym makro, supermakro, nieskończoność, pan-focus, a nawet ręczne ustawianie ostrości. Nic dziwnego, że brakuje mu również jakiejkolwiek mechanicznej redukcji drgań, zamiast tego ma „Digital SR”, w innych słowa, zwiększa to ustawienie ISO w celu uzyskania szybszego czasu otwarcia migawki, kosztem zwiększonego szumu obrazu. M40 ma te same funkcje trybu odtwarzania, co M30, w tym przycinanie i zmiana rozmiaru, obracanie, filtry cyfrowe, redukcję efektu czerwonych oczu i zawsze popularny tryb łączenia klatek.

Wbudowana lampa błyskowa też jest taka sama jak M30 i jest bardzo dobra, jednak zauważyłem, że na pudełku jednym z punktów sprzedaży wymienionych dla M40 jest ogromny zasięg lampy błyskowej 15,5 metra, który byłby porównywalny z najmocniejszymi profesjonalnymi lampami błyskowymi przeznaczonymi do lustrzanek. Obawiam się, że to trochę oszustwo pomimo. Tradycyjnie określa się zasięgi lampy błyskowej przy stałych ustawieniach ISO, zwykle 100 ISO. W tych warunkach większość aparatów kompaktowych ma zasięg lampy błyskowej wynoszący około cztery metry przy szerokim kącie, co doskonale nadaje się do większości fotografii społecznościowej. Lampa błyskowa M40 ma tak ogromny zasięg tylko przy maksymalnym ustawieniu czułości 3200 ISO w trybie Digital SR, a przy najlepszej woli na świecie jakość obrazu przy tym ustawieniu jest dość okropna. W normalnym trybie Auto ISO aparat wybiera 800 ISO dla zdjęć z lampą błyskową, co daje zasięg ośmiu metrów, ale wciąż dość słabą jakość obrazu. Przy bardziej normalnym 100 ISO zasięg lampy błyskowej wynosi w rzeczywistości około pięciu metrów, co nadal jest dość godne szacunku, a pokrycie kadru jest doskonałe, więc po co próbować wzmacniać tę wydajność fałszywymi? roszczenia?

Kolejną cechą niezmienioną w stosunku do M30 jest system autofokusa i czytając moją recenzję teraz wydaje mi się, że brzmiałem być może nieco ostro. Choć jest powolny, skupi się w dość słabym świetle, nie mając problemów w dużym pomieszczeniu oświetlonym żarówką 60W, a jedynie z małą lampką do czytania. Jednak nadal nie ma lampy wspomagającej AF, więc nie może ustawiać ostrości w ciemności, co może być pewnym utrudnieniem w aparacie przeznaczonym do fotografii społecznej.

Nic dziwnego, że ogólna wydajność M40 jest identyczna jak M30. Uruchamia się w nieco ponad dwie i pół sekundy i wyłącza w niecałe dwie sekundy, aw trybie pojedynczego strzału średni czas cyklu od strzału do strzału wynosi nieco ponad trzy sekundy. W trybie ciągłym średnio 1,5 sekundy na strzał, chociaż w obu testach używałem szybkiej karty SD SanDisk. Tryb wideo również pozostaje niezmieniony, oferując rozdzielczość VGA przy 30 klatkach na sekundę z dźwiękiem mono. Aparat jest oczywiście zasilany tym samym akumulatorem litowo-jonowym 740 mAh, co M30, a czas pracy akumulatora jest taki sam przy 230 zdjęciach. Jak zwykle przetestowałem to i stwierdziłem, że jest dość dokładne.

Oczywiście cały sens modernizacji sensora polega na tym, aby uzyskać lepszą jakość obrazu i tutaj M40 udaje się, choć tylko słusznie. Jest niewielka, ale zauważalna poprawa w ogólnej szczegółowości, ale część z nich wynika z pozornie znacznie niższej kompresji plików przy najwyższej jakości. Podczas gdy M30 produkował pliki obrazów o wielkości około 2,5 MB, podobne zdjęcia zrobione na M40 mają ponad 3 MB, co jest większą różnicą, niż się spodziewałem między czujnikiem 7 MP a 8 MP. Zakres dynamiczny i odwzorowanie kolorów są mniej więcej przeciętne dla tej klasy aparatu. Niestety obiektyw jest nadal taki sam i generuje znaczną dystorsję beczkową przy szerokim kącie, dystorsję poduszkową przy teleobiekcie i słabą ostrość narożników. Kontrola szumów jest tak dobra, jak zawsze, z akceptowalną jakością obrazu przy 400 ISO i użytecznymi wynikami przy 800. Nawet na najwyższym ustawieniu 3200 ISO widziałem gorsze osiągi od droższych aparatów.

"'Werdykt"'
Optio M40 to tylko marginalne ulepszenie w stosunku do M30, ale nie jest to zły mały aparat. Jest dobrze wykonany, ma dobrą obsługę jak na ultrakompaktową i jest niezwykle łatwy w użyciu. Działa całkiem nieźle, a poza dystorsją obiektywu jakość obrazu jest całkiem dobra, zwłaszcza kontrola szumów przy wyższych ustawieniach ISO. Jak poprzednio, słabymi punktami są słabe światło i dystorsja obiektywu, ale za tę cenę z pewnością warto się nad tym zastanowić.

„Na następnych kilku stronach przedstawiamy szereg ujęć testowych. Na tej stronie obraz w pełnym rozmiarze przy minimalnych i maksymalnych ustawieniach ISO został zmniejszony, aby umożliwić zobaczenie pełnego obrazu, oraz seria przyciętych w pełnej rozdzielczości z oryginalnych zdjęć przy różnych ustawieniach ISO, aby pokazać ogólny obraz jakość."

—-

—-

Jakość obrazu przy minimum 50 ISO jest bardzo dobra, bez szumów i z dużą ilością drobnych szczegółów.

—-

Jakość obrazu jest nadal dobra przy 100 ISO, chociaż w ciemniejszych obszarach występuje niewielka ilość plamek koloru.

—-

Nadal nie ma większych problemów przy 200 ISO.

—-

Szum zaczyna obniżać jakość obrazu przy 400 ISO, ale poziom szczegółowości jest nadal dobry.

—-

Nawet przy 800 ISO wyglądałoby to dobrze na małym drukiem.

—-

Maksymalna czułość ISO 3200 w M40 jest wyższa niż średnia, ale jakość obrazu przy tym ustawieniu jest niska.

—-

Obraz jest dość głośny przy 1600 ISO, ale widziałem dużo gorzej.

—-

To jest obraz pełnoklatkowy przy 3200 ISO.

—-

„Na kolejnych dwóch stronach przedstawiono szereg ogólnych zdjęć testowych. W niektórych przypadkach obraz w pełnym rozmiarze został zmniejszony ze względu na przepustowość, a kadr pobrany z oryginalnego obrazu w pełnej rozdzielczości został umieszczony poniżej, aby pokazać ogólną jakość obrazu. Niektóre inne obrazy można kliknąć, aby wyświetlić oryginalny obraz w pełnym rozmiarze”.

—-

Oto moje zwykłe ujęcie testowe szczegółów zachodniego okna katedry w Exeter, które można porównać z innymi kamerami. Zobacz poniżej pełne przycięcie res lub kliknij, aby zobaczyć cały obraz.

—-

Poziom szczegółowości jest mniej więcej przeciętny dla aparatu 8MP, ale kontrast i ostrość mogłyby być lepsze. Jednak nudny dzień nie pomógł.

—-

Podobnie jak w przypadku M30, obiektyw wytwarza dużo dystorsji beczkowatej na końcu szerokokątnym, a także dystorsji poduszkowej na końcu teleobiektywu.

—-

Ostrość centralna nie jest najgorsza, ale widziałem lepsze.

—-

Ostrość rogów też jest słaba.

—-

„Na kolejnych dwóch stronach przedstawiono szereg ogólnych zdjęć testowych. W niektórych przypadkach obraz w pełnym rozmiarze został zmniejszony ze względu na przepustowość, a kadr pobrany z oryginalnego obrazu w pełnej rozdzielczości został umieszczony poniżej, aby pokazać ogólną jakość obrazu. Niektóre inne obrazy można kliknąć, aby wyświetlić oryginalny obraz w pełnym rozmiarze”.

—-

Szerokokątny koniec zoomu jest odpowiednikiem 36mm, który jest szerszy niż średnia dla kompaktu, ale dystorsja obiektywu jest problemem.

—-

Na tym ujęciu widoczne jest zniekształcenie poduszkowe na końcu teleobiektywu, które zbliża się do środka kadru.

—-

Ekspozycja i odwzorowanie kolorów są dobre pomimo pochmurnej pogody.

—-

To tyle kontrastu, ile mogłem znaleźć. Szczegóły cienia są trochę mętne.

—-

Zaufany wynik