Geceler: Rüyaların Yolculuğu İncelemesi

Bazen doğrudan onunla çıkmak en iyisidir. Benim gibi, 1996'dan beri Sega'nın kült klasiği Nights into Dreams'in devamını sabırsızlıkla bekliyorsanız, bu büyük bir hayal kırıklığı olacak.

Orijinal Nights, Sega'nın yapmasını istediği işi yapmak için umutsuzca donatılmıştı - Satürn konsolunun Super Mario 64'e cevap - ama yine de dünyanın en taze, en orijinal oyunlarından biri olarak sevgiyle hatırlanıyor. dönem. Bir bakıma Sonic oyunlarının akrobasi versiyonu gibi geldi; 3D görünümüne rağmen, soytarı benzeri bir kahraman, zamanını esasen 2D olan bir rüyalar dünyasında uçarak geçirdi. yol, hızlanma ve halkalar arasında döngü yapma ve yüksek hızlı bir "drill-dash" saldırısı veya havalı "paraloop" kullanarak düşmanları ezme manevra. Nights, Mario'nun devrim niteliğindeki 3D dünyaları veya açık oyun gibi bir şeye sahip değildi, ancak gizemli bir ana fikri vardı. karakter, ilginç, rüya gibi bir hikaye, eksantrik patronlar ve - hepsinden önemlisi - oyunun zarif, akıcı doğası. uçuş. Nights piyasaya sürüldüğünde tamamen yeni bir analog ped ile birlikte geldi ve bu tamamen mantıklıydı. Hiçbir dijital D-pad bu tür akrobatik döngüleri ve bükülmeleri kaldıramaz.

Şimdi, Wii'de piyasaya sürüldüğünde, uzun zamandır beklenen devam filminin bu hissi bir adım daha ileri götürmek için sistemin yenilikçi denetleyicisini kullanacağını düşünebilirsiniz. Wii uzaktan kumandası, Nights'ı bu sefer belki de tam, serbest dolaşımlı 3D'de hızla sallayarak, döndürerek ve süzerek göndermek için kullanıldı mı? Tek kelimeyle, hayır. Oyunun uçan bölümlerinde, Nights her zaman yaptığı gibi davranır, önceden ayarlanmış, 2D bir düzlemde bir halka ve küre izi boyunca uçar. Zaman zaman oyun ekranın 3D görüntüsünü alır, ancak bunlar hemen hemen aynı şekilde çalışır. 3D Sonic oyunlarında - sınırlı oyuncu kontrolü veya kapsamı sunan hızlı, muhteşem sahneler manevra.

Ne yazık ki, Wii denetleyicisinin uygulanması bir felaket. Uzaktan kumandayı işaretçi olarak kullanarak, ekranda A'ya bastığınızda Nights'ı sürekli olarak kendisine doğru sürükleyen bir imleci kontrol edersiniz. Bu, yalnızca düz bir çizgide uçarken oldukça iyi çalışır, ancak karmaşık akrobasi kombinasyonlarını veya hatta kamera aniden perspektifi değiştirdiğinde - ki yapar - ve sistem sadece buna yeterince duyarlı olmadığında yolda kalmak başa çıkmak. Herhangi bir aklı olan herkes, yönlendirmek için analog çubuğu ve matkap için uzaktan kumandadaki düğmeleri kullanan Nunchuk seçeneğine hızla geçecektir. Biraz sıkıcı ama en azından işe yarıyor.

Şimdi açık olalım; Sonic Team'in son on yılda çekirdek Nights oyununu yeni bir boyuta taşımak için herhangi bir ilham bulamamış olması hayal kırıklığı yaratsa da, uçuş hala çok eğlenceli olabilir. Kontrolleri kavradıktan sonra, çemberler içinde, çemberlerin içinden ve çevresinden atılmak ve atılmak canlandırıcı olabilir ve sekanslar var - bir rüya dünyası tema parkında bir kovalamaca gibi - oyunun dolup taştığı hissini veriyor. söz vermek. Nights'a su altında dönüşme ve yüzme veya rüzgarları görmezden gelme yeteneği veren maskeler güzel bir eklentidir ve bazı seviyeler bazı güçlü fikirleri içerir. Journey of Dreams uçuş bölümlerine odaklanmış olsaydı, yine de daha yenilikçi bir şey isterdik, ama en azından sadıkları mutlu eden bir Nights devamı olurdu.

Bunun yerine, görünüşte sizin için her şeyi mahvetme yolundan çıkan bir tane var. Bazıları sadece karakterizasyona geliyor - orijinal oyunda ayrıca bir erkek kahraman ve içinde Geceler ile bağlantılı bir kız kadın kahraman vardı. hayaller dünyası, ama yeni işe alınanlar, sesleri ve olay örgüsü o kadar iğrenç ki sekiz yaşından büyük herkes tıkaç. Oyun sonsuz ve sıklıkla atlanamayan ara sahnelerle bu kadar sıkışık olmasaydı, bu pek sorun olmayabilirdi. Hepsinden kötüsü, Nights'ın kendisi değişti, tiki bir kadın sesi ve o gizemli havayı anında ortadan kaldıran rahatsız edici bir kişilik geliştirdi. Altıdan altmışa herkes Super Mario Galaxy oynayabilir ve oyunun saf cazibesine kapılabilir. Nights: Journey of Dreams, yetişkin bir yetişkin olarak oynamak isteyeceğiniz bir oyun değil.

Yine de çocuklar için iyi bir oyun, değil mi? Yanlış. Burada da yapısal sorunlar var. Temel olarak, ana hikayeyi iki çocuğun bakış açılarından oynuyorsunuz, önce biri, sonra diğeri olarak üç rüya dünyasında oynuyorsunuz, sonra son bir hesaplaşma için buluşuyorsunuz. Her dünya beş göreve bölünmüştür ve işlerin hızla yokuş aşağı gittiği yer burasıdır. Bir dünya, Nights'ın üç hapishanenin kilidini açmak için üç anahtar almak için üç uçan kötü adamı kovalaması ve ardından bir patron savaşını yenmesi gereken bir sekansla başlar. Patron savaşları güzel görünüyor ve aslında güzel fikirlerle dolu, ancak aynı zamanda başlangıçta çok kafa karıştırıcı olabilirler. O zaman onları rahatsız eden şey, başarısız olmanız durumunda – genellikle hangi karmaşık adım dizisini çözemediğiniz içindir. katı bir zaman sınırı içinde yönetmeniz gerekiyor - o zaman sadece onları değil, önceki tüm kovalamaca dizisini de tekrarlamanız gerekiyor.

Ve sorunlar burada bitmiyor. Patron savaşını tamamladıktan sonra, ikinci ve son patron savaşından önce tamamlamanız gereken üç göreviniz var. Bu temelde ilk patron savaşının daha karmaşık bir versiyonudur ve bu nedenle sizi a) korkunç bir deja vu hissi ve b) bu ​​sefer daha da dolambaçlı bir sıra izlemeniz gerekeceği bilgisi etrafında.

Bu iyi değil, ama asıl kötü haber, aradaki görevlerin gerçek bir karışık çanta olması. En iyi özelliği Nights'ın en iyi yaptığı şeyi yapması - uçması. İyi olanlar, Balonları toplamak veya küçük yaratıkları kurtarmak gibi sıkıcı bir görev gerçekleştiren Geceleri içeriyor, ancak en azından oldukça hızlı bir şekilde bittiler. Çocukların hayal edilebilecek en yorucu platform seviyelerindeki en kötü özelliği, burada yalnızca süre sona erdiğinde onları tekrar etme düşüncesi sizi zafere teşvik edecektir. Bir ayna labirentindeki bir bölümün, oynadığım en iç karartıcı oyun parçası olacağını gerçekten umuyorum. bu yıl, çünkü dürüst olmak gerekirse, daha fazla kasvetli ve ruhlu bir şey oynayabileceğimi düşünmüyorum. yok etmek.

Yani bir düzeyde Journey of Dreams endişe verici bir hayal gücü eksikliği ve genel oyun tasarımı inceliği gösteriyor. Diğerinde, sadece umutsuzca düzensiz görünüyor. Zorluk seviyesi her yerde değişiyor; ilk denemenizde iki dakika içinde kıracağınız bir seviye, bir diğerinde yarım saat veya daha fazla takılıp kalabilirsiniz. Grafiksel olarak da tutarsız. Bazı dünyalar, bir zamanlar Sega'nın ayırt edici özelliği olan bir tür güçlü renk ve zengin hayal gücü sergiliyor, ancak bazen Sonic Team'in herkesin görmesi için ekranda karıştırdığı sıkıcı dokular, ip gibi modeller ve kötü işlenmiş sahneler karşısında donakalın. görmek. Bize Sonic ve Secret Rings'i satın alan ekipten ve Super Mario Galaxy ve Metroid Prime: Corruption'ı üretebilen bir makineden, bu yeterince iyi değil.

Bu oyunu sevmek istedim ama küçük yapay yaşam yan oyunları ve yarı pişmiş çok oyunculu mod bile beni döndüremiyor. Orijinali piyasaya çıkmadan önce Japon ithalatından satın aldım ve Nights, Sega'nın tüm Satürn dönemiyle ilgili sahip olduğum birkaç güzel hatıradan biri. Ama basit gerçek şu ki, Journey of Dreams, tek gerçek dürtüm pes etmekken kendimi daha fazla oynamaya zorlamak zorunda kaldığım bir oyun. Yenilikçi olmamak başka bir şey, kusurlu, sinir bozucu ve şaşırtıcı bir şekilde cilasız bir oyun çıkarmak başka bir şey. Sonunda, keşke Sega Nights'ı yalnız bıraksaydı - ve on bir yıldan sonra bir hayran için bundan daha üzücü ne olabilir?

"'Karar"'

Yetişkin hayranları hayal kırıklığına uğratacağı garantili, uzun zamandır beklenen bir devam filmi. Bununla birlikte, çocuklar bile içinde bulunan birçok kusur ve hayal kırıklığından rahatsız olacaklardır. Önlemek.

Güvenilir Puan