Recenzja lustrzanki cyfrowej Pentax K10D

Minęło ponad osiem miesięcy, odkąd sprawdziłem Samsung GX-10 cyfrowa lustrzanka, w zasadzie licencyjna kopia dzisiejszego testowego aparatu Pentax K10D. Jak wspomniałem w tamtym czasie, rzadko kiedy przeglądałem kopię przed oryginałem, ale w pełni spodziewałem się otrzymać K10D w dowolnym momencie, więc nie przejmowałem się zbytnio. Nie miałem jednak pojęcia, że ​​ze względu na to, że niektórzy ludzie nie zwracają na czas swoich próbek testowych, tyle czasu zajmie mi zdobycie K10D. Aparat został wprowadzony na rynek we wrześniu 2006 roku i może zostać zastąpiony w gamie modeli Pentax na początku przyszłego roku, co sprawia, że prawdopodobnie najnowsza recenzja, jaką kiedykolwiek zrobiłem, ale lepiej późno niż wcale i cieszę się, że w końcu miałam okazję spróbować tego doskonałego kamera.

Pentax mógł być jedną z pierwszych firm produkujących aparaty fotograficzne, które wprowadziły na rynek specjalnie zbudowaną cyfrową lustrzankę jednoobiektywową. Firma ogłosiła opracowanie imponująco wyglądającej 6-megapikselowej pełnoklatkowej lustrzanki cyfrowej o nazwie kodowej MR-52, we wrześniu 2000 r., a nawet miał prototyp do pokazania na pokazie kamer PMA w styczniu następującego roku rok. Jednak aparat został uznany za zbyt drogi w produkcji i nigdy nie został wprowadzony na rynek. Projekt został ostatecznie uśmiercony w 2003 roku, tuż przed wprowadzeniem na rynek błędnie nazwanej *ist D, znacznie mniej ambitnej lustrzanki cyfrowej 6 MP z popularnym obecnie czujnikiem rozmiaru APS-C. Patrząc teraz na dominujące pozycje rynkowe Canona i Nikona, które wcześnie wprowadziły na rynek modele pełnoklatkowe i stanowią obecnie około 75 procent sprzedaży lustrzanek cyfrowych między nimi, Pentax może żałować tego decyzja. Spośród głównych producentów aparatów fotograficznych Pentax ma najmniejszy udział w lukratywnym rynku lustrzanek cyfrowych, z zaledwie 5,4 procent na całym świecie, a nowi gracze Sony wskoczyli na trzecie miejsce z tylko jednym modelem, Alpha A100. To strasznie niesprawiedliwe, bo K10D naprawdę zasługuje na znacznie lepsze wyniki niż ma.

Po serii dość nijakich modeli 6 MP dla początkujących pod niezrozumiałą i źle przemyślaną *ist nazwą marki, Pentax w końcu poradził sobie z K10D i dwoma innymi Lustrzanki cyfrowe serii K, produkując aparat, na który fani Pentaxa czekali od sześciu lat. Jest skierowany wprost na tradycyjne terytorium Pentax na rynku entuzjastów i półprofesjonalistów, obecnie zdominowanym przez Canon EOS 30D (a teraz także 40D) i Nikon D80. Teoretycznie powinien konkurować z tymi dwoma modelami, ponieważ oferuje wiele takich samych funkcji w znacznie niższej cenie. Chociaż nadal jest dostępny, EOS 30D z obiektywem EF-S 18-55 mm f/3,5-5,6 kosztuje obecnie około 600 funtów, podczas gdy nowy EOS 40D z podobnym obiektywem jest bliższy 900 funtów. Nikon D80 z obiektywem 18-70 mm kosztuje około 650 funtów. Dla kontrastu, K10D z doskonałym obiektywem 18-55 mm f / 3,5-5,6 pokazanym tutaj przyniesie ci tylko około 460 funtów, co jest okazyjną ceną za tak dobry aparat.

Jakość wykonania jest wzorowa, z wytrzymałym korpusem z poliwęglanu na aluminiowej obudowie. Trudno jednak wiedzieć, że jest wykonany z plastiku i czuje się tak samo solidnie w dłoni, jak jego rywale z metalowym korpusem. Waży tylko 710 g, czyli jest cięższy niż EOS 30D (700 g) lub D80 (585 g). Korpus jest zabezpieczony przed wilgocią i kurzem, a wszystkie szwy nadwozia, włazy i elementy sterujące są odporne na warunki atmosferyczne. Sam aparat nie jest wodoodporny, ale jest odporny na zachlapanie. Konstrukcja korpusu jest dość kompaktowa dzięki niskiemu profilowi ​​obudowy wizjera z pryzmatem pentaxowym, a duża gumowana rękojeść jest wygodna i ergonomiczna. Układ sterowania ma wszystkie funkcje, których można oczekiwać od aparatu wysokiej klasy, z dużym podświetlanym wyświetlaczem LCD na górnej płycie do danych fotografowania, przednie i tylne pokrętła sterujące do regulacji wartości ekspozycji oraz duże pokrętło trybu po lewej stronie do głównego fotografowania opcje. Wszystkie główne przyciski sterujące są rozsądnie rozmieszczone w celu ułatwienia obsługi i są duże i wyraźnie oznaczone kolorem białym na czarnym, co ułatwia obsługę aparatu przy słabym oświetleniu. Jedną z przydatnych funkcji jest przycisk Fn, który zapewnia szybkie menu do regulacji trybu napędu, ISO, balansu bieli i trybu lampy błyskowej. Menu główne jest złożone i wszechstronne, a prawie każdy aspekt działania aparatu można do pewnego stopnia dostosować. Na szczęście jest rozsądnie rozplanowany, z najczęściej używanymi opcjami na pierwszej stronie, w tym rozmiarem i jakością obrazu oraz korektami kontrastu, nasycenia i ostrości.

W mojej recenzji GX-10 omówiłem większość funkcji aparatu, ale warto wspomnieć o kilku najważniejszych. Szczególnie wyróżnia się wizjer. Pentax tradycyjnie wykorzystuje konstrukcję pryzmatu pentagonalnego, a nie lusterka penta stosowane przez niektórych innych producentów, a wynik jest jednym z największe i najjaśniejsze ekrany wizjera w każdej porównywalnej lustrzance cyfrowej, z około 95-procentowym pokryciem kadru i 0,95x powiększenie. Jednak cierpi z powodu problemu, który znalazłem w każdej z kilku lustrzanek Pentax, które posiadałem, a jest to skłonność do kurzu w wizjerze. Nie jest to poważny problem, a kurz nie pojawia się na zdjęciach, ale może rozpraszać. K10D ma 11 czujników ostrości, z których dziewięć ma szybszą i dokładniejszą konfigurację krzyżową. Są one ułożone w kwadratową siatkę pokrywającą środkową część kadru, z dwoma dodatkowymi czujnikami ostrości po obu stronach. Pozycje czujników są zaznaczone w wizjerze liniami siatki.

Inne wyróżniające się funkcje to system stabilizacji obrazu z ruchomym czujnikiem i system przeciwpyłowy, który wykorzystuje filtr wibracyjny i lepki pasek, aby utrzymać kurz z dala od czujnika. Oba są bardzo skuteczne i w momencie premiery aparatu były głównymi punktami sprzedaży. Jednak ich grzmot został nieco skradziony przez Sony i Olympus, z których oba mają podobne funkcje w swoich lustrzankach cyfrowych.

K10D różni się od GX-10 dwoma ważnymi względami. Aparat Pentax posiada wbudowane łącze bezprzewodowe do zewnętrznych lamp Pentax AF-540FGZ i AF-360FGZ, co pozwala na używanie ich z dala od korpusu aparatu jako błysków podporządkowanych lub dopełniających bez dodatkowych kabli. Druga różnica to tryb RAW. GX-10 wykorzystuje format Adobe Digital Negative (DNG) RAW, podczas gdy K10D ma opcję DNG lub zastrzeżonego formatu PEF RAW firmy Pentax. O ile jednak wiem, nie ma żadnej szczególnej przewagi dla żadnego z nich.

Pod względem wydajności K10D radzi sobie dobrze nawet w porównaniu z droższymi rywalami. Czas uruchomienia jest niemal natychmiastowy, a włączenie aparatu i zrobienie zdjęcia jest możliwe tak szybko, jak fizycznie możesz obsługiwać przyciski. System AF jest wyjątkowo szybki i dokładny, a szerokie rozmieszczenie wybieranych punktów AF sprawia, że ​​precyzyjne selektywne ustawianie ostrości jest bardzo proste. Okazał się również bardzo dobry w uchwyceniu poruszających się obiektów. Słabe oświetlenie jest również bardzo dobre, bez problemu skupiając się w pomieszczeniu oświetlonym tylko kilkoma świecami. Podobnie jak wiele lustrzanek cyfrowych, K10D może wykorzystywać impulsową serię z wyskakującej wbudowanej lampy błyskowej jako lampę wspomagającą AF, dając wystarczającą ilość światła, aby dokładnie ustawić ostrość w ciemności z odległości około czterech metrów.

Szybkość fotografowania jest również wyjątkowo duża dzięki zastosowaniu szybkiej pamięci DDR2 i procesora przetwarzania obrazu PRIME firmy Pentax. K10D może robić zdjęcia z prędkością trzech klatek na sekundę, czyli tak samo jak Nikon D80, ale gdy bufor aparatu D80 może pomieścić tylko 23 zdjęcia w trybie JPEG lub 6 w trybie RAW, K10D może rób zdjęcia JPEG 3 kl./s w sposób ciągły, aż karta pamięci się zapełni, lub seria 11 plików RAW, chociaż stwierdziłem, że użycie szybszej karty pamięci znacznie to poprawiło występ. Używając szybkiej karty SD SanDisk Extreme III mogłem fotografować w trybie RAW aż do zapełnienia karty, z niewielkim tylko spowolnieniem szybkości fotografowania po pierwszych 11 klatkach.

Nic dziwnego, że wyniki jakości obrazu z K10D są identyczne jak w Samsungu GX-10. Porównując zdjęcia testowe, stwierdziłem, że Nikon D80 zapewnia zauważalnie ostrzejsze, drobne szczegóły, ale potem przetestowałem ten aparat z obiektywem AF-S DX 18-70mm F3.5-4.5, co daje mu coś z korzyść. Jak wspomniałem wcześniej, niewiele jest do wyboru między różnymi lustrzankami cyfrowymi 10 MP klasy średniej pod względem ogólnej jakości obrazu, ale nie ma wątpliwości, że K10D konkuruje na równych zasadach z najlepszymi im. Ostrość, pomiar ekspozycji, odwzorowanie kolorów i zakres dynamiczny są na najwyższym poziomie. Podobnie jak większość lustrzanek cyfrowych Pentax, obrazy z K10D wydają się nieco miękkie prosto z aparatu, ale dobrze reagują na lekkie zastosowanie maski nieostrości, wydobywając mnóstwo ostrych szczegółów. Warto jednak zauważyć, że zauważalna jest różnica w jakości obrazu pomiędzy plikami JPEG, które mają zaskakująco wysoki współczynnik kompresji, a wynikami z przetworzonych obrazów RAW. Format PEF RAW jest również skompresowany, ale wydaje się być bezstratny, co daje znacznie ostrzejsze i bardziej szczegółowe zdjęcia bez artefaktów kompresji.

Standardowy obiektyw zestawu, który jest dostarczany z K10D, to ten sam obiektyw f/3,5-f/5,6 18-55 mm SMC, który był dostarczany ze wszystkimi lustrzankami cyfrowymi Pentax od *ist D. To dobry obiektyw, na pewno lepszy niż dość żałosne obiektywy kitowe dostarczane z niektórymi konkurencyjnymi aparatami. Daje pewne zniekształcenia beczkowate na końcu szerokokątnym, a w rogach rama, ale ogólny poziom ostrości i wydajności od krawędzi do krawędzi jest zaskakująco dobry w przypadku takich małych i lekkich osób obiektyw. Podsumowując, K10D jest nadal doskonałym aparatem ponad rok od jego premiery i każdy, kto szuka dobrego aparatu hobbystycznego, byłby z niego bardzo zadowolony. Jedynym powodem, dla którego nie przyznaję mu wyniku dziesiątek prostych, jaki dałem GX-10, jest to, że czas minął, a dzięki aparatom takim jak EOS 40D, nowy Sony Alpha A700 i Olympus E-510 K10D musi trochę ciężej pracować, aby otrzymać nagrodę Rekomendowany.

"'Werdykt"'
Pomimo tego, że ma ponad rok, Pentax K10D nadal dobrze wypada w porównaniu z innymi lustrzankami cyfrowymi dla entuzjastów średniego zasięgu. Jest jednym z nielicznych cyfrowych Lustrzanki jednoobiektywowe na rynku z korpusem odpornym na warunki atmosferyczne i łączą to z wyjątkową jakością wykonania i wzornictwem, znakomitą wydajnością i doskonałym obrazem jakość. Dodaj do tego stabilizację obrazu z ruchomym czujnikiem i skuteczny mechanizm przeciwkurzowy, a otrzymasz bezsprzecznie jedną z najlepszych lustrzanek cyfrowych klasy średniej na rynku.

„Na następnych kilku stronach przedstawiamy szereg ujęć testowych. Na tej stronie obraz w pełnym rozmiarze przy minimalnych i maksymalnych ustawieniach ISO został zmniejszony, aby można było zobaczyć pełny obraz, oraz seria przyciętych w pełnej rozdzielczości z oryginalnych zdjęć przy różnych ustawieniach ISO, aby pokazać ogólny obraz jakość."

—-

To jest pełna klatka przy 100 ISO, minimalnym ustawieniu.

—-

Nic dziwnego, że jakość obrazu przy 100 ISO jest bezbłędna.

—-

Nadal nie ma problemów przy 200 ISO.

—-

Trochę łagodnego szumu chromatycznego widocznego na tym zdjęciu 400 ISO.

—-

Szumy są zdecydowanie bardziej zauważalne przy 800 ISO, ale ogólny poziom szczegółowości jest nadal bardzo dobry.

—-

Jakość obrazu jest jeszcze bardziej obniżona przy 1600 ISO, ale obraz nadal nadaje się do użytku, a ziarno szumu nie jest zbyt destrukcyjne.

—-

To jest pełna klatka przy 1600 ISO. Jak widać jest całkiem reprezentacyjny.

—-

„Na następnych dwóch stronach przedstawiono szereg ogólnych zdjęć testowych. W niektórych przypadkach obraz w pełnym rozmiarze został zmniejszony ze względu na przepustowość, a kadr pobrany z oryginalnego obrazu w pełnej rozdzielczości został umieszczony poniżej, aby pokazać ogólną jakość obrazu. Niektóre zdjęcia można kliknąć, aby wyświetlić oryginalny obraz w pełnym rozmiarze”.

—-

To jest moje standardowe zdjęcie testowe dla cyfrowych lustrzanek jednoobiektywowych nad brzegiem morza w Sidmouth. Możesz kliknąć na obrazek, aby zobaczyć pełnowymiarową wersję, lub porównać kadr poniżej.

—-

Ten obraz jest pobierany z pliku PEF RAW, przekonwertowany przy użyciu programu Adobe Camera Raw w programie Photoshop CS3, a następnie zapisany jako JPEG przy minimalnej kompresji. Porównaj z Nikon D80, Olympus E-510, Canon EOS 400D oraz Sigma SD14 pośród innych.

—-

Współczynnik konwersji 1,5x dla matrycy APS-C oznacza, że ​​szerokokątny koniec obiektywu zestawu 18 mm odpowiada 27 mm w systemie 35 mm.

—-

Przy pełnej rozdzielczości ostrość centralna jest jak zwykle nieco miękka.

—-

Róg kadru jest równie dobry dzięki doskonałemu obiektywowi kitowemu.

—-

„Na następnych dwóch stronach przedstawiono szereg ogólnych zdjęć testowych. W niektórych przypadkach obraz w pełnym rozmiarze został zmniejszony ze względu na przepustowość, a kadr pobrany z oryginalnego obrazu w pełnej rozdzielczości został umieszczony poniżej, aby pokazać ogólną jakość obrazu”.

—-

Dla porównania, oto moje zwykłe ujęcie testowe aparatu kompaktowego, wykonane za pomocą K10D.

—-

Dlatego lustrzanki cyfrowe są zawsze lepsze niż kompakty. Poziom szczegółowości jest znacznie wyższy.

—-

Dlatego mieszkam w Devon.

—-

Zaufany wynik