Recenzja Samsunga GX-10

To stosunkowo dobrze znany fakt, że w branży aparatów duże zyski są raczej w lustrzankach niż w kompaktowych aparatów fotograficznych, dlatego wszystkie firmy zajmujące się aparatami prześcigały się, aby wprowadzić niedrogie lustrzanki cyfrowe dla konsumentów sklepy. Rynek lustrzanek cyfrowych wzrósł o 39 procent w ostatnim roku (ponad dwukrotny wzrost w przypadku kompaktów) i szacuje się, że do końca tego roku będzie warta 1,6 miliarda dolarów, konkurencja była ostra i już widziała kilka ofiary wypadku; dwie duże, dobrze ugruntowane marki aparatów, Konica-Minolta i Kyocera-Contax, zniknęły po dziesięcioleciach w branży. W międzyczasie kilka dużych firm elektronicznych przebiło się do przodu, pragnąc mieć udział w lukratywnym rynku zdominowanym przez Canona i Nikona. Sony już udało się zdobyć trzeci największy udział w rynku lustrzanek cyfrowych przed Pentaxem i Olympusem, opierając się wyłącznie na sukcesie swojego wybitnego debiutanckiego modelu Alpha A100. podczas gdy Panasonic z dobrym skutkiem wykorzystał współpracę z Leicą, tworząc fajny zestaw high-end dla legendarnej niemieckiej firmy, a także nieco gorzej przyjętą lustrzankę cyfrową jej własny.

Po odrodzeniu swojej gamy aparatów kompaktowych, Samsung znalazł również sposób na rynek cyfrowych lustrzanek jednoobiektywowych, zmieniając markę serii modeli Pentax. Przedstawiciel Samsunga zapewnił mnie, że firma wkrótce wprowadzi na rynek lustrzankę cyfrową własnej, oryginalnej konstrukcji, ale w tymczasem taktyka ponownego oznaczania daje firmie przyczółek, na którym może budować znajomość marki. Rzuciłem już okiem na poziom podstawowy GX-1L, który rozpoczął życie jako Pentax *ist DL, ale w tym tygodniu przyszła kolej na najnowszą ofertę Samsunga, GX-10. Jest to dla mnie nieco niezwykłe, ponieważ GX-10 to nowa wersja najnowszej, najwyższej klasy lustrzanki cyfrowej Pentaxa. K10D, aparat, który mam jeszcze do recenzji. Od czasu premiery K10D pod koniec zeszłego roku chodziłem po Pentaxie, aby przesłać mi próbkę testową, ale Samsung ich przebił. Nie przeszkadza mi to za bardzo, ponieważ tak czy inaczej mogę bawić się fajnym nowym aparatem, ale to oznacza, że Nie będę porównywał osiągów obu modeli, ponieważ nie miałem do czynienia z Pentaxem wersja.

Jedno, co mogę porównać, to cena. Samsung GX-10 jest obecnie dostępny za około 550 funtów z obiektywem 18-55 mm f/3,5-5,6 lub 600 funtów jako zestaw z dwoma obiektywami z dodanie 50-200mm f/4-5.6. Z drugiej strony Pentax K10D kosztuje 600 funtów za zestaw 18-50 mm lub 750 funtów za zestaw z dwoma obiektywami. Należy pamiętać, że obiektywy sprzedawane z wersją Samsunga to również produkty Pentax, ponownie oznaczone etykietą Schneider-Kreuznach i są identyczne jak te sprzedawane z K10D. Słowo od nielicznych szczęśliwców, którzy mieli do czynienia z obydwoma aparatami, jest takie, że system menu Samsunga jest nieco inny, więc możliwe, że istnieją pewne drobne różnice w oprogramowanie układowe, w szczególności wykorzystanie przez Samsung formatu Adobe DNG RAW zamiast zastrzeżonego typu pliku PEF RAW firmy Pentax oraz brak kompatybilności bezprzewodowej z lampą błyskową Pentax jednostki. Istnieją również drobne różnice kosmetyczne w kształcie ciała i wielkości niektórych przycisków sterujących, ale poza tym oba aparaty są tak podobne jak groszek w kapsułce, więc trzeba zapytać, czy warto zapłacić od 50 do 150 funtów dodatkowo za sam Pentax Nazwa? Za kilka lat może pojawić się niewielka przewaga w wartości odsprzedaży używanych aparatów, ale jeśli Samsung będzie nadal budował swoją reputację jako producent aparatów, nawet to może być wątpliwe.

A więc do sedna sprawy. GX-10 to wysokiej jakości cyfrowa lustrzanka o rozdzielczości 10,2 megapiksela skierowana do entuzjastów lub półprofesjonalnych fotografów. Posiada szereg zaawansowanych funkcji, w tym wbudowaną redukcję drgań czujnika ruchu, dwuczęściowy system przeciwpyłowy, który pomaga utrzymać matrycę CCD w czystości, wytrzymały, odporny na warunki atmosferyczne korpus z uszczelnieniami środowiskowymi na wszystkich włazach, duży, jasny wizjer z pryzmatem pentagonalnym, 11-punktowy system autofokusa i 22-bitowy A/D przetwornik. Szybkie układy pamięci Samsung DDR2 zapewniają szybkość zdjęć seryjnych 3 kl./s bez limitu klatek.

Pod względem specyfikacji trudno porównywać GX-10 (czy też K10D) z aparatami innych producentów. Być może najbliższym dopasowaniem pod względem ceny i wydajności jest Nikon D80, chociaż ten aparat kosztuje około 680 funtów z obiektywem 18-70 mm i nie ma uszczelek odpornych na warunki atmosferyczne GX-10. Aby uzyskać inny aparat z tą funkcją, należy spojrzeć na 12-megapikselowy aparat Canon EOS 5D, ale kosztuje to ponad 1500 funtów za sam korpus aparatu.

GX-10 z pewnością wygląda na tę część. Jest to bardzo solidnie wykonany aparat, ważący 710 g bez baterii i karty, mierzący 142 x 101 x 71,5 mm, co czyni go 10 mm szerszym i 120 g cięższym niż D80. Kontrolki są rozsądnie rozmieszczone we wzorze, który wydaje się być dość standardowy dla większości lustrzanek cyfrowych, z czterema głównymi interfejsami przyciski (większe niż te w K10D) po lewej stronie ekranu monitora i D-pad oraz pozostałe elementy sterujące fotografowaniem na dobrze. Główne opcje ekspozycji są ustawiane za pomocą wysokiego radełkowanego pokrętła w prawym górnym rogu korpusu, a opcje pomiaru ekspozycji znajdują się na mniejszym kołnierzu pod nim. Wszystkie przyciski i pokrętła są naciskane i obracane z uspokajającym, pozytywnym kliknięciem, w tym dwa pokrętła sterujące do ustawiania przysłony i czasu otwarcia migawki. Wiele osób, w tym ja, z przyjemnością zauważy, że aparat ma pełnowymiarowy podświetlany wyświetlacz LCD umieszczony na górnym panelu korzystania z ekranu monitora do rejestrowania danych, jak w przypadku wielu podstawowych lustrzanek jednoobiektywowych. Jak wspomniałem, wszystkie włazy portu karty, baterii i złącza mają gumowe uszczelki chroniące przed wilgocią i kurzem, a pierwsze dwa mają również bezpieczne zatrzaski z blokadą skrętu, aby zapobiec ich otwarciu przez wypadek.

Mimo stosunkowo dużej wagi aparat świetnie się trzyma. Ma duży i niezwykle wygodny uchwyt, który uważam za jeden z najładniejszych, jakich używałem. Położenie elementów sterujących będzie od razu znane każdemu, kto korzystał z jakiejkolwiek innej lustrzanki cyfrowej i oczywiście skorzystał z ogromnego doświadczenia Pentaxa w projektowaniu aparatów. Elementy sterujące, takie jak blokada AE, kompensacja ekspozycji i aktywacja AF, są łatwo dostępne dla prawego kciuka, a pokrętła ustawień ekspozycji mieszczą się pod kciukiem i palcem wskazującym. Nie polecałbym używania tak ciężkiego aparatu jedną ręką, ale jest to przynajmniej możliwe.

Jedną z przydatnych funkcji, unikatową dla lustrzanek cyfrowych zaprojektowanych przez Pentax, jest tryb „Hyper-program”. Gdy aparat jest ustawiony na programowanie ekspozycji, obracanie pokrętła sterowania szybkości migawki lub wartości przysłony zastępuje zaprogramowane ustawienie, skutecznie przełączające aparat w tryb priorytetu przysłony lub migawki, bardzo przydatne do zmiany ustawień ekspozycji na latać.

Kolejną unikalną cechą jest ustawienie priorytetu czułości. W tym trybie użytkownik ustawia wymagany czas otwarcia migawki i przysłonę, a system pomiaru następnie ustawia czułość ISO, aby uzyskać prawidłową ekspozycję. W tym trybie działa również funkcja hiperprogramu, umożliwiając użytkownikowi nadpisanie wybranego ustawienia ISO. Zakres wybranych ustawień ISO w tym i w trybie auto ISO może być wstępnie ustawiony przez użytkownika w menu Fn, co jest kolejną niezwykle przydatną funkcją.

Szczególnie dobry jest wizjer. Niektóre nowoczesne lustrzanki cyfrowe mają raczej małe, ciemne wizjery, ale konstrukcja pryzmatu pentagonalnego GX-10 bardziej przypomina duże jasne wizjery znalezione w klasycznych lustrzankach filmowych 35 mm, z 95-procentowym pokryciem klatki i 95-procentowym powiększenie. 11 punktów celowniczych systemu AF jest jasnych i dobrze widocznych nawet w jasnym świetle słonecznym, a drobne linie siatki celowniczej nie rzucają się w oczy. W dolnej ramce wizjera znajduje się dość kompletny wyświetlacz danych, chociaż uważam, że jest trochę przyciemniony i trudny do odczytania w jasnym świetle słonecznym. Być może dobrym pomysłem byłaby jakaś automatyczna regulacja jasności?

Monitor LCD ma przekątną 2,5 cala, z 210 tys. pikseli, nie jest największy ani najostrzejszy, ale z pewnością jest wystarczająco ostry i jasny do przeglądania obrazu i obsługi menu, oraz ma ładny szeroki kąt widzenia, około 140 stopnie. Jeśli system menu różni się od tego używanego w K10D, to chciałbym wiedzieć, który jest lepszy, ponieważ wersja Samsunga jest bardzo dobra. Jest osobny przycisk funkcyjny do szybkiego dostępu do trybu jazdy, ISO, balansu bieli i trybu lampy błyskowej, a następnie duży system menu głównego dla wszystkiego innego.

W sumie jest jedenaście stron menu, które dają kontrolę nad większością aspektów działania aparatu, od oczywistych podstawowe, takie jak format pliku i rozmiar obrazu, jednostki wybierania temperatury barwowej i rozszerzony braketing ustawienia. Parametry regulacji obrazu obejmują żywe lub normalne kolory, a także nasycenie, kontrast i ostrość z siedmioma krokami regulacji dla każdego z nich, a także wybór przestrzeni kolorów (sRGB lub Adobe RGB). Jeśli masz konkretną konfigurację, której często używasz, możesz ją zapisać w ustawieniu Użytkownik na głównym pokrętle ekspozycji. Nie jest tak szybki i tak wszechstronny jak wiele programowalnych trybów Olympusa E-400, ale wystarczy, aby sprostać większości wymagań i nie jest trudny w użyciu. Co ciekawe, GX-10 zawiera również pewne funkcje w menu odtwarzania, których normalnie nie spodziewalibyśmy się znaleźć w profesjonalnym DSLR, w tym cyfrowe filtry, które wcześniej widywano w większości kompaktów Pentaxa, chociaż na szczęście pominięto kompozyty ramy…

Wydajność to jeden z obszarów, w którym wyróżnia się GX-10. Podobnie jak większość lustrzanek cyfrowych uruchamia się i wyłącza niemal natychmiast, nawet jeśli system czyszczenia matrycy jest ustawiony na działanie przy starcie. System AF jest również bardzo szybki, z pewnością na równi z innymi wysokiej klasy lustrzankami cyfrowymi. System czujnika AF wykorzystuje 11 ostrości punkty, z których 9 ma konfigurację w kształcie krzyża dla szybszego i dokładniejszego ustawiania ostrości na określonych kształtach i tekstury. Wiele systemów używa prostszych czujników ostrości typu prętowego, więc jest to kolejny bonus dla GX-10. Odkryłem też, że system AF wyjątkowo dobrze sprawdza się w słabym oświetleniu, w rzeczywistości nawet w niemal całkowitej ciemności. Aparat ma możliwość pulsowania wysuwanej lampy błyskowej, aby działał jako lampa wspomagająca AF, ale dzięki wyjątkowej zdolności do słabego oświetlenia ta funkcja jest prawie zbędna.

Szybkość fotografowania jest wyjątkowo szybka. Dzięki zastosowaniu szybkiej pamięci DDR2 (tego samego rodzaju stosowanego w zaawansowanych komputerach do gier) i nowego silnika przetwarzania obrazu PRIME Pentaxa, GX-10 może strzelać z prędkością trzech klatek na sekundę, co jest porównywalne z Nikonem D80, ale gdy bufor aparatu D80 może pomieścić tylko 23 zdjęcia w trybie JPEG lub 6 w trybie RAW, GX-10 może wykonać 3 kl./s JPEG-i nieprzerwanie do zapełnienia karty pamięci lub seria 11 plików RAW, chociaż stwierdziłem, że użycie szybszej karty pamięci znacznie to poprawiło występ. Używając szybkiej karty SD SanDisk Extreme III mogłem fotografować w trybie RAW aż do zapełnienia karty, z niewielkim tylko spowolnieniem szybkości fotografowania po pierwszych 11 klatkach.

Pliki Adobe DNG RAW, z których GX-10 używa średnio nieco ponad 16 MB każdy, co jest dość duże jak na aparat 10 MP, prawie dwa razy większe niż w przypadku plików RAW zapisanych Nikonem D80 czy Canonem EOS 30D, a nawet większe niż Nikona D200. Pliki JPEG są jednak zaskakująco małe, średnio tylko około 3 MB dla typowej sceny. Wskazuje to na dość dużą kompresję JPEG, więc korzystanie z trybu RAW jest oczywiście niezbędne dla uzyskania maksymalnej jakości. W trybie JPEG karta o pojemności 1 GB wystarcza na około 207 zdjęć, w trybie RAW około 60, a w trybie RAW+JPEG tylko 47.

GX-10 ma możliwość robienia wielokrotnych ekspozycji, do dziewięciu ujęć na tej samej klatce, automatycznie dostosowując ekspozycję w miarę upływu czasu. W tym trybie fotografowanie jest nieco wolniejsze, strzelanie z prędkością około jednej klatki co 1,3 sekundy, więc nie jest to szczególnie przydatne w przypadku szybko poruszających się obiektów, ale może dać ciekawe efekty.

Pod względem absolutnej jakości obrazu, GX-10 jest na tym samym poziomie, co modele, z którymi konkuruje, i jak wspomniałem wcześniej, różnice w jakości obrazu między różnymi aparatami 10MP od średniej do wysokiej klasy są tak niewielkie, że to prawie kwestia osobistego gustu, który z nich ty preferujesz. Aby wydobyć z tego jak najwięcej, konieczne jest jednak korzystanie z trybu RAW. W trybie JPEG wysoki stopień kompresji daje obrazy, które nie są tak ostre i szczegółowe, jak natywne obrazy JPEG z innych lustrzanek cyfrowych o rozdzielczości 10 MP. Jednak przetwarzanie plików DNG RAW w programie Adobe Camera RAW daje fantastycznie ostre, niezwykle szczegółowe obrazy, które są odpowiednie do profesjonalnych standardy. Jak większość lustrzanek cyfrowych Pentaxa, mają w sobie odrobinę miękkości, ale bardzo dobrze reagują na lekki dotyk nieostrej maski. Obiektyw SMC Pentax (cokolwiek mówi marka) to to samo wysokiej jakości szkło, które widzieliśmy wcześniej na poprzednie aparaty, takie jak *ist D i K100D, i zapewniają wyjątkową ostrość w całym kadrze, jak zawsze. Jak zwykle daje też trochę dystorsji beczkowatej na końcu 18 mm, ale nie na tyle, aby spowodować prawdziwy problem. Podczas gdy dodatkowa głębia kolorów zapewniana przez 22-bitowy potok i silnik PRIME nie robi dużej różnicy w trybie JPEG, w trybie RAW zapewnia Ogromna szerokość ekspozycji, umożliwiająca szeroki zakres regulacji ekspozycji w fazie post-processingu, powiedziałbym więcej niż jakikolwiek konkurencyjny aparat.

Zanim jednak skończę, muszę wskazać jeden duży problem, który odkryłem podczas korzystania z GX-10. Kamera ma wbudowany system do usuwania kurzu z matrycy CCD, obejmujący powłokę antystatyczną i mechanizm wibrujący czujnik, teoretycznie potrząsając drobinkami kurzu na mały lepki pasek pod czujnikiem, gdzie będą trzymane z dala od szkód droga. GX-10, którego wypożyczyłem do testu, był już używany przez kogoś innego, najprawdopodobniej recenzenta w jednym z magazyny fotograficzne i ktokolwiek to był (patrzę na ciebie, D) najwyraźniej nie dbał zbytnio o aparat dobrze. Niestety odkryłem, że na czujniku były drobinki kurzu, a system samooczyszczania ich nie usuwał pomimo kilku prób nakłonienia go do tego. Od ponad roku mam lustrzankę Sony Alpha A100, która ma również system samooczyszczania i mimo regularnego używania na zewnątrz nigdy nie miałem problemu z zanieczyszczeniem kurzem, więc Mogę tylko stwierdzić, że albo system samooczyszczania Pentax/Samsung nie jest tak skuteczny jak system Sony, albo że niektórzy dziennikarze kameralni naprawdę wiedzą, jak zepsuć kamera.

"'Werdykt"'
Samsung GX-10, a prawdopodobnie także Pentax K10D, po raz kolejny udowadnia, że ​​rynek cyfrowych lustrzanek nie jest wyścigiem dwóch koni. Ten aparat zapewnia większą wszechstronność w innowacyjnych trybach fotografowania, lepszą jakość obrazu podczas przetwarzania silnik i szybsze osiągi dzięki szybkiej elektronice niż cokolwiek, co ma do zaoferowania konkurencja klasa. Dodaj solidną wytrzymałość obudowy odpornej na warunki atmosferyczne, a otrzymasz narzędzie fotograficzne, które każdy zapalony fotograf szybko pokocha. Tylko upewnij się, że masz założoną nasadkę na ciało, gdy jej nie używasz.

„Na następnych kilku stronach przedstawiono szereg zdjęć testowych. W tym przypadku obraz w pełnym rozmiarze przy minimalnym ustawieniu ISO został zmniejszony ze względu na przepustowość, aby umożliwić zobaczenie pełnego obrazu i serii wykonanych przycięć z oryginalnych zdjęć w pełnej rozdzielczości przy różnych ustawieniach ISO zostały umieszczone poniżej, aby umożliwić Ci docenienie całości jakość."

—-

—-

”Uwaga: GX-10, podobnie jak wiele lustrzanek cyfrowych, ma szeroki zakres ustawień ISO, w tym przypadku od 100 do 1600 w odstępach 1/3 EV. Pokazałem tutaj tylko próbki z głównych ustawień pojedynczego EV, aby zaoszczędzić miejsce i czas ładowania.

Przy 100 ISO GX-10 zapewnia pięknie gładkie obrazy bez żadnych szumów, chociaż charakterystyczna dla Pentaxa miękkość jest zauważalna.

—-

Przy 200 ISO nadal nie widać szumu obrazu.

—-

Przy 400 ISO w ciemniejszych obszarach zdjęcia pojawiają się niewielkie plamki koloru.

—-

Przy 800 ISO plamki koloru są bardziej wyraźne, a obraz zaczyna wyglądać na nieco zaszumiony.

—-

Przy maksymalnej czułości 1600 ISO widoczny jest spory szum obrazu, ale wydajność nadal jest na poziomie oczekiwanego standardu.

—-

„Na kolejnych dwóch stronach przedstawiono szereg zdjęć testowych. W tym przypadku obraz w pełnym rozmiarze został zmniejszony ze względu na przepustowość, a w niektórych przypadkach kadr pobrany z oryginalny obraz w pełnej rozdzielczości został umieszczony poniżej, aby można było docenić całość jakość."

—-

Podobnie jak w przypadku poprzednich testowanych lustrzanek cyfrowych, nakręciłem to zdjęcie w trybie RAW, a następnie przekonwertowałem je do formatu JPEG o maksymalnej jakości przy użyciu Adobe Camera RAW w Photoshop CS2. Zobacz poniżej przycinanie porównawcze w pełnej rozdzielczości.

—-

Porównaj ten kadr z powyższego obrazu z podobnymi zdjęciami wykonanymi innymi lustrzankami cyfrowymi 10 MP, takimi jak Olympus E-400, Nikon D80, Canon EOS 400D i inni. Myślę, że zgodzisz się, że GX-10 jest tak dobry, jak konkurencja, jeśli chodzi o ogólne szczegóły.

—-

Obiektyw Pentax marki Schneider-Kreuznach zapewnia doskonałe odwzorowanie szczegółów od rogu do rogu, ale niewielka dystorsja beczkowa nieco zakrzywia horyzont. I tak, to słynne zepsute „Napoli” w oddali, wciąż zaśmiecające nasze wybrzeże.

—-

Jest to 100-procentowy kadr z narożnika poprzedniego zdjęcia, pokazujący poziom ostrości narożników obiektywu kitowego 18–55 mm.

—-

Aby pokazać różnicę w szczegółach i głębi kolorów między natywnym formatem JPEG aparatu o wysokiej kompresji a formatem DNG RAW, spójrz na ten kolorowy obraz. Został nakręcony w trybie JPEG.

—-

Oto 100-procentowy kadr z powyższego obrazu.

—-

Teraz porównaj to z kadrem z tego samego obrazu, ale tym razem zrobionym w trybie DNG RAW i przekonwertowanym za pomocą Adobe Camera RAW w Photoshop CS2. Gradacje kolorów są dokładniejsze, a ujęcie jest zauważalnie bardziej szczegółowe.

—-

„Ta strona składa się z obrazów o zmienionym rozmiarze, dzięki czemu można ocenić ogólną ekspozycję”.

—-

W trybie JPEG 22-bitowa ścieżka danych nie daje dużej przewagi, ale w trybie RAW zapewnia większą głębię kolorów i większą swobodę ekspozycji.

—-

Po prostu musiałem jakoś zrobić zdjęcie mojego nowego samochodu, prawda? Tutaj umiejętnie demonstruje doskonały zakres dynamiczny dostępny w trybie RAW. Ekspozycja została dostosowana w Adobe Camera RAW, aby uzyskać wiele szczegółów świateł i cieni, które po prostu nie były widoczne w trybie JPEG.

—-

Fotografując z prędkością trzech klatek na sekundę, możesz uchwycić niesamowite ujęcia akcji. Ten został wykonany przy użyciu 15 kolejnych klatek, a następnie skomponowanych w Photoshopie CS2. Facet puszczający latawiec to mój dobry przyjaciel Rich Holloway.

—-

Zaufany wynik