Ghostbusters: Video Oyunu İncelemesi

"" Platformlar: Xbox 360, PS3, PC, Wii, PS2 - Xbox 360 sürümü incelendi. ""

Bu çok çok daha kötü olabilirdi. Herhangi bir video oyunu filmi bağlantısı değil, seksenlerin en büyük ve en sevilen Hollywood filmlerinden birinin sözde devamı niteliğinde. Yirmi beş yıl sonra, bir yıldönümü Blu-ray piyasaya sürülmesi ve yeni bir devam filminin Ghostbusters: Video Oyunu var olmalı ve bu, sağımda başka bir tehlikeli egzersiz olabilirdi. nostalji. Ray Parker Jnr isabetini birkaç kez çalın, "Beni zayıflattı" gibi birkaç cümle ekleyin, aktörleri sürükleyin bir öğleden sonra yapmacık bir diyalog için geri ödeme yapabilir ve yine de çok. Sonuçta, bugünün lisanslı oyunlarının çoğu böyle görünmüyor mu?

Hayalet Avcıları: Video Oyunu farklı bir yön alıyor ve koşulsuz bir başarı olmasa da, Hiç şüphe yok ki bu yön doğru yöndür ve gelecekte lisanslı oyunların nasıl yapılacağına dair bir model olmalıdır. Oynanış açısından The Chronicles of Riddick: Assault on Dark Athena kadar gösterişli değil, ancak benzer ilkeler altında yapıldı: orijinal yeteneği dahil edin, mülke saygı gösterin ve filmin hissini taşıyan ama kendi başına çalışan bir şey üretmeye çalışın. Hayalet Avcıları tüm bunları gerçekten çok iyi yapıyor.

1991'de, orijinal filmdeki olaylardan yaklaşık yedi yıl sonra ve Ghostbusters II'den iki yıl sonra geçen Ghostbusters: The Video Game sizlerle New York'ta yeni bir paranormal aktivite dalgasıyla mücadele etmek için Venkman, Stantz, Spengler ve Zeddemore'un mevcut hayalet avcı ekibine katılan çaylak bir acemi. Şaşırtıcı bir şekilde, Bill Murray, Dan Ackroyd, Harold Ramis ve Ernie Hudson rollerini yeniden canlandırırken, Ackroyd ve Ramis aslında senaryoya atıfta bulunuyor. Gösteriyor. Bunlar gerçek gibi gelen durumlarda bildiğiniz ve sevdiğiniz karakterlerdir. Ve bulmacaları çözmüyorlar ya da cehennemin lejyonlarını patlatmıyorlar - alay ediyorlar, çizgileri aşıyorlar ve hayaletleri yıkıyorlar.

Ton pratikte mükemmel, keskin mizah, muhteşem aksiyon ve ilk filmi karakterize eden aynı vahşi güvenle korkular arasında gidip geliyor. Bu tanıyabileceğiniz bir Ghostbusters ve vokal performansları aranmıyor (Riddick olmayan diğer tüm film lisanslarına bakın), ancak coşku gibi bir şeyle sunuluyor. Geçen yıllar boyunca, bu karakterler hala kendilerini haklı hissediyor; Tembel, müstakbel kadın şakacı Venkman, takıntılı köpek yavrusu Stantz, jargon söyleyen uber-geek Spengler. Oyun, Annie Potz (Janine Melnitz) ve William Atherton'un (Walter "pisliksiz" Peck) performanslarını bile sıkıyor. Başka kaç lisanslı oyun bu tür bir soruna gider?

Oynanış açısından Ghostbusters, Gears of War ile değeri az olan GameCube arasında garip bir haç gibi oynuyor. lansman başlığı, Luigi's Mansion (Luigi’nin hayaletinin klasik Proton'a ne kadar borçlu olduğu göz önüne alındığında, Nintendo'nun şikayette bulunamayacağı anlamına gelmez) Paketi). Siz ve Ghostbusters arkadaşlarınız, oyunun çeşitli NYC konumlarında dolaşırken, proton paketi ve tuzakların yardımıyla düşmanca hortlakları dağıtıyorsunuz. Bazı cisimsiz varlıklar basitçe atomlara patlatılabilirken, çoğu, a) onları giymek için onları proton akışı ile vurduğunuz üç aşamalı bir sürece ihtiyaç duyar. aşağı b) onları dere ile yakalayın ve onları yıpratmak için manzaraya çarpın, ardından c) onları dikkatlice fırlatılan bir tuzağın ışınına sürükleyin. ele geçirmek. Bir karşılaşma sona erdiğinde, bir sonraki bulmak için kullanışlı PK ölçüm cihazınızı kullanırsınız, sizi hayaletten korkutmaya götüren izi etkili bir şekilde takip edersiniz.

Dikkat edin: Ghostbusters, Call of Duty: World at War'ı S.T.A.L.K.E.R. kıyasla. Keşfedilecek gerçek bir yer yok, seviye tasarımları yapay olarak doğrusaldır ve kendinizi bir sonraki aksiyona geçmeden önce sayısız kez bir sahnenin oynanmasını beklerken bulacaksınız. Bulmaca çözme, macera veya karmaşık taktikler istiyorsanız, burada bulamayacaksınız: uygun şekilde, bu bir Bir oyunun büyük, şişman hayalet treni, sizi bir ürkütücü savaş setinden diğerine kadar raylar boyunca karıştırıyor. Sonraki.

Bu, oyunu sıkıcı ve tekrarlı hale getirmelidir, ancak şaşırtıcı bir şekilde değildir. Bir kere, Ghostbusters, zap ve tuzak için yeni ve özel işlem gerektiren yeni spektral varminler ekleyerek hayalet türleri karıştırıyor. Bir diğeri için, sürekli bir deneysel proton paketi yükseltmeleri akışı, hayalet avlama rutininin bayatlamasını engelleyen yeni akış türleri veya yeni yetenekler ekler. Kirişler, hızlı hareket eden, ağır isabet eden gulyabanileri durdurmak için kullanılabilirken, sümük, kostik siyah ektoplazmayı nötralize etmek veya nesneler arasında yapışan yapışkan kablolar oluşturmak için kullanılabilir. Bozon karanlıkları, bir av tüfeği ile bir roketatar arasında yarı yolda bir rol üstlenir ve güçlü düşmanları daha hızlı yıpratmaya veya daha küçük, daha atılabilir düşman gruplarını ortadan kaldırmaya yardımcı olur.

Üstelik tüm silahlarınız yükseltilebilirken, hayaletlerin yönetilmesi siz ilerledikçe zorlaşıyor. Oyun sürekli olarak becerilerinizi zorluyor, ancak aynı zamanda sihrinizi kullanabilmeniz için size daha fazla ve daha iyi araçlar sunuyor. Set parçaları büyüyor ve daha iyi hale geliyor, kütüphaneci ve Stay Puft Marshmallow Man gibi eski favoriler görünüm ve konumlar doğaüstü sular altında kalan otel zeminlerinden yer altı geçitlerinden korkunç diğerlerine değişir. dünyalar. Bu, piyasadaki en parlak veya entelektüel açıdan en zorlu oyun değil, ancak ilginizi korumak için oldukça sıkı çalışıyor.

Ancak en önemlisi, bu takım çalışmasıyla ilgili bir oyundur. Neredeyse her zaman diğer Hayalet Avcıları ile birlikte çalışıyorsunuz, bazen destekleyici bir rol oynuyorsunuz, diğer zamanlarda isteksiz liderlik ediyorsunuz. Rolünüzü iyi oynamazsanız, işler armut şeklini alır, ancak nadiren her şeyi yapmanız isteniyormuş gibi hissedersiniz bir grup destekleyici NPC'nin sıkı çalışması. Dahası, oyun takım çalışmasını sağlığının temel taşı yapıyor sistemi. Zayıflamaktan veya agresif hayaletlerden biraz daha fazla hasar alırsanız sırt üstü yere vurursunuz, proton paketiniz kıvılcım saçıyor, ancak birkaç saniye içinde Hayalet Avcı arkadaşlarınız yardımınıza gelecek ve canlanacak sen. Mesele şu ki, onlar da yere seriliyor ve canlanmaları gerekiyor, bu yüzden hayatta kalmak istiyorsanız, takım arkadaşlarınızın hareket halinde kalmasını sağlamalısınız.

Kabul edelim: çoğu lisanslı oyun teknik ve görsel olarak şakadır. Hayalet Avcıları değil. Ortamlar, filmsel veya gerçek hayattaki eşdeğerlerine özgün ve zengin ayrıntılara sahip. Karakterler, bazı garip anların ve fotogerçekçilik diyebileceğiniz şeyin eksikliğinin ötesine bakmanıza yardımcı olan bazı harika yüz ifadeleri ile ikna edici bir şekilde modellenmiş ve iyi canlandırılmıştır. Seksenlerin saç stilleri bile inandırıcı. Daha etkileyici bir şekilde, geliştiriciler havalı parçacık silah efektlerini, harika görünen hayaletleri, yıkılabilir manzara ve iyi bir fizik motoru, katıksız kargaşanın fantastik sahnelerini ve yıkım. Gerçekten güzel atış, Tex. Bu arada film müziği, orijinal tema melodisi ve orijinal ve sempatik yeni tesadüfi müziğin hoş bir karışımı ile bekleyebileceğiniz her şey. Genel sonuç, Ghostbusters'ın sizi içine çekecek ve eski moda nostaljiyle boğacak kadar görünüşü, sesi ve hissine sahip.

Ayrıca Fallout 3 veya Bioshock gibi oyunun, sizi her zaman kurgusal baloncuğunun içinde tutması için ne kadar sıkı çalıştığını da belirtmekte fayda var. Proton paketinin arkası bir sağlık ve durum göstergesi olarak çalışırken, elektronik bir kılavuz cihazı tüm öğretici, bilgi ve yükseltme seçeneklerini yönetir. Her şey biraz tehlikeli, dengesiz ve ev yapımı görünüyor ve kullanılan dil her zaman filmlerde kullanılan dile bağlı. Bu tam olarak nasıl yapılmalı.

Ne yazık ki, oyunda bazı pürüzler var ve bu pürüzlü kenarlar sizi yanlış yoldan ovalamak için ellerinden geleni yapıyor. Oyunun senaryolu doğası bir sorun olmayabilir, ancak asıl olan, karakterlerin orada öylece duracağı gerçeğidir. hiçbir şey, hedefinize etkili bir şekilde ulaşana ve hareket etmek için yapmanız gereken her şeyi yapana kadar durma noktasına gelmez. sahne. Bu bir oyun kırıcı değil, ama sizi bir iki dakikalığına kurgunun dışına çıkarıyor. Ayrıca oyunun size düşmanlarla spam göndererek zorluk seviyesini yükselttiği ve ardından hayalet avcısı meslektaşlarınızı sizi kolayca canlandıramayacakları bir konuma getirdiği zamanlar da vardır. Bunu ara sıra zayıf veya aşırı aralıklı kontrol noktasıyla birleştirdiğinizde Ghostbusters zaman zaman sinir bozucu hale gelebilir. Son olarak, kesik sahnelerde dudak senkronizasyonunun bir kısmı sınırda komik. Kamera açıları, senaryo ve diyalog sizi deneyimlediğinize ikna etmek için ellerinden geleni yapıyor. etkileşimli bir film, ancak dudaklar ve çizgiler ölçülmediğinde, tüm bu iyi işler biraz düşer. düz.

Yine de, oyunun cazibesi hakkında pek çok şey söylüyor, oyuna bu incelemenin başında gördüğünüzden daha yüksek bir genel puan vermeyi gerçekten çok isterdim. Hayalet Avcılarının inFamous veya Dead Space ile omuz omuza durmak için çok doğrusal ve çok kusurlu olmasının basit bir nedeni, yapamam ve yapmayacağım. Film lisansları söz konusu olduğunda, sizi hatırladığınız karakterlerle tanıdığınız bir evrene götürmek ve bunun bir parçası olduğunu hissettirmek açısından en iyilerden biridir. hikaye. Bu, filmden hatırlayabileceğiniz bitlerden ilham alan bir dizi değil, Hayalet Avcıları'nı hâlâ fazlasıyla yansıtan yeni bir deneyim. Onunla alay etme cazibesine kapılsanız veya o bölümde beşinci kez haksız yere öldüğünüzde bile, bir şey Hayalet Avcılarını sevmemeyi imkansız kılıyor. O eski "dum, dum, diddle-dum, dum, dum" bas sesi devreye giriyor ve siz daha farkına varmadan yüzünüzde kocaman bir gülüşü var. Bu onu satın almak için bir sebep değilse, ne olduğunu bilmiyorum. Yirmi beş yıldır, iflas etmenin beni hâlâ iyi hissettirdiğini söylemek güzel ve bence aynısı senin için de geçerli.

"'Karar"'

Basitçe bir oyun olarak değerlendirildiğinde, Ghostbusters çok doğrusal, çok aptal ve kenarlarda tavsiye edilemeyecek kadar sert, ancak Ghostbusters dünyasına yeni bir bakış olarak bu pratikte kaçırılamaz. Daha iyi olabilse de, lisanslı bir oyuna nasıl yaklaşılması gerektiğinin güzel bir örneğidir.