Until Dawn bir oyun için gerçekten "yeni" bir kavram mı?

GÖRÜŞ: Oyun geliştiricileri, oyun deneyimini tanımlamanın bir yolu olarak "yeni" yi kullanıyor. Ama yapılacak doğru şey bu mu?

Bir şeyin "yeni" olduğu kavramı, özellikle şimdiye kadar ya evrensel olarak ya da kendi kişisel gerçekliğimiz ve deneyimlerimiz açısından var olmamış olmasıyla ilgilidir. Ampul sahneye çıktığında, bu gerçekten yeniydi - daha önce kimsenin görmediği bir şey, evrensel olarak yeni bir deneyim. Bambi'yi ilk gördüğünüzde, o film sizin için yenidir ancak önceki nesiller için yeni değildir - birisi bunu daha önce görmüş, ancak kendi başınıza deneyimlediğiniz tarih açısından yeni kalıyor gözler.

Kişisel gerçekliğinizin evrenin paylaşılan gerçekliğiyle eşit öneme sahip olduğu fikrine katılıyorsanız, "yeni" nin her iki tanımı da eşit derecede doğru ve inandırıcıdır. Her ikisi de aynı anda var olur ve birbirlerini geliştirmek ve bilgilendirmek için çalışırlar.

"Yeni" kelimesinin yorumlanmasında kafa karışıklığı gelir, kesinlikle pazarlama ve satıcılık söz konusu olduğunda. Bir şeyi (belki de) olduğundan daha heyecan verici gösterme girişiminde, bu tür sıfatlar pervasızca terk edilerek ve arkasındaki tanıma çok az saygı gösterilerek kaldırılır.

Yaklaşan PS4'e özel korku oyunu Until Game, hiperbolik muameleyi gören en son oyun. yayıncı Sony ve geliştirici Supermassive Games, bunu çığır açan, gerçekten yeni bir şey olarak tanıtmaya hevesli ve eşsiz. Yine de gerçekten yeni mi?

Konsept, izole bir kabinde mahsur kalan ve hayatları için savaşan sekiz gencin etrafında dönüyor. Oyunun adı göz önüne alındığında, bu noktada şafağa kadar hayatta kalmaya çalıştıklarını varsaymak güvenlidir. Bu anlatım konseptini oyuncu kadrosunun görsel tasarımı, çevre estetiği ve tehdit ile birleştirin. görünüşte yenilmez bir seri katil ve şimdiye kadarki neredeyse her slasher filminin gevşek hikayesine sahipsiniz. üretilmiş.

Durdurulamaz kuvvet vs. Texas Chainsaw Massacre'dan Scream'e, Halloween'den Cabin in the Woods'a kadar her şeyin arkasındaki fikir seksi ama savunmasız gençler. Yaratıcı bir yön olarak, bu "yeni" bir fikir değildir ve bu tür filmlerle ilgili deneyime sahip olan herkes, Until Dawn'ı (şimdiye kadar oynadıklarımıza dayanarak) inanılmaz derecede tanıdık bulacaktır.


Until Dawn'ın sağlamaya çalıştığı deneyim zaten var, tartışmalı bir şekilde video oyunu biçiminde mevcut değil. Başka bir ortamda bu kadar güçlü ve gözle görülür bir şekilde devam eden bir kavram, onu yeni bir platforma aktararak gerçekten orijinal kabul edilebilir mi?

Ta ki Dawn bir slasher filmi gibi hissedinceye kadar, tasarım ekibinin bu tür şeylere doğrudan saygı göstermekten başka bir şey yaratmak istediğine inanmak zor. Bu kesinlikle bir "slasher oyunu" değil, bir video oyunu paketine sıkıştırılmış bir slasher filmi. Öyleyse, şimdiye kadar oynadıklarımızın en hayal kırıklığı yaratan unsurlarının etkileşimi kolaylaştırmak için tasarlanmış olması şaşırtıcı gelmemelidir. Burada sunulanların dili, temposu ve tonu her bir "film deneyimidir", bu da etkileşim anlarının kıyaslandığında garip hissetmesine neden oluyor.

Girdi şemaları işe yaramadığından değil, sorun daha çok, pasif izleyici etrafında oluşturulmuş bir şablona yerleştirilen etkileşimli fikirlere ayak uydurma teorisinde yatıyor. Mevcut iki fikri karıştırmak kesinlikle yeni bir şeyin yaratılmasına yol açabilir, ancak bu karışım sinema ve oyun, bu noktada çok iyi bildiğimiz bir şeydir ve ikna olmadı. Kuşkusuz, bu türden karar verme, Heavy Rain'den The Walking Dead'e kadar her şeyde mevcuttur.


Until Dawn'ın belki de en ateşli bir şekilde kendisini orijinal bir şey olarak tanıttığı yer, anlatı seçiminin sağlanmasıdır. Birlikte rol oynayan sekiz gençten hepsi, eylemlerinize ve kararlarınıza bağlı olarak hayatta kalabilir veya ölebilir. Finale dokunmadan sekiz kişiyle ulaşmanız mümkün. Herkes ilk tehlike ipucunu kontrol ettiği için hikayenizin erken bitmesi de eşit derecede olasıdır.

Bu kesinlikle video oyunu anlatımına tamamen yeni bir yaklaşım değil, ancak böyle bir sistemin sekiz katılımcıyla çalışması için gereken karmaşıklık düzeyi takdire şayandır. Bununla birlikte, tüm olasılıklar için işe yarayan bir senaryo oluşturmaktan daha önemli olan, böyle bir "seçimin" deneyimi, özgün ve ilerici hissettirecek şekilde etkileyip etkilemediğidir.

Bazı kararları veriyor olabilirsiniz, ancak hangi seçeneği tercih ederseniz edin, bir slasher filmi anlatısının sunulmasıyla sonuçlanacaktır. İşin püf noktası, size sunulan seçeneklere rağmen, olayların tekil bir versiyonunu deneyimlemeye devam edeceğinizdir. Bu nedenle, tercih edilen unsur, önceden tanımlanmış bir anlatıdan geçmekle karşılaştırıldığında, kendisini "yeni" veya farklı hissettiriyor mu?

İster önceden tanımlanmış ister açık uçlu olsun, yine de yalnızca tek bir hikayenin gerçekleştiğini göreceksiniz. Tamamen bir yazar tarafından yazılmış olsaydı, bu hikaye daha az güçlü olur muydu?


Her oyuncunun hikayesi birbirinden biraz farklı olsa da, her oyuncu hala daha önce gördüğümüz türden bir slasher filmi deneyimini yaşıyor olacak.

Oyunu ikinci veya üçüncü kez yeniden oynayarak farklı olaylar dizisi görmek size yeni bir bakış açısı sağlayabilir, ancak bu tür bir yeniden ziyaret, tercih edilen temel kibri tamamen karartır. Geçmişte bu tür oyunları oynama deneyimlerine dayanarak, sonraki ziyaretlerde kendinizi başlangıçta seçmediğiniz seçenekleri seçerken bulursunuz - herhangi bir seçim özgürlüğü duygusunu ortadan kaldırırsınız.

On kez oynayabilirsiniz, ancak yalnızca ilk sefer anlamlı ve gerçekçi hissedecektir - bunun ötesinde herhangi bir şey, filmden silinen sahneleri içeren bir yönetmenin kurgusunu izlemek gibi hissettirecektir. orijinal. Yine bu, Until Dawn'ın gerçekten yeni bir şey sunduğu fikrini zayıflatmaya çalışıyor.

"Yeni" nin ne anlama geldiğine dair orijinal fikre geri dönecek olursak, Until Dawn yalnızca daha önceden slasher filmleri ve bu tür seçimleri içeren oyunlar deneyimi olmadan gelirseniz yeni hissedecektir. O zaman bu sizseniz, kişisel gerçekliğinizde bu çok orijinal bir deneyim gibi hissedilebilir.


Şimdiye kadar çaldıklarımıza dayanarak, tüm bunlara dikkat edilmesi gereken nokta, Ta ki Dawn eğlenceli bir deneyim olarak görünecek. Ancak eğlence, özgünlük veya "yeniliğe" eşit değildir ve video oyunu endüstrisinin durma zamanı gelmiştir. Bunun gibi fikirlerin - özellikle diğer ortamlardan ödünç alınanların - gerçekten çığır açıcı olduğunu ve benzersiz.

Eğlencenin kendine saygı duyduğu ve geçmişte ve günümüzde popüler olan ve popüler olanlardan büyük ölçüde ilham aldığı birbirine bağlı bir dünyada yaşıyoruz. Filmleri ve oyunları tamamen özel iki varlık olarak görmek, genellikle intihal edilen ortamın doğasını yanlış anlamaktır. Şimdiye kadar tam olarak bu video oyunu biçiminde görünmemiş olabilir, ancak bu onu yeni yapmaz.