Tomb Raider: Yeraltı Dünyası İncelemesi

”'Platformlar: Xbox 360, PS3, PS2, Wii, PC – Xbox 360 versiyonu gözden geçirildi.”'

Orijinal Tomb Raider piyasaya çıktığından beri Lara'nın maceralarını takip eden herkes için Underworld biraz hız treni olacak. İlk tırmanışı gerçekleştirdik. Şu anda, Bayan Croft'un itibarı, 90'ların sonundaki en parlak günlerinden bu yana hiç olmadığı kadar yüksek. Birkaç çekinceyle çoğumuz gördük Tomb Raider: Efsane forma hoş bir dönüş olarak, Tomb Raider: Yıldönümü - zaman zaman son derece sinir bozucu olsa da - Crystal Dynamics ekibinin seriyi neyin harekete geçirdiğini tam olarak anladığını ve Lara'yı ileriye taşımak için gerekenlere sahip olduğunu kanıtladı.

Herhangi bir iyi hız treninde olduğu gibi, en büyük, en korkunç düşüş daha başlangıçtadır. Tomb Raider: Underworld'ün açılış saatleri, Lara'nın kaderinin gerçekten yetenekli ellerde olup olmadığını veya oyunun piyasaya sürülmesi için acele edilip edilmediğini merak etmenizi sağlayan uzantılar içeriyor. Açılış öğreticisi beceriksiz ve aşağıdaki sualtı dizisi Med'de heyecan verici değil. Bir denizaltı tapınağında takip eden şey, sağlam Tomb Raider ücretidir, ancak neredeyse inanılmazdır. Ardından gelen seviyeler - özellikle Lara'yı kötü modellenmiş, acınacak derecede aptal uşaklardan oluşan bir ekiple karşı karşıya getiren ağır bir savaş bölümü - düpedüz korkunç. Bu iğrenç düşünce ortaya çıkıyor: Lara'yı geri getirdiler, şimdi her şeyi mahvetmek için.

Ardından aksiyon Tayland'a taşınır ve işler önemli ölçüde canlanır. Sonraki seviyeler serideki en büyük, en iyi ve en iddialı seviyeler arasında yer alıyor ve o eski Tomb Raider hissi tekrar canlanıyor. Takip eden saatlerde oyunun hala zirveleri ve vadileri var, ama biraz zaman verin ve bu, kahramanımız için başka bir güzel macera.

Görsel olarak Underworld, Legend ve Anniversary'den emin bir adımdır. Crystal Dynamics, Lara'nın daha gerçekçi görünmesini sağlamak için önceki çabalarından vazgeçmiş gibi görünüyor ve bunun yerine, eskinin mümkün olmayan göğüslü modelini güncelleştiren bir stile gitti. Lara'yı daha gerçekçi hale getirmek için çaba gösterilen her şey ayrıntılarda ve animasyonda. Takımın, Lara'nın hareketleri için bir Olimpik jimnastikçiyi hareketle yakaladığına inanmak kolay; her hareket etkileyici bir şekilde doğal görünüyor ve animasyon Naughty Dog's'tan beşik gibi görünüyor Uncharted: Drake'in Serveti küçük geziler ve tökezlemelere kadar çevreyle olan etkileşimi daha gerçek görünüyor. Bu aynı zamanda Lara'nın kıyafetlerinin ve cildinin nasıl örtüldüğü gibi küçük yüzey ayrıntılarına da yansır. Kirli veya çamurlu yerlerde maceraya atılırken veya yağmur veya su olduğunda ıslanırken dahil olmuş. Bu Crysis tarzında fotogerçekçilik değil, ama tamamen inandırıcı bir fantezi.

Bu arada ortamlar göz kamaştırıcı olabilir. Ne yazık ki jenerik bir yük gemisini ve Croft Malikanesi'nin içini cömertçe süpüreceğiz ve bunun yerine Tayland ve Meksika'daki tapınaklar, mezarlar ve harabeler hakkında konuşacağız. Bunlar, Uncharted tarafından bu alanda belirlenen yüksek standartlara uygun, ufalanan taş ve yemyeşil bitki örtüsünün muhteşem manzaralarını sunan devasa, yayılan tapınaklardır. En iyi halleriyle, aydınlatma ve hava efektleri etkileyici ve ürkmüş papağanlar gibi sinematik dokunuşları veya eski, nemli mahzenlerdeki nemli duvarları sevmelisiniz.

Yine de bu yüzey parlaklığının altında - modern bir arayüzün ve bazı gerçekten kullanışlı oyun içi yardım işlevlerinin altında - bu garip bir şekilde muhafazakar bir Tomb Raider. Crystal Dynamics, insanların Anniversary (platform oluşturma ve bulmaca çözmenin eski karışımı) hakkında sevdikleri ve nefret ettikleri şeylere bakmış gibi inşa edildi. Efsane (zorunlu aksiyon sahneleri, patron savaşları ve hızlı olay dizileri) ve ilham almak için geriye bakmanın hareket etmekten daha iyi olduğuna karar verdi ileri. Legend'in fizik tabanlı bulmacaları hoş bir geri dönüş sağlarken, temel oyun, çok düz oynanan klasik Tomb Raider'dir.

Elbette, Lara artık daha duyarlı ve kontrol edilebilir. Doğru, Anniversary'deki kanca daha esnek ve kullanışlı. Bununla birlikte, bu daha çok yüzeyden yüzeye atlama, direklerden sallanma veya kutuplara tırmanma ve Lara'nın parmaklarının uçlarıyla bir şeylerden sallanma oyunudur. Lara artık 'serbest tırmanabilir', ancak bu özgürlük açıkça belirlenmiş yüzeylerle sınırlıdır ve direkler ve kirişlerle ilgili birkaç numara daha olsa da, bunlar gerçekten yazılacak bir şey değildir. Birçok yönden bu Tomb Raider 1 ila 3, ancak çok daha büyük, daha güzel bir sahnede oynandı.

Savaş, oyunun en zayıf noktasıdır. Uncharted'ın ördek-ve-ateş silah oyununu mükemmel bir şekilde benimsemesinden sonra Savaş Dişlileri, Lara'nın silah seslerinden kaçınmaya çalışırken veya eğilerek etrafta sıçradığı görüntüsü hakkında korkunç bir şekilde tarihli bir şey var. ilkel bir kilitleme kullanarak saldırı tüfeği, SMG'ler veya tabancalarla patlatmadan önce çeşitli vahşi yaşam biçimlerinin saldırıları sistem. AI berbat ve yeni bir vesikalık özelliği kullanmak için çok az gerçek teşvik var. Muhtemelen Legend aslında bu şeyleri daha iyi yaptı ve orada savaşmanın ne olduğunu hissetmekten kendinizi alamazsınız. sadece A'dan B'ye gitme ve X ve Y nesnelerini anahtara koyma ciddi işinden bir oyalama levha Z. Bunda yanlış bir şey yok, ama neden bu kadar sıkıcı hale getiriyorsun?

Aslında, yalnızca sonraki seviyelerde Underworld gerçekten ileriye doğru adımlar atıyor gibi görünüyor. Tayland seviyelerinin sonuna doğru, büyük nesnelerin manipülasyonunu içeren bazı harika parçalar var ve bunlar Meksika seviyesi için sahneyi hazırlıyor, Lara'nın motosikletini, aksiyonun ayrılmaz bir parçası haline getirmeden önce, birbiriyle ilişkili birkaç tapınağı içeren geniş bir alanda gezinmenin hızlı bir yolu olarak kullanır. Oyun ne kadar çok devam ederse, o kadar ilham verici görünüyor ve hala garip duff gerginliği yaşarken, bu noktada gerçekten umursayamayacak kadar yakalandınız.

Ve vurgulanması gereken önemli nokta şudur: Her şeye rağmen Underworld'ün sınırları biraz daha ileri götürmesini dilemekten kendinizi alıkoyamazsınız; çünkü panterlerin suratına ateş etmek en kötü şekilde eski kafalılaşıyor; Uncharted'ın hemen hemen her seviyede üstün bir oyun olmasına rağmen, Tomb Raider hakkında hala çekici ve garip bir şekilde büyülü bir şey var. Legend ve Anniversary ile doğrudan bağlantılı olan arsa çoğunlukla guff, ama yine de oynadım bir sonraki adımda nereye gideceğimizi, ne göreceğimizi ve her şeyin nasıl değişeceğini bilmek istemek dışarı.

Ayrıca önceki bazı tahriş edici maddeler düzgün bir şekilde ütülenmiştir. Kontrol noktası bu sefer çok daha iyi, hayal kırıklığını en aza indiriyor. Hızlı-zamanlı olay sekansları, aynı sinematik etkiye sahip ancak kontrolü tamamen size bırakan akıllı ağır çekim sekanslarla değiştirildi. Boss savaşları banyo suyuyla atıldı. Underworld'de hala kötü kamera açılarının günü mahvettiği anlar oluyor ama ben buna Yıldönümü'ndekinden çok daha az zaman harcadım. Aslında, ne kadar çok oynadıysam ve o kadar ilerledim, kendimi daha çok onun sorunlarını unuturken ve sadece gezintiye çıkarken buldum.

Başka bir deyişle, Underworld yeniliklere takıntılı bir oyuncu tipinin işini bitirmez. ileri teknoloji ve hatta tutarlı oyun dünyaları (hala Lara'nın neden o duvara tırmanabildiğini merak ediyorsunuz, ama bu bir). Bununla birlikte, zaten Lara'ya ya da genel olarak eski tarz aksiyon/macera oyununa karşı zaafı olan herkesi etkileyecek. Üzülmekten çok memnun kalacaksınız ama benim kitabımda memnun olmak pantolonu tekmelemekten çok daha iyidir. Bir dahaki sefere daha sıra dışı bir şey görmemiz gerekebilir, ancak şimdilik Yeraltı Dünyası, Lara'yı bulduğu yerde - sağlıklı bir şekilde - terk ediyor.

"'Karar"'

Legend ve Anniversary'den umduğumuz gibi bir hamle değil ve bazı unsurlar eskimiş görünüyor. Yine de Tomb Raider: Underworld'ün devasa, iddialı "mezarların" eski usul "baskınına" odaklanması, onu dizi hayranları ve daha az aksiyon ağırlıklı bir maceradan hoşlanan herkes için bir zorunluluk haline getiriyor.

Güvenilir Puan