Dragon Quest: Lanetli Kralın Yolculuğu İncelemesi

Avrupa'da Dragon Quest oynamak için uzun süre beklemek zorunda kaldık. Final Fantasy VII ile bu şeyleri gerçekten oynamaya başlayan bizler uzun zamandır bunun ne olacağını merak ediyorduk. Japonya'nın diğer büyük RPG'sini oynamayı sever, ancak dil hakkında ayrıntılı bilgi sahibi olmadan, soğuk. Sonuç olarak, burada görülen ve PS2'deki ilk giriş olan Dragon Quest VIII'in piyasaya sürülmesi daha fazla beklenemezdi.

Yani Dragon Quest: The Journey of the Lanetli King'in burada bilindiği şekliyle, sabır gerekli bir erdemdir. Dürüst olmak gerekirse, ilk üç saat bir bağlayıcıdır. Aksiyon acı verici bir şekilde yavaş ilerliyor ve iki güçlü başlangıç ​​partiniz ile ortadan kaldırılabilir. kolaylık, sizi doğrudan yakındaki kasabaya geri göndererek ve sizi tüm zindanları yeniden yapmaya zorlayarak Başlat.

İşleri daha da kötüleştirmek için oyun, o eski Japon RPG dehşetinin gülünç sayılarıyla hemen karşınıza çıkıyor: gezgin canavar. En basit yolculuk bile ıstırap noktasına kadar uzamış görünüyor. Aslında, Dragon Quest'in kırbaçlanan çocuğu gibi hissetmeniz sağlandı ve bu noktada olumsuz düşünceler gelmeye devam ediyor: “RPG'ler bundan daha ileri gitmedi mi? Şimdiye kadar eğlenmem gerekmez mi?" soracaksın. Basit sıra tabanlı dövüşten temel karakter ilerleme sistemine kadar Dragon Quest, doksanların başlarından kalma bir Japon RPG'si gibi hissettiriyor. Final Fantasy serisinin haline geldiğinden kesinlikle daha az karmaşık ve daha erişilebilir, ancak garip bir şekilde kendi tarzında sert. Genelde RPG oynamayan bir izleyici kitlesine ulaşabilmesi gerekiyor gibi görünüyor, ancak çoğu sıradan oyuncuyu otuz dakika içinde kaybedecek.

Oyunun bu yavaş başlangıçtan sağ çıkması tek bir şeye indirgeniyor: çekicilik. Başlangıç ​​için Dragon Quest güzel görünüyor. Herkes cel-gölgeli çizgi film grafikleri yapabilir, ancak bu o nadir oyunlardan biri – Legend of Zelda: The Wind Waker başkası olmak - düşünce ve hayal gücünün sıkıcı teknik ile cesur sanatsal arasındaki farkı yarattığı yer seçim. Yine, burada iş başında retro bir şey var. Aynı sanatçı Akira Toriyama'yı paylaşan usta Chrono Trigger'ı oynayan herkesin not edeceği gibi, Dragon Quest parlak, renkli Klasik Super Nintendo RPG dünyalarından canlı 3D hayata geçiş ve çoğu PS2 RPG'sinin gotik bilim-fantezi kasvetinden değişim artık olamazdı. telaffuz edildi. Sonuç, partinizin onları keşfetmesini bekleyen ormanları, ağaçları, nehirleri, kaleleri, plajları, mağaraları ve köyleriyle keşfetmek isteyeceğiniz bir hikaye kitabı fantezi dünyasıdır.

Ama çekicilik bunun ötesine geçiyor. Tüm girişim hakkında harika bir naiflik var; iri gözlü kahramanları ve alıngan kadın kahramanları hakkında benzersiz bir şey. Dragon Quest, karanlık belirsizliklerin veya ani bükülmelerin hikayesi değil - bu, bir mizah anlayışı ve bilmiş bir göz kırpma ile anlatılan basit değerler ve ana renk duyguları oyunudur. Karakterizasyon, Star Wars'ın basit şeyleridir - şeytani bir pandomim kötü adamı, iyi kalpli bir kahraman, huysuz bir yardımcı, bir büyük göğüslü ateşli kızıl saçlı ve gizli bir kederi olan sevimli bir serseri - ve olayın ayrıntılarını hemen hemen tahmin edebilirsiniz. arsa.

Dragon Quest'i sevebilir veya ondan nefret edebilirsiniz, ancak birçok şey bir grup komik yarasayla savaşıp savaşmayacağınıza bağlı olacaktır. balçık süren şövalyeler ve gözleri saplarda olan iri dudaklar ya da o eski güzel orklar için ağlamaya başlayıp başlamayacağınızı ve goblinler. Diyelim ki Final Fantasy'yi biraz eksantrik bulduysanız Dragon Quest, Nutsville'e giden yolda bir adım çok uzakta olabilir. Çocuksu – hatta belki çocuksu – ama eğer bunu aşabilirseniz, o zaman aynı zamanda garip bir şekilde harika.

Senaryo yerelleştirmesinin bu kadar sağlam bir iş olmasına ve seslerin genellikle kusursuz bir standartta olmasına yardımcı olur. Yeşil tenli, kambur King Trode veya gülünç, şizofren katil gibi karakterleri yumuşatmak cazip gelmiş olmalı. Kalamar, Batılı bir izleyici için Kalamari, ancak bunun yerine Square-Enix, orijinal Japonca'nın eğlenceli tonu olduğunu hayal ettiğim şeyi sürdürdü. sürüm. Ve haydut komedyen Ricky Grover tarafından küstah bir cazibeyle oynanan Yangus'un patlamalarına gülmekten ölmeyecek olsanız da, kesinlikle orada gülümseyerek oturacaksınız. Diğer çevirmenler not almalıdır.

Bütün bunlar çok şanslı çünkü hikayenin ilk aşamalarında ne kadar yavaş ilerlediğini ve herhangi bir yere varmanın kaç saat sürdüğünü gizlemek için bolca dikkat dağıtıcıya ihtiyacın olacak. Final Fantasy VII'deki o harika ilk sahneyi düşünün: karakterler, drama, komedi, duygu yüklü tuhaf küçük yan hikayeler; Shinra kulesindeki doruk noktası. Dragon Quest'te, partinizin tamamen kurulmasından yaklaşık dokuz saat önce, herhangi bir toplantıdan beş saat önce. muhteşem büyüler veya saldırılar içeri sızmaya başlar ve herhangi bir büyük dramatik zirveye ulaşmadan daha uzun süre önce nokta. Hikaye şaşırtıcı bir şekilde doğrusaldır - birçok kasaba ve karakter kitlesi olabilir, ancak yan görevler çok azdır ve O yeşil tepeleri ve engebeli kıyı şeritlerini keşfetmek isteseniz de, garip gizli sandıktan veya benzersiz olanlardan daha fazlasını bulduğunuz için şanslısınız. canavar.

Ve şimdi bahsetmeye geldim, aksiyon tekrarlanmıyor mu? Mücadele tek gerçek meydan okuma kaynağıdır ve orada bile partilerinizi büyük grupları dağıtmak için en uygun taktikleri geliştirdiğinizde bile. yeni bir silah kazandığınızda veya daha zor bir patron karakteriyle karşılaştığınızda, bunları yalnızca garip bir yeniden düşünme ile mutlu bir şekilde tekrarlayabilirsiniz.

Aslında tekrar konusuna gelmişken biraz da soundtrackten bahsedelim. Evet, Dragon Quest güzel orkestra temalarına ve dinamik dövüş müziğine sahiptir, ancak biraz daha fazla çeşitlilik olmasını istediğiniz zamanlar vardır. Zavallı karım dövüş müziğini şimdiden hayal etmeye başladı ve eminim ki üç haftalık bebeğim önümüzdeki yıllarda bunu bir ninni olarak görecektir.

Ama garip olan şey şu: Tüm bu söylenenler ve yapılanlarla kendimi umutsuz bir bağımlı buldum. Kahramanlarımın daha sık seviye atlamasıyla on saati geçtik, kemer ve kendi sihirli eşyalarımı şekillendirmek için simya potuna erişim, oyun beni altına aldı. hecelemek. Hatta tüm bu zindan hackleme ve geri izleme angaryasını ortadan kaldıran yakınlaştırma ve anında tahliye büyüleri yapmıştı. Hepsinden önemlisi, o öldürücü çekiciliğin tamamen ele geçirdiğini hissedebiliyordum. Kendimi dul bir kralın kırık kalbini iyileştirmeye çalışırken bulduğumda, oyunu ve karakterlerini neredeyse acınacak derecede sevimli bulmuştum. Bir sonraki köşeyi dönmek, yeni büyüler ve özel saldırılar denemek ve bu basit hikayenin nereye gideceğini görmek istedim.

Klasik bir çocuk hikayesi ya da eski bir animasyon filmi gibi, oyunun bariz bir karmaşıklıktan yoksun olmasında da bir şeyler var. Japon RPG'si en temel zevklerine geri dönüyor: karakterlerinizin güçlerini oluşturmak ve sadece nereye gideceğinizi ve ne yapacağınızı bulmak sonraki. Çekişin ne kadar güçlü olabileceği şaşırtıcı.

Dragon Quest'in tuhaf gücünün son bir kanıtı: Oyunun daha iyi yapabileceği çok şey olduğunu düşünüyorum ve 60 saatin sonuna kadar bunu yapabileceğime gerçekten inanamıyorum. Yine de akşamları ve hafta sonları oyunları ihmal ediyorum - güçlü Elder Scrolls: Oblivion dahil - bunun birkaç saat daha lehine olduğundan eminim. Yanıtınız, özellikle daha karmaşık RPG ücretlerine alışkınsanız, değişebilir, ancak merak etmeye açık bir sabrınız ve zihniniz olsun, bu oynadığım en zevkli oyunlardan biri yıl.

"'Karar"'

Daha basit zamanlara dönebilir, ancak herhangi bir türden çok az RPG bu kadar ilgi çekicidir. İlk birkaç saati geçin ve iri gözlü cazibesini midenize indirebilirseniz Dragon Quest, başlangıçta tahmin edemeyeceğiniz bir güçle sizi tutsak edecek.

Güvenilir Puan