Tomb Raider: Yıldönümü İncelemesi

”'Platformlar: PS2, PC''

Geçen yıldan önce, Lara'nın onuncu yıl dönümünün kutlamaya değer olacağını kim düşünebilirdi? İlham vermeyen devam filmlerinden, filmlerden ve tüm Angel of Darkness fiyaskosundan sonra, ilk Tomb Raider'ın ne kadar önemli bir oyun olduğunu hatırlamak zorlaşıyordu. Quake ve Super Mario 64 ile birlikte, gerçek 3D oyun için neredeyse temelleri attı. Gülünç derecede iyi donanımlı kahramanı tüm manşetleri alırken, Tomb Raider'ın en büyük varlıkları aslında çığır açan grafikleri ve 3D uzayın potansiyelini anlamasıydı. iD ve Nintendo gibi Core Design da 3D'nin cüretkar işler için fırsatlar açısından zengin, hayranlık uyandıran ortamlar üretebileceğini fark etti. Core, teknolojinin sinematik potansiyelini de diğer tüm şirketlerden daha iyi anladı. Tomb Raider'ın efsanevi set parçalarını kim unutabilir? Şelaleden aşağı ilk kuğu dalışı mı? Güçlü T-Rex'in sahneye çıktığı o an mı?

Bu onuncu – yani neredeyse on birinci – yıldönümü versiyonunun her türlü hoş karşılandığı gerçeği, geçen yılki Tomb Raider: Legend'e iniyor. Bu "franchise yeniden başlatma" ile Crystal Dynamics ekibi özel bir şey başardı - güncelleme yaptılar serinin eskimiş yönleri ve özünü tamamen kaybetmeden ona yeni bir sinematik parlaklık kazandırıyor. çekici. Lara'nın yaratıcılarından Toby Gard da dahil olmak üzere aynı temel ekibin bu bir defaya mahsus, kutlama amaçlı yeniden yapılanmanın arkasında olması, Anniversary'nin Bayan Croft'un rehabilitasyonuna devam edebileceği konusunda biraz umut veriyor.

Aslında, Anniversary bundan daha iyi gidiyor: Son yılların en saf Tomb Raider oyunu. Legend, Out'un John Woo silahlı savaşları ve motosiklet kovalamaca sekansları geride kaldı, Lara'nın ekibinin bitmek bilmeyen sinemaları ve sürekli sohbetleri de geride kaldı. Anniversary'nin büyük çoğunluğu için, sadece Lara, elementlere karşı tek başına, temellere geri dönüyor: bir kadın, bir mezar, küçük bir yaratık seçimi ve bir sürü tehlikeli platform, tuzak ve bulmacalar. Bazılarınız bu yaklaşımı beğenmeyebilir, ancak oyunlar daha fazla aksiyon büyüdükçe Lara'dan bıkan bizler için. odaklı - veya son Prince of Persia üçlemesinin ilkinin hala en iyisi olduğunu düşünenler - bu bizim için müzik. kulaklar.

Elbette eski güzel günlerden bu yana bazı şeyler değişti. Görsel olarak, bu oyun ile klasik Tomb Raider arasındaki fark, Taş Devri heykelleri ile Rönesans arasındaki fark gibidir. heykel: Lara daha pürüzsüz ve yuvarlak, ortamlar daha büyük ve daha gösterişli bir şekilde dekore edilmiş ve her şey biraz daha fazla görünüyor doğal. Neyse ki, klasik, tamamen pratik olmayan yelek ve pantolon kostümü geri döndü ve Efsane meme küçültme ameliyatı tersine çevrilmiş gibi görünüyor, ancak Lara en az kendisi kadar güzel bir şekilde canlandırılıyor. geçen yıldı. Anniversary'nin PS2 versiyonu, God of War 2'nin görkemiyle tam olarak orada değil, ancak platformun devam eden varlığı için kesinlikle kötü bir reklam değil. Legend'in zengin dokuları ve ışık efektleri yeniden ortaya çıkıyor ve su efektleri iyileştirildi. Ancak Sony'nin en çok satan konsolunun oyunun hedef platformu olduğundan şüpheleniyorum; PC sürümü iyi görünüyor, ancak Legend'in PC ve 360 ​​​​ çok baştan çıkarıcı enkarnasyonlar kaybolmuş gibi görünüyor ve bazı yaratık modelleri kesinlikle o masalsı PS2 görünümüne sahip onlar hakkında. PC'de yıldönümü hala güzel bir oyundur, ancak sadece ara sıra çarpıcı bir oyundur.

Yine de oyunu yapan şey grafikler değil, kontrollerin ve oyun tasarımının birleşimidir. Klasik Tomb Raider döndürme, yürüme ve zıplama kontrol sistemi analog pedlerden önceki günlerde iyi bir çözüm iken, aynı zamanda son derece kısıtlayıcıydı. Çoğu zaman, kontrol etmek yerine sadece komutlarla programlıyormuş gibi hissettiniz – üç kare çalıştırın ve sonra zıplayın – karakteriniz gerçek zamanlı olarak ve birçoğu, kötü zamanlanmış bir düğmeye basılmasının belirli bir seviyeye ani bir düşüş anlamına geldiği zamandı. kıyamet. Legend'in zevklerinden biri, kontrollerinin -çoğu açıkça Prince of Persia: Sands of Time'dan "esinlenmiş" olmasıydı. daha akıcı, tepki veren bir oyun için, zıplamanın ve seviyeyi dolaşmanın en büyük zevklerinden biri olduğu oynuyor. Anniversary, bu yaklaşımı klasik Tomb Raider seviyelerinin yeniden tasarlanan varyantlarına geri götürüyor ve Lara'ya akrobatik yeteneklerini tam olarak kullanması için alan verecek şekilde yeniden işlendi.

Bu yetenekler, Legend tarafından tanıtılan tüm atlamaları ve direk burgularını, ayrıca kancalı bazı yeni hareketleri içerir. Bir duvarda bir kıskaç noktasının olduğu yerde, Lara artık kancayı fırlatabilir ve yardımıyla duvar boyunca koşabilir. ip, gerekirse bir sonraki bağlantıyı yapmak için yeterli hızı elde etmek için ileri geri koşar. Lara ayrıca dokunulduğunda çıkıntıları ve yüzeyleri otomatik olarak yakalar (yine de Tomb Raider uzmanları tercih ederlerse bunu kapatabilirler). Açıkçası, Lara'nın eski uğrak yerlerini yeni grafikler ve yeni kontrol sistemi ile tekrar ziyaret etme düşüncesi, meraklıların Yıldönümü'ne bir punt vermesi için yeterli bir sebep olabilir, ancak aslında zevkleri bunun çok ötesine geçer. o.

Görüyorsunuz, ilk Tomb Raider'ın temel arsa ve seviye yapısını modern oyun donanımının yetenekleriyle birleştirirken ve yeni, daha esnek kontrol şeması Crystal Dynamics, herhangi bir Tomb Raider'da tartışmasız en iyi seviye koleksiyonunu üretti. oyun. Eski favorilerin çıplak kemiklerini tanıyacaksınız - Peru'nun damlayan mağaraları ve gizli ormanları, altındaki tapınakların baş döndürücü damlaları St. Francis Folly – ancak Lara'nın denemelerinin ve sıkıntılarının doğası, sunulan gösterinin kalitesinden bahsetmiyorum bile değişti dramatik bir şekilde. Nostalji ve yeni düşüncenin mükemmel bir karışımı. Fantastik bir cover versiyonu gibi düşünün: ikonik sözler ve ana melodi değişmedi, ancak ses ve armoniler farklı, heyecan verici ve merak uyandırıcı.

Bir Tomb Raider oyunundan beklediğiniz her şey burada. Yaratık karşılaşmaları ve üstesinden gelinmesi gereken bazı şeytani bulmacalar var, bunlar Legend'in fizik temelli çabalarından ziyade eski blok ve seviye okuluna yöneliyor. Bununla birlikte, harika bir platform oyununun temellerine geri döndüğünde oyun en iyi halindedir: bir sonraki adımı yalnızca cesaret ve içgüdünün gösterdiği imkansız geçişler; yüreği ağzında büyük sıçrayışlar yapan Lara, yerden yüzlerce fit yükseklikteki bir çıkıntıya parmak uçlarıyla tutunarak ayrıldı. God of War II'den sonra her şey biraz kansız görünebilir, ancak bu noktayı kaçırıyor: Zamanın Kumları'ndan bu yana hangi oyun bir yerden diğerine gitmeyi sürekli olarak heyecan verici bir oyun haline getirdi?

Yıldönümü ayrıca Legend'den belirgin şekilde daha büyük bir oyundur. Eğer üzerinde çalıştıysanız, Lara'nın son çabasını yedi ila sekiz saat içinde atlayabilirsiniz, ancak Yıldönümü muhtemelen sizi en az iki kat daha uzun sürecektir. Bunun nedeni kısmen seviyelerin daha büyük ve daha az doğrusal olması ve kısmen de oyunun önemli ölçüde daha zorlu olmasıdır. Prince of Persia: The Two Thrones'un hayal kırıklığı seviyelerinden bahsetmiyoruz - kontrol noktaları, herhangi bir an önce makul bir şekilde yerleştirilmiş. ani ölüm belirgin bir olasılıktır - ancak acımasız, sıklıkla ölümcül deneme-yanılma deneyiminin olduğu birkaç alan vardır. geri. Aynı bölümü zaman zaman yeniden yapmak için yirmi, hatta otuz dakika harcamayı bekleyin. Ne yazık ki, bunun kontrol sisteminin tek Aşil topuğundan kaynaklandığı birkaç durum var - 'yapışacak mı, değil mi? kancanın güvenilmezliği - veya kamera açısının ani ve feci bir şekilde değişmesi, ancak bu pek gerçekleşmez. sıklıkla. Çoğu zaman, sadece gerekli beceri ve disiplini toplarsanız her zorlu parçayı çözebileceğinizi hissedersiniz ve oyun sizi her zaman bağlı tutacak kadar çekicidir. Sert, ama benim driftimi alırsan adil.

Yıldönümü yalnızca bir veya iki kez ciddi bir şekilde yanlış bir adım attı. Yapay zeka yaratığı acınacak derecede basit görünüyor, sanki yapay zekada on yılda hiçbir şey gelişmemiş gibi ve biz de öyle mi? Her belli belirsiz sinematik üçüncü şahıs aksiyon oyununda gerçekten hızlı olay dizilerine sahip olmak zorunda mısınız? Ve neden ilk oyunun en büyük zaferlerinden biri olan T-Rex bu kadar kötüye kullanılıyor? Fantastik bir kovalamaca seti ya da devam eden muhteşem bir dövüş, iç karartıcı bir şekilde basit, rakamlara göre bir patron savaşına dönüştürülmüş olabilir mi? Ubisoft'un King Kong uyarlamasının dinozor karşılaşmalarını ne kadar iyi idare ettiğini kimse görmedi mi? Ancak çoğu zaman bu yeniden çevrim, tam olarak Tomb Raider hayranlarının çoğunun isteyeceği şeyi başarır. Kendinizi bu sayıya dahil etmeseniz bile, size klasik platform oyununun neden – şimdi genellikle basit, sıkıcı veya tarihli olarak tanımlanıyor - sadece ele alındığında hala çok çekici olabilir Sağ.

Bunu ve Legend'ı oynadıktan sonra, şimdi Lara köşeyi dönmüş görünüyor. Köpekbalığını atlamış olabilir ama Crystal Dynamics işleri yoluna koymaya kararlı görünüyor. Bir sonraki Tomb Raider, Legend'den en iyisini alabilirse - sinematik nitelikleri, entegre gerçek dünya fiziği ve muhteşem görseller - ve burada yeniden keşfedilen oyun değerleriyle çalışmasını sağlayın, tüm Tomb Raider'ların en iyisine giden yolda olabiliriz zaman. Artık senin için kenetlendik Lara. Sadece bizi hayal kırıklığına uğratmaya cüret etme.

"'Karar"'

Görseller ve kontroller modern, ancak oyun klasik, eski tarz Tomb Raider. Sonuçlar kesinlikle retro, ancak merak uyandırıcı bir şekilde canlandırıcı. Bundan ve Legend'den sonra bir on yıl daha Lara o kadar da kötü bir fikir olmayabilir…

Güvenilir Puan