Recenzja Canon PowerShot SX110 IS

W listopadzie ubiegłego roku zrecenzowałem ówczesną nowość PowerShot SX100 IS, pierwszy model z nowej serii aparatów kompaktowych firmy Canon. Seria SX ma być „aparatami rodzinnymi”, zaprojektowanymi tak, aby były łatwe w użyciu, ale z wystarczającą wszechstronnością, aby spodobały się bardziej żądnym przygód fotografom. Firma Canon dodała teraz trzy nowe modele do serii SX, wprowadzając w zeszłym miesiącu modele SX1 IS z 20-krotnym zoomem i SX10 IS, a także SX110 IS z 10-krotnym zoomem i rozdzielczością 9,0 megapikseli.

Coraz bardziej wygląda na to, że seria SX zastępuje czcigodną serię A jako główne kompaktowe aparaty kompaktowe firmy Canon klasy średniej. Podczas gdy najnowsze modele serii A, takie jak A2000 jest brakuje popularnych opcji ręcznych z poprzednich modeli, SX110 IS ma pełną gamę opcji ręcznej ekspozycji, a także inne funkcje, które spodobają się bardziej doświadczonym fotografom. Posiada potężną wysuwaną lampę błyskową, duży, jasny, 3,0-calowy monitor LCD o rozdzielczości 230 tys. oraz tradycyjny, łatwy w obsłudze interfejs sterowania.

Rynek kompaktów z długim zoomem wciąż nie jest zatłoczony, ale mimo to SX110 IS ma groźną konkurencję, głównie ze strony znakomitej firmy Panasonic Lumix DMC-TZ5, który ma bardzo podobną specyfikację z obiektywem z 10-krotnym zoomem, sensorem 9,1 MP i monitorem o przekątnej 3,0 cala. Jednak TZ5 ma równoważny zakres zoomu 28-280 mm (SX110 ma 36-360 mm), a ten monitor ma dwukrotnie większą rozdzielczość niż Canon. TZ5 jest również nieco tańszy, obecnie kosztuje około 180 funtów. W SX110 pojawi się również konkurencja ze strony zoomu 10 MP 7,1x Ricoh R8 (145 funtów) i nowy R10, chociaż ten aparat prawdopodobnie będzie droższy.

SX110 IS nie jest małym aparatem. Mierzy 110,6 x 70,4 x 44,7 mm i waży około 300 g wraz z parą baterii alkalicznych AA, jest znacznie większy i cięższy niż TZ5. Jest naprawdę za duża i ciężka, aby wygodnie przenosić ją w kieszeni, a przydałaby się dodatkowa ładownica na pasek. Szczerze mówiąc jestem zaskoczony, że ma tylko pasek na nadgarstek, ponieważ widziałem mniejsze i lżejsze aparaty z paskiem na szyję. Jednak wielkość aparatu odzwierciedla jego doskonałą jakość wykonania. Pomimo plastikowego korpusu wydaje się solidny i wytrzymały, elementy sterujące, klapka baterii i wyskakująca lampa błyskowa są zagłębione i solidnie zamontowane, a zakrzywiony kształt jest z natury mocny.

Pomimo tego, że jest sprzedawany jako „aparat rodzinny”, SX110 IS ma dość obszerną specyfikację, która wystarczy, aby zadowolić bardziej kreatywnych fotografów, którzy chcą trochę poeksperymentować. Obiektyw 6–60 mm f/2,8–f/4,3 jest ładny i jasny, a także wykorzystuje uznaną technologię optycznej stabilizacji obrazu firmy Canon. Aparat jest wyposażony w ten sam procesor DIGIC III, co zaawansowany PowerShot G9, a pod względem mocy zoomu i rozdzielczości zdecydowanie plasuje się w górnej części szerokiej oferty firmy Canon.

Mimo to aparat jest dobrze zaprojektowany i bardzo prosty w obsłudze. Nie podoba mi się słowo „intuicyjny” w odniesieniu do technologii, ale system sterowania SX110 jest z pewnością bardzo łatwy do chwyt, z dużymi, wyraźnie oznaczonymi kontrolkami, które nie powinny stanowić większego problemu nawet dla osób z ograniczonym palcem Mobilność. Duże i solidnie toporne pokrętło trybów na górnej płycie zawiera główne tryby fotografowania, w tym automatyczne, ekspozycję programową, priorytet przysłony i migawki oraz pełną ekspozycję ręczną.

Ustawienia migawki i przysłony są regulowane za pomocą obrotowego koła, które pełni również funkcję D-pad z migawką prędkości od 15 s do 1/2500 sekundy i wartości przysłony od f/8 do f/2,8 dostępne w 1/3EV przyrosty. Zwykle nie jestem fanem tego typu pokręteł, ale w tym przypadku Canon ma doskonałe wyczucie i działanie, a ustawienia ekspozycji można szybko i łatwo regulować. Monitor wyświetla podgląd jasności ekspozycji, a na ekranie znajduje się również pomiar za pomocą igły.

Ręczne ustawianie ostrości również sterowane jest obrotowym pokrętłem i znów działa zaskakująco dobrze, z automatycznym powiększeniem środka kadru. Monitor jest z pewnością wystarczająco ostry, aby móc precyzyjnie ustawiać ostrość ręcznie.

Wraz z opcjami ręcznymi SX110 ma 12 trybów scen, zarówno na pokrętle trybów, jak i dostępnych poprzez ustawienie trybu scen. Oprócz tego istnieje szereg wstępnie ustawionych trybów kolorów oraz tryb niestandardowy z regulowanym kontrastem, nasyceniem i ostrością. Inne automatyczne funkcje obejmują wykrywanie twarzy i automatyczną korekcję efektu czerwonych oczu. Istnieje również system wykrywania ruchu, który zmniejsza rozmycie ruchu, ale działa on tylko w trybie wysokiej czułości ISO.

Pod względem ogólnej wydajności SX110 jest, co nie jest zaskakujące, bliskim odpowiednikiem SX100. Uruchamia się w ułamek ponad dwóch sekund, co jak na aparat z dużym zoomem jest dość szybkie. W trybie pojedynczego zdjęcia przy maksymalnej jakości obrazu i przy użyciu szybkiej karty SanDisk Ultra II SDHC może utrzymać czas od jednego strzału do 1,9 sekundy, co jest całkiem przyzwoite. Aparat posiada dwa tryby zdjęć seryjnych, jeden z AF, a drugi bez. W trybie ciągłym AF utrzymuje ujęcie co 1,2 sekundy, podczas gdy w trybie bez AF interwał wynosi zaledwie 0,8 sekundy, czyli ponad 1 kl./s, co jest dość szybkie w każdym standardzie.

Jak zwykle system AF firmy Canon jest znakomity, działa szybko i dokładnie w dobrym oświetleniu i prawie wcale nie zwalnia w słabszych warunkach oświetleniowych. Monitor automatycznie dostosowuje się do rozjaśniania ciemnych scen, co ułatwia kadrowanie, a mocna lampa wspomagająca AF zapewnia dokładne ustawianie ostrości w ciemności z odległości około trzech metrów.

Wydajność lampy błyskowej jest również dobra, a czas ładowania od strzału do strzału w typowych warunkach wynosi około 8,5 sekundy. Podany zasięg błysku 3.0m jest nieco konserwatywny; Umieściłbym go na bliższym 4,5 m przy dobrym pokryciu kadru. SX110 ma tryb filmowy, ale podobnie jak SX100, nie jest niczym szczególnym, filmując w rozdzielczości VGA i 30 kl./s. Zoom optyczny nie może być używany podczas filmowania, a klipy wideo są ograniczone do jednej godziny lub 4 GB, chociaż dla większości ludzi nie będzie to problemem.

Jakość obrazu jest oczywiście kluczową kwestią i tutaj z przyjemnością donoszę, że SX11 IS przoduje, przewyższając SX100 i rozwiązując kilka problemów tego aparatu. Obiektyw jest bardzo dobry, dając bardzo niewielką dystorsję beczkową i tylko odrobinę aberracji chromatycznej w kierunku krawędzi kadru przy szerokim kącie. Ostrość jest bardzo dobra w całym kadrze. Ogólny poziom szczegółowości jest wyjątkowo wysoki; w rzeczywistości SX110 wykonał jedne z najbardziej szczegółowych ujęć, jakie kiedykolwiek widziałem z kompaktowego aparatu, w niemałym stopniu dzięki bardzo niskiej kompresji obrazu. Niektóre pliki obrazów miały ponad 6,5 MB, co jest ogromne w przypadku aparatu 9 MP. Zakres dynamiczny jest lepszy niż przeciętny, a odwzorowanie kolorów jest również doskonałe, z dobrą szczegółowością nawet w bardzo jasnych, nasyconych kolorach.

SX100 IS miał pewne problemy z szumami obrazu o wysokim ISO, ale wydaje się, że zostały one w dużej mierze wyeliminowane w nowym aparacie. Zdjęcia przy 80 i 100 ISO są bardzo czyste i chociaż przy 200 ISO widać niewielki szum, zdjęcia przy 400 ISO są zaskakująco czyste i szczegółowe, praktycznie bez zniekształceń kolorów. 800 zdjęć ISO brakuje niektórych szczegółów, ale znowu wierność kolorów jest bardzo dobra. Aparat ma normalne maksimum 1600 ISO, a nawet przy tym ustawieniu zdjęcia są całkiem użyteczne w przypadku małych wydruków lub stron internetowych, o ile nie masz nic przeciwko odrobinie ziarna.

"'Werdykt"'
Jeśli rozważałeś Panasonic TZ5, ale naprawdę potrzebujesz opcji ręcznej ekspozycji, to SX110 ISO jest właśnie tym, czego szukasz. Jest szybki, dobrze wykonany, wszechstronny, łatwy w użyciu i ma wyjątkową jakość obrazu. Jest trochę drogi, ale tak naprawdę jest jednym z najlepszych aparatów cyfrowych ogólnego przeznaczenia na rynku.

„Na następnych kilku stronach przedstawiamy szereg ujęć testowych. Na tej stronie obraz w pełnym rozmiarze przy minimalnych i maksymalnych ustawieniach ISO został zmniejszony, aby można było zobaczyć pełny obraz, oraz seria wykadrowanych w pełnej rozdzielczości oryginalnych zdjęć przy różnych ustawieniach ISO, aby pokazać ogólny obraz jakość. ”

—-

To jest pełna klatka przy minimalnej czułości 80 ISO.

—-

Przy 80 ISO jakość obrazu jest ładna i czysta, z dobrymi kolorami i ostrymi szczegółami.

—-

Tak samo przy 100 ISO.

—-

Przy 200 ISO widoczny jest niewielki szum, ale to nie wystarczy, aby spowodować problem.

—-

Przy 400 ISO widoczne są szumy, ale żadne z nierównomiernych zniekształceń kolorów zwykle obserwowanych na tym poziomie.

—-

Większość naprawdę drobnych szczegółów została utracona przy 800 ISO, ale kolory są nadal całkiem dobre.

—-

1600 ISO nadaje się prawie do użycia w sytuacjach awaryjnych, ale jakość obrazu jest dość słaba.

—-

To jest pełna klatka przy 1600 ISO.

—-

„Na kolejnych dwóch stronach przedstawiono szereg ogólnych zdjęć testowych. W niektórych przypadkach obraz w pełnym rozmiarze został zmniejszony ze względu na przepustowość, a kadr pobrany z oryginalnego obrazu w pełnej rozdzielczości został umieszczony poniżej, aby pokazać ogólną jakość obrazu. Niektóre inne obrazy można kliknąć, aby wyświetlić oryginalny obraz w pełnym rozmiarze. ”

—-

Zwykłe ujęcie próbne okna katedry w celu porównania szczegółów i ostrości z innymi aparatami. Zobacz poniżej kadrowanie w pełnej rozdzielczości lub kliknij, aby pobrać wersję w pełnym rozmiarze.

—-

Poziom drobnych szczegółów w tym ujęciu jest fantastyczny, jeden z najlepszych, jakie widziałem w jakimkolwiek kompakcie.

—-

Duży obiektyw z 10-krotnym zoomem wytwarza zaskakująco mało szerokokątnej dystorsji beczkowej.

—-

Ostrość środka jest bardzo dobra.

—-

Mała aberracja chromatyczna w rogach kadru, ale ostrość nadal jest całkiem niezła.

—-

„Oto kilka ogólnych zdjęć testowych, które pomogą ocenić ogólną jakość obrazu aparatu, w tym zakres zoomu obiektywu. Niektóre zdjęcia można kliknąć, aby pobrać oryginalny obraz w pełnym rozmiarze. ”

—-

Szeroki koniec zakresu zoomu odpowiada 36 mm, nie jest zbyt szeroki w porównaniu z szerokim końcem 28 mm w Panasonic TZ5.

—-

Końcówka teleobiektywu jest odpowiednikiem 360 mm, świetnie nadaje się do powiększania szczegółów.

—-

Odwzorowanie kolorów jest doskonałe, z dużą ilością szczegółów nawet w obszarach nasyconych.

—-

Dobry zakres dynamiki zapewnia dobrą równowagę między szczegółami cieni i świateł.

—-