Half-Life 2: Birinci Bölüm İncelemesi

"Birinci Bölüm" kelimeleri beni hiçbir zaman gerçekten güvenle doldurmadı. Aynı adı taşıyan Star Wars filmi tarafından yakıldığım için, lakaba şüpheyle yaklaşmaya yatkınım. Neyse ki, ufuk açıcı nişancı Half-Life 2'nin ilk devamı, sinizmimi iyileştirmek için uzun bir yol kat ediyor.

Half-Life serisi, bir PC efsanesinin malzemesidir. Orijinal, Quake motorunun büyük ölçüde değiştirilmiş bir versiyonu üzerine inşa edildi ve muhtemelen patlatma eylemini uygun bir hikaye ile birleştiren ilk FPS idi. Şimdiye kadar tasarlanmış bir oyunun en iyi tanıtımlarından birini içeren oyun, sizi bir fizik bilimcisi olan Dr Gordon Freeman'ın (kimdir? aslında tıpkı Wil-ed gibi görünüyor), yanlış zamanda yanlış yerde bulunan - bir araştırma felaketine ve dünya.

Orijinal Half-Life, oldukça harika bir güce sahip gibi görünen gizemli bir hükümet ajanı olan G-Man'i tanıttı. Dünyayı tekrar kurtarabilmeniz için 2004'ün sonunda yayınlanan devam filmine başlamak için sizi bir 'emeklilik'ten çıkarıyor. Bu kez insanlık, büyük şehirleri kilitleyen ve demir yumrukla yöneten Combine adlı uğursuz bir grubun pençesinde. Kombine muhafızlar sokaklarda devriye geziyor ve "Özgür adam" - cezalandırıcı bir şekilde, bu arada bu sensin - aynı zamanda aranan bir adam.

Half-Life 2, Freeman'ın Combine'ın lideri Breen'i mağlup etmesi ve gücünün merkezindeki Hisarı yok etmesi ile sona erdi. Ne yazık ki, Alyx adında sevimli bir bayan olan silahlı sözde kız arkadaşınızı da ölümcül bir tehlikeye soktunuz. Uçurumun sona ermesi, G-adam'ın sizi yaklaşan kıyametten uzaklaştırmak için hiçbir yerden görünmesine neden oldu ve zavallı Alyx'i bilinmeyen bir kadere bıraktı.

Half-Life 2: Episode One bu noktadan itibaren başlıyor. Giriş sekansı Alyx'in tek seferlik düşmanlarınız ve şimdiki dostlarınız Vortegon'lar tarafından kurtarıldığını gösteriyor. Açılış anlarında sizinle tekrar bir araya geldi, ancak kötü haber şu ki Hisar patlamak üzere, çok büyük - ve oradan çıkmanız için yeterli zamanınız yok. Cevap belli ki Hisar'ın toplu yıkımını önlemek için şehre geri dönerek kendinizi kurtarmaktır.

Ve böylece Birinci Bölüm'ü oluşturan roller coaster yolculuğu başlar. İlk kez oynayan oyuncular bu 20 dolarlık genişleme paketini yaklaşık dört saat içinde açacaklar. Ama herhangi bir faydası var mı?

Farkına varılması gereken ilk şey, Birinci Bölümün daha büyük bir bütünün yalnızca bir parçası olduğudur. Half-Life 2, bir sığınakta klostrofobik çekimden gölde jet-botla gezmeye kadar çeşitli görev yapısı ve yerel ayarıyla bizi eğlendirdi. Çeşitlilik, oyuncuları eğlendirdi ve her zaman parmak uçlarında. Buna karşılık, Bölüm Bir, oyunun büyük parçalarının aynı silahlarla ve aynı görevle aynı yerde harcanmasıyla daha kolay hissedilebilir.

Bu nedenle, Birinci Bölüm'ü on beş seviyeli daha büyük bir oyundan beş seviye olarak görmek önemlidir. çünkü daha kısa bir Bölümden tam bir oyunla aynı çeşitliliği ve hızı beklemek, hayal kırıklığı. Bölüm bağlamında, bulmacalar ve oyun bölümleri aşırı uzun ve tekrarlı olabilir. HL2 sonrası hikaye akışını oluşturan duyurulan üç Bölüm bağlamında, haklı olduklarından şüpheleniyoruz.

Beklentiler gerektiği gibi yönetildi, bazı çatırtılar oynanacak. Başlangıç ​​olarak, Alyx, Valve'ın (geliştirici) "tek oyunculu kooperatif" olarak adlandırdığı bir özellik olan oyunun yaklaşık yüzde 75'inde size eşlik ediyor. O gerçekten yararlı bir müttefik ve daha da önemlisi, gerçekten iyi karakterize edilmiş. Valve, yüz animasyonunu geliştirmek için çok zaman harcadığını iddia ediyor ve bu açıkça karşılığını verdi. Alyx, hikaye tarafından çağrıldığında öfke, korku, eğlence, istifa eden uyuşukluk ve daha fazlasını sergileyen tamamen biçimlendirilmiş bir karakterdir. Kısmen anlatıcı olarak hareket ederek, onu gerçekten "tanımaya" başladığınız hissine kapılıyorsunuz - film veya TV'ye layık bir karakter yaratımı.

Oyunda çok önemli olduğu öne çıkan anlar var. Bir bölüm, sizi birkaç kattan bir keskin nişancı tüfeğiyle kaplarken, yerde City 17'nin sokaklarında ilerliyorsunuz. Fevkalade iyi çalışıyor ve iyi bir hız değişikliği. Başka bir kısmı karanlıkta dehşet içinde felç oldu, onu şaşırtan bir düşmanı savuşturmanız için çaresizsiniz. Yine bir başkası, zombi dalgaları dalgasına karşı kendini tutuyor, çünkü ikiniz tipik olarak güvenilmez bir asansör ikinizi de tehlikeden uzaklaştırana kadar çaresizce savaşırsınız.

Ve oyunu gerçekten oynamaya değer kılan işte bu anlardır. Set parçaları, hikayenin ilerlemesi - Birinci Bölüm'ü sadık kalmaya değer kılan şey budur. Bu düşünceyi aklınızda tuttuğunuzdan emin olun, çünkü kesinlikle sizi utandırmak isteyecek noktalar olacaktır. Oyunun ilk saatini Gravity Gun'dan başka bir şey olmadan geçirmek sizi tam olarak olayların hızına sokmaz ve gerçekten sinir bozucu. Neredeyse tam ve mutlak karanlıkta bir saat kadar daha geçirmek, sadece görme gücüne değer verenler için ölümcül değil, aynı zamanda yapay hissettiriyor. Önünüzdeki doğrusal yol, "Yeni Başlayanlar için Enerji Çekirdeği Kapatma" şeklinde düzenlendiği için, diğer bölümler ilhamsız ve raylar üzerinde hissediyor. Half-Life 2'de buna benzer bölümler varken, bunların yerini hızla daha ilginç bir oynanış aldı. Birinci Bölümde, orantılı olarak daha büyük oldukları için öne çıkıyorlar - en azından Bölüm İki gelene kadar.

Ve olay örgüsü? Elde edilecek çok az şey olması talihsiz bir durum. Hevesli hayranlar Breen / Alien gizeminin daha fazla çözülmesini bekliyorlardı, G-Man’ın motivasyonlarına ilişkin bazı yanıtlar, hatta belki Gordon ve Alyx arasındaki somut bir ‘etkileşim’. Bu hayranlar hayal kırıklığına uğrayacaklar (kucaklamaları saymazsanız). İpuçları, parçalar ve parçalar - ve en önemlisi, oyunun sonunda Bölüm İki için bir fragman var. Nihayetinde, oyunda ilham vermek ve ileriye doğru ilerlemek için bir olay örgüsü vahiyinden yoksun, ki bu bir yıldan fazla bir süre bekledikten sonra dayanması zor.

Grafiksel olarak, oyun nadiren çarpıcıdır. Valve, yeni yüksek çözünürlüklü dokular kullandı, bu da binaların ve kafa kafalarının her zamankinden daha iyi göründüğü anlamına geliyor. Daha yüksek bir poligon sayısı ve nesneler için daha büyük bir ölçek duygusu vardır. Hisar'ın tepesinde kaynayan fırtına, dikkatinizin sürekli odak noktası ve oğlum, oldukça düzgün görünüyor.

Geçen yılki teknoloji demosu genişlemesi olan Lost Coast'ta ilk kez gördüğümüz Yüksek Dinamik Aralık aydınlatması burada başka bir görünüm kazanıyor. Çok iyi yönetildi, oyunun bazı bölümleri gerçekten muhteşem görünüyor. Kendinize güzel yeni masaüstü duvar kağıtları kapmak için ekran yakalama kısayol tuşunu kullanmak isteyeceksiniz.

Öte yandan, Valve, çalışmasını sağlamak için motora yaptığı birçok performans optimizasyonunu uyguladı. Xbox'ta, yani grafik teknolojisindeki en son ve en iyiye sahip olmayanların iyi olanı kaçırması gerekmediği anlamına gelir. görseller.

Ses de oyunun önemli bir parçasıdır. Ses efektleri güçlendirildi, silahlar her zamankinden daha etli ses çıkarıyor ve çevrenizdeki şehrin ortam sesleri atmosfere çok şey katıyor. Karanlıkta gezinirken, ses ipuçları genellikle sahip olduğunuz tek şeydir, bu yüzden iyi yapılmış olmaları iyi bir iştir.

"'Karar"'

Yaklaşan üçlemenin devamı niteliğindeki ilk Bölüm, bazı konuları ele alırken bazılarını sağlamıyor. Daha fazla olay örgüsü ifşası vaadi, oynamaya istekli olmanızı sağlar, ancak sonuçta yerine getirmeyi başaramaz. Bununla birlikte, oyundaki öne çıkan anlar ve İkinci Bölümde daha fazlasının gelme sözü, çoğu kişinin işe koyulmasını sağlamak için yeterlidir. ve yirmi doları harcayanlar, orada olanın tadını çıkaracaklar ve daha sonra, henüz gelmemiş olan Half-Life umuduyla salya akıtmaya geri dönecekler.