Denon AH-C751 Kulaklık İncelemesi

Ses kalitesine odaklanan bu kadar çok ses ürününün neden iyi görünümden ödün verdiğini ve kaliteyi inşa ettiğini sık sık merak ediyorum. Kısa süre önce incelediğim Graham Slee Voyager taşınabilir amplifikatörü harikaydı, ancak Maplin'den bir kutu, biraz tel ve bir lehim havyası ile kulübenize yerleştirebileceğiniz bir şeye benziyordu.

Kendi referans kulaklıklarım - bir çift Grado SR325is - şimdiye kadar dinlediğim herhangi bir çift kulaklıktan lekeler çıkarır, ancak kafanıza kelepçeli haldeyken dışarıda görünmek istemezsiniz. Önyükleme konusunda çok kırılgan hissettikleri için onları günlük işe gidip gelmenin kötüye kullanılmasına maruz bırakmak istemezsiniz. Bir arkadaşın müstehcen pahalı hi-fi'sinin fiyatı on bine yaklaşan bir fiyat etiketine sahip, ancak CD'nin ve amplifikatörlerin stili Seventies Bilim Kurgu TV programı Buck Rogers'ın bir bölümünde yerinde görünmüyordu. Bu çok haksız görünüyor: ses meraklıları bile iyi tasarımı takdir ediyor.

Bu yüzden, Denon’un AH-C751’lerini ilk kez çırptığımda cesaretlendim. İşte her bitimde 140 sterlinlik yüksek fiyat etiketine bakan bir çift kulaklık vardı. Mermi şeklindeki kulaklıkların her ikisi de çekici iki tonlu mat gümüş kaplamalı alüminyumdan yapılmıştır. Her biri hafif çıkıntılı, biraz daha parlak metal halka ile süslenmiştir ve her biri eşit derecede ciddi görünümlü siyah plastik kulak uçlarıyla doldurulmuştur.

Yapı kalitesi, kutudaki görünüm kadar iyidir - aslında AH-C751’in her şeyi ağır hizmet hissi uyandırır. Çoğu zaman pahalı olan kulaklıklar kulağa hoş gelir, ancak ince, sağlam olmayan kablolarla birlikte gelir. Ultimate Ears’in Super.fi Profesyonelleri gibi bu Grado SR325'ler de akla geliyor: Her ikisinin de günlük işe gidip gelmenin bir yılı dayanacakmış gibi hissetmeyen kabloları var. Burada öyle değil: Bu Denon'lardaki kablolar kalın ve ceketinizin fermuarına birkaç kez takılmakla iyi başa çıkacaklarını hissediyorlar; kablonun fişle buluştuğu bağlantılar da sağlamdır ve Denon onlara "dolaşmaya karşı dirençli" olmaları için ne yaptıysa mükemmel bir şekilde çalışır. Tıpkı yakın zamanda incelediğim Ultimate Ears Super.fi 4’lerde olduğu gibi, bunları cebinize koyabilir, bir gün sonra çıkarabilir ve bir dakika kadar çözmenize gerek kalmaz.

Ne yazık ki, kulağınıza takar takmaz, ses meraklıları alanına geri dönersiniz: bu mermi şeklindeki gövdeler yanlara doğru dışarı çıkar Kulağınızın sifonu oturmak yerine, sanki bir tür tuhaf piercinginiz varmış gibi görünmesini sağlamak - zarif bir görünüm değil. Ayrıca 140 sterline daha geniş bir aksesuar seti de görmek isterim. İki parçalı, modüler bir kablo (ana kablo 50 cm uzunluğunda ve 80 cm uzatma var) ve ayrıca bir taşıma çantası alsanız da, montaj seçenekleri sınırlıdır.

AH-C751’in öncülleri olan AH-C700’lerde olduğu gibi, yalnızca üç çift silikon kauçuk flanş elde edersiniz; Riyad'ın bulduğu gibi, sağlanan bağlantı parçalarının hiçbirinin kulaklıkları en iyi şekilde deneyimleyecek kadar sıkı bir uyum sağlamadığını fark ettim. Bu, kulaklarınıza uymayacağı anlamına gelmez - sonuçta herkes farklıdır - ancak bu, size uyma olasılıklarının, örneğin bir Bunlardan biraz daha ucuza mal olan ve toplam yedi geçme manşonla birlikte gelen Shure SE310 çifti: üç köpük, üç kauçuk ve bir üçlü flanş kauçuğu uydurma.

Bununla birlikte, sıkı bir uyum sağladığınızda (bu incelemenin amaçları için bir çift orta Sennheiser armatürü nakletmek zorunda kaldım) kulağa oldukça özel geliyorlar. Dinleme testlerime Cerys Matthews’un albümü Till The Sun Turns Back ile başladım ve Denonları şu anki favori kulak kanalım olan Sennheiser CX 95s ile arka arkaya karşılaştırdım. Open Roads, kulaklıkların yeniden üretmesi özellikle zor olan bir parçadır: güçlü, keskin vokaller, gitarlar, piyanolar ve kemanlar içeren karmaşık bir destek parçasıyla birleştirilmiştir. AH-C751'ler her bir parçayı etkileyici bir netlik ve ayrımla yeniden üretti. CX 95'ler iyi işliyor ancak Matthews’un sesinde biraz daha tizlik var ve ayrı bölümleri bu kadar net duyamıyordum.

Biraz daha basit ama aynı derecede zorlayıcı bir şeye geçerken, Joe Henderson’ın eşsiz Lush Life diski Isfahan'ın açılış parçasını yükledim. Solo saksafon ve çift bas müziği, bir çift kulaklığın müziği ne kadar doğal bir şekilde yeniden üretebildiğinin mükemmel bir göstergesidir. Yine Denonlardan etkilendim. Saksafonun her nüansı aslına uygun olarak yeniden üretildi ve beraberindeki kontrbasın yumuşak tınlaması, bu telefonlarda CX 95'lerde olduğundan çok daha inandırıcı ve gerçek ses çıkarıyordu.

Ancak AH-C751'ler mükemmel değildir ve başlangıçta bu, kuru tarafa dokunan bir sesle kendini gösterir. Sennheiser'ın sıcaklığından, heyecanından ve yumruklarından yoksundurlar ve bu kulaklıkların güçlü basına da sahip değiller. Her tür müzikle evde olduğu gibi değiller. Bir ses ürününe gerçekten meydan okumak için her zaman dahil etmeyi sevdiğim bir parça, Mozart'ın Requiem'i - şaşırtıcı drama ve karmaşıklıktan oluşan bir koro çalışması. Özellikle Lachrimosa, bir ürünün karmaşık yüksek frekansları yeniden üretme yeteneğini gerçekten test ediyor ve burada Denon'lar fena halde başarısız oldu. Koro doruk noktasına ulaştığında, kulaklıklar bununla başa çıkmakta başarısız oldu; tam olarak ayrılmadılar ama ortaya çıkan ses yeterince kötüydü ki uzun süre dinlemek istemeyecektiniz.

Muse’un Kara Delikleri ve Vahiyleri de bu zayıflığı, o kadar acımasız olmasa da, müziğin keyfini düzgün bir şekilde çıkarmamı sağlayacak kadar tam olmayan bir sesle ortaya çıkardı. Starlight’ın güçlü, itici elektro gitarları bir dokunuşla daha fazla vücut yapabilirdi ve Knights Of Cydonia’nın gıcırdayan açılış vokalleri, Mozart'ın Requiem korosuna tam anlamıyla benzer bir karışıklık ve tutarsızlıktan muzdaripti üfleme.

"'Karar"'

Bu Denon’ları gerçekten beğendim, ama sorun şu ki, her tür müzikle onları her zaman sevmiyordum. Etkileyici bir denge, sıcaklık ve gerçekçilik düzeyine sahip olmalarına ve özellikle akustik müzikte güçlü olmalarına rağmen, zayıf yönleri vardır. Bazı parçalar üst uçta bir eksiklik ortaya çıkarır ve herkesin zevkine göre olmayan biraz kuru bir genel dengeye sahiptir.

Bununla birlikte, AH-C751'ler açıkça çok yetenekli kulaklıklardır - yukarıda ayrıntıları verilen sorunlar yalnızca ara sıra ortaya çıkacaktır. Ama beni 140 sterlin harcamaya değer olduklarına ikna edecek kadar yetenekli değiller. Ve bana seçici deyin, ancak bir çift kulaklığa bu kadar para harcayacaksam, onların da kutudan daha eksiksiz bir aksesuar yelpazesiyle gelmelerini beklerim.