Kayıp: Video Oyunu İncelemesi

”'Platformlar: Xbox 360 incelendi, PS3 ve PC sürümleri mevcut”'

Ah hayatım. Bir yandan Lost: The Video Game, olabileceği kadar kötü değil. Öte yandan, Ocak ayında oyunun ön izlemesini yaptığımda beni endişelendiren şeylerin çoğu, artı biraz daha fazlası ortaya çıktı. Bu, TV şovunun sihir ve gizeminin bir kısmını yakalayan, ancak bunu oyundan ziyade oynanışa rağmen yapan bir grafik macera oyunudur.

Okursan hatırlayacağın gibi önizleme, oyun, dizinin birinci ve ikinci sezonlarında aksiyona giren yeni bir karaktere - hafızasını kaybetmiş bir foto muhabirine - odaklanıyor. Oyun ilerledikçe, kahramanımız adını (Elliott) ve ardından bir dizi etkileşimli geri dönüşle tarihini keşfeder. Bu arada, adadan kaçmak için kendi günümüzdeki arayışıyla meşgul, beğenenlerden yardım alıyor. Jack, Kate, Hurley ve Locke, siyah duman ve o iğrenç Diğerleri ile tehlikeli karşılaşmalar yaşarken. Her şey, Elliott'ın kadrolu oyuncularla etkileşime geçebilmesi ve aşağıdaki gibi önemli Kayıp konumlarını keşfedebilmesi için ustaca bir araya getirildi. Swan Hatch, mağaralar, The Black Rock ve Hydra istasyonu, bildiğimiz gibi Kayıp anlatısının akışına müdahale etmeden o. Lost: The Video Game, dizinin bir parçası olduğunu hissedecek kadar seriye bağlanır, ancak asla onu bozacak hiçbir şey yapmaz. Bunun oldukça fazla iş gerektirdiğinden şüpheleniyorum.

Ve sizi serinin bir parçası gibi hissettirmek, oyunun en güçlü yönlerinden biridir. Lost: The Video Game bana birkaç yıl önce çıkan 24 oyununu hatırlatıyor. Oyunun yedi bölümünün her birinin mini bir bölüm gibi görünmesini sağlamak için serinin özellikleri ve üslup tikleri program. Ubisoft bunu mükemmel bir şekilde yaptı, her iksiri 'Önceden' bir özet ile başlattı ve bir iksirden sonra size Lost unvanını verdi. sürpriz ya da şok, sonra bitiş başlığı ile soluyor ve zorunlu olandan sonra o unutulmaz ahenksiz pirinç slayt çekişme. Aslında, her yönden müzik mükemmel bir şekilde kullanılıyor, muhtemelen oyunun gösteri deneyiminin bir parçası olduğuna sizi ikna etmek için diğer tüm unsurlardan daha fazlasını yapıyor.

Üstelik Lost: The Video Game, dizinin egzotik ortamından en iyi şekilde yararlanıyor. Ne orman ortamları ne de karakter animasyonu rakip olmayacak keşfedilmemiş görsel ihtişam için, ancak Lost genellikle böylesine büyük bir TV şovuna dayanan bir oyun için umduğunuz kadar kaygan ve sinematik görünüyor. Kuşkusuz, bu iyi bilinen karakterlerle işler biraz ters gidiyor. Modeller durağan bir görüntüden ikna edici olsa da, animasyon biraz ahşap, gözler camsı ve yüzler endişe verici bir şekilde ifadesiz olabilir. Bu, diyelim ki Primeval oyunu olsaydı, bu bir sorun olmazdı ama – hadi beyler – bu Lost'un oyunu! Ve Ubisoft, orijinal kadronun her önemli üyesine girmek için yeterli parayı bulamamış mıydı? Jack, Sawyer, Kate ve Locke'un sesleri oldukça inandırıcı, ancak Charlie sınırda korkunç ve hala işlerin tam olarak yolunda gitmediği garip bir an var.

Bu da bizi oyunun çalışmamasının nedenlerinden birine düzgün bir şekilde getiriyor - etkileşim. Karakterlerle çok fazla etkileşim sözü aldık ve bir dereceye kadar bunu elde ettik. Jack size emirler yağdırır, Sayid tehdit eder, Sawyer ile ticaret yapabilir veya Locke'un gurunuz ve rehberiniz olmasını sağlayabilirsiniz. Sorun şu ki, hepsi çok yüzeysel. Ya sizi hikayenin bir sonraki adımına götürecek cevabı almak için en uygun soruyu kullanıyorsunuz ya da Herhangi bir gerçek diyalog duygusu olmadan tekrar eden ve döngüye giren bir dizi çok basit sorgu, ifade ve yanıta dahil olay. Dallanma diyaloğundan kaçınma kararı, geliştirme süresini ve masrafını azaltmış olabilir, ancak bu, oyuna çok fazla kalbe ve ruha mal oldu. Diğer karakterlerin oyunun bulmacalarına ve aksiyon sekanslarına bu kadar nadiren – ve o zaman bile çok zayıf – entegre olması da hayal kırıklığı yaratıyor. Lost, karakterlerin belirli hedeflere ulaşmak için birlikte (veya birbirlerine karşı) çalıştığı bir gösteridir. O zaman neden oyun değil? Çok mu zordu? Çok fazla hayal gücü gerektirdi mi?

Hayal gücü. Bunu söylemekten nefret ediyorum ama hayal gücü her yönden eksikmiş gibi görünüyor. Karmaşık veya ilginç bulmacaları unutun; Çoğunlukla, bir mağaradan geçebilmek için meşaleleri ele geçirme veya bir kapıdan geçebilmemiz için belirli eşyaları bulma konusuna geri döndük. Sanırım bulmacalar, diğer macera oyunlarında bulunan karmaşık çabalardan daha gerçekçi, ancak aynı zamanda biraz açık ve sıkıcı. Biraz zorluk eklemek için, Ubisoft'un ekibi her bölümü bir veya daha fazla sigorta kutusu bulmacasıyla doldurdu. bir dizi üzerinde çalışma voltajı değerleri elde etmek için farklı sigorta kombinasyonlarını ve düzenlemelerini denemek göstergeler. bir versiyonunu düşünün biyoşok daha az ateş eden mutantların olduğu ve plazmitlerle daha az uğraştığı ve çok daha fazla hacklemenin olduğu ve bunun ne kadar eğlenceli - ya da değil - olduğu hakkında bir fikir edinebilirsiniz.

Orada paketlenmiş aksiyon sahneleri de yok, ama bunlar ya inanılmaz derecede basit ya da korkunç derecede sinir bozucu. İlki, bunu sıradan bir izleyici için bir oyun olarak düşündüğünüzde gerçekten bir eleştiri değil, ancak ikincisi kesinlikle öyle. Kötü şöhretli siyah dumandan kaçmaya çalışırken – merhaba, ani ölüm! – Gerçekten kafa karıştırıcı manzaralarla (bu bir yol mu, değil mi?) veya kamera açısındaki ani değişikliklerle (şu anda hangi yöne bakıyorum?) mücadele etmem gerekmiyor. Aslında, tuhaf tasarım kararları sıkça karşılaşılan bir sorundur. Meşaleler neden bu kadar çabuk yanıyor? Onlar varken sen neden ölüyorsun? Bir açıdan fotoğraf çekmek bir olayı tetiklerken aynı nesneyi başka bir açıdan çekmek neden tetiklemiyor? Bir bilgisayar kullanmanın veya bir enkazın yanına gitmenin yakın ölümünüze neden olabileceğine dair bir uyarı almak güzel olmaz mıydı?

Daha olumlu tarafı, oyunun başka güçlü noktaları da var. Flashbackler gerçekten çok eğlenceli. İlk önce, bir anıyı kristalize edecek mükemmel çekimi elde etmek için kameranızı kullanırsınız ve daha sonra, karanlık geçmişinizin ürkütücü ayrıntılarını doldurmak için o anıyı daha ayrıntılı olarak keşfedebilirsiniz. Şovda olduğu gibi, geçmişe dönüş planı güncel olaylardan daha ilginç olabilir ve övgüler Ubisoft, Elliott'a dikkatinizi çeken ve beklediğinizin bir parçası olduğunu hissettiren bir arka hikaye bulduğu için Lost'tan. Sonunda, ip gibi bulmacalar ve sinir bozucu aksiyon sekansları boyunca, sizi zorlayacak olan anlatı ve güçlü atmosfer. Oyunun kendisi o kadar ilgi çekici olmasa bile, bir şekilde tüm Lost deneyimi bunu telafi ediyor.

Yine de, sizin ve hatta Lost obsesiflerinin bile oyunu satın almasını önermek zor, çünkü beş veya altı saat içinde kolayca hackleyebilirsiniz ve - 30 £ 'da - bu çok fazla patlama değil dolar. 40 sterlinlik bir oyunu sekiz saatlik saf deha sağladığında övmek umurumda değil, ancak Lost'ta durum böyle değil. Hala almak istiyorsanız, işte basit bir test. Sky'ı Lost izlemek için aldıysanız veya üçüncü sezon kutu seti için £40+ ödediyseniz, lütfen devam edin. Değilse, kiralayın ve sürerken keyfini çıkarın, o zaman şovu video oyunu hayatına getirmek için bu bazen iyi ama çoğunlukla kusurlu girişime paranızın çoğunu harcamadığınıza sevinin.

"'Karar"'

Lost: The Video Game, Lost olma konusunda bir video oyunu olmaktan daha iyidir. Gösterinin görünümünü ve hissini aslına uygun olarak yakalarken, oyun çok kısa, çok ilhamsız ve eşleşemeyecek kadar sinir bozucu.

Güvenilir Puan

Gazeteciliğimize neden güvenelim?

2004 yılında kurulan Trusted Reviews, okuyucularımıza ne satın alacakları konusunda kapsamlı, tarafsız ve bağımsız tavsiyeler vermek için var.

Bugün dünya çapında ayda 9 milyon kullanıcımız var ve yılda 1.000'den fazla ürünü değerlendiriyoruz.