Pers Prensi: İki Taht İncelemesi

Bir şeyi hemen açıklığa kavuşturalım: kararlı bir hardcore oyuncuysanız, Prince of Persia hayranıysanız ve Devil May Cry 3 veya Ninja Gaiden'ın yeterince zor olmadığını düşünen kişi, bunun geri kalanını göz ardı etmekten çekinmeyin. gözden geçirmek. Dışarı çıkın ve bu oyunu satın alın ¬– pişman olmayacaksınız. Ancak benim için, Zamanın Kumları üçlemesinin üçüncüsü, iki tahtın değil, üç iç çekişin hikayesi.

Birincisi bir rahatlamadır: Two Thrones, selefi The Warrior Within üzerinde açık ve net bir şekilde büyük bir gelişmedir. Bu tam bir inkar değil – bu oyunun gotik stilleri ve maço duruşunun hala ipuçları var – ama burada, sonunda, The Sands of Time hayranlarının kucaklayabileceği bir devam oyunu var. Korkunç metal müzikler kayboldu, dövüş yumuşatıldı ve yenilenen bir vurgu var. Prens'in ilk 3D gezisini harika yapan şey: duvarda koşmasının, direk sallanmasının, uçurumdan sıçramasının saf neşesi akrobasi.

Bu son nokta yeterince yapılamaz. Mario 64 dışında, 3D uzayda hareketi bu kadar büyüleyici yapan başka bir oyun düşünemiyorum ve The Two Thrones'ta sihir kesinlikle geri döndü. Yeni ortam – Prens'in memleketi Babil (bilinmeyen şeytani bir gücün işgali altında) – prensin atletik maceraları için muazzam bir oyun alanı gibidir. Yüksek balkonlar ve şeytani tuzaklarla dolu büyük saraylar mı? Kontrol etmek. Canavarlarla dolu pis lağımlar mı? Kontrol etmek. Sallanacak direklerle ve geçilecek yürüyüş yollarıyla dolu dar sokaklar mı? Evet, onlar da. Dahası, Prens hamle listesine ekledi. Artık iki duvar arasındaki boşluklara sıçrayabilir ve aşağı kayabilir, bir saniyeliğine satın almak için bir hançeri bir tabağa saplayabilir veya muazzam, çapraz sıçramalar yapmak için özel yay plakaları kullanabilir. Sonuç, akıllı, bağlama duyarlı kontrollerin ve çarpıcı animasyonun bir araya gelerek oluşturduğu bir oyundur. kendinizi Douglas Fairbanks gibi hissettiren güzel, akıcı bir koşu, sıçrama ve salınım dizisi jnr. veya Errol Flynn (veya günümüzün eşdeğeri kim olursa olsun).

Aynı zamanda, öncekilerin hatalarını onarmak için inşa edilmiş bir oyundur. The Sands of Time'ı gölgeleyen tekrarlayan, uzun süreli dövüş, Warrior tarafından daha da kötüleştirildi. Savaş ağırlıklı tasarımı içinde ve sonunda Ubisoft, hayatımızı biraz olsun güzelleştirmek için bir şeyler yaptı. Daha kolay. O şey yeni 'hız öldürme' sistemi. Bir kötü adamın arkasında veya üstünde pozisyon alın ve ekran tuhaf bir bulanık, iris efektiyle yanıp söner. Doğru zamanda doğru sırayla doğru düğmelere basın ve misilleme şansı bulamadan düşmanınızın işini bitirebilirsiniz. Başlangıçta bu, sıradan ıvır zıvırlardan kaçınmanın gösterişli bir yolu gibi görünüyor, ancak inanın bana: sonraki aşamalarda 'hız öldürme' yeni en iyi arkadaşınız olacak. Aksi takdirde imkansız olasılıkları daraltmanıza yardımcı olur ve yorucu, sıradan kavgalarda çıkmaza girmenizi önler. Bir oyunun akışını ve ilerleme hızını gerçekten daha iyi hale getiren geliştirmelerden biridir.

Aksiyonu araba yarışı ile renklendirmek için gerçek çabalar olduğundan, ilerleme hızı Ubisoft için açıkça bir endişe kaynağıydı. Sizi prensin şeytani alter-ego'su The Dark şeklinde gören ara bölümler, ağır sahnelenmiş patron savaşları ve sekanslar Prens. Şimdi, "Dukes of Hazzard" ağır çekim atlamalarını severken, araba yarışları bu eğilim tarafından bozuluyor. sizi bölümün başına geri göndermek için yanlış bir hamle, ancak Karanlık Prens bitleri basitçe as. Yeni formunuz standart sürüm Prince'ten yalnızca daha hızlı ve daha güçlü değil; Daha büyük kötü adam gruplarını görevden alırken kullanışlı olan ve aynı zamanda bazı yeni akrobatik yeteneklere olanak tanıyan havalı, God of War tarzı zincirli bir silahla birlikte gelir. Tabii ki, Prens'in kendine has hileleri eksik değil - yine de zamanı geri almak ve yavaşlatmak için kumları kullanabilirsiniz, bu da size en kaçınılmaz göründüğü gibi ölümü kandırmak için hayati bir şans verir.

Tüm iyi şeyler bir araya geldiğinde – cesaret çatılardan ve Babil sokaklarından geçer; kara prens, muhafızları ve canavarları dilimleyerek ve zar atarak yoluna devam ediyor; prens aşağıdaki muhafıza bir "sürpriz" vermek için bir zincirden aşağı kayıyor - derin, neşeli bir memnuniyet için iç çekmenin zamanı geldi. İyi platform oyuncularının kıt olduğu bir yılda The Two Thrones, türün ne kadar ilgi çekici olabileceğinin harika bir hatırlatıcısı gibi görünüyor.

Kuşkusuz, prensin yaşını gösterdiğine dair işaretler var; Xbox'ta prens hala PS2 dostu bir uzlaşma gibi görünüyor ve bazı ortamlar ayrıntılı dekor veya çeşitlilikten yoksun. Yine de The Two Thrones, gerçek harikalar ve baş döndürücü majesteleri yaratır. Bazen Babil'in çatılarının manzarası nefes kesici olurken, size karşı çıkan azılı savaşçılar, zamanın kumları tarafından çarpıtılmış ve hayvanlaştırılmış, daha genel düşmanlar üzerinde büyük bir gelişmedir. orijinal. Hepsinden iyisi, The Two Thrones'un Sands of Time ve Warrior Within'in farklı dizilerini alıp birbirine dokunmaya çalışmasını sevmeniz gerekiyor. orijinalin egzotiklerinden bazılarını yeniden yakalamaya çalışırken İmparatoriçe ve Farah gibi eski alevleri geri getirerek tutarlı bir bütün haline getirdiler. lütuf.

Ne yazık ki, yine de gelecek bir iç çekiş var ve bu uzun, şaşkın bir bitkin iç çekişi. Yeni hız yardımı öldürürken, İki Taht hala prensi her zaman mahveden aynı sorundan muzdarip: hayal kırıklığı. Birkaç noktada kontrol cihazını düşürmem, konsolumu kapatmam ve bir şey zarar görmeden doğrudan odadan çıkmam gerekti. Eddie Murphy'yi seksenli yılların altın renginde kızarmasına neden olacak küfürler kullandım.

The Two Thrones sürekli engelleyici bir oyun değil. Çoğunlukla, zorluk seviyesi iyi değerlendirilir; eşit olarak yerleştirilmiş kaydetme noktaları ve arada mantıklı kontrol noktaları ile. Kendinizi bir direkten yanlış yöne atarken veya atladığınızda, genellikle Tekrarlamak için sadece birkaç dakikalık oyun süresi ve 'geri sar' düğmesi sizi en küçük oyunlardan çekebilir sıyrıklar. Ancak, The Two Thrones yanlış anladığında gerçekten çok kötü bir şekilde yanlış anlıyor. Oyun size yenileyici muhafızlar ve canavar, kum çalan cehennem tazıları fırlatmaya başlar ve kendinizi bulursunuz. aynı on dakikalık oyunu tekrar tekrar tekrarlamak, ta ki inanılmaz bir tesadüf eseri, bir şeyler elde edene kadar Sağ. Buna keyifli bir meydan okuma demiyorum - buna zaman kaybı diyorum. Bir süre sonra, Çık/Yeniden Dene menüsündeki bir seçenek çok daha cazip hale geliyor ve sizi daha fazlası için geri götüren seçenek değil.

Ve bu bir utanç, çünkü ne kadar ileri giderseniz, The Two Thrones o kadar eğlenceli ve ilgili oluyor. Mevcut hayranlar, Prince'in şaşırtıcı hikayesinin sonuna ulaşmak isteyecek ve yeni başlayanlar bile temel oyun dinamiklerinin ne kadar eğlenceli olabileceğini takdir edecekler. Ancak huysuz bir yapıya sahip olanlar bir kez daha düşünmelidir. Nabzın hızlanması iyi bir şey olabilir ama kanın kaynaması başka bir meseledir.

"'Karar"'

Prens formuna geri döner, ancak hayal kırıklıkları macerayı mahveder. Belki sebat büyük bir Pers erdemidir, ancak hikayenin sonuna ulaşmak için bolca ona ihtiyacınız olacak.

Güvenilir Puan