Optoma HD50 - Görüntü Kalitesi İncelemesi

Optoma HD50: Görüntü Kalitesi

İlk başta, HD50’nin resimlerine umduğumuz kadar sıcak bakmadık. Renkler biraz bozuk ve dengesiz görünüyordu, bazı tonlar - özellikle sarılar ve yeşiller - biraz fazla baskın hissediyor ve cilt tonlarının biraz hastalıklı görünmesine neden oluyordu. Referans ayarı daha eşit bir renk yanıtı sağlar, ancak bu modu biraz düz bulduk ve cansız, çünkü HD50’nin temel görüntü zayıflığını vurguladığı için: biraz ortalama siyah seviyesi tepki. Başka bir deyişle, kendi resim sisteminin güçlü ve zayıf yanlarını hesaba katmadan sadece bir endüstri standardında çalışmaya çalışmak gibi yaygın bir hataya düşüyor.

Önceki bölümde açıklanan kurulum ipuçlarını takip ederek - belki de bir başlangıç ​​olarak Sinema ön ayarını kullanarak nokta - güçlü yönlerini ortaya çıkarmak için görüntüyü manipüle ettiğiniz için çok daha ilgi çekici bir deneyimle sonuçlanır daha iyi. Bu güçlü yönlerden ilki parlaklıktır. Canlı renkler ve bütçe projeksiyon pazarında nadir görülen gerçek kontrast aralığı ile görüntüler gerçekten keskin ve dinamik görünüyor.

Brilliant ve Pure Color araçlarını (veya tam renk yönetim sistemini) manipüle ederken, daha önce belirtilen renklerin biraz soluk görünüşünü tamamen ortadan kaldırmadık, Dikkatinizi yalnızca belirli bölümlere çekmek yerine, bir bütün olarak resme bağlı hissettiğiniz, zengin ama dengeli doygunlukların rahat bir karışımını elde etmeyi başarın onun.

Ayrıca HD50’nin parası için çok hoş görünen hareket yönetimi. Pure Motion modu devre dışı bırakıldığında bile ekran boyunca hareket temiz, net ve doğal görünüyor. Yine de tek çipli DLP projeksiyonunun bir özelliği olabilecek hareketli cilt tonları üzerindeki köpüren sesin kesinlikle hiçbir izini görmemekten de etkilendik.

24p Blu-ray filmleri izlerken Pure Motion kullanmaya hiç ihtiyaç duymasak da, Optoma’nın hareket işleme motorunun yeterince güçlü olduğunu keşfetmekten etkilendik. hareketli nesnelerin etrafında halo yapma veya çok hızlı alanlar üzerinde titreme gibi yaygın hareket işleme sorunlarının aşırı görünmesine yol açmadan spor içeriği ile kullanılabilir hareket. En azından, işlemeyi nispeten uysal ayarlarından birinde kullandığınız için. Bu, zengin renkler ve yüksek parlaklık seviyeleri ile birleştiğinde - biraz kalıntı olan odalarda güzel bir şekilde çalışır. içlerindeki ortam ışığı - HD50'yi, ev sinemasına rağmen spor hayranları için özellikle cazip bir teklif haline getirmek için odak.

HD50’nin resimleri hakkındaki en büyük sürpriz ise Ultra Detail’den geliyor. Bu gerçekten işe yarıyor. Açmak, daha önce izlediğiniz görüntünün doğru şekilde odaklanmadığını hissetmenize neden olur. Ancak öne çıkan yalnızca UltraDetail sisteminin görüntüyü netleştirme derecesi değildir; aynı zamanda bunu ne kadar akıllıca yaptığıdır. Kaynak gürültüsü ile "gerçek" görüntü içeriği arasındaki farkı saptayacak kadar zekidir, yalnızca iyi şeylere keskinleştirme yollarını uygular. Bu, görüntünün daha gürültülü görünmeden daha net göründüğü anlamına gelir - en azından varsayılan UltraDetail ayarına bağlı kalırsanız (HD, biraz çınlamaya ve kısılmaya neden olabilir).

Ölmek isteyen sadık kişiler UltraDetail sistemini prensipte kullanmayı reddedebilirler, tahmin ediyoruz, ancak bizzat bunun görüntülere doğru yönde keyifli bir "vuruş" verdiğini hissettik.

HD50'den tamamen memnun olmadığımız bir resim alanı, siyah düzeydeki tepkiydi. Çünkü çok övülen dinamik kontrast sistemine rağmen, dikkat dağıtıcı OTT ışığına neden olmadan görüntünün kontrastını sürekli olarak ayarlar Bu tür sistemlerin seviye kaymalarına neden olabileceği için, gerçekten görmek istediğimiz kadar siyah seviye derinliği ve yoğunluğu sağlamaz. £1000.

Bu nedenle, karanlık sahneler bazen dengesiz ve sessiz bir dokunuş hissediyor - ancak HD50 genellikle gölge ayrıntılandırması söz konusu olduğunda iyi yapıyor.

Ayrıca bazen çok karanlık olanların yanında oturduklarında çok parlak alanlar üzerinde kırmızı, yeşil ve mavinin neredeyse bilinçaltı çizgileri şeklinde HD50'de gökkuşağı etkisinin izlerini gördük. Bu, satın almadan önce bir HD50'yi denemeye değer kılar, çünkü bazı insanlar gökkuşağı etkisini görmeye son derece duyarlıdır. Nesnel bir perspektiften bakıldığında, gökkuşağı seviyesi aslında böylesine parlak bir DLP projektör için oldukça kısıtlanmıştır.

Fark ettiğimiz son bir küçük kusur, çok parlak alanlarda kırpılıyordu. Bir ejderhanın Gringotts'tan kaçıp çatıların üzerinden uçup gittiği son Harry Potter filmindeki çekim sırasında, Güneşin bulutların arasından geçtiği bir resim - biraz fazla beyaz görünüyor - fotoğrafın doğal kısımları yerine resimden yırtılmış delikler o. Ancak çoğu insan muhtemelen bu kesmeyi fark etmeyecektir, özellikle de onu ortaya çıkaran görüntü içeriği oldukça nadirdir.