Recenzja Wargroove: Advance Wars spotyka Game of Thrones i urocze psy

Po zabójstwie jej ojca i ataku na jej królestwo Mercia przeżywa ciężki tydzień. To jest punkt wyjścia Wargroove, pokazując nowo koronowaną królową królestwa próbującą przezwyciężyć desperacką sytuację z pomocą swojego wieloletniego trenera i jej czasami psiego psa, czasami sojusznika walki Cezara.

To mniej więcej tyle samo ekspozycji, ile Wargroove kiedykolwiek oferuje. Stąd są wesołe dialogi i seria komediowych nieporozumień, które można łatwo wyjaśnić prostą rozmową, ale zamiast tego przybrać formę długotrwałych bitew.

Na pierwszy rzut oka,

Wargroove seria klasycznej strategii małpiego Intelligent Systems Advance Wars. Nie jest to nieśmiałe i jest widoczne w każdym grubym, jaskrawym duszku, każdej przewiewnej linii dialogów, a nawet identyczny sposób, w jaki postacie zbliżają się do siebie w walce, przecinając ukośne machnięcie na środku ekranu, aby wydać ból.

Związane z: Najlepsze gry Nintendo Switch 2019

Zarówno najlepszy komplement, jak i najbardziej potępiające potępienie Wargroove jest to, że ostatecznie jest to nic więcej niż średniowieczna fantazja Advance Wars.

Właśnie to postanowili zrobić deweloperzy Chucklefish Wargroovei osiągnęli tę wzniosłą ambicję. Wargroove to odprężona i wciągająca gra strategiczna, która dobrze radzi sobie z abstrakcyjnym chaosem wojennym w przyjemną, przyjemną formę. Nigdy jeszcze żaden olbrzymi smok nie wywalający drzwi fortecy z podmuchem ognia nie był tak przyjazny rodzinie.

Niektóre z wyborów projektowych tutaj również są inteligentne. Mniejsze, takie jak przejmowanie budynków w jednej turze zamiast dwóch lub płacenie złotem za wzmocnienie żołnierzy, są eleganckimi, ale nie ogromnymi zmieniaczami gry. W międzyczasie każda postać ma specjalny ruch „groove”, który może zostać uwolniony z potężnym efektem. Może to obejmować sadzenie drzew, które mogą przejść tylko sojusznicze jednostki, aby zablokować trasę, lub w przypadku Cezar, pies dowódca, inspirujący pobliskie jednostki do natychmiastowego wykonania kolejnej tury, abyś mógł naciskać głęboko na atak. Kiedy twoje postacie dostaną się do swojego „groove”, mogą być niezwykle przydatne, ale także dają ci dostęp do bardziej taktycznej głębi, której w innym przypadku gra pomija.

Związane z: Najlepsze gry na PC 2019

Jednak moja ulubiona zmiana, trafienia krytyczne, ma duży wpływ na walkę z tymi problemami. Trafienia krytyczne to specjalne stany, w których może znajdować się postać, które powodują, że jej ataki zadają dodatkowe obrażenia. Rycerz, potężna jednostka kawalerii do atakowania szeregów wroga, zadaje obrażenia krytyczne po przesunięciu sześciu pól w turze. W międzyczasie pikinierzy mogą formować się ramię w ramię, zadając krytyczne obrażenia, o ile stoją obok podobnie uzbrojonego kumpla.

Każda jednostka ma swój własny stan krytyczny, a warunki, które go wywołują, oznaczają, że gracze, którzy chcą się trochę zastanowić nad pozycjonowaniem jednostek, mogą otrzymać nagrody.

Ten sposób myślenia staje się niezbędny, ponieważ gdy tylko kampania przestanie oferować mądre rady i wskazówki w kluczowych punktach, Wargroove staje się miażdżąco trudny, zwłaszcza gdy nie ma punktów kontrolnych w misji, które oferowałyby ratunek po nieudanej 30-minutowej misji obrony z powodu błędnego kliknięcia.

Misje w większości mogą przypominać walkę na wyczerpanie, ponieważ grasz w grę ekonomiczną. Zdobywanie domów daje ci gotówkę w każdej turze, a ty będziesz powoli próbował okraść wroga z ich struktury, utrzymując jednocześnie swoje własne rezerwy na wysokim poziomie, dzięki czemu możesz powoli zdławić ich siły przez przełożonego liczby. Może się to wydawać trudne, ale oznacza to, że małe fragmenty bohaterstwa pojawiają się grubo i szybko, gdy przepychasz się przez małe linie wroga lub używasz potężnego trebusza, aby strzelać do zajętych budynków.

I zdarzają się błędne kliknięcia. W rzeczywistości interfejs użytkownika ogólnie pozostawia trochę do życzenia. Jest to zaskakująco łatwe, gdy próbujesz wejść w interakcję ze swoimi żołnierzami, aby przypadkowo skończyć z pominięciem swojej tury, przynajmniej w wersji Switch. Skończyło się tym, że zawiodłem dość karną misję po tym, jak przypadkowo pominąłem całą swoją turę, gdy rzeczy były na ostrzu noża, co doprowadziło do tego, że mój dowódca został spakowany. Nie był to aż tak duży problem na PC, ale ten jeden mały problem z menu ciągle rzucał kluczem w prace nad wersją na Nintendo.

Na całej planszy znajduje się bogactwo treści, z rozbudowaną kampanią, trybem zręcznościowym, który pozwala wcielić się w dowolnego dowódcę w serii bitew i bardzo lekką fabułą. Jest też tryb wieloosobowy, w który grałem bez problemów z innym graczem Switch, chociaż gra krzyżowa na PC i Xbox One jest również funkcją. Jeśli to nie zadziała, możesz także utworzyć własne kampanie, w których ludzie będą mogli się wypróbować, w tym edycję dialogów.

To genialny wycinek treści i świetna opcja dla osób, którym bardzo brakuje marki Intelligent Systems wstecz, ale trudno jest znaleźć powód, aby zdecydowanie ją polecić, jeśli nie grałeś w oryginał.

Przypuszczam, że jest tam dużo psów. Czworonożni przyjaciele są tutaj dużą częścią aranżacji, a puszyste opancerzone psy wojny są twoimi najlepszymi zwiadowcami i jednymi z najbardziej mobilnej piechoty. Gdybym był cynikiem, sugerowałbym dodanie uroczych psów, aby uchwycić pokolenie mediów społecznościowych. Być może potwierdza to fakt, że psy tak naprawdę nigdy nie giną w grze. Kiedy zabraknie im zdrowia, zamiast ginąć, po prostu straszyli.

Są zdecydowanie urocze, ale wydaje mi się, że są specjalnie nakierowane, by sprawić, że pomyślę, że są urocze, co sprawia, że ​​przewracam oczami. Ale też są real dobre psy. Cokolwiek innego Wargroove nie można zaprzeczyć, że grafika i animacja nadają każdej jednostce wspaniałą charakterystykę.

Werdykt

Wargroove jest wierną aktualizacją klasycznej serii strategicznej i pomimo pewnych sprytnych dodatków, nigdy tak naprawdę nie osiąga więcej niż to. Kompetencje są godne pochwały, a to solidna gra, która przez chwilę rozbawi fanów strategii.

Niestety ostatnia trzecia część kampanii boryka się z ogromnymi problemami z trudnościami, które potęgują problemy z interfejsem użytkownika i UX. Ogólnie lubię Wargroove, ale bez różowego odcienia nostalgii trudno zrozumieć, dlaczego osoby zdesperowane za strategią cut-back nie zdecydowałyby się po prostu na Into The Breach, zamiast.