Olympus SP-350 Recenzja

Ciekawe, że powinienem mieć ten aparat do przeglądu zaraz po Canon PowerShot S80, ponieważ obie kamery są bardzo podobne pod wieloma względami. Obydwa są modelami ze średniej półki, przeznaczonymi dla zapalonych fotografów, którzy w kompaktowym aparacie potrzebują kreatywnej kontroli fotograficznej podobnej do lustrzanek. Obydwa używają tej samej 8-megapikselowej matrycy CCD firmy Sony i obaj mają duże monitory LCD o przekątnej 2,5 cala i 115 tys. pikseli. Porównanie obu aparatów pokazuje jednak, jak różnie Canon i Olympus podchodziły do ​​tych samych kryteriów projektowych.

Na początek jest cena. SP-350 kosztuje 309,99 GBP, mniej, jeśli ryzykujesz import szarych towarów i robisz zakupy online, co czyni go o 190 GBP tańszym niż S80. To stawia go w przedziale cenowym w połowie drogi między najlepszymi modelami migawek, takimi jak Mju 800, a modelami półprofesjonalnymi, takimi jak C-7070, chociaż wciąż jest w zasięgu większości zapalonych fotografów. Oferuje dobrą specyfikację w tej cenie, ale czy naprawdę jest lepszy niż przyzwoity kompakt ze średniej półki?

Podobnie jak we wszystkich modelach Olympus, jakość wykonania SP-350 jest wyjątkowo dobra i mimo że ma plastikową obudowę, wydaje się solidna i wytrzymała. Chociaż fizycznie jest to dość mały aparat, ma duży, wyrzeźbiony uchwyt i jest wygodny i bezpieczny w trzymaniu. Naciśnięcie małego i nieco kłopotliwego przycisku zasilania obok wizjera optycznego aktywuje aparat w około 1,5 sekundy, co jest bardzo godne pochwały. Głównym elementem sterującym fotografowaniem jest pokrętło trybów na górnym panelu, które oferuje wybór programu w pełni automatycznego ekspozycja, priorytet przysłony lub migawki i pełna ręczna, a także 24 wstępnie ustawione tryby tematyczne i cztery zdefiniowane przez użytkownika „Moje tryby”.

W trzech trybach ręcznych ustawienia ekspozycji można łatwo regulować za pomocą pada kierunkowego, który jest prostszy niż innowacyjne, ale lekko obracające się pokrętło firmy Canon. Pozostałe elementy sterujące są ograniczone do minimum, co jest dobre dla prostej obsługi, ale oznacza to, że za każdym razem, gdy chcesz coś zmienić, musisz zagłębić się w system menu. Możliwe jest przeprogramowanie przycisku blokady ekspozycji za pomocą jednej z wielu przydatnych opcji, takich jak ISO, tryb napędu, tryb pomiaru, tryb AF, poziom redukcji szumów itd., co jest przydatną funkcją. Ponadto kompensację ekspozycji reguluje się za pomocą strzałek w lewo i w prawo na padzie kierunkowym, chociaż nie są one oznaczone. Tryb filmowy SP-350 jest dobry, zdolny do filmowania w rozdzielczości 640 x 480 przy 30 klatkach na sekundę z dźwiękiem.

W praktyce SP-350 jest dobry, ale nie wybitny. System AF jest nieco wolniejszy w porównaniu z niektórymi innymi modelami z wyższej półki, chociaż dzięki iluminatorowi AF ustawi ostrość w słabym świetle na odległość kilku metrów. Szybkość fotografowania jest ograniczona zarówno w trybie standardowym, jak i seryjnym, głównie ze względu na powolny czas zapisu plików graficznych, który może sięgać nawet 4,5 MB. Zapisanie pliku na karcie pamięci xD-Picture zajmuje około czterech sekund, co ogranicza fotografowanie prędkość do około klatki co dwie sekundy, z długą przerwą po czterech klatkach, ponieważ bufor pamięci jest wyczyszczone. Szczerze mówiąc, spodziewałbym się lepszej wydajności po takim aparacie.

Monitor LCD jest duży, jasny i ma niezłą szybką częstotliwość odświeżania, chociaż przy 115K pikseli nie jest najwyższej rozdzielczości. Opcje wyświetlania umożliwiają wybór zwykłego widoku, nakładki danych fotografowania, linii kompozycji według zasady trzech lub histogramu ekspozycji na żywo. Dobrze, że monitor jest dobry, bo wizjer optyczny jest fatalny. Jest mały, przyciemniony, umieszczony niezręcznie dla osób noszących okulary i pokazuje tylko około 60 procent oprawki. Jest również umieszczony w taki sposób, że trzymając aparat w normalnym uchwycie, knykcie środkowego palca przesłania większość pola widzenia.

Jedną z cech wyróżniających SP-350 spośród większości innych kompaktów jest gorąca stopka do mocowania zewnętrznej lampy błyskowej. Wydaje mi się, że jest to coś w rodzaju afektacji, ponieważ jeśli faktycznie przymocujesz lampę błyskową o znacznej mocy do tak małego aparatu, jest on tak nieporęczny, że prawie bezużyteczny. Podejrzewam, że gorąca stopka została dodana po prostu po to, by aparat wyglądał bardziej profesjonalnie. Podobnie ma uchwyty na pasek na szyję, a nie pasek na nadgarstek częściej używany w aparatach tego rozmiaru. Tylko dlatego, że wieszasz go na szyi, nie oznacza to, że jest tak dobry jak lustrzanka. Gdybyś miał zdjąć gorącą stopkę i uchwyty paska i pokolorować aparat na srebrno zamiast na czarno, byłby to naprawdę kolejny kompakt, choć z dobrą specyfikacją.

W trybie odtwarzania SP-350 oferuje kilka interesujących funkcji. Opcja menu Edytuj umożliwia przycinanie, zmianę rozmiaru, dostosowywanie jasności i nasycenia, wybór czerni i bieli lub sepii oraz automatyczne usuwanie efektu czerwonych oczu. można się spodziewać, ale pozwala również dodać ozdobną ramkę do zdjęcia, zamienić go w kalendarz, nadać mu tytuł lub włączyć do układu dokumentu lub kontaktu arkusz. To wszystko sprytne funkcje, ale wszystkie te rzeczy można zrobić lepiej i szybciej w oprogramowaniu do edycji obrazu, takim jak doskonały program Olympus Master dostarczany z aparatem.

Tak więc SP-350 to mieszana torba pod względem wydajności, a co z jakością obrazu? Tutaj też są dobre i złe strony. Systemy pomiarowe Olympus są legendarne, nic więc dziwnego, że odwzorowanie kolorów i ekspozycja są doskonałe. Szum obrazu jest niezwykle dobrze kontrolowany przy wszystkich ustawieniach czułości, a zdjęcia robione przy 400 ISO są całkiem użyteczne. Jednak ogólna miękkość obrazów SP-350 pozbawia je wielu drobnych szczegółów. SP-350 ma tryb RAW, ale nie oferuje żadnych realnych korzyści w ogólnej jakości obrazu. Może to częściowo wynikać z obiektywu, ale ta miękkość została zgłoszona w innych aparatach korzystających z tego samego przetwornika CCD Sony 8MP. Canon S80 jest jednym z niewielu aparatów wykorzystujących ten czujnik, któremu udaje się uniknąć problemu, ale niestety SP-350 cierpi dość mocno.

Obiektyw z 3-krotnym zoomem optycznym 8-24 mm (odpowiednik 38-114 mm) F2,8-4,9 może nie być temu winny, ale ma swoje własne problemy. Na szerokim kącie cierpi na bardzo zauważalną dystorsję beczkową, a także rozmycie w rogach kadru. Jednak jego ogólna wydajność jest dobra, chociaż nie spełnia standardów semi-pro. Właściwie to całkiem niezłe podsumowanie całego aparatu.

"'Werdykt"'

Nie ma wydajności ani jakości obrazu, aby być kompaktowym modelem półprofesjonalnym, za który się udaje, i ma kilka istotnych wad, ale mimo to Olympus SP-350 to przyzwoity aparat, o bardzo dobrej jakości wykonania i obsłudze, doskonałej kontroli szumów przy wysokim ISO oraz przydatnym zakresie kontroli fotograficznych i dodatkowych funkcje.

(tabela: cechy)

Na następnych kilku stronach przedstawiono szereg ujęć testowych. W tym przypadku obraz w pełnym rozmiarze został zmniejszony ze względu na przepustowość, a kadr z oryginału obraz w pełnej rozdzielczości został umieszczony pod nim, abyś mógł docenić całość jakość. Kolejne strony zawierają obrazy o zmienionym rozmiarze, dzięki czemu można ocenić ogólną ekspozycję. Osoby korzystające z połączenia dial-up prosimy o cierpliwość podczas pobierania stron.
—-

”’UWAGA:”’ Poniższe zdjęcia testowe ISO zostały wykonane w trybie ręcznej ekspozycji przy przysłonie f8,0, przy użyciu światła wolframowego i automatycznego balansu bieli.

Przy ustawieniu minimum 50 ISO obraz jest jedwabiście gładki, z dużą ilością drobnych szczegółów i doskonałym odwzorowaniem kolorów.
—-

Przy 100 ISO nadal nie ma żadnych szumów obrazu, a obraz jest tak samo dobry jak poprzedni.
—-

Przy 200 ISO występuje niewielka ilość szumu obrazu, ale jest bardzo gładka, bez zniekształceń kolorów.
—-

Przy 400 ISO w ciemniejszych obszarach obrazu pojawiają się niewielkie plamki kolorów, a nasycenie jest zmniejszone, ale nadal jest to dobre, użyteczne ujęcie.
—-

Ta strona zawiera obrazy o zmienionym rozmiarze, dzięki czemu można ocenić ogólną ekspozycję.

Z krótkim końcem odpowiadającym 38 mm, SP-350 nie jest lepszy niż średnia dla szerokich ujęć panoramicznych, takich jak ten widok Sidmouth w Devon.
—-

Długi koniec obiektywu z 3-krotnym zoomem optycznym odpowiada 114 mm, ponownie nie lepszym niż średnia. Jak zwykle ten strzał był z tej samej pozycji, co powyżej.
—-

Ta strona zawiera obrazy o zmienionym rozmiarze, dzięki czemu można ocenić ogólną ekspozycję.

Chociaż ekspozycja i ogniskowanie są dokładne, jeśli spojrzysz na górną i dolną część tej pionowej ramki, zauważysz złą dystorsję beczkowatą obiektywu przy szerokim kącie.
—-

Porównaj to ujęcie z niemal identycznym w recenzji Canona S80. W tym przypadku dystorsja beczkowa spowodowała, że ​​horyzont ma wyraźną krzywą.
—-

Ta strona zawiera obrazy o zmienionym rozmiarze, dzięki czemu można ocenić ogólną ekspozycję.

Olympus słynie z systemów pomiaru ekspozycji. Ten bardzo kontrastowy strzał w światło jest doskonale wyeksponowany pomimo trudnych warunków.
—-

Obiektyw może mieć problemy z dystorsją beczkową, ale unika flary, która była obecna na identycznym ujęciu z Canonem S80.
—-

Pomimo swoich wad SP-350 jest dobrym aparatem fotograficznym, a przy odrobinie szczęścia i cierpliwości to może dawać znakomite rezultaty, chociaż ogólna miękkość pozbawia ten obraz niektórych z jego uderzenie.
—-

Zaufany wynik