Riddick Günlükleri: Karanlık Athena İncelemesine Saldırı

Acılarını atlattıktan vaftiz babası II, Hollywood ve oyun endüstrisi arasındaki tüm bağlantıların felaketle sonuçlanmaması gerektiğini hatırlatmak güzel. Aslında, The Chronicles of Riddick: Escape from Butcher Bay'i hatırlayanlarımız onu kısmen hatırlıyorlar. çünkü temel aldığı sinematik özelliğin hakkını gerçekten veren ender oyunlardan biri. Aslında, Riddick'in çekiciliğini, bağlı olduğu Pitch Black devam filminden daha iyi anladığını iddia edebilirsiniz.

Ne yazık ki, çoğumuz oyunun hak ettiği kadar hatırlamıyoruz. Escape from Butcher Bay 2004'te piyasaya sürüldüğünde, eleştirmenler her yerde teknik başarıları ve yenilikçi oynanışı hakkında övgüler yağdırdı ve oynayan herkes onu sevdi.

Ne yazık ki, zamanlama ve platform seçimi daha iyi olabilirdi. Riddick, herkesin yakın zamanda veya yakında çıkacak olan lansmanları tarafından dondurulduğunda geldi. Half Life 2, Doom 3 ve Halo 2, bir platformda - Microsoft'un Xbox'ında - aslında sahip olunan yeterli sayıda insan yok. Satışlar iyiydi, ancak şaşırtıcı değildi ve ardından gelen mükemmel, gelişmiş PC bağlantı noktası bunu düzeltemedi - kısmen PC nedeniyle züppeler, başka bir berbat konsol dönüşümü olarak gördüklerinin niteliklerini takdir etmeyi reddettiler (ayrıca bkz. yıl).

Şimdi, 2007'lerle Karanlık Starbreeze, HD konsol dönemi için yeniden oluşturulmuş, remikslenmiş ve yeniden düzenlenmiş yeni bir sürümle, yeterince takdir edilmeyen klasiğine geri döndü. Ve bu arada, garip ve ilginç bir şey oldu. Orijinal oyunun kısa bir uzantısı olarak sunulan şey, ayrı bir varlığa dönüştü; bir genişleme paketi ve devam oyunu arasında bir şey olarak oynanan ikinci bir tek oyunculu kampanya. Yeni bir çok oyunculu mod setine girin ve Chronicles of Riddick: Assault on Dark Athena'nın içeriğine sahip olun.

Büyük sürpriz, orijinal oyunun piyasaya sürüldükten yaklaşık beş yıl sonra ne kadar iyi ayakta kaldığı ve tek gerçek değişikliğin parlak bir HD boyası olması. Escape from Butcher Bay'in kuşkusuz zamanının ötesinde bir oyun olmasına yardımcı oluyor; Half-Life 2 gibi, bir FPS'nin ne olabileceğini yeniden tanımlamaya çalıştı, gizlilikten öğeler aldı ve macera türleri ve onları cesur, bilim kurgu, hapishaneden kaçış eyleminin sınırları içinde çalıştırma oyun.

Belki de Fallout 3/Mass Effect/STALKER günlerinin ardından macera unsurları biraz kaba geliyor – bu, Mahkum A ile konuşmanız gereken bilgileri almak için gereken türden bir şey. Mahkûm B'nin iyi bir duffing'e ihtiyacı var, sonra Mahkum C'ye, söz konusu takım değiştirmeyi yapmak için bir shiv ile düzeltmesini sağlayın - ancak çoğu karakter etkileşiminin mermi içerdiği bir zamanda, bu çok büyük görünüyordu. etkileyici.

Günümüz standartlarına göre bile, hikaye ve karakterler iyi kurgulanmış, satırlar inandırıcı bir şekilde aktarılmış ve ilerleme hızı mükemmel bir şekilde işliyor. Escape from Butcher Bay, Pitch Black'te kurulduğu şekliyle Riddick evreninin hissini ve tonunu yakalar. Karanlık ve Vin Diesel'in sert adamının ahlaksız bir anti-kahraman olduğuna şüphe yok, ancak yine de, sırf karşı karşıya olduğu insanlar her zaman çok daha kötü olduğu için olsa bile, garip bir asaleti var.

Mükemmel bir şekilde bütünleşmiş olan gizli unsurları da unutmamalıyız. Riddick'i takip eden oyunlar, sürünme ve takip etme, istenmeyen bir cıvata gibi hissettirdi. Escape from Butcher Bay'de, oyunu oynama şekliniz bu. Riddick bir önden saldırı, ördek ve gizli silah oyunu türünden bir psikopat değil. Karanlığa ait, kurbanlarını takip ediyor, doğru an geldiğinde üzerine atlıyor.

Escape from Butcher Bay'i gerçekten elde ettiğiniz an, başka bir FPS oynuyormuş gibi davranmayı bıraktığınız ve Riddick gibi düşünmeye başladığınız andır. Onlar, kim olurlarsa olsunlar, canavar değiller. NS. Karanlığı kullanın, vahşiliğinizle onları şaşırtın, manevra yapın ve onları geride bırakın ve kaçmak için bir ceset daha yakın olacaksınız.

Bütün bunlar, Escape from Butcher Bay'i son derece çekici bir oyun haline getiriyor, ancak hepsini birbirine bağlayan şey görsel yaklaşım. O zamanlar, dokulara somut bir rahatlama izlenimi veren bir teknoloji olan oyunun normal haritalaması konusunda hepimiz çok heyecanlıydık. Yeniden yapımda hala iş başında ve bu, yüzey pili, aydınlatma ve işlem sonrası efektlerle birleştirildiğinde The Darkness'a dayanmak için satın alınan Starbreeze, Escape from Butcher Bay'in orijinali kadar iyi görünmesini sağlıyor Daha sonra. Killzone 2/Crysis/Gears of War seviyelerinde vay faktöründen bahsetmiyoruz, ancak bu oyunu eskimiş gibi tanımlamanın hiçbir yolu yok.

Ancak daha da etkileyici olan, oyunun sizi Riddick'in yerine koyma şeklidir. ani sarsıntıları veya görüş alanını yansıtacak şekilde görüşü değiştirir ve siz onu görünmez hale getirirken odaklanmasını sağlar modu. Oyunun Pitch Black'in göz kamaştırıcı 'gece görüşü' efektinin kopyası daha iyi olurdu ve Seviye tasarımının göz kamaştırıcı ışıklara, meşale ışınlarına ve yanıp sönen ışıklara koyduğu kullanım örnek niteliğindedir, hatta şimdi. Diğer oyunlar - özellikle de Hırsız serisi - bunlardan bazılarını daha önce yaptı, ancak Escape from Butcher Bay bunu iyi yaptı ve şaşırtıcı sayıda diğer FPS geliştiricisi henüz yeni yakaladı.

Doğru, eski savaş atında bazı yaşlanma belirtileri var. Bu günlerde, hapishane ortamlarının çoğunun ne kadar nispeten kompakt ve sınırlı hale geldiğini fark etmeye başlıyorsunuz. Olun ve düzenli geri izleme ve zayıf otomatik kontrol noktası gibi yönler, bir süre sonra sinirlerinizi zedelemeye başlar. süre. Bununla birlikte, Escape from Butcher Bay, fantastik ve büyüleyici bir FPS melezi olmaya devam ediyor. Bunu ilk seferde deneyimlemediyseniz, şimdi bunu yapmayı kendinize borçlusunuz.

Şimdi, bu noktada Assault on Dark Athena paketinin diğer incelemelerini okuyanlarınız büyük bir 'ancak' bekleyebilirler. Assault on Dark Athena'nın kendisi olan ikinci kampanyadaki ortak çizgi, bunun nemli bir squib, geriye dönük bir adım, hatta ezici bir hayal kırıklığı olmasıdır. katılmıyorum. Escape from Butcher Bay kadar taze değil ve sorunlardan payına sahip, ancak dakika dakika, saat saat, yine de çok iyi bir FPS.

Yine, bunun kısmen tonla ilgili olduğunu düşünüyorum. Önerme - Riddick'in Pitch Black'te yer alan gezegene doğru yolculuğu, bir köle gemisiyle karşılaşmasıyla kesintiye uğradı - ilginç olmayan, klişe bir dizi göreve yol açtı, ancak Starbreeze onu orijinal Butcher Bay kadar cesur, gergin ve düşünceli yaptı kampanya.

Görünüm, sinematik Riddick Chronicles of Riddick'in gelecekteki gotik fantezisine daha yakın ve hikaye 'gemiden kaçış'ın çok ötesine geçmiyor, ancak kampanya hala bazı ilginç karakterler, bazı son derece sevilmeyen kötü adamlar, bir avuç gerçekten şok edici sekans ve bazıları zekice yazılmış ve teslim edilmiş. diyalog. Oynanış aslında aynı sinsi sinsi ve katliamdan daha fazlası olsa da, sadece başka bir görev paketi üzerinde çalışıyormuş gibi hissetmiyorsunuz. Aslında, çoğunlukla Karanlık Athena'da devriye gezen iğrenç, yarı insan dronları sömürmekle ilgili bir avuç yeni oyun mekaniği, Assault'a şaşırtıcı derecede taze bir his veriyor.

Bence kampanyanın en önemli sorunu yapısı. İlk üçte ikisinde birkaç hıçkırık ve biraz fazla geri dönüş var, ancak bunlar kolayca telafi ediliyor bir dizi gergin karşılaşma, cömert gerilim yardımları ve ustaca tasarlanmış bazı set parçaları ile. Ancak, kampanya yanlış bir adım atarak sizi tozlu, yabancı bir gezegene yeterli saklambaç oynayabileceğiniz yerler ve sizden esasen eski moda bir koridor oynamanızı istemek atıcı.

Koridor atıcıları giderken, fena değil ve neredeyse harika bir silah ve gerçekten zorlu rakiplerden oluşan bir kavrama tarafından kurtarıldı. Ancak, Riddick'in kendi elementinin dışında olduğunu ve iyi bir şekilde olmadığını hissetmekten kendinizi alamazsınız. Avcı olması gereken yerde, birdenbire silahlı başka bir homurtuya dönüştü. Bu noktada, Assault on Dark Athena, sizi öldürmek için bazı şüpheli, ucuz yollara da atıyor, bu da iyi niyetinizi geri kazanmak için fazla bir şey yapmıyor.

Neyse ki, Riddick'in ait olduğu yere geri döndüğü son bölüm, kampanyanın kalbinizi geri kazanmasına yardımcı oluyor. Kitabımda, dörtte üç veya daha fazla iyi oyun ve dörtte bir vasat oyun hala iyi bir oyun genel olarak oyun ve Karanlık Athena'ya Saldırı en kötü durumdayken bile, asla daha azını bulamadım. ilgi çekici. Uygun bir devam oyunu olsaydı muhtemelen daha fazlasını beklerdim, ancak bir genişleme olarak Butcher Bay'i tamamlayacak kadar iyi.

Son kısım, elbette, çok oyunculu. Ne yazık ki ve tam açıklama adına, size bu konuda pek bir şey söyleyemem. Niye ya? Eh, sadece ön üretim, yayın öncesi kodum var ve sunucular daha yeni yayına girdi. Bir oyuncunun Riddick oynadığı ve diğerlerinin onu avladığı Pitch Black modunun bir yuh, diğer modların biraz al ya da bırak olduğu konusunda güvenilir bir şekilde bilgilendirildim. Farklı hissediyorsanız, yorumlarınızı her zamanki yerde bırakın, uygun bir perakende kutusu aldığımda benimkini ekleyeceğim.

Benim için çok oyunculu zaten mesele değil. Riddick her zaman içgüdüsel, anlatı odaklı tek oyunculu bir FPS sunmakla ilgiliydi. Starbreeze, Escape from Butcher Bay ile bunu yapabileceğini gösterdi, ardından The Darkness ile tekrar yapabileceğini gösterdi. Şimdi, Assault on Dark Athena - grubun en zayıfı olsa da - bunu bir hat-trick yapıyor. Hala ortalama diyebileceğiniz her şeyin çok ötesinde ve en iyi anlarında gerçekten çok iyi. Bu beni devam ettirmeye, Riddick'e yeniden sadık kalmaya ve Starbreeze'i çevredeki en ilginç aksiyon oyunu geliştiricilerinden biri olarak çerçeve içinde tutmaya yetecek kadar.

Karar

Assault on Dark Athena, Butcher Bay kadar tutarlı bir şekilde harika değil, ancak yine de iyi bir hibrit hayalet/FPS. İki oyunu bir araya getirin ve olağanüstü bir paketiniz olsun.

Güvenilir Puan