Öfkeyle Geriye Bakmak? 2010 İncelemesinin TV Teknolojisi İncelemesi
Karar
Bu bizi sinirlendirdi, çünkü nefret ettiğimiz bir şey varsa, o da sektör yorumcularının/AV web sitelerinin her zaman sefil alaycı olma "eğilim"idir. TrustedReviews olarak bizler, teknolojiyi sevdiğimiz ve teknolojiden sonsuz derecede heyecan duyduğumuz konusunda hiçbir şey ifade etmiyoruz.
Ancak 2010'un TV ve projektör teknolojisine bir bütün olarak baktığımızda, bir kez olsun AV dünyası belki de çok fazla yenilik yapmış gibi görünüyordu. Sanki TV markaları o kadar çok yeni şey sunmaya çalışmışlar ki sonunda bazılarını becerememişler.
Ya da belki de daha iyi bir bakış açısı, bazı yeniliklerin biraz aceleye getirildiğini, sanki rekabet etme arzusu gibi olduğunu söylemek olabilir. Modern hafızanın en zorlu ekonomik yıllarından biri, tam olarak olmasa bile, bir şeyleri pazara sürmek için umutsuz bir suçlamaya yol açtı. hazır.
Aslında, düşününce biz ve diğer gazeteciler, her zaman olduğu gibi bunun için biraz suçlamalıyız. Sıcak yeni bir özelliği olmayan belirli bir TV'yi bulduğumuzda ilk sızlanan, böylece endüstriyi besleyen paranoya.
Yine de bu konuda suçlu hissetmemizin bir anlamı yok. Gerçekten de günümüzün internet odaklı dünyasının gülünç derecede hızlı temposunun bir yan etkisi. O halde, bu ahlaka uygun olarak, şimdi ahkam kesmeyi bir kenara bırakalım ve şu meseleye geçelim: AV'de gerçek bir dönüm noktası olarak kabul edileceğine inandığımız iniş ve çıkışları yeniden yaşamak teknoloji.
Bize göre 2010, en az dört ayrı teknolojik yenilik çizgisine sahip olmasıyla ayırt edildi: çevrimiçi TV sistemleri, Freeview HD ve LED arka aydınlatma ve 3D.
Açıkçası, bu 'yeniliklerden' ikisi, çevrimiçi TV sistemleri ve LED aydınlatma, 2010'da tam olarak piyasaya çıkmadı. Ancak 2010, en önemlisi, her ikisinin de ana akım haline geldiği yıldı ve sadece bir platformda bulunan pahalı bir premium teknoloji olmaktan çıktı. bir avuç amiral gemisi TV'yi - veya yarı biçimli 'toe-dipper'ları - uygun fiyata tam biçimli, baskın teknolojilere dönüştürün Fiyat:% s.
Önce en çarpıcı, potansiyel olarak en devrimci ve kesinlikle en çok abartılan yeniliğe odaklanalım: 3D.
3D yıllardır teknoloji gösterilerinde düzenli olarak ortaya çıksa da, yalnızca 2010'da aniden patladı - özellikle bir sistem nedeniyle. 3D'nin olduğu gibi çok daha düşük bir çözünürlük yerine tam HD çözünürlükle sunulmasına izin veren geliştiriliyor Önceden.
Bu sistem, ekranda aynı anda iki "stereoskopik" görüntü sunmak yerine, her bir göze alternatif tam HD resim kareleri sunmayı içerir. Ve bu yaklaşımın, gerçekten ağız sulandıran ve sürükleyici sonuçlar verme potansiyeli sayesinde, aniden 21. yüzyıla 3D tekme ve çığlık getirdiğine şüphe yok.
Evet, aslında 3D'yi gerçekten seviyoruz. Doğru yapıldığında, yalnızca belirli kaynak materyal türlerine olan bağlılığınızı artırmakla kalmaz, aynı zamanda izlediğiniz şeye ilişkin takdirinizi ve anlayışınızı da geliştirebilir. Özellikle yeni HD 3D sistemi, 3D dünyaların çok ayrıntılı ve net görünmesini sağlayabilir.
Bizim için sorun, 3D'nin 2010 yılı boyunca neredeyse yeterince "doğru yapılmamış" olmasıdır.
Sorunlardan biri, bazı film yapımcılarının, baştan 3D akılda tutarak çekmek yerine, 2D'de çekilen filmleri 3D'ye dönüştürmek için aptalca miyop kararıydı. Sonuçlar – örneğin Alice Harikalar Diyarında ve özellikle Titanların Savaşı – çoğunlukla çirkin görünümlü, doğal olmayan bir sözde 3D karmaşasıydı.
Yine de daha da büyük bir sorun, ilk nesil 3D TV'lerde şu anda rezil olan karışma sorunuydu. Kullanıldığını gördüğümüz her bir LCD TV alternatif çerçeve HD 3D teknolojisi, 3D resimlerdeki bazı nesneleri çift hayalet Bu, 3D resimlerin odak dışında görünebileceği ve gözleriniz sürekli olarak gölgelenmeyi yeniden odaklamaya çalışırken 3D izlemeyi yorucu hale getireceği anlamına gelir. Bizim için bu, 3D'nin evdeki keyfini ve başarısını büyük ölçüde baltalayan gerçekten ciddi bir sorun ve TV yapımcılarının 2011 için kafalarını toplamaları gereken bir şey.
Neyse ki 3D için, LCD TV'ler 2010'da 3D ile mücadele ederken, plazma modelleri çok daha ikna edici bir yumruk attı. Gördüğümüz tüm plazma modelleri, LCD modellerine kıyasla parazitten çok daha az zarar gördü ve Panasonic'in 3D plazmaları bundan neredeyse hiç etkilenmedi. Bu, plazma 3D'nin 2010'daki en büyük müttefiki oldu.
Bununla birlikte, plazma TV'lerin LCD muadilleri kadar canlılık ve renk zenginliği ile 3D sunmakta zorlandıkları bir nokta vardı. Dolayısıyla plazma markalarının 2011'de de üzerinde çalışacağı çok şey var.
3D'nin 2010'da yaygın olarak benimsenmesine engel teşkil eden diğer sorunlar, HD 3D için ihtiyacınız olan gerekli aktif obtüratör gözlüklerin maliyetiydi. (genellikle her biri 100 sterlin), gözlük takmanız gerektiği gerçeği, birçok 3D TV'nin premium fiyatları ve açıkçası aptalca karar 3D Blu-ray film yayınlarının hemen hemen her birine yalnızca farklı 3D markalarıyla özel "paketler" olarak sunuluyor elektronik.
Muhtemelen, 3D'nin söz konusu olduğu en büyük başarı öyküsü Sky'ın 3D kanalıydı. Bu henüz saatlerce oynamasa da, çok tekrarlama ağırlıklı olsa ve içeriğinin çoğunu Full-HD 3D sunmasa da – orijinal ve üçüncü taraf - hem etkileyici bir şekilde iyi çekilmiş hem de 3D'den gerçekten yararlanan içeriğe odaklanmış tedavi. Dart dışında.
Sky'ın 3D konusundaki yükselişine potansiyel olarak ilginç bir yan not, küçük bir umut penceresi açık tutmasıdır. pasif 3D teknolojisi - resimleri aynı anda ekranda yan yana koyan 3D teknolojisinde olduğu gibi çözüm. 2010, evlere yönelik yalnızca bir pasif set gördü, LG'nin 47LD950. Ancak bu, 3D Blu-ray'lerle mücadele ederken, Sky'ın 3D görüntüleri ile aslında çok doğal hissettirdi ve yer fıstığına mal olan basit, elektronik içermeyen gözlüklerle kullanılabilir. Ayrıca, elbette, Sky 3D spor etkinlikleri düzenlemek isteyen barlar ve kulüpler için tercih edilen 3D TV teknolojisidir. Bu nedenle, 2011'de pasif 3D TV'leri evlere sokmak için başka girişimlerde bulunulup bulunulmadığını görmek çok ilginç olacak.
Prensipte heyecan verici, ancak pratikte bizi sık sık hayal kırıklığına uğratan 3D ile, 2010'un en büyük oyun değiştiricisinin aslında çok daha basit bir şey olduğunu iddia edebilirsiniz: Freeview HD.
Bizim yaptığımız gibi her gün en son teknolojiyle çalışarak, hala milyonlarca insan olduğunu unutmak kolaydır. Birleşik Krallık'ta hiçbir HD kaynağına sahip olmayan – aslında HD'yi hiç görmemiş olan insanların oranı. 
Bu nedenle, çoğu durumda abonelik gerektirmeyen HD kanalları alabilen yerleşik tunerlerin Mart ayında (Sony KDL-40EX503 tarafından) ani tanıtımı, mevcut anteniniz kitlesel pazarda o kadar parlak bir anlam kazandı ki, birkaç hafta içinde en ucuzu hariç hepsinde standart olarak Freeview HD tuner beklemeye başladık. TV'ler.
Dürüst olmak gerekirse, Freeview HD'nin çıkış noktası, başından beri iyi çalışmasına ve çok mantıklı olmasına rağmen bizi şaşırttı. Ve yalnız değildik; Philips, ne yazık ki, 2010 yılında Freeview HD'yi hiçbir TV'sine dahil etmeyerek banyo yaptı. aralık, yani aksi halde çok iyi olabilecek şeyler hakkında söyleyecek olumsuz bir şeyimiz vardı. TV'ler.
Ancak gerçek şu ki, daha fazla HD içeriğe ihtiyaç duymanın ve nerede daha fazla kontrol/tutarlılığa ihtiyaç duymanın yanı sıra görüntü kalitesi söz konusu olduğunda, Freeview HD tartışmasız tek başarılı teknoloji lansmanıdır. 2010 (kapsam sunan bir alanda olduğunuz sürece – ed).
Elbette bu, TV'lerde LED aydınlatmanın dünya hakimiyetinin ani yükselişi için söylenemez. Bunu söylememiz bizi şaşırtıyor CCFL LCD yerine LED'i uzun süredir destekliyoruz, ancak 2010'da rahatsız edici sayıda LED aydınlatmalı TV'nin bizi duygulandırdığı gerçeğini görmezden gelmek imkansız. soğuk.
Bunun ana nedeni, yıl sonunda neredeyse bir saplantı haline gelen bir şey: arka ışık tutarsızlığı. Toshiba'nın yakın zamanda gözden geçirdiği gibi çok fazla LED aydınlatmalı TV 32SL738, karanlık sahnelerde resmin bazı bölümlerinin diğerlerinden daha parlak göründüğü bariz, dikkat dağıtıcı sorunlar yaşadı. Evet.
Bahsettiğimiz arka ışık tutarlılığı sorununun oldukça uç LED teknolojisine özel olduğu söylenmelidir. Doğrudan LED aydınlatma kullanan ekranlar (ışıkların ekranın kenarından ziyade tam arkasına oturduğu yer), özellikle çoğu doğrudan LED setinin yaptığı gibi çok daha iyi sonuç verir. ilk doğrudan LED TV'lerde görülen hale etkisinden kaçınmaya yönelik büyük adımlar. Öyleyse, doğrudan LED TV'lerin hala premium (yani pahalı!) modeller.
Ayrıca, tüm Edge LED TV'lerin arka ışık tutarsızlıklarından kötü şekilde etkilenmediği de söylenmelidir. Edge LED aydınlatmanın, ekstra parlaklık ve zengin içerik de dahil olmak üzere bazı iyi güçler sunabildiği kanıtlanmıştır. renkler.
Bununla birlikte, genel olarak TV'lerde kenar LED aydınlatmasındaki artış, özellikle pazarın makul fiyatlı ucunda, bir bütün olarak düz TV dünyasının kalitesinde bir geri adım atmasına neden oldu. 2011'de kenar LED aydınlatmaya devam ederlerse çoğu markanın gerçekten bu sorunu çözmeye başlamasını umuyoruz.
Benzer şekilde, 2010'un çevrimiçi TV özellikleri aynı anda hem hayal kırıklığına uğratabilir hem de sevinebilirdi. Bunlar, 2009'da oldukça iyi bir başlangıç yaptıktan sonra olağanüstü bir şekilde yükseldi, ancak 2010'daki çevrimiçi ücretin bir kısmını açık kollarla kucaklarken, gelişen çevrimiçi TV dünyasının diğer yönleri ilham vermedi.
En büyük tek sorun, evrensel bir kalite kontrol eksikliğiydi. Her marka, mümkün olduğunca uzun bir listenin derlendiği klasik 'sayı oyununa' kapıldı. hizmet sağlayıcılar, çevrimiçi bir TV ortamında neyin işe yaradığına ve neyin işe yaradığına dair herhangi bir makul değerlendirmeden devraldı. yapmadı.
İçerik sağlayıcılar listesine yığılma telaşının hemen hemen her 2010 çevrimiçi TV arayüzünün uğraşmak zorunda olduğu şeylerden bunalmış görünmeye başlamasına yardımcı olmadı.
Çevrimiçi anlamda en büyük kazanan, açıkçası acıklı 2009 AppliCast sistemini tek bir güçlü sıçramayla gerçekten oldukça etkileyici Bravia İnternet Video platformuna dönüştüren Sony oldu. BIV, en azından şimdilik, bir TV'de çevrimiçi içerik izleme söz konusu olduğunda, video içeriğinin kral olduğunu anlıyor ve zevkiniz için bol miktarda video içeriği sunuyor. Bunlardan bazıları mükemmel – BBC iPlayer, Demand 5, LoveFilm – bazıları daha az. Ancak, çoğu durumda sizden bunun için fazladan ücret almadan Sony'nin sunduğu şeylerden kimsenin nasıl daha az etkilendiğini anlamak zor.
Philips ayrıca, TV'lerinde açık İnternet taraması sağlama politikasında ısrar ederek birkaç tüyü kabarttı. Ayrıca bir içerik yaptı Sharp ve Loewe ile paylaşılan anlaşma, çoğu markanın çevrimiçi TV'yi benimsiyor gibi görünen "her insan kendisi için" yaklaşımıyla yüz yüze geldi. işlevsellik.
Samsung, çevrimiçi TV işlevselliğine açıkça 'uygulama' tabanlı bir yaklaşım uygulamak için büyük adımlar attığı için de anılmayı hak ediyor. Koreli markanın bu alandaki çabaları, onu "nicelikten ziyade nicelik" konusunda en çok suçlu yapan marka oldu ve kötü işletim sistemleri bizi rahatsız etti. Daha önce bahsedilmiştir, ancak aslında temel Samsung Internet@TV modelinin 2011'den önce başkaları tarafından rafine bir biçimde benimsenebileceğinden şüpheleniyoruz. dışarı.
2010 yılında başlatılan çeşitli çevrimiçi sistemlerin ilgi çekici bir unsuru, görüntüleme başına ödeme içeriğidir. Philips, Panasonic, Sony ve LG'nin tümü çevrimiçi platformlarında ücretini ödemeniz gereken içerik barındırıyor, bu nedenle bunların dönüp dönmediğini görmek ilginç olacak. ya da TV izleyicileri, fiziksel olarak ellerinde bulundurmadıkları bir şey için ödeme yapma fikrine direnmeye devam ederse eller.
Herkes 2010'un "dört büyük" TV teknolojisi özelliklerine ayak uydurabilmekle o kadar meşguldü ki, az önce bunu yaşadık. diğer birkaç potansiyel olarak kullanışlı gelişme, aksi takdirde sahip olabilecekleri etkiyi yaratmak için mücadele etti. Çoğu TV markası, örneğin USB veya DLNA LAN bağlantısı aracılığıyla çeşitli dosya kodeklerini işlemek gibi multimedya oynatma seçenekleri konusunda gerçekten bir paket haline geldi. Birkaçı, multimedya sistemleri için Wi-Fi'yi de tanıttı, ancak çoğu zaman bu, harici bir Wi-Fi dongle için fazladan teşvik gerektiriyordu.
Çoğu marka, dahili sabit disk veya USB depolama aygıtları gibi bazı TV'lerinde de bir tür entegre video kayıt özelliği tanıttı. Yine de, çoğu durumda bu, tipik bir kullanıcının kolayca ve düzenli olarak kullanacağı bir şeyden ziyade zayıf bir şekilde entegre edilmiş bir sonradan düşünülmüş gibi geldi.
Dahili DVD oynatıcılar taşıyan çok sayıda küçük TV ile kombi TV de bir canlanmanın tadını çıkardı ve Sony, yerleşik Blu-ray oynatıcılı setler bile sunuyor (bunlardan birini önümüzdeki birkaç yıl içinde inceleyeceğiz). günler).
Ancak, yılın suç açısından en çok gözden kaçan yeniliği olduğuna inandığımız şeyden onurlu bir söz ile bitirmek istiyoruz: Sharp'ın QuadPixel veya "Quattron" teknolojisi. LCD'nin olağan kırmızı, yeşil ve mavi dizisine dördüncü bir "alt piksel" ekleme fikri, gözlerimiz, TV görüntü kalitesi dünyasına gerçekten ve anında önemli bir katkıda bulunur. 
Sharp'ın Quattron'u tam olarak aynı anda 3D'yi piyasaya sürmesi ile birlikte tüm manşetleri çalmaya başladı. Sharp'ın LCD performansının diğer alanlarındaki zayıflıklar, Quattron'un olması gerektiği kadar tutunmasını engelledi. tamamlamak. Ancak Sharp'ın 2011'de bu teknolojiye devam etmesini içtenlikle umuyoruz.
İşte bu kadar. Şüphesiz, burada yer alması gerektiğini düşündüğünüz bir ya da iki şeyi gözden kaçırdık ya da odaklandığımız bazı önemli noktaların göreceli önemi konusunda bizimle aynı fikirde değilsiniz. Ancak hepimizin hemfikir olabileceği bir şey var ki, 2010 gerçekten TV teknolojisi açısından çok büyük bir yıl oldu ve umarız gerçekten muhteşem bir 2011'e giden yolu açtı.
