Metro: Son Işık - Metro: Son Işık

Metro: Son Işık - Silahlar ve Cephane

Last Light ayrıca STALKER serisindeki daha RPG aromalı başlıklardan fikirleri entegre etmek için harika bir iş çıkarır. En basit kurşunun bile gerçek değeri vardır ve gaz maskeniz için filtreler olmadan yüzeyin üzerinde veya bazı durumlarda aşağıda uzun süre dayanamazsınız. Yalnızca birkaç temel silah türü vardır, ancak bunlar keskin nişancı silahları, gizli silahlar ve aşırı güçlü av tüfeği ve sayıları oluşturmak için özelleştirilebilir. düşmanlar ve göreceli cephane kıtlığı, taşıdığınız silahlar hakkında dikkatlice düşünmenizi ve herhangi bir veri için doğru araca sahip olmanızı sağlar. durum. Farklı silahların oyun tarzınız üzerinde somut bir etkisi vardır. Bir tabancayı gece dürbünü ve baskılayıcı ile donatın ve orta menzilli gizli öldürmeler için mükemmel bir araca sahip olun. Dört namlulu bir av tüfeği kuşanırsanız, çabuk vurup sert vursanız iyi olur.

Daha fazla beyin atıcıyla mücadele edenlerin endişelenmesine gerek yok. Varsayılan kampanya modu kasıtlı olarak orijinalin cimri seviyelerinden cephane kullanılabilirliğini artırır. Metro 2033, agresif bir yaklaşımın bitmek zorunda kalmamasını sağlamak için zorluk seviyesini dengeler başarısızlık. Bazıları bunun ve gaz maskeleri ve radyasyona daha az vurgu yapılmasının, basitleştirme olarak kabul edildiğini düşünebilir. Haklı olabilirler, ancak Last Light, Call of Duty'den hala kilometrelerce uzakta.

Metro: Son Işık - Atmosfer ve Görseller

Kısmen bu bir hikaye meselesi, daha belirsiz ve her zamanki hevesli saçmalığa o kadar da eğilimli değil. Bu, iyilik ve kötülük kavramlarının çoğunlukla ortadan kalktığı ve oyunun yarısını kahramanın doğru şeyi yapıp yapmadığından bile emin olmadan geçirdiğiniz bir dünya. Bu, en özverili ve kahramanca eylemlerinizin, hiçbir iyiliğin cezasız kalmasının bir varyasyonunda, ters-üretken olabileceği bir oyundur.

Atmosferin çoğu büyük olay örgülerinden ve ağır karakterizasyondan değil, arka planda duyduğunuz neredeyse tesadüfi diyaloglardan geliyor, hepsi de mükemmel bir oyuncu kadrosu tarafından doğal olarak sunuluyor. Moskova yeraltı halkının acımasız bir gerçekliğe alışmak için zamanları oldu; sizi şok eden şey onlar için normaldir.

Bu arada grafikler eşit derecede etkilidir. Test edilen PS3 sürümü, garip şüpheli modelden veya çamurlu dokudan muzdariptir - mutantlar özellikle kötü görünüyor - ancak Etkileyici duman ve gaz efektleriyle ayrıntılı manzara ve yemyeşil aydınlatma, herhangi bir kusuru telafi etmekten daha fazlası Orada. Metro: Last Light'ın her zaman güzel olduğunu söylemek imkansız, ama en iyi haliyle ürkütücü ve inandırıcı. Nemli koridorların, atölyenin yağının, yarısı yenmiş bir cesedin iğrenç kokusunun kokusunu neredeyse alabiliyorsunuz.

Metro: Son Işık - Özgünlük ve Lehçe

Son Işığın düştüğü yer, özgünlüğünün eksikliğidir, aynı zamanda cilalıdır. Bazı zekice oyun içi yönlendirmelere rağmen ileriye giden yol her zaman net değildir ve bir nokta, bir sonraki sekansa götüren doğru noktada tesadüfen gidene kadar kafamızı kaşıymamıza neden oldu. Sabit dövüşlerden bazıları sadece genel değil, beceriksizce ele alınır ve oyuncuya patlatma ve iyileştirme arasında geçiş yapmak dışında herhangi bir şey yapması için çok az alan bırakır. İlerleme hızı biraz düşüktür, böylece bazı sıkıcı bölümler sürüklenirken bazı harika bölümler daha başlamadan biter ve seviyelerde biraz daha dallanmanın zararı olmaz. Genel olarak, Metro: Last Light bir zevktir: harika bir ortama, düzgün bir hikayeye ve biraz eski moda bir yaklaşıma sahip, amansız atmosferik tek oyunculu bir nişancı oyunu. Daha da iyisi, ayakkabılı kooperatif seçenekleri ve takım tabanlı modlarla seyreltilmeden geliyor.

Karar
Metro: Last Light, son on iki ayın en orijinal veya en gösterişli nişancı oyunu değil, ancak en atmosferik ve ilgi çekici nişancı oyunlarından biri. Metro 2033'ten daha erişilebilir ve çok yönlüdür, ancak etkileyici grafikler ve ilgi çekici bir olay örgüsünün yanı sıra aynı acımasız yer hissine sahiptir. STALKER serisinin hayranları bunun Call of Duty için çok uzak bir adım olduğunu söyleyebilir, ancak Last Light aslında Half Life 2'ye ruh olarak daha yakın. Nadiren Valve’in klasiği kadar ilham verici veya yaratıcıdır veya bir Bioshock veya Dishonored kadar zekidir, ancak akıllı bilim kurgu atıcılarının hayranlarının yine de kaçırmak istemeyeceği bir oyundur.

Daha fazla oku: 2013'ün en iyi oyunları