Ben ve Katamari İncelemem

Katamari'yi Seviyoruz PS2'de yılın en önemli oyunlarından biri olmaya devam ediyor. Diğer oyunlar beni daha uzun süre ekrana yapıştırdı ya da teknik dehaları ya da görsel ustalıkları ile daha çok göz kamaştırdı. ama We Love Katamari, yapamayacakları bir şeyi yönetiyor: Bir seansı her bitirdiğimde, eskisinden çok daha mutlu hissediyorum. başladı. Oyunların şişelenmiş neşeye yaklaşması kadar yakın.

Bu nedenle, bir PSP sürümü olasılığı hem merak uyandırdı hem de endişelendirdi. Doğru yapıldığında, Me and My Katamari potansiyel bir taşınabilir klasikti. Ne de olsa, nispeten basit oyun ve kasıtlı olarak düz, parlak renkli görsel stil, Sony'nin küçük harikası için S.O.C.O.M. veya Splinter Cell. Ancak yanlış yapılırsa Katamari adını lekeleyebilir ve bir gecede Katamari ailesinin kara koyunu haline gelebilir. Peki, Namco bunu mobil formda bir araya getirebilir mi?

Birçok açıdan, cevap kocaman bir evet. Gülünç şarkısı ve dans açılış sekansından, imza niteliğindeki ilginç, kolay dinleme ve tuhaf hip-hop'a kadar Ayırt edici açısal estetiğe uyum sağlayan Me and My Katamari, We Love'dan neredeyse ayırt edilemez. Katamari. Dahası, öncül her yönüyle harika bir şekilde aptalca.

Geçen sefer, güçlü çeneli King of All Cosmos'un hevesli hayranlardan gelen talepler tarafından kuşatıldığını hatırlayabilirsiniz. Bu istekleri yerine getirmek için oğlu Prens'in bir dizi seviye etrafında bir top itmesi gerekiyordu. Top daha küçük nesnelerin üzerinden yuvarlandıkça, ona yapıştılar ve topu – katamariyi – büyüttüler. Top ne kadar büyük olursa, toplayabileceği nesneler o kadar büyük olur, yani bazı seviyelerin sonunda Prens bütün binaları, bütün şehirleri ve hatta bütün gezegenleri yuvarlardı. Çoğu seviyenin amacı? Basitçe, dakikalar içinde çok büyük bir top yapın ya da babanızın gazabıyla yüzleşin.

Her şeyden sonra kraliyet ailesi bir molayı hak etti, bu yüzden Me and My Katamari'nin tropikal bir plaj tatili teması var. Ne yazık ki, Prens için dinlenme yok. Açılış sahnelerinin netleştirdiği gibi, kralın enerjik tatil su sporları (lütfen, pis aklınızı bunlardan uzak tutun - konuşuyoruz Katamari burada) çevresel bir felakete neden oldu, yerel adaların yok olmasına ve yerel hayvan popülasyonunun terk edilmesine neden oldu. evsiz. Prens'i adasında birer birer beklerler ve her biri bir tür mükafat talep eder.

Şimdi, herhangi bir Katamari hayranının bildiği gibi, tıpkı 70'lerin klasik bir çocuk TV programında olduğu gibi, buradaki zevkin yarısı öğelerin tekrarında. We Love Katamari'de kral, hayranının dalkavuk yalvarışlarıyla sallanacaktı, Prens bir katamari inşa etmek için gönderilecek ve kral ortaya çıkan topu yeni bir gezegene dönüştürecekti. Katamari'nin sonunda bir adaya dönüşmesi dışında, temelde burada aynı anlaşma. Yol boyunca, Prens, kostümünü güçlendirmek için ziyarete gelen kuzenler veya yeni eşyalar alabilir ve bunların oynanış üzerinde çok az etkisi var gibi görünse de, cazibenin büyük bir parçası olmaya devam ediyor. Kısacası, Ben ve Katamarim mevcut Katamari bağımlılarına çok tanıdık gelecek, ama sadece en iyi şekilde.

Ve bu aşinalık, ev, küçük kasaba, hayvanat bahçesi ve nihayetinde tüm kıtalar gibi en sevilen Katamari damgalama alanlarını kapsayan seviyelere kadar uzanır. Ortamlar, alınacak şeylerle ve ilerlemenizi engelleyen evcil hayvanlarla veya insanlarla (en azından onlar da alınabilene kadar) ekip oluşturuyor. Katamariniz büyüdükçe, dünya açılır, aşılmaz engeller aşılmaz hale gelir ve hemen hemen her şey haddehaneniz için kaba olur. Yine, sürekli büyüyen ölçek duygusunda bir zevk var. Başlangıçta, kalemleri yuvarlarsınız ve huysuz bir köpek tarafından tekmelenirsiniz. Yarı yolda, kötü niyetli köpek katamarinize tıkılır, bacakları havada komik bir şekilde sallanır ve siz insanları, arabaları ve ağaçları toplamaya başlarsınız. Daha sonra, büyük şehirlerde ve uluslararası önemli noktalarda yolunuzu bulmaya çalışıyorsunuz. Ben ve Katamari'm size ne verirse versin, er ya da geç üstesinden gelmeye hazır olacağınıza dair bir his var.

Ancak bu son roll-'em-up, bir izleyicinin bakış açısından mükemmel görünse de, aslında onu oynamak oyunun özüne kadar uzanan bir sorunu ortaya çıkarır ve pek çok PSP oyununda olduğu gibi kontrol. We Love Katamari, kontrol sisteminin çok önemli olduğu oyunlardan biriydi; ilk başta zor olabilir, ancak her iki analog çubuğu da birlikte kullanarak, kısa sürede ince eğrileri ve geniş dönüşleri kolaylıkla yapmayı öğrendiniz. Şimdi Namco, PSP sürümünün kontrolünü tek bir analog noktayla eşleştirme dürtüsüne akıllıca direndi, ancak alternatif - ikiz çubukları D-pad ve yüz düğmeleriyle değiştirmek - tamamen etkili değildir. Bu dijital kontroller, analog orijinallerin menziline veya esnekliğine sahip değildir ve sonuç, daha az duyarlı bir katamaridir. Hem bazı açıklıklarda ve köşelerde gezinmek çok daha zor hem de - daha da kötüsü - bir manzara parçasının arkasında sıkışıp kalmak çok daha kolay. İlgili zaman sınırlarının bir kısmı hala oldukça katı olduğunda, bu, aksi takdirde keyifli Katamari karışımına ekşi bir stres notu getirir. Üzücü olan şu ki, bu neredeyse – sadece neredeyse – oyunu mahvediyor.

Seviyelerin eskisinden belirgin şekilde daha az genişlemesi ve bu sefer çok fazla tekrar olması da yardımcı olmuyor. Bir kar örtüsü veya gece ve gündüz varyantları, aynı şeyi zaten fethettiğiniz gerçeğini gerçekten gizlemez. ortam zaten iki veya üç kez ve oyun iki veya üçünü bir megada bir araya getirdiğinde bu özellikle can sıkıcı hale geliyor misyon. Bu biraz, herkesin birkaç klibi ucuza bir araya getirebilsinler diye anılarını anlattığı bir ABD sitcomunun tembel bir bölümü gibi. Bundan zevk alıyorsunuz, ancak tüm deneyimler tarafından hala biraz yetersiz hissediyorsunuz.

Yine de, bu iki konunun – ne kadar önemli olursa olsunlar – bir anlaşma bozucu olmaması, Me and My Katamari'nin saf kazanan cazibesine bir övgüdür. Kontroller üzerinde çalışmayı öğreniyorsunuz ve oyunun tatlı, masum hissi ve basit, gerçeküstü zevkleri - bir gurme yengeç için lezzetli morcels toplayan başka kaç oyun var? - yakında bir kez daha onların eline geçeceksiniz. Belki görevler ilk başta daha az yaratıcı görünebilir, ancak yakındaki Volcano adasına bir gezi yakında bunu çözer. sadece katamariyi büyütmeyi değil, aynı zamanda doğru türde silahları toplamayı da içeren uzmanlık görevleriyle bir şeyler. Bir vurgu için, astronot hırsları olan gorili kontrol edin: devasa bir uzay roketi yaptı, ancak yakıtı tamamen unuttu. Kalkış için ona yeterli enerjiyi zamanında bulabilir misin?

Ve oyun çok büyük olmasa da, Katamari'nin eğlencesi asla tamamlanmadı, ancak mükemmelliğe ulaşana, her görevi başarıyla tamamlayana ve her koleksiyon parçasını ele geçirene kadar oynarken. Bu, burada geçerlidir ve dört oyunculu geçici kablosuz mod şeklinde başka ilgi çekici yerler vardır (çevrimiçi oyun olmaması ne yazık ki).

Yani, PSP formunda şişelenmiş sevinç? Belki değil, ama Me and My Katamari, hareket halindeyken bile gülümsemenizi garantileyen bir oyundur. Bu hiçbir şekilde gerekli değil, ancak biz Katamari hayranlarının serinin canlı, büyülü, hafifçe çılgın ruhunun bozulmadığını bilerek güvenle satın alabileceği bir oyun. Belki daha iyi bir şey ummuş olsam da, bu kesinlikle korktuğum ezici hayal kırıklığı değil.

"'Karar"'

Kusurlu bir kontrol şeması ve tekrarlanan seviyelerden keskin bir şekilde muzdarip olsa da, Ben ve Katamari'm hala yeterince Katamari cazibesine ve yaşama sevincine sahip. Neredeyse kaçırılmaz, ama kesinlikle sevilmez değil.

Güvenilir Puan