Dlaczego gry z otwartym światem potrzebują psychotycznego antybohatera

OPINIA: Nick Cowen bada, dlaczego gry z otwartym światem nie są w stanie opowiedzieć przyzwoitej historii, dopóki nie zaakceptują potrzeby psychotycznego antybohatera

Jedną z najbardziej niedocenianych gier na konsole ostatniej generacji jest Prototype. Nie był szczególnie przełomowy pod względem mechaniki ani ustawienia. Kiedy została wydana, była to druga gra od około miesiąca, w której gracze kontrolowali superpotężnego osobnika wypuszczonego w dystopijnym otwartym świecie (drugi to Infamous). Ale to, co odważył się zrobić ze swoim bohaterem, zostało w dużej mierze przeoczone.

Antybohaterem w centrum Prototypu był Alex Mercer, podejrzany osobnik, który budzi się w kostnicy z brakującymi częściami pamięci i nowo odkrytą umiejętnością zmiany kształtu. Przeszukując miasto w poszukiwaniu osób odpowiedzialnych za jego stan, rozwija nowe moce, które mu na to pozwalają przekształcić jego kończyny w broń, wbiegać na boki budynków i strzelać kolcami z jego ciała, wbijając w niego każdego wroga sąsiedztwo. Odblokowuje także możliwość przybrania postaci każdego, kogo zabije i pochłonie.

Jak polubić mordercę: zabójcy gwiazd z gier Assassin’s Creed, dla których łatwo jest wykorzenić.

Ten ostatni aspekt Protoype prawie podyktował, że postać gry była bezlitosnym bandytą. Alex Mercer był psychopatą i nigdy nie wspomniano, czy jego stan psychiczny był spowodowany przez wirus, który go zaraził, czy też zawsze był paskudną robotą. Zgodnie ze światopoglądem Alexa, każdy w jego otoczeniu był albo zasobem do wykorzystania, albo przeszkodą do zmiażdżenia.

Krótko mówiąc, Alex patrzył na świat dokładnie tak samo, jak gracz.

Gry z otwartym światem oferują graczom bachanalski poziom wolności, co często może potwornie zaskoczyć, gdy twórcy próbują z nimi opowiedzieć. W grach takich jak L.A. Noire czy Śpiące psybohaterskich bohaterów zwykle można zobaczyć, robiąc straszne rzeczy, po prostu dlatego, że gracz ma na to ochotę. Mogą być siłą dobra pod względem narracji, ale to nie powstrzymuje gracza przed używaniem ich do koszenia pieszych ogniem z karabinu maszynowego.

Zobacz też: Xbox One kontra PS4

Nowy start Niko Bellica w Liberty City był nieco utrudniony przez wybrany zawód.

Prototyp różni się pod tym względem. Ponieważ Mercer jest zatwardziałym zabójcą, każda czynność, w której gracz bierze udział, ściśle łączy się z moralnym kompasem postaci. W pewnym sensie sprawia to, że Mercer jest jednym z najlepszych bohaterów w grze otwartego świata. Historia gry może być trochę szalona, ​​ale żadna akcja, którą podejmie gracz, nie przerwie narracji w fabule nie ma żadnego przypadku, w którym Mercer wydaje się być czymś innym niż niesympatyczny lub obłąkany.

Mercer nie jest pierwszym antybohaterem, który wystąpił w grze z otwartym światem. Podwaliny pod postacie tak nielubiane jak on zostały stworzone w Grand Theft Auto 3, w którym główny bohater Claude Speed, po cichu podjął się każdej pracy, nieważne jak krwiożerczy, aby zemścić się na swoim byłym partnerze w przestępstwo. Najbardziej udane historie opowiadane w grach wideo z otwartym światem to te, które dotyczą postaci, które w ramach narracji mają licencję na okaleczanie i zabijanie do woli: Crackdown, Prototype, GTA 3 i Watch Dogs wszystkie należą do tej kategorii.

Zobacz też: Najlepsze gry 2014

Nawet nie udawać: wszystkie trzy postacie w GTA V były socjopatami, a gra była dla tego lepsza.

Co ciekawe, jedna franczyza z otwartym światem, która była w stanie poruszać się po tym moralnie mętnym terenie, jest Seria Assassin’s Creed firmy Ubisoft, ale z drugiej strony wszyscy bohaterowie tych gier to wyszkoleni zabójcy.

Narracyjne obawy w otwartym świecie upadają w momencie, gdy deweloperzy próbują wzbudzić współczucie swoich bohaterów. W red Dead RedemptionJohn Marsden był przedstawiany jako człowiek, który tak bardzo szanował swoją kochającą żonę, że odrzucał oferty prostytutek w każdym mieście, do którego jeździł. Jednak gracze otrzymali osiągnięcie w grze za przywiązanie kobiety do niektórych torów i umożliwienie przejechania po niej pociągowi. W świetle tej działalności Marsden wydał się co najmniej nierówny.

W Grand Theft Auto 4, gracze mieli stanąć po stronie Niko Bellica, Europejczyka z Europy Wschodniej, który przyjechał do USA i próbował zostawić za sobą krwawą przeszłość. Ale plany Niko dotyczące nowego startu stały się niemożliwe do zainwestowania, gdy zaczął podejmować pracę jako zabójca kontraktowy.

Zobacz też: Wiadomości i plotki dotyczące Red Dead Redemption 2

Sleeping Dogs: wcielasz się w tajnego policjanta, który potrafi wtapiać twarze wrogów w fanów. Poważnie.

Moralne rozmyślanie Niko mogło być powodem, dla którego Rockstar mądrze wybrał postacie bohaterów Grand Theft Auto 5 trzy najbardziej odrażające osoby, które kiedykolwiek uhonorowały grę wideo. Franklyn to bandyta, Michael to Anthony Soprano, który utknął w niekończącym się odcinku Osbournes i Trevor… cóż, Trevor jest zasadniczo nihilistycznym psychopatą, motywowanym przez najbardziej instynkty. Wszystkich nie da się polubić.

Nawiasem mówiąc, nie zwracam uwagi na fakt, że postacie GTA 5 są tak przerażające jak krytyka. W rzeczywistości są kluczem do tego, dlaczego GTA 5 jest lepszą grą, a Rockstar jest w stanie opowiedzieć dzięki niej lepszą historię niż jej poprzednik.

Jest to lekcja, na którą powinni zwrócić uwagę inni programiści. Nawiasem mówiąc, lekcja Radical Games, czyli deweloper stojący za Prototype nie nauczył się, próbując umieścić postać w centrum swojej kontynuacji nieco heroiczny. Na nośniku gier wideo kluczową atrakcją są potyczki bez konsekwencji. Bohaterowie w tym środowisku po prostu przeszkadzają.

Przeczytaj nasz poprzedni wpis w cotygodniowej kolumnie TrustedReviews: Czy fani i fundusze stworzyli szablon gry Ubisoft?