Sony Cyber-shot DSC-T5 Recenzja

Jedną rzeczą w firmie Sony, na której zawsze można polegać, jest to, że zawsze znajdzie swój własny sposób na robienie rzeczy, zwykle łamiąc standardy branżowe. Pamiętasz kasety wideo Betamax lub MiniDisc? To były oba wynalazki Sony.

To samo dotyczy cyfrowych kart pamięci. Ponieważ recenzuję wiele różnych aparatów i innych gadżetów, mam wiele różnych rodzajów kart pamięci. Mam CompactFlash, SD, MMC, xD-Picture, a nawet mam gdzieś kilka starych kart SmartMedia. Mam też wybór MemorySticks, kiedy muszę testować aparaty Sony, bo oczywiście Sony musi mieć kartę pamięci, której nikt inny nie używa. Więc wyobraź sobie moją radość, gdy otrzymałem DSC-T5 i odkryłem, że nie akceptuje on standardowych kart MemorySticks, tylko mniejszą kartę Memory Stick Duo. Nie mam żadnego z nich, a aparat nie jest dostarczany z jednym, więc mogłem korzystać tylko z pamięci wewnętrznej aparatu, która wystarczyła na zaledwie 12 zdjęć w pełnej rozdzielczości.

DSC-T5 to najnowsza linia ultracienkich aparatów fotograficznych firmy Sony, charakteryzująca się zasadniczo podobną specyfikacją do inne aparaty z serii T, takie jak T7, T33, T3 i inne, ponieważ wszystkie mają czujnik 5MP i 3-krotny zoom optyczny obiektyw. Jest to z pewnością atrakcyjnie zaprojektowany aparat, a mając zaledwie 20,3 mm grubości i 139 g wraz z baterią i kartą, jest jednym z najcieńszych i najlżejszych aparatów na rynku. Może zmieścić się w kieszeni koszuli z niewielkim wybrzuszeniem, dzięki czemu idealnie nadaje się na okazje towarzyskie. Wyceniony na około 210 funtów online lub 279,99 funtów na High Street, konkuruje z takimi modelami jak Pentax Optio S5n, Canon IXUS 55 i Olympus FE-5500.

W większości T5 jest dobrze wykonanym aparatem, z wytrzymałym metalowym korpusem i zaokrąglonym kształtem, który nadaje mu nieodłączną siłę. Zgodnie z rolą prostej kamery migawkowej, elementy sterujące są ograniczone do minimum i są rozsądnie rozmieszczone. Na tylnym panelu dominuje duży 2,5-calowy monitor LCD, który przy rozdzielczości 230 400 pikseli jest jednym z najostrzejszych, jakie widziałem w jakimkolwiek aparacie.

Podobnie jak wiele aparatów kieszonkowych, T5 ma przesuwaną osłonę obiektywu, która służy również jako włącznik/wyłącznik, co moim zdaniem jest słabym punktem. Pokrowiec jest wykonany z tworzywa sztucznego i wydaje się dość słaby i niepewny. Z jakiegoś powodu ma też osobny wyłącznik zasilania na górnym panelu.

Również na górnym panelu znajduje się drugi słaby punkt aparatu, mały wystający przełącznik, który wybiera między trybem fotografowania, odtwarzania i filmowania. Ten przełącznik wydaje się być wykonany z plastiku i wydaje się być zdecydowanie wątły, i jest idealnie ukształtowany, aby zaczepiać o podszewki kieszeni i luźne nitki.

Ogólna konstrukcja, z soczewką umieszczoną w prawym górnym rogu panelu przedniego, niesie ze sobą typowy problem palców przeszkadzających w robieniu zdjęć, a także pozostawiania tłustych odcisków palców na obiektyw. Każdy, kto jest przyzwyczajony do bardziej konwencjonalnej konstrukcji korpusu, może uznać to za problem, dopóki nie przyzwyczai się do obsługi tego aparatu.

Tylko tryb makro, tryb lampy błyskowej, samowyzwalacz i natychmiastowe odtwarzanie mają własne przyciski sterujące. Wszystkimi innymi funkcjami aparatu T5 można sterować za pośrednictwem menu, w tym długiej listy trybów fotografowania. Niestety te tryby są oznaczone tylko małymi ikonami i nigdzie w zbędnym „Przeczytaj najpierw” przewodniku lub w wyjątkowo źle napisanym i mylącym podręczniku, czy mógłbym znaleźć jakieś wyjaśnienie, co te ikony? przedstawiać. Niektóre są dość oczywiste; mała figurka z czymś, co wydaje się być albo kijem golfowym, albo kijem hokejowym, prawdopodobnie reprezentuje tryb sportu / akcji, podczas gdy zwykłe góry z kreskówek oznaczają tryb krajobrazu. Jednak ikona przedstawiająca dwie postacie, jedną czarną i jedną białą, to kompletna tajemnica, podobnie jak szkło powiększające w nawiasach kwadratowych. Jeśli potrafisz to rozgryźć, masz do wyboru 10 różnych trybów obrazu, w tym fajerwerki, śnieg, plażę i portret nocny.

W rzeczywistości, pomimo swoich referencji do robienia zdjęć migawkowych, T5 oferuje zaskakującą wszechstronność. Opcje menu obejmują trzy opcje autofokusa, a także ręczne ustawianie ostrości, trzy tryby pomiaru, automatyczny braketing ekspozycji, regulowaną moc błysku i tryb zdjęć seryjnych z wieloma ekspozycjami. Nie wszystkie z nich są dostępne w każdym trybie fotografowania, więc czytanie instrukcji jest niezbędnym obowiązkiem. Tryb odtwarzania oferuje opcję zmiany rozmiaru i obracania obrazów, a także wyświetlania ich jako pokazu slajdów, a klipy filmowe można edytować w aparacie.

Aparaty Sony zawsze miały ponadprzeciętną wydajność. Czas uruchamiania T5 to przyzwoita sekunda, dzięki nieprzedłużającemu obiektywowi zmiennoogniskowemu, a w trybie seryjnym może wystrzelić pięć klatek w około 3,5 sekundy, chociaż po dziewięciu zdjęciach jest dość długo czekać, aż bufor obrazu opróżni się do pamięci średni.

T5 ma również bardzo dobry tryb filmowy, chociaż nigdy nie poznasz go z podręcznika ani z ładnej, ale niedokładnej i stosunkowo mało informacyjnej strony internetowej Sony. W rzeczywistości może nagrywać z rozdzielczością 640 x 480 i 30 klatek na sekundę z dźwiękiem, chociaż jest to dostępne tylko przy użyciu karty Memory Stick PRO Duo.

T5 ma ładny, choć raczej wolny obiektyw Carl Zeiss F3.5 – F4.4 o zakresie ogniskowych 6,3 – 19,0 mm, co odpowiada 38 – 114 mm. Ma również duży czujnik SuperHAD 1/2,5 cala, więc teoretycznie powinien dawać doskonałe wyniki. Jednak coś poszło gdzieś nie tak, ponieważ jakość obrazu jest rozczarowująco niska. Odwzorowanie kolorów jest rzadko dokładne i generalnie niedostatecznie nasycone, nawet w dobrym świetle, redukcja szumów i proces wyostrzania redukuje wszystkie drobne szczegóły do ​​jednolitego rozmycia, a mimo to szum obrazu jest obecny nawet przy niskim ISO strzały.

Krawędzie o wysokim kontraście mają jedne z najgorszych fioletowych frędzli, jakie widziałem od około 2002 roku, obiektyw tworzy ostre i nierówne Dystorsja beczkowa i pokrycie błysku są niewystarczające przy szerokim kącie, z wyraźnym jasnym punktem w środku kadru. W sumie nie za dobrze. Szkoda, bo bardzo chciałem polubić ten śliczny mały aparat. Ma styl, specyfikację i wydajność, ale przy tak niskiej jakości obrazu naprawdę nie mogę go polecić, gdy na rynku są lepsze aparaty za mniejsze pieniądze.

"'Werdykt"'

Niezwykle smukła konstrukcja i duży wybór opcji nie są w stanie zrekompensować bardzo niskiej jakości obrazu. Szum obrazu, nadmierne przetwarzanie, zniekształcenia obiektywu i fioletowe obwódki spiskują, aby zrujnować to, co mogło być miłym, małym aparatem do migawek. Dodaj wątpliwą obsługę i kilka słabych komponentów i koniec gry dla DSC-T5.

(tabela: cechy)

Na następnych kilku stronach przedstawiono szereg ujęć testowych. W tym przypadku obraz w pełnym rozmiarze został zmniejszony ze względu na przepustowość, a kadr z oryginału obraz w pełnej rozdzielczości został umieszczony pod nim, abyś mógł docenić całość jakość. Kolejne strony zawierają obrazy o zmienionym rozmiarze, dzięki czemu można ocenić ogólną ekspozycję. Osoby korzystające z połączenia dial-up prosimy o cierpliwość podczas pobierania stron.
—-
Uwaga: te zdjęcia ewaluacyjne ISO zostały wykonane w pomieszczeniach przy rozproszonym naturalnym świetle dziennym. Czas otwarcia migawki waha się od 0,3 s do 1,0 s przy F4.
—-

Przy minimalnym ustawieniu 64 ISO, mimo że obraz jest dość płynny, w ciemniejszych obszarach tego ujęcia widoczne są pewne zniekształcenia kolorów. Niedobry znak.
—-

Przy 100 ISO są wyraźnie widoczne plamki zniekształceń kolorów. Ekspozycja jest również zauważalnie jaśniejsza niż w poprzednim ujęciu.
—-

Przy 200 ISO na całym zdjęciu pojawiają się szumy, a kolory są mocno nakrapiane i zniekształcone. Bardzo słaba wydajność przy tej prędkości.
—-

Przy 400 ISO jest tak dużo szumu i zniekształceń kolorów, że obraz jest praktycznie bezużyteczny. Prawie niemożliwe jest określenie, jakiego koloru ma być tło.
—-

Ta strona zawiera obrazy o zmienionym rozmiarze, dzięki czemu można ocenić ogólną ekspozycję.

W tym bardzo kontrastowym ujęciu silnik przetwarzania obrazu z trudem sobie radził i zawiódł. Widoczny jest szum obrazu, kolory są rozmyte, szczegóły zostały utracone w wyniku nadmiernego przetwarzania, a na krawędziach o wysokim kontraście widoczne są frędzle.
—-

Dach w tym ujęciu szerokokątnym powinien być prosty i równy, ale duże zniekształcenia beczkowe nadały mu wyraźną krzywiznę. Lekkie zamglenie w lewym górnym rogu jest spowodowane odciskiem palca na obiektywie, co jest powtarzającym się problemem z obsługą tego aparatu.
—-

Ta strona zawiera obrazy o zmienionym rozmiarze, dzięki czemu można ocenić ogólną ekspozycję.

Środek tego ujęcia w pomieszczeniach z lampą błyskową jest zauważalnie jaśniejszy niż zewnętrzna krawędź, chociaż całkowity zasięg błysku jest całkiem niezły.
—-

Zrobione w idealnych warunkach – pogodny dzień, jasne światło słoneczne, aparat na statywie – to zdjęcie powinno być idealne. Nie jest źle, ale nadmierne wyostrzenie zniszczyło wiele drobnych szczegółów, a na gałęziach drzew widać frędzle.
—-

T5 ma zakres makro 1 cm, ale w tym zakresie cień aparatu jest zwykle na zdjęciu.
—-

Ta strona zawiera obrazy o zmienionym rozmiarze, dzięki czemu można ocenić ogólną ekspozycję.

Obiektyw z 3-krotnym zoomem optycznym ma końcówkę teleobiektywu odpowiadającą 114 mm. To nie do końca teleskop Hubble'a, ale wystarczyło do wykonania tego ujęcia, które było najlepsze, jakie udało mi się zrobić tym aparatem.
—-

Szerokokątny koniec obiektywu ma tylko 38 mm i wcale nie jest specjalnie szeroki. Mimo to, dzięki dużemu monitorowi LCD, który ułatwia dokładne kadrowanie, możesz wykonać kilka efektownych ujęć.
—-

Zaufany wynik