The Elder Scrolls IV: Oblivion İncelemesi

”’ Platform: Xbox 360, PC. İncelenen Sürüm - Xbox 360 ”'

Yeni bir tek oyunculu RPG için kolay bir zaman değil. Son iki yılda, sert hayranlar bile geleceğin muhtemelen çevrimiçi olduğunu kabul etmeye başladı. World of Warcraft'ın Azetoth'unun ölçeğine ve güzelliğine sahip bir dünyayı alın, burayı binlerce oyuncuyla doldurun ve zenginlik ve çeşitlilik açısından herhangi bir geleneksel RPG için imkansız olan bir ortama sahipsiniz. eşleşme.

Şaşırtıcı olan şey şu ki The Elder Scrolls IV: Oblivion sadece beklemiyor, aslında size tek oyunculu bir oyunun en iyi yaptığı şeyler olduğunu hatırlatıyor. Sonuç olarak, zorluk tamamen benimdir, çünkü burada görülecek, yapılacak ve deneyimlenecek o kadar çok şey vardır ki, bu incelemenin sadece yüzeyi kazıyacağıdır. Bunun gibi bir oyunda bir karara tokat atmak ve bir puan almak, New York'a iki haftalık bir ziyaret için aynısını yapmaya benzer - söyleyeceğim herhangi bir şey, kendi oyun deneyiminize yansımayabilir.

Elbette, herhangi bir fikir ayrılığına yer olmayan bazı alanlar var: Oynanışı hakkında ne düşünürseniz düşünün, Oblivion'un tamamen muhteşem göründüğüne şüphe yok. İğrenç bir zindandaki ve örümcek ağlı bir mezardaki açılış sekansı, size sadece gelecek zevklere dair bir ipucu verir, ancak yüzeye çıkma bir nehrin yakınında, Cyrodiil'in merkezindeki dağlara ve ormanlara bakan harika bir "vay" anıdır. oyun. Bir düzeyde, hepsini daha önce görmüştük - doğal yapraklardan yemyeşil alanlar oluşturmak için örneklemenin kullanılması; Tatlı çiçek efektleriyle HDR aydınlatma; zırh ve su üzerindeki speküler vurgular; Zengin doku ayrıntısı için paralaks haritalama - ancak bir diğerinde yapmadık. Oblivion, bazıları zaten bu neslin mercek parlamasına eşdeğerine dönüşen bu teknikleri alıyor ve bunları teknik başarılardan sanatsal olanlara dönüştürüyor. İster imparatorluk şehrini yürüyerek keşfe çıkın, ister harabelerin arasından geçin ister dağın içinden geçin at sırtında geçmek, her zaman durmak, kamerayı çevirmek ve sadece manzarayı çekmek için bir cazibe vardır içinde. Gün batımının kırmızı parıltısı ile gün batımının kırmızı parıltısı arasında çok belirgin bir sıcaklık ve mevcudiyet ile kendi başına ışıklandırma çok hoş. Sadece ortalıkta takılıp dağın üzerindeki ışığın kabarmasını ve kaybolmasını seyretmek için cazip olduğunuz öğlenin sert, mavi aydınlatması vadiler.

Pekala, doğru olan bazı şikayetler var - bazen uzak tepelerde görülebilen tuhaf pürüzlü doku lekeleri var, müdahaleci bir şekilde acı çekiyorsunuz Siz keşfederken yaklaşık her on saniyede bir "alan yükleme" mesajı (oyun yalnızca iç ve dış mekan arasında hareket ettiğinizde yüklenmek için durur yer). Ancak bu ayrıntılar hakkında sızlanmak biraz Mona Lisa'yı görmeye ve çok küçük olduğunu sızlanmaya benziyor. Kimse dinlemiyor - sadece kendiniz için deneyimi mahvediyorsunuz.

Sadece coğrafya açısından değil, üretim tasarımı açısından dünyanın kendisinin çok güzel olmasına yardımcı oluyor. Bethesda'nın kendi dünyası için özel bir vizyona sahip olduğu Morrowind'den belliydi; Zengin ve güçlü bir şekilde efsanevi bir şey yaratmak için bir dizi fantezi etkisini İskandinav ve hatta Doğu gelenekleriyle başarılı bir şekilde harmanlayan. Oblivion ile kendini aştı. Kuzeydeki Bruma şehrini ziyaret edin, ardından Chorral gibi merkezi bir kasabaya gidin. Kıyafet, mimari ve dekorasyondaki farklılıklara bakın. Öyleyse, eski, sisle kaplı bir mezarlığa doğru yolunuzu bulun. Oymaları seyredin ve soğuk ışığın odaya nasıl aktığını merak edin. Daha önce muhteşem RPG'lere sahiptik - Final Fantasy X, Guild Wars, Jade Empire - ama Oblivion işleri yepyeni bir seviyeye taşıyor.

Dahası, bu güzelliği bir tuzak gibi kullanıyor. "Sürükleyici" kelimesi oyunun hakkını vermiyor - Oblivion, farklı konumlar ve bireysel insanlarla dolu bir fantezi dünyası yaratmaya henüz her şeyden daha fazla yaklaşıyor. NPC orduları farklı görünüyor, farklı giyiniyor ve kendi rutinlerine sahipler, kendi hayatlarını ele alıyorlar ve - sıklıkla - kendi amaç ve hedefleri. Kuşkusuz, bu, daha önce on beş kez duyduğunuz aynı cümleyi tekrarladıklarında veya ikisini fark edemediklerinde daha da sinir bozucu hale getiriyor. Üç gün önceki başarısız bir pusudan bu yana çubuğun altına bıraktığınız cesetler, ancak bazı zamanlar oyunu biraz kesmeniz gerekiyor gevşek. Oblivion'un dünyası mükemmel değil - ve gerçek hayatla dolu bir dünya görmek istiyorsanız bir MMO'yu asla yenemezsiniz - ancak daha önce gördüğümüz tek oyunculu oyunlardan çok daha fazla yol var.

Ve tüm bu unsurlar bir araya gelerek gerçekten kendi yolunuzu keşfedebileceğiniz bir dünya oluşturur. Oblivion, acemiler için Morrowind'den daha hızlıdır, çünkü sizi doğrudan merkezi arsaya atar ve ihtiyacınız olan yerde işaret tabelasını asla başaramaz. git ve sonra ne yapman gerekiyor, ama o kadar çok görev ve yan görev var ki, İmparatorluğun kötü durumunu görmezden gelerek günler geçirebilirsin. dilek. Bunu yapmayacaksın, çünkü ilk olarak olay örgüsü çok çekici, ama aynı zamanda en büyük ikramiye oyunlarından bazılarını kaçıracağın için. Örneğin, Oblivion'un cehennem dünyasına - Capcom'un en kanlı fantezilerinden fırlamış karanlık bir dünyaya - hücum etmenin yerini hiçbir şey tutamaz. Bozuk, kırmızı manzarasında uğursuz bir kuleye doğru ilerliyor, gergin bir ekip ile omuz omuza savaşıyor Kemik, yırtık et ve canavarca pençelerden oluşan koridorlarda sizi korur, size diğer birkaç oyunun yapabileceği gerçek bir "kahraman" hissi verir. dokunma.

Yani, tek oyunculu bir RPG'nin hala kendine geldiği yer burası. MMORPG'ler sizi bir kahraman gibi hissettirebilir - ancak çoğu zaman sizi günlük işlerde çalışan başka bir katı gibi hissettirirler, dayak atarlar. canavarlar ve ganimeti kapıyorlar - ama nadiren sizi kahraman gibi hissettiriyorlar: karanlığa karşı karşıya gelen ve oraya düzen getiren adam Diyar. Oblivion bunu sık sık yapar. Lionhead’in kusurlu klasiği Fable gibi, eylemlerinizin sonuçları olduğunu hissediyorsunuz. Bir şehri kurtarın ve istismarlarınızla ilgili haberler yayılır. Gereksiz yere öldürürsen ünün senden önce gelir. Her zaman hikayenin merkezindesiniz, çevrenin etrafında bir yerde gezinmiyor, kendi izinizi bırakmaya çabalıyorsunuz.

Bununla birlikte, dikkatiniz dağıldığınız için kimse sizi suçlayamaz. Sonuçta, katılabileceğiniz loncalar var, büyü becerilerinizi geliştirebileceğiniz bir atari üniversitesi, bir karanlık Katillerin kaydolması için tetikte olan suikastçıların kardeşliği ve hatta gladyatör birliği dahil. Ayrıca, kilit açma, zırh onarımı, simya veya konuşma becerisinin daha ince noktalarını incelemek isteyebilirsiniz. Ne kadar çok insanla tanışırsanız, o kadar çok görev ortaya çıkarırsınız ve - şükürler olsun - bunlar her zamanki "bodrumdaki beş fareyi öldür" saçmalığının çok ötesine geçer. Şimdiye kadar, iki erkek kardeşi yeniden temasa geçirdim ve evlerini trollerden arındırdım, yarı ork bir kahramanın arkasındaki gerçeği ortaya çıkarmaya çalıştım. arka planda, yozlaşmış bir şehir tüccarından gelen tehlikeli ticaret işaretleri aradı ve çalınan bir tüccarın gizemini çözmeye çalıştı boyama. Ve bunlar sadece seçili önemli anlardır.

Başka bir şekilde bak. Oblivion oynadığım dönemde çoğu oyunu tamamlamış olurdum, öyleyse neden hala yüzeyde kaşınıyormuş gibi hissediyorum? Pek çok şey, olmak istediğiniz kahraman veya anti kahramanın türüne ve oynamak istediğiniz şekle bağlıdır; oyunda iki veya üç kez kolayca oynayabilir ve her seferinde farklı bir deneyim yaşayabilirsiniz. Bunu şimdi satın alın ve iki yıl sonra hala ona geri dönebilirsiniz.

Belki daha da önemlisi, benzer bir vızıltı elde etmek için yünlü bir RPG cevizine sahip olmanıza gerek yok. Oblivion, ana Dünya haritasında bir anlık seyahat seçeneği veya belirli eylemleri gerçekleştirdiğinizde veya yeni ortamlara girdiğinizde otomatik kaydetme gibi basit fikirlerle kendinizi iyi hissetmenizi sağlamak için büyük acılar çekiyor. Arayüz, bir düğmeye dokunarak kullanılabilen sekmeli bir menü ile Xbox 360 için mükemmel şekilde uyarlanmıştır. Tetiği kullanarak hızlıca geçebileceğiniz geniş konular (envanter, büyüler, haritalar ve görevler) halinde düzenlenmiştir düğmeler. Oyun, zorlukları akıllıca ele alarak düşman yaratıkların ve zindan sakinlerinin seviyesini kendi mevcut durumunuz ve gerçek zamanlı savaşı zor bulmanız durumunda daha fazla ince ayar yapmak için bir kaydırıcı ile gidiyor.

Ve "gerçek zamanlı" kelimelerinin önemi küçümsenmemelidir. Son olarak, kılıcınızı nasıl salladığınız ve kalkanınızla nasıl bloke ettiğiniz bir fark yaratır. Yaylar ve oklar aslında kullanışlıdır ve büyülü ateş patlamanız ıskalayabilir çünkü amacınız ve zamanlamanız dolmuştur, sadece istatistikler öyle söylediği için değil. Seviye atlamak ve beceri puanlarını tahsis etmek hâlâ hayati önem taşımaktadır, ancak becerinin, cesaretin ve stratejinin önemli olduğuna dair daha büyük bir his vardır. Bethesda'nın gerçek RPG'nin yolundan dönmediğini, konsol aksiyon RPG'leri ve PC aksiyon oyunları gibi diğer türlerden bir şeyler öğrenmekten korkmadıklarını hissedebilirsiniz.

Söylemeye gerek yok, bu oldukça bağımlılık yapan bir destan ve bahar güneşinin tadını çıkarırken günlerce oynayarak kilitli kalacaksınız. Daha önce bahsedilen küçük kelime öbekleri dışında, kusursuz olacaktır: diyalog ve seslendirme bile birinci sınıftır. Ne yazık ki, ancak, olası en kötü neden için bir noktayı sabitlemem gerekiyor: böcekler. Oynadığım saatler boyunca, birkaç kez oyunun donması ve çökmesi yaşadım ve bu bir konsol oyunu için mantıksız görünüyor - bu kadar iddialı biri bile. Sık sık kurtarmak benim tavsiyemdir.

Bu uyarı kelimesi bitti, oynamak için yeni bir grafik kartı veya bir Xbox 360 satın almanız gerekse bile, yalnızca Oblivion'un bir kopyasını insanca mümkün olan en kısa sürede almanızı tavsiye edebilirim. Bu türden satın alımları değerli kılan bir tür dönüm noktası oyunu.

"'Karar"'

Her çağın en iyi, en ilgi çekici RPG'lerinden biri ve yeni nesil oyun makinesinin dünya yaratma yetenekleri için çarpıcı bir reklam. Harcayacak vaktiniz varsa, Oblivion, doldurmanız gereken tüm maceraya sahip.